نگرانی یک مسئول از آمار اعتیاد دانشجویان

خبرگزاری مهر: دکتر محمدرضا داوودآبادی فراهانی معاون فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت به تازگی این سمت را برعهده گرفته است، با وی در آستانه آغاز سال تحصیلی دانشگاهها، درباره حوزه مشاوره، خوابگاهها، مسائل رفاهی دانشجویان علوم پزشکی به صحبت نشستیم. به نظر معاون وزیر بهداشت، بضاعت این وزارتخانه برای تحول در حوزه فرهنگی دانشجویی بسیار اندک است.

در آستانه سال تحصیلی دانشگاهها، دانشجویان علوم پزشکی نیز همچون سایر دانشجویان با مسائل مختلفی در حوزه کمبودهای حوزه رفاهی و معیشتی روبرو هستند، در این راه چه اقداماتی به انجام رسانده اید؟

دکتر داوودآبادی فراهانی : ما رویکردمان در تمام حوزه های فرهنگی، اجتماعی و رفاهی و معیشتی دانشجویان رویکرد تحولی است. در واقع وضعیت موجود مطلوب ما نیست و برنامه هایی داریم که از وضعیت موجود به سمت وضعیت مطلوب حرکت کنیم. قاعدتا در همه حوزه ها برنامه داریم که به تدریج برنامه های خودمان را در حوزه های مختلف اعلام می کنیم. معمولا کارهای فرهنگی در حوزه دانشجویی یکسان است اما مهم داده ها و ستانده ها است که وضعیت متفاوتی را ایجاد می کنند. البته ممکن است فرآیندهایی را با قالب های جدید تعریف کنیم.

اعتراف می کنم که بضاعت ما در وزارت بهداشت و دانشگاه ها برای تحول در حوزه فرهنگ و از این وضعیت خارج شدن، بسیار اندک است و حتماً باید با نخبگان فرهنگی کشور ارتباط برقرار کنیم. ما آنقدر که باید در این حوزه اندیشه می کردیم، نیاندیشیدیم. ضعف بنیه فکری و منابع انسانی در این حوزه داریم و نیروهای کاملا متخصص در این زمینه نیاز داریم. در دانشگاهها و ستاد نیروی کافی نداریم و قطعا برای ایجاد تحول به نیروی انسانی نیاز داریم و به کار جهادی احتیاج داریم.

اولین کاری که می خواهیم انجام دهیم تعریف نظام جامع رفاهی است . این نظام هم ابعاد حقوقی و قانونی دارد و هم به سخت افزار نظام سلامت مربوط است . این کار بزرگ و جامعی است که به زیرساخت ها و نرم افزار نیاز دارد، البته کار آغاز شده است اما ما از حوزه منابع دولتی ناامید شده ایم و در فکر ایجاد منابع برای آن هستیم.

حوزه مشاوره دانشجویی با توجه به مشکلات زیادی که دانشجویان با آن مواجه اند از اهمیت زیادی برخوردار است ، آیا پژوهش هایی در زمینه مشکلات دانشجویان به انجام رسیده ؟

حوزه مشاوره با توجه به آمار نگران کننده ای که از میزان اعتیاد دانشجویان وجود دارد، در حوزه منابع انسانی و منابع مالی متحول می شود. در وزارت بهداشت مشاوره دانشجویی به عنوان کار الگو پیگیری شده است اما این حوزه نیاز به تحول جدی دارد.

درباره آمار اعتباد دانشجویان به مواد مخدر صنعتی و قلیان پژوهش هایی در ستاد مبارزه با مواد مخدر انجام شده و در شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه شده است. آمارها وضعیت نگران کننده ای را نشان می دهند اما قطعا آمار دانشجویان علوم پزشکی فاصله معناداری با آمار دانشجویان وزارت علوم و دانشگاه آزاد دارد و وضعیت بهتری دارند اما با توجه به اینکه نیروهایی که ما تربیت می کنیم، کادرهای آینده نظام سلامت هستند، همین مقدار هم قابل قبول نیست.

می توانید آمار اعتیاد را در بین دانشجویان اعلام کنید؟

درصد را می دانم اما اعلام نمی کنم.

یکی از مشکلات قدیمی دانشگاه های علوم پزشکی کلنگ زنی خوابگاه های دانشجویی در کشور است. به طوری که پروژه های زیادی هنوز بلاتکلیف هستند و در عین جال دانشگاه ها هم با کمبود فضا برای دانشجویان مواجه اند. برای این مشکل چه راهکاری اندیشیده اید؟

یکی از برنامه های اصلی ما در معاونت دانشجویی و فرهنگی وزارت بهداشت تکمیل خوابگاه ها است. در واقع تامین منابع مالی آن مهمتر است. این کار با روش های مختلف انجام می گیرد که تهاتر اموال خود دانشگاهها، استفاده از تسهیلات، استفاده از کمک خیرین و در اخر منابع دولتی مسیرهای تامین منابع مالی ما هستند.

یک برآوردی از میزان خوابگاه های در حال احداث و تعلیق شده انجام داده ایم و منابع را تخمین زده ایم. در حال حاضر حدود ۲۶۰ هزار متر خوابگاه نیمه تمام داریم و در حد ۴۰۰ میلیارد تومان هزینه برای آن تخمین زده ایم. برخی خوابگاه ها در این مسیر تکمیل شده اند. پروژه های ما از ۲ درصد که خاک برداری شده تا ۸۰ درصد که به پایان رسیده و در مرحله تجهیز است، متغیر است. با این وجود در صورت تکمیل تمامی آنها بازهم یک میلیون مترمربع به صورت مالکیت دانشگاه ها کمبود داریم که بتوانیم تمامی تقاضاهای مورد نیاز برای دانشجویان را پاسخ دهیم. اکنون با خوابگاه های استیجاری و یا فضاسازی غیر استاندارد ممکن است بتوانیم بخش عمده ای از تقاضاها را پوشش دهیم اما برای استاندارد سازی همین میزان کمبود داریم.

وزارت بهداشت تا چه میزان به خصوصی سازی خوابگاه ها وارد شده است؟

بعضی وقت ها اقداماتی در کشور انجام می شود اما عواقب آن با دقت بررسی نمی شود. اکنون این موضوع در کشور مطرح است که هر پروژه اقتصادی باید یک پیوست فرهنگی داشته باشد اما من معتقدم فراتر از این باید برای هر اقدام اقتصادی یک پیوست فرهنگی وجود داشته باشد.

اینکه خوابگاه های خصوصی و خودگردان داشته باشیم و بگوییم ما تکلیفی نداریم و اگر افراد می خواهند به خانه های مجردی بروند این موضوع چون پیوست فرهنگی نداشته آسیب های اجتماعی بسیاری ایجاد کرده است و ما باید از این راه برگردیم. ممکن است بتوانیم از خصوصی سازی به عنوان سرمایه گذاری در ساخت بهره بگیریم اما اداره خوابگاه نه.

وقتی خانواده ها فرزندانشان را به دانشگاه می فرستند در واقع به ما اعتماد کرده اند، من نمی خواهم سرمایه گذاری بخش خصوصی را زیر سئوال ببرم اما معتقدم حضور بخش خصوصی در این حوزه که مسائل فرهنگی قابل اعتنایی دارد باید با دقت و مطالعه عوارض فرهنگی صورت گیرد که تاکنون بی توجهی شده است.