یادداشتی درباره تولیدات کیفی و استاندارد در شبکه خانگی
اگر چه همچنان این باور را برای برخی تولیدات شبکه خانگی دارم اما شواهد نشان میدهد هر چه جلوتر آمدیم در ساخت و تولید آثار با نگاه سختگیرانهتری نسبت به گذشتهای نچندان دور رو به رو هستیم.
سرمایهگذاری روی فیلمنامه را جدی بگیرید
امیر افشارفتوحی: قسمت اول سریال جدید فیلم نت با نام «در انتهای شب» به کارگردانی آیدا پناهنده چند روز پیش بارگذاری شد. سریالی که با دیدنش چند نکته را در ذهنم متبادر کرد. اول این که پارسا پیروزفر بازیگر آن است. کسی که بخشی از خاطرات لذتبخش دوران جوانیام را با او گذراندم و با دیدن او حس نوستالژیک و در عین حال دلتنگیای برای اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد در من به وجود آمد و چه حیف که روزگار، سالهاست بین دوستی ما فاصله انداخته است.
دوم این که داستان «در انتهای شب» از نقطهای درست و پر چالش با بازی گیرای پارسا پیروزفر و هدی زنالعابدین شروع شد و از آنجایی که بیشتر فیلمهای پناهنده با محوریت موضوعات زنان و دغدغههای فردی و اجتماعی آنان ساخته شدهاند نوید داستانی پر کشش را در ادامه آن میدهد.
و سوم آن که پخش سریال «در انتهای شب» که قطعا قضاوت کردن درباره آن با یک قسمت زود است اما باب موضوعی را در ذهنم باز کرد که بیشتر ترغیب به نگارش این یادداشت شدم و آن بررسی تولید سریالهای استاندارد و کیفی در شبکه خانگی است.
زمانی یکی از مخالفان سر سخت برخی از سریالهایی بودم که از شبکههای خانگی پخش میشد و معتقد بودم یک لجام گسیختگی در محتوای این سریالها وجود دارد که میتواند بیشتر از سریالهای ترکیه که سالهاست مخاطب ایرانی را در سیطره خود در آورده است بر فرهنگ جامعه ما تاثیر منفی بگذارند. اگر چه همچنان این باور را برای برخی تولیدات شبکه خانگی دارم اما شواهد نشان میدهد هر چه جلوتر آمدیم در ساخت و تولید آثار با نگاه سختگیرانهتری نسبت به گذشتهای نچندان دور رو به رو هستیم.
آنچه مسلم است شبکههای خانگی این روزها مخاطبان زیادی را جذب خود کردهاند و بدون تعارف حتی رسانه ملی با آن همه امکانات و بودجه را نیز از میدان به در کردهاند و این نشان از پتانسیلی دارد که مسئولیت مدیران بخش خصوصی را در قبال جامعه بیشتر میکند. به تصور نگارنده که امیدی به مدیران فرهنگی برای جلوگیری از اضمحلال فرهنگی در جامعه ندارد در بخش خصوصی و شبکه خانگی روزنههایی دیده میشود که میتواند نجات بخش باشد.
این که شبکه خانگی اقدام به تولید محتوایی بکند که به فرهنگ ایرانی نزدیک و ترویج زندگی ایرانی را در دستور کار خود داشته باشد و از طرفی تولید آن محتوا را به تهیهکننده و کارگردانی دغدغهمند بسپارند نه کارگردانی که سری کار است و فقط میخواهد از فرصت ایجاد شده جیب خود را پر کند از نکات با اهمیتی است که در تولیدات پلتفرم فیلم نت کاملا محسوس است.
این که یک اثر نمایشی از کجا شروع شود، چگونه ادامه پیدا کند و پایانبندی آن با چه تدبیری طراحی شود از نکات با اهمیت در نگارش فیلمنامه و جذاب بودن آن است که متاسفانه در ایران کمتر شاهد آن هستیم و همیشه یک بخش و یا گاه هر سه بخش آن میلنگد و مهمترین علت آن هم این است که در ایران سرمایهگذاری برای فیلمنامه از کمترین اهمیت ممکن برخوردار است و امید میرود در بخش خصوصی و نمایش خانگی که وابستگی دولتی و سیاستزدگی در آنها کمتر دیده میشود و از آنجا که به عنوان یک صنعت درآمدزا پا به میدان رقابت گذاشتهاند روی این موضوع متمرکز شده و برای پیروز شدن در میدان رقابت هم که شده روی محتوا و نگارش فیلمنامه ها سرمایهگذاری شایسته و بایستهای انجام دهند و آن را جدی بگیرند.
با این توضیح آنچه در تولیدات فیلم نت، نمود عینی دارد را میتوان در آثار متعدد آن از جمله فیلمنامه سریال «در انتهای شب» نوشته آیدا پناهنده و ارسلان امیری دید که در بخش اول یعنی شروع مناسب موفق عملکرده و باید دید در ادامه همین قوت، دقت و ذکاوت را حفظ میکند یا خیر. تصور نگارنده این است که در کنار توجه به این مهم که مورد توجه جدی مدیران پلتفرم فیلم نت قرار دارد این پلتفرم به تنوع در ژانر و ساختار برنامههای ترکیبی نیز نگاه ویژهای داشته و دارد. سریالهایی چون دیو و ماهپیشونی به کارگردانی حسین قناعت در ژانر فانتزی و کمدی؛ شهرک کلیله و دمنه در ژانرعروسکی و خانوادگی به کارگردانی مرضیه برومند؛ خونسرد در ژانر جنایی به کارگردانی امیرحسین ترابی؛ پوست شیر به کارگردانی جمشید محمودی در ژانر درام جنایی؛ فوفو مسافری از کامادو در ژانر کمدی و فانتزی به کارگردانی میثم معراجی؛ مرداب به کارگردانی برزو نیکنژاد در ژانر درام و معمایی؛ دفتر یادداشت در ژانر طنز و جنایی به کارگردانی کیارش اسدیزاده؛ آمرلی مجموعهای عاشقانه که کارگردانی آن را احمد ابراهیم احمد اهل سوریه بر عهده داشته است؛ افعی تهران به کارگردانی سامان مقدم که در حال پخش است و یا برنامههای ترکیبی و جذابی چون آوای جادویی، شب آهنگی، پدرخوانده و... همگی حکایت از دقت در محتوا و فیلمنامه، توجه به تنوع ژانری و همکاری با تیمهای حرفهای و دغدغهمند توسط این پلتفرم دارد.
ارسال نظر