در ساکت‌ترین اتاق جهان چه چیزی می‌توان شنید؟
این اتاق آنقدر بی‌صدا است که بازدیدکنندگانی که تجربۀ حضور در آن را داشته‌اند، به سختی توانسته‌اند صداهای بدن خودشان را تحمل کنند.
فرادید: این اتاق آنقدر بی‌صدا است که بازدیدکنندگانی که تجربۀ حضور در آن را داشته‌اند، به سختی توانسته‌اند صداهای بدن خودشان را تحمل کنند.
به نظر می‌رسد این روزها همه به دنبال اندکی آرامش و سکوت هستند. اما حتی چنین خواسته معقولی هم می‌تواند از حد و اندازه فراتر رود! ساکت‌ترین مکان روی زمین، اتاقی بی‌پژواک در آزمایشگاه‌های اورفیلد در مینه‌سوتا ای آمریکاست؛ این اتاق آنقدر بی‌صدا است که بازدیدکنندگانی که تجربۀ حضور در آن را داشته‌اند، به سختی توانسته‌اند صداهای بدن خودشان را تحمل کنند.
داخل اتاق، ساکت است، به قدری ساکت که صدای پس‌زمینه با دسی‌بل منفی اندازه‌گیری می‌شود، یعنی زیر آستانه شنوایی انسان است.
به گفته کیتی ویوِر از مجله نیویورک تایمز، بازدیدکنندگان در نبود هیچ سر و صدای پس‌زمینه‌ای، صدای پمپاژ خون در سر یا حرکت خون در رگ‌هایشان را شنیده‌اند. حتی می‌توانید در چنین اتاقی، صدای بسته شدن پلک‌هایتان را هنگام پلک زدن بشنوید.
استیون اورفیلد، موسس آزمایشگاه، سال ۲۰۱۲ گفت: «وقتی محیط ساکت باشد، گوش‌ها سازگار می‌شوند. هرقدر اتاق ساکت‌تر باشد، صداهای بیشتری می‌شنوید. صدای ضربان قلب خود را می‌شنوید، گاهی اوقات صدای ریه‌هایتان را می‌شنوید، حتی صدای غرغر شکمتان را با صدای بلند می‌شنوید. در اتاق بی‌پژواک، شما به صدا تبدیل می‌شوید.»
این محفظه «anechoic» یا بی‌پژواک نامیده می‌شود چون برای جلوگیری از انعکاس امواج صوتی از دیوارها طراحی شده و هر گونه پژواک صدا را خاموش می‌کند. این اتاق، جعبه‌ای با دیوارهای فولادی است که توسط فنرهایی درون یک جعبه بزرگتر با دیوارهای فولادی آویزان شده و داخل آزمایشگاه کاملی قرار گرفته که دارای دیوارهای بتنی با ضخامت یک فوت است. داخل اتاق، بازدیدکنندگان با قطعات فایبرگلاس قهوه‌ای سفت و سخت احاطه شده‌اند که صدا را از همه طرف حتی کف جذب می‌کنند، بنابراین بازدیدکنندگان روی یک شبکه معلق قرار می‌گیرند. خود ویوِر سه ساعت را در چنین فضایی گذرانده است.
البته این اتاق مختص بازدیدکنندگان ماجراجو نیست بلکه شرکت‌ها محصولات خود را در آن تست می‌کنند تا بفهمند این محصولات چقدر سر و صدا تولید می‌کنند. نمایشگرهای LED در اتاق قرار داده شده‌اند تا مطمئن شوند سر و صدا بیش از حد نیست. شرکت هارلی دیویدسون از این اتاق استفاده کرده تا موتورسیکلت‌های خود را ساکت‌تر کند و در عین حال صدای خاص آن‌ها را حفظ کند. ناسا نیز فضانوردانی را به اتاقی مشابه فرستاده تا به آن‌ها کمک کند با سکوت فضا سازگار شوند.
با این حال، برای من و شما، چنین اتاقی بسیار گیج‌کننده است. مردم بدون زمزمه آشنای زندگی روزمره، در این اتاق با احساس جهت‌گیری و حتی ایستادن مشکل پیدا می‌کنند. اورفیلد می‌گوید: «نحوه جهت‌گیری شما به کمک صداهایی انجام می‌شود که هنگام راه رفتن می‌شنوید. در اتاق بی‌پژواک، چنین نشانه‌هایی را ندارید. شما نشانه‌های ادراکی را که به شما اجازه تعادل و مانور می‌دهند، از دست می‌دهید. اگر بخواهید نیم ساعت آنجا بمانید، باید روی صندلی بنشینید.»
اگر مطالعه در مورد اتاق کافی نیست، می‌توانید با هزینه ۷۵ دلار آن را با چهار نفر دیگر به مدت یک ساعت تجربه کنید. اگر بازدیدکنندگان بخواهند درباره اتاق و آزمایشگاه‌های اورفیلد اطلاعات بیشتری کسب کنند، می‌توانند با پرداخت ۲۰۰ دلار یک تور گروهی یک ساعت و نیمه در این فضا داشته باشند. (این ساختمان که سال ۱۹۷۰ به عنوان یک استودیوی ضبط ساخته شد، یک تاریخچه غنی دارد و میزبان نوازندگان مشهوری از جمله باب دیلن و پرینس بوده است.)
تور گروهی شامل یک جلسه ۲۰ دقیقه‌ای در اتاق بی‌پژواک می‌شود. اگر این زمان کافی به نظر نمی‌رسد، با ۴۰۰ دلار می‌توانید یک ساعت را در یک جلسه خصوصی در اتاق بگذرانید و هماهنگ شدن با صداهای درون خودتان را به طور واقعی تجربه کنید.
نظر کاربران
جل الخالق