تاثیر سینما در سرماخوردگی یک هنرمند

خبرگزاری مهر: ناصر ممدوح از علاقه خود به سینما که سرماخوردگی‌اش را خوب می‌کرده است و چهره های این عرصه و همچنین دهه طلایی دوبله سخن گفت.

ناصر ممدوح درباره حرفه دوبله و صداهای ماندگار این عرصه که به تدریج از دنیا می روند، گفت: جامعه دوبلاژ یعنی انجمن گویندگان گفتار و سرپرستاران گفتار فیلم حدود ۲۰۰ عضو دارد که همه آنها شناخته‌شده نیستند.

وی ادامه داد: صداهایی مثل زنده یاد احمد رسول زاده، زنده یاد عزت الله مقبلی، منوچهر اسماعیلی و... از صداهای ماندگار این عرصه بودند که در دهه طلایی دوبله یعنی دهه ۴۰ دوبله آثار را بر عهده داشتند و ماندگار شدند.

این دوبلور و گوینده با اشاره به بعضی از فیلم های آن دهه بیان کرد: فیلم هایی همچون «می خواهم زنده بمانم»، «برف های کلیمانجارو»، «بر باد رفته» و... از آن فیلم هاست و من هنوز با خاطرات آن دوران زندگی می کنم؛ دورانی که فیلم ها به معنای واقعی فیلم بودند.

تاثیر سینما در خوب شدن سرماخوردگی

این دوبلور اضافه کرد: هم اکنون اکثر فیلم ها کامپیوتری و دیجیتالی شده اند و زمانیکه بازیگر سخن می گوید از دهان وی یک هیولا بیرون می آید و این از نظر من ناراحت‌کننده است؛ البته این نظر من است. با این حال خاطرم هست وقتی در آن زمان به سینما می رفتم اگر سرما خورده بودم حالم خوب می شد. در این سخن اغراق نمی کنم چون عاشق سینما بودم و واقعا از سینما که بیرون می آمدم حالم خوب می شد.

گوینده سریال «جنگجویان کوهستان» با اشاره به ورود خود به عرصه دوبله یادآور شد: ورود من با آغاز دهه طلایی دوبله همراه بود و در ان زمان بزرگانی مثل احمد رسول زاده فعالیت می کردند و برای من افتخار بود که در کنار آنها بودم.

وی به ویژگی های رفتاری احمد رسول زاده که به تازگی از دنیا رفته است، اشاره و بیان کرد: رسول زاده ویژگی های خاصی داشت، انسان کاملی بود. صدای ماندگاری بود که دیگر تکرار نمی شود. او هنوز برای من زنده است نه تنها او بلکه دیگر چهره های این عرصه هم همیشه زنده هستند.

صداهایی که استثنا هستند

این مدیردوبلاژ در ادامه با اشاره به نسل جوانی که هم اکنون در این عرصه فعالیت دارد، گفت: بعد از انقلاب حدود ۱۵۰ نفر به جمع ما اضافه شدند که صداهای خوبی هم دارند اما صدای افرادی همچون اسماعیلی، رسول زاده و... دیگر ساخته نمی شود. این صداها استثنا هستند همانطور که فیلم های آن زمان استثنا بودند و شما دیگر شخصیت هایی چون پل نیومن، آنتونی کوئین و... را نمی بینید.

ممدوح که این روزها کمتر به فعالیت در حرفه دوبله و گویندگی می پردازد، گفت: من دوبله را دوست دارم و بارها هم گفته ام که اگر دوباره زاده شوم باز هم در همین عرصه فعالیت خواهم کرد اما در حال حاضر با وجود شبکه های ماهواره ای و شتابی که در کار دوبله وجود دارد این حرفه به تدریج ظرافت خود را از دست می دهد.

فیلم هایی که امروزه ساخته می شود مرا راضی نمی کند

این دوبلور پیشکسوت تاکید کرد:‌من گهگاهی برای دوبله آثار می آیم اما دیگر نه دوبله مثل قدیم است و نه فیلم ها. فضای فیلم ها در آن زمان بسیار متفاوت بود و فیلم هایی که اکنون ساخته می شود مرا ارضا نمی کند.

وی در بیان دلیل خود از این نارضایتی بیان کرد: شاید آن زمان چون جوان بودم شور و شوق دیگری داشتم اما در عین حال معتقد هستم که اگر به آرشیو فیلم های آن دوران مراجعه کنیم تفاوت آنها را با فیلم های امروز حتی برندگان اسکار درمی یابیم.

با دیدن دوبله رفعت هاشم پور خوف کردم

بازیگر مجموعه تلویزیونی «راه شب» در ادامه با اشاره به دیگر نام های عرصه دوبله یادآور شد: منوچهر نوذری، ژاله کاظمی، منوچهر اسماعیلی، رفعت هاشم پور و بسیاری دیگر از جمله این افراد هستند که همیشه جاودان خواهند بود. بسیاری از این افراد چهره های شناخته شده ای نیستند به طور مثال شاید مردم عام کمتر خانم رفعت هاشم پور را بشناسد. من خاطرم هست همان سال های اولی که به دوبله وارد شدم احمد رسول زاده مدیر دوبلاژ فیلمی با عنوان «کدو تنبل خور» بود که رفعت هاشم پور در آن نقش آن بنکرافت را بازی می کرد و این نقش نامزد اسکار شده بود. من آن زمان با دیدن نقشی که خانم هاشم پور گویندگی کرد خوف کردم و با خود گفتم که اگر این دوبله است من دیگر در این حرفه نیستم. با این حال بسیاری هنوز خانم هاشم پور را نمی شناسند.

وی در پایان با اشاره به صداهای نسل جوان دوبله عنوان کرد: در آن زمان از ۱۰۰ نفر حدود ۲۰ نفر ماندگار شدند و حالا اگر از میان جوانانی که به این عرصه آمده اند ۵ نفر هم به صداهای ماندگار تبدیل شوند باز هم خوب است.