عقیلِ ۸ ساله خرج والدین را می‌دهد +عکس
تماس تلفنی یکی از معلمان آموزشگاه شهید زارع‌پور واقع در جنوب شهر داراب، خبرنگار ما را از زندگی اسفناک عقیل، پسر بچه ۸ ساله دارابی مطلع کرد.
جام جم سرا: عقیل، کودکی ۸ ساله اتست که ترک تحصیل کرده چون مجبور بوده برای تامین معاش پدر ۷۰ ساله و مادر ۳۴ ساله‌اش کار کند؛ آن هم در لحظاتی که چه بسا بسیاری از ما همان زمان در کانون گرم خانواده خود، زیر نسیم خنک کولرهای آبی یا گازی روبروی تلویزیون نشسته‌ایم. عقیل، در گوشه‌ای از شهر داراب با سختی و مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند و خانواده‌اش از ابتدایی‌ترین امکانات زندگی محرومند.
تماس تلفنی یکی از معلمان آموزشگاه شهید زارع‌پور واقع در جنوب شهر داراب، خبرنگار ما را از زندگی اسفناک عقیل، پسر بچه ۸ ساله دارابی مطلع کرد. معلمش می‌گفت دو سال است که نامنظم به مدرسه می‌آید و بعد از تعطیلات نوروز ۹۴ دیگر به مدرسه نیامده، خانواده‌اش فقیرند و او امکان تحصیل ندارد.
به همراه معلم آموزشگاه به محل زندگی عقیل رفتیم؛ جنوب شهر، جایی در نزدیکی کارخانه پنبه و کمیته امداد امام خمینی (ره) شهر داراب. وارد کوچه که شدیم «عقیل» به استقبالمان آمد، از او خواستم ما را به خانه‌شان ببرد تا با پدر و مادرش در مورد اهمیت تحصیل صحبت کنیم. او چادری را که پشت یک ساختمان مسکونی برپا شده بود نشانم داد و گفت مادرم آنجاست! باورش سخت بود که آن‌ها در چادر زندگی می‌کنند اما واقعیت داشت. با دیدن وضعیت زندگی عقیل و خانواده‌اش تحصیل و درسش یادم رفت و ناخود آگاه به یاد تصاویر آوارگان جنگی افتادم!
پدر ۷۰ ساله این پسر بچه ۸ ساله، سه سال پیش در اثر یک سانحه رانندگی دچار ضربه مغزی و آسیب جدی پا شد و دیگر قادر به کار کردن و تامین معاش خانواده نیست. عقیل، حاصل سومین ازدواج این مرد با زنی ۳۴ ساله است که او نیز در اثر تصادف قادر به کار و کسب درآمد نبوده و هر دو زمینگیر هستند. عقیل که به پدر و مادرش علاقه زیادی دارد و حاضر نیست حتی یک لحظه از آن‌ها جدا شود، برای تامین هزینه‌های خانواده در کلاس‌های مدرسه حاضر نمی‌شود. او می‌گوید مدرسه را دوست دارم اما خانواده‌اش هیچ درآمدی ندارند.
چند پتو و مقداری ظرف و ظروف تنها دارایی این خانواده است. آن‌ها بدون آب لوله کشی، سرویس بهداشتی و کولر، زیر چادر و در گرمای سوزان داراب روزگار می‌گذرانند و قطعا پرسه زدن یک پسر بچه ۸ ساله برای کسب درآمد در خیابان‌های شهر و زندگی در آن وضعیت، مخاطرات زیادی دارد.
همسایه این خانواده سه نفری می‌گفت، عقیل علاقه زیادی به درس و مدرسه دارد و از استعداد زیادی برخوردار است اما چون مجبور است برای تامین هزینه خانواده‌اش تلاش کند نمی‌تواند در کلاس درس حاضر شود.
تماس تلفنی یکی از معلمان آموزشگاه شهید زارع‌پور واقع در جنوب شهر داراب، خبرنگار ما را از زندگی اسفناک عقیل، پسر بچه ۸ ساله دارابی مطلع کرد. معلمش می‌گفت دو سال است که نامنظم به مدرسه می‌آید و بعد از تعطیلات نوروز ۹۴ دیگر به مدرسه نیامده، خانواده‌اش فقیرند و او امکان تحصیل ندارد.
به همراه معلم آموزشگاه به محل زندگی عقیل رفتیم؛ جنوب شهر، جایی در نزدیکی کارخانه پنبه و کمیته امداد امام خمینی (ره) شهر داراب. وارد کوچه که شدیم «عقیل» به استقبالمان آمد، از او خواستم ما را به خانه‌شان ببرد تا با پدر و مادرش در مورد اهمیت تحصیل صحبت کنیم. او چادری را که پشت یک ساختمان مسکونی برپا شده بود نشانم داد و گفت مادرم آنجاست! باورش سخت بود که آن‌ها در چادر زندگی می‌کنند اما واقعیت داشت. با دیدن وضعیت زندگی عقیل و خانواده‌اش تحصیل و درسش یادم رفت و ناخود آگاه به یاد تصاویر آوارگان جنگی افتادم!
پدر ۷۰ ساله این پسر بچه ۸ ساله، سه سال پیش در اثر یک سانحه رانندگی دچار ضربه مغزی و آسیب جدی پا شد و دیگر قادر به کار کردن و تامین معاش خانواده نیست. عقیل، حاصل سومین ازدواج این مرد با زنی ۳۴ ساله است که او نیز در اثر تصادف قادر به کار و کسب درآمد نبوده و هر دو زمینگیر هستند. عقیل که به پدر و مادرش علاقه زیادی دارد و حاضر نیست حتی یک لحظه از آن‌ها جدا شود، برای تامین هزینه‌های خانواده در کلاس‌های مدرسه حاضر نمی‌شود. او می‌گوید مدرسه را دوست دارم اما خانواده‌اش هیچ درآمدی ندارند.
چند پتو و مقداری ظرف و ظروف تنها دارایی این خانواده است. آن‌ها بدون آب لوله کشی، سرویس بهداشتی و کولر، زیر چادر و در گرمای سوزان داراب روزگار می‌گذرانند و قطعا پرسه زدن یک پسر بچه ۸ ساله برای کسب درآمد در خیابان‌های شهر و زندگی در آن وضعیت، مخاطرات زیادی دارد.
همسایه این خانواده سه نفری می‌گفت، عقیل علاقه زیادی به درس و مدرسه دارد و از استعداد زیادی برخوردار است اما چون مجبور است برای تامین هزینه خانواده‌اش تلاش کند نمی‌تواند در کلاس درس حاضر شود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
١-پدر ٧٠سال،پسر٨سال!خداوند به همچين پدرهايي عقل بده!بچه بنده خداچه گناهي كرده كه يه همچين پدري داره؟
شماره حساب بدید لطفا هر کس اندازه توانش کمک کند ،کمیته امداد و بهزیستی و . . . وجودش برای کمک به مدیران و کمک هزینه ویلاها و سفرهای خارجی و... است مردم بیچاره به بیچاره تر از خود کمک کنند
زن سوم،پدر 80 ساله،واقعا میتونم بگم ادما اغلب مشکلاتشون ناشی از رفتار نادرسته خودشونه،اگرچه این طفل معصوم بارشو به دوش میکشه
با دادن خمس و زکات اموال می توان کمک تاچیزی به افراد نیازمند کرد
واقعا انسان متاثر میشه از حکایت این بچه و دیگر اتفاقات اطرافمان آخه عقل هم چیز خوبی است به این پدر باید گفت تا این سن که کار درست وحسابی یا حقوق بازنشستگی یا خونه و کمی امکانات نداری زن گرفتنت برای چیه اونم سومی بعدش بچه پس انداختنت دیگه برای چیه که یک بدبخت زجر کش را به این دنیا بیاری
در رابطه با نطر یاسمن باید بگم موقعی که فقر میاد از همه طرف میاد فقر عقلی که باعث این چنین مشکلاتی میشه و در نتیجه انسان رو به سمت ارضای نیازهای شخصی می بره . در 70 سالگی میاد ازدواج سوم می کنه خدا می داند دو ازدواج قبلی چگونه بوده .پسره 8 ساله مجبور به تامین مایحتاج خانواده می شه .
اگر کسی از غصه بمیره حق داره
و اسفناکتر از همه این که نزدیک کمیته امداد زندگی میکنن پس کمیته امداد برای چیه؟ برای کیه؟
وقتی این چیزهارومی بینم ومیشنوم مغزم هنگ میکنه!!دیگه نمیدونم چی درسته چی غلط.کی راست میگه کی دروغ.کی خوبه کی بد.از رسم زمونه وآدمهایی که وول میخورن واسمشومیذارن زندگی حالم به هم میخوره.ازسبک سنگین کردن چیزهایی که میبینم وبرام شده یه پازل لاینحل سردردمیگیرم دلم میخوادبمیرم...
دمه غیرتش گرم و خاک بر سر بعضی هااااااا...!!!
با نظر هدیه هم کاملا موافقم
باید دید مگر ان مرد از همسران قبل خود فرزندی داشته یا نه . اگر داشته باید دید چرا انها به پدر پیرشان کمک نمی کنند.
من خوذم در امداد کارورزی بودم اغلب مددکارها براشوی فقط حقوق اخر سال مهم بود یادم نمیره ماهی 15 ساعت اظافه کاری غیر قانونی رد میکردن و ریاست شاخه هیچی نمیگفت اینقد سهل انگاری دیدم که حد نداره
خواهشا به کمیته امداد اطلاع بدین شاید بتونن سرپناهی براشون تهیه کنند بد وضعیتی دچار هستن بندگان خدا!