عجیب ترین هواپیما‌های نظامی در تاریخ آمریکا

گجت نیوز: اگر به تاریخ و دانش هوانوردی و جنگنده ها علاقه‌مند هستید، با معرفی عجیب ترین هواپیما‌های نظامی در تاریخ آمریکا همراه ما باشید.

ایالات متحده آمریکا به‌عنوان قدرت اول نظامی و هوانوردی جهان، همواره به‌دنبال خلق تجهیزاتی است که اختلاف توانمندی‌های این کشور را با سایر کشورها بیشتر کند. به‌گونه‌ای که همواره این کشور بتواند حرف اول در جهان را بزند. ساخت وسایل پرنده نظیر انواع جنگنده‌ها، بالگردها و وسایل ترابری و… همواره با طراحی معقولی رخ نمی‌دهد و کشورهای پیشرو در این حوزه سعی می‌کنند تا با تخصیص اعتبار به طرح‌های جنجالی و عجیب، شانس این طرح‌ها را در راستای کسب علم و تجربه‌ای جدید محک بزنند.

عجیب ترین هواپیماهای نظامی آمریکا را بشناسید

آمریکایی‌ها بعد از جنگ جهانی دوم تمرکز خاصی برای کسب قدرت هوایی مطلق داشتند و در نتیجه این موضوع و تخصیص بودجه‌های کلان دست به ساخت هواپیما‌های عجیب و غریب زیادی زدند. به‌گونه‌ای که در طول صد سال اخیر بیش از ۱۰۰ نوع وسیله پرنده جدید توسط آمریکا معرفی و عملیاتی شده است. وسایلی که بیشتر آن‌ها به تولید انبوه نرسیده‌اند.

در این مطلب قصد داریم عجیب ترین هواپیما‌های نظامی در تاریخ آمریکا را به شما معرفی کنیم.

Lockheed XFV، جنگنده‌ای برای شکار زیردریایی‌ها

یکی از جنگند‌هایی که در ابتدای جنگ سرد به سفارش نیروی هوادریایی ایلات متحده ساخته شد Lockheed XFV بود. جنگنده‌ای که قادر بود از هر مکانی به‌صورت عمودی به پرواز درآید و زیردریایی‌های دشمن را به‌محض شناسایی منهدم کند.

در ابتدای جنگ سرد، اتاق فکر جنگ ناتو دریافت که همانند جنگ جهانی اول و دوم، پیروزی در جنگ، به نیروهای تقویتی که در آمریکای شمالی از اقیانوس عبور می‌کنند بستگی دارد. در نتیجه، آن‌ها به‌فکر به‌کارگیری جنگنده‌ای بودند که به‌طرز سریع و گسترده‌ای اقیانوس را پوشش دهد تا مانع تحرک زیردریایی‌های دشمن در این مناطق شوند.

با توجه به ظرفیت‌های شکل گرفته در طول جنگ جهانی دوم، ناوهای اسکورت ارزان‌قیمت مانند کلاس بوگ در تعداد زیاد موجود بودند که توانایی حمل تعداد زیادی هواپیما را داشتند.

نیازاندیشی و برآورده کردن نیاز‌ها منجر به ساخت Lockheed XFV شد؛ هواپیمایی که به‌طور عمودی و عجیب روی سه چرخ انتهای بال دمی خود می‌نشیند!

این طراحی به این منظور ایجاد شده بود که هواپیما فضای کمی را اشغال کند و بتوان آن را روی هر کشتی باری یا حتی باند فرود هلیکوپتر حمل کرد. این هواپیما قادر بود که همچون یک هلیکوپتر از جای خود بلند شود و زیردریایی‌های دشمن را شناسایی و اژدرهای خود را سمت آن‌ها رها کند.

متاسفانه طرح Lockheed XFV با تولید نسخه‌های اولیه آن و تجزیه و تحلیل کردن نحوه عملکرد این پرنده در میدان نبرد کنسل شد و این جنگنده هرگز به تولید انبوه نرسید. در نتیجه آن ناتو در سال 1961 هواپیمای P-۳Orion را جایگزین این پرنده کرد که توانایی پرواز با برد 8850 کیلومتر را دارا بود و عملکرد موثرتری به نسبت XFV داشت.

Convair NB-۳۶H، هواپیمایی با سوخت اتم

تا حالا شده به این فکر کنید که به‌جای مصرف سوخت‌های فسیلی چرا هواپیماها را با سوخت اتمی نمی‌سازند؟ این ایده‌ای بود که در سال ۱۹۴۲ به ذهن انریکو فرمی، خالق اولین راکتور هسته‌ای دنیا رسید. هواپیما با سوخت هسته‌ای چه از لحاظ نظامی و چه در زمینه ترابری می‌توانست یک دستاورد بزرگ تلقی شود. هواپیماهایی که از راکتور هسته‌ای استفاده می‌کردند می‌توانستند به‌صورت نامحدود پرواز کنند و نشست و برخواست آن‌ها فقط می‌توانست برای انجام اهداف از پیش تعیین شده باشد. این هواپیماها آمریکا را قادر می‌ساخت تا از خاک خودش برای حمله همه‌جانبه به روسیه اقدام کند.

در سال ۱۹۹۵، NB-۳۶H نسخه اصلاح شده بمب‌افکن B-۳۶ Peacekeeper برای اولین بار به پرواز در آمد. NB-۳۶H به موتورهای زیادی نظیر 6 موتور شعاعی، 4 موتور جت و یک راکتور هسته‌ای 20 تنی 3 مگاواتی مجهز شده بود. فعالیت راکتور هسته‌ای سبب ایجاد تشعشات هسته‌ای در فضا و کابین بمب‌افکن می‌شد. برای حفظ سلامت 5 خدمه این هواپیما از یک دیوار مجزا کننده 11 تنی از جنس سرب و پلاستیک در دیواره داخلی هواپیما استفاده شده بود.

این هواپیما در بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۷، در مجموع ۴۷ پرواز انجام داد و راکتور آن ۸۹ ساعت از ۲۱۶ ساعت را کار کرد. البته هرگز انرژی تولید شده توسط راکتور به‌عنوان سوخت مصرفی موتورها مورد استفاده قرار نگرفت و فعالیت این راکتور تنها جنبه مفهومی داشت.

در نهایت ساخته شدن بمب‌افکن‌ها با راکتور هسته‌ای به دلایلی نظیر سرسام‌آور بودن هزینه تولید، روند کند توسعه و خطرهای زیست‌محیطی هنگام سقوط هواپیما در همان زمان خاتمه یافت.

CH-۵۴ Tarhe، بالگردی بدون بدنه

در اوایل دهه ۱۹۶۰، آمریکایی‌ها برای بهره‌برداری هرچه بیشتر از آسمان، دست به ساخت یک هیلکوپتر عجیب زدند. این اولین باری بود که یک بالگرد بدون ساختار بدنه در قسمت میانی و عقبی تولید می‌شد تا این بالگرد بتواند ظرفیت حمل بار بیشتری داشته باشد.

در واقع موتور هر بالگرد ظرفیت محدودی برای حمل دارد و بخشی از این ظرفیت را بدنه خود بالگرد پر می‌کند. آمریکایی‌ها با حذف بدنه بالگرد، این هلیکوپتر را مخصوص ترابری طراحی کردند که آن را قادر می‌ساخت اجسام سنگینی مانند هویتزر (نوعی توپ جنگی) یا ماژول‌های تخصصی که قابلیت حمل نیروها، تجهیزات پزشکی را داشتند، با خود حمل کند. این هلیکوپتر حتی می‌توانست تانک سبک M۵۵۱ Sheridan را در حالت بدون ماژول حمل کند.

CH-۵۴ Tarhe بالگردی بسیار تخصصی بود و توانست ماموریت خود را به درستی انجام دهد؛ اما به‌دلیل طراحی ماژولار این هلیکوپتر و نیاز به تغییر ماژول‌ها در ماموریت‌ها، بالگرد نمی‌توانست به‌سرعت در ماموریت‌های خود شرکت کند و گزینه نظامی خوبی به‌شمار نمی‌رفت. از این بالگرد تنها 100 نسخه تولید شد و بعدها این نوع طراحی برای مصارف تجاری، تحت عنوان S-۶۴ Skycrane استفاده شد.

در آگوست سال ۲۰۲۳، یک فروند S-۶۴ Skycrane در هنگام مهار آتش‌سوزی، در جنوب کالیفرنیا سقوط کرد.

Bell X-۲۲ Tiltrotor، هواپیمایی از پیش شکست خورده

یکی از عجیب ترین هواپیما‌های نظامی در تاریخ آمریکا، Bell X-۲۲ Tiltrotor است. این هواپیما که طرحی از روتور مجرا بود، نتوانست در حد پیش‌بینی‌ها ظاهر شود. همان‌طور که در تصویر زیر می‌بینید این هواپیما روی بال‌های خود 4 موتور توربوشفت جنرال الکتریک YT۵۸-GE-۸B/D با قدرت ۱۲۵۰ اسب بخار داشت که توانایی چرخش 45 درجه‌ای رو به جلو داشتند.

این وسیله پرنده، یک هواپیمای ترابری بود که تنها توانایی حمل ۶ مسافر و ۶۸۰ کیلوگرم بار را داشت.

اما شاید بپرسید که چرا با وجود چنین ظرفیت محدودی، آمریکایی‌ها دست به ساخت همچین هواپیمایی زدند؟

این هواپیما دارای قابلیت پرواز عمودی بود و به‌دلیل توانایی چرخش موتورهایش محیط کمی را اشغال می‌کرد و می‌توانست در فضای محدود عرشه ناوهای هواپیمابر و همچنین پایگاه‌های کوچک ایالات متحده نشست و برخواست انجام دهد. اما این کار را یک هیلکوپتر هم می‌توانست انجام دهد، آن هم با یک موتور! در نتیجه بعد از ساخته شدن چند نسخه از این هواپیما و برآورد هزینه‌های انجام شده، این طرح فاقد توجیه اقتصادی بود و از دستور کار خارج شد.

Vought XF۵U Flying Flapjack، جنگنده بدنام کلوچه‌ای!

در سال ۱۹۴۱ با ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم، طرح‌های زیادی بدون آن‌که به درستی ارزیابی شوند، بودجه عملیاتی شدن را دریافت کردند. یکی از عجیب ترین هواپیما‌های نظامی در تاریخ آمریکا Vought XF۵U Flying Flapjack بود که طراحی نامتعارفی داشت. برای آن‌که این هواپیما فضای زیادی را اشغال نکند، بال‌های آن به‌صورت کلوچه‌ای طراحی شده بود و این امکان را برای هواپیما فراهم می‌کرد که در فواصل کوتاه، با سرعت کمی بلند شده یا فرود بیاید.

این ویژگی یک معیار کلیدی برای هواپیماهایی بود که توسط ناوهای رزمی آمریکا به مناطق دور دست حمل می‌شدند. در واقع از آنجایی که در طول جنگ جهانی دوم، ناوهای آمریکایی در خاک کشور ایالات متحده بارگیری می‌شدند و به مناطق دوردست فرستاده می‌شدند، وجود هواپیمایی که فضای کمی اشغال کند و قابلیت پرواز از روی ناو را داشته باشد بسیار مهم بود.

این هواپیما به دو موتور شعاعی  Pratt & Whitney XR-۲۰۰۰ مجهز شده بود که در آن زمان غیرمعمول به‌شمار می‌رفت و در عین حال دو تثبیت‌کننده عمودی داشت.

متاسفانه در طراحی این هواپیما به شرایط مختلف پروازی توجه نشده بود و این هواپیما با مشکلات فنی متعددی مواجه شد و در سال ۱۹۴۵ و با ظهور جنگنده‌ها، کاملا منسوخ و تولید آن به‌طور کلی متوقف شد.