نیاز به شهرک سینمایی برای ضبط گزارش‌های مردمی در تلویزیون!
شاید به این صرافت بیفتند که یک شهرک سینمایی با دکور شهر بسازند و گزارش های مردمی را آنجا ضبط کنند! چرا که در جامعه دوپاره دختر جوان یا خانمی که تلویزیون او را به رسمیت نمی شناسد واکنش منفی نشان می‌دهد
عصر ایران: در یکی از بخش های خبری تلویزیون در شامگاه یکنبه ۲۲ مرداد ۱۴۰۲ خورشیدی گزارشگر ( در اصطلاح صدا وسیما: خبرنگار) در میدانی در تهران از شهروندان می‌پرسید آیا در جریان اخبار پیش ثبت نام انتخابات مجلس هستید یا نه و اگر پاسخ مثبت بود پرسش بعدی این بود: از کدام منبع؟
به جنبه سیاسی موضوع کاری ندارم و این که صدا و سیما برای پیش ثبت نام مدام خبررسانی و تبلیغ می‌کرد. در یان نشوته وجه اجتماعی ماجرا با پس زمینه کلی سیاسی جالب است و این که از همین فیلم نهایی و قطعا گزینش شده هم پیدا بود برای تهیه گزارش های شهری و گفت‌و‌گو با خانم‌ها تا چه حد دچار مشکلات جدی شده‌اند.
اول به این خاطر که احتمال عبور دختر جوان و گیسو به باد سپرده از مقابل دوربین فراوان است و این یعنی کات! قابل پخش نیست. مثل دردسر فیلم های تاریخی که مثلا داستان دربارۀ سال ۶۰ است و پراید و موبایل که دئر دهه۶۰ نبوده در کادر بیاید!
حالا هم هر جای شهر که دوربین را بکارند حجاب همه زنان و دختران شبیه پوشش مجریان صدا و سیما و آنچه تبلیغ می کنند نخواهد بود و نمی دانند با این معضل چه کنند.
دوم: شاید گفته شود راه حل دارد. به جای گشت و گذار و پرسه در شهر در نماز جمعه و موقع خروج نمازگزاران گزارش تهیه کنند. مشکل این است که به قدری جامعه دوپاره شده که صحبت های خانم چادری به منزله انعکاس نظرات بخشی از مردم تلقی می شود نه همه. ضمن این که در این گونه گزارش ها تلویزیون می خواهد از مشارکت همه اقشار بگوید و اگر مانند برخی گزارش های سیاسی از نماز جمعه یا پردیس خواهران دانشگاه امام صادق در بلوار دریای سعادت آباد گزارش تهیه کنند هدف اصلی محقق نخواهد شد.
نکته و در واقع دردسر سوم این است که برای واقعی جلوه دادن گزارش باید سراغ زنان شال به سر هم بروند. در فضای پسامهسا اما خانم هایی با این پوشش تلویزیونی را که خواستار جریمه و بازداشت زنان به خاطر پوشش است در جبهه مقابل توصیف می کنند و حاضر به مصاحبه نیستند و چه بسا بدگمان باشند که دنبال هدف دیگری هستند.
از این رو یا مصاحبه نمی کنند یا وقتی کسی گفت و گو می کند تلویزیون در واقع دارد اذعان می کند که پوشش همه زنان شبیه آنچه در تلویزیون می بینیم نیست.
اگر شخص با پوشش رسمی باشد بیننده با خود می گوید از خودشان است. اگر هم نباشد آن گاه از خود می پرسد چگونه است که زنان در سریال ها با پوشش کامل به رخت خواب می روند ولی در خیابان شال شل بر سر دارند؟
یکی از خانم های همکار چند سال قبل تعریف می کرد تا از پله های پل عابر در میدان هفتم تیر تهران پایین آمدم گزارشگر صدا و سیما راه مرا سد کرد و گفت: خانم! چه خوب شد شما را دیدم. چون نیم ساعت است اینجا ایستاده ام اما خانم مقنعه به سری نمی بینم تا درباره حجاب با او مصاحبه کنم و پاسخ او البته بر گزارشگر ثقیل افتاد و دانست او هم سوژۀ مناسبی نیست.
این که گزارشگر صدا و سیما نتواند با طیب خاطر و از بیم عبور زنان بی/بد/شل حجاب یا واکنش و احتمالا با برخی الفاظ از سطح شهر گزارش تهیه کند و پای صحبت شهروندان بنشیند اتفاق درخور تأملی است ونشان دهنده دردسر تهیه کنندگان گزارش های تلویزیونی و تازه مشکل وقتی بیشتر می شود که وقتی خیال شان از پوشش خانمی آسوده شده و سراغ او می روند با سخنان او غافل گیر می شوند چرا که مواضع سیاسی صدا وسیما به خصوص در دوران جبلی- جلیلی باب میل همه خانم های مذهبی هم نیست.
این توضیحات برای این بود تا بدانیم اگر در گزارش های صدا و سیما از سطح شهر تعداد مردان بیشتر است به حساب مردسالاری نگذارید و بدانید بندگان خدا تلاش خود را انجام می دهند اما یا پوشش مو کافی نیست یا سخن باب میل گفته نمی شود.
شاید این نوشته سبب شود وزارت کار گزارشگران سطح شهر را در زمره شاغلان به مشاغل سخت و زیان آور احصا کنند. چون مواردی مانند امتناع از مصاحبه یا ابراز لطف به صدا وسیما را شاهند و اگر خانمی بی روسری در تصویر مانده باشد باید غر و لند رییس خود در سازمان را تحمل کند.
سال ها قبل که سریالی از تلویزیون پخش می شد که داستان آن در جنوب و احتمالا هور می گذشت اما فیلم را در تالاب انزلی ضبط کرده بودند! کارگردان در توجیه گفته بود چون تقریبا شبیه هم هستند و هوا در خوزستان گرم بود به رشت رفتیم! خبرنگار پرسید: رشت یا انزلی؟ کارگردان پاسخ داده بود: همان رشت. چون از رشت می توانستیم وارد بخش حفاظت شده تالاب بشویم.
رییس فعلی صدا و سیما خود تجربه گزارشگری از خارج از کشور را دارد
شاید صدا وسیما هم به این صرافت بیفتد که یک شهرک سینمایی با دکور شهر بسازند و گزارش های مردمی را آنجا ضبط کنند! چرا که در جامعه دوپاره دختر جوان یا خانمی که مدام تهدید به بازداشت و جریمه و ا تریبون های مختلف تحقیر می شود حاضر نیست با نمایندگان این رسانه رسمی ولو هم جنس او باشد گفت و گو کند و اگر سراغ دیگران بروند مخاطب عام نه به چشم گزارش که به منزله نمایش می بیند.
ارسال نظر