پرنده‌ای که استرالیا را برای غذا آتش می‌زند
استرالیا با آتش و بروز آتش‌سوزی‌های بزرگ در دشت‌ها و جنگل‌های خود بیگانه نیست. بسیاری از آنها با فعالیت‌های انسان و آذرخش در ارتباط هستند. اما استرالیایی‌ها مدتهاست که یک دلیل سوم را نیز برای بروز آتش سوزی شناسایی کرده‌اند: پرنده ها.
عصر ایران: استرالیا با آتش و بروز آتش‌سوزی‌های بزرگ در دشت‌ها و جنگل‌های خود بیگانه نیست. بسیاری از آنها با فعالیت‌های انسان و آذرخش در ارتباط هستند. اما استرالیایی‌ها مدتهاست که یک دلیل سوم را نیز برای بروز آتش سوزی شناسایی کرده‌اند: پرنده ها.
گروهی از پرنده ها که به نام شاهین آتشین (Firehawk) شناخته می شوند می توانند با حمل چوب های سوزان از محل آتش سوزی به محل های جدید موجب بروز و گسترش آتش سوزی شوند.
شاهین آتشین؛ پرنده آتش افروز
شاهین های آتشین یک گونه واحد نیستند. همه آنها حتی در یک خانواده قرار ندارند. در عوض، اینها گروهی از پرنده های ساکن استرالیا هستند که رفتاری خاص از خود نشان می دهند. آنها به عمد آتش سوزی ایجاد می کنند تا طعمه های خود را آسان تر شکار کنند.
بومیان استرالیا این پرنده ها را شاهین های آتشین نامیده اند که شامل حداقل سه گونه شکارچی می شوند. آنها شامل کورکور سیاه (Black Kite) با نام علمی Milvus migrans، کورکور سوت‌زن (Whistling Kite) با نام علمی Haliastur sphenurus و شاهین قهوه‌ای (Brown Falcon) با نام علمی Falco berigora می شوند.
کورکور سیاه
کورکور سوت‌زن
شاهین قهوه ای
این پرنده های باهوش از ابزاری موثر برای به حداکثر رساندن نتیجه تلاش های شکار خود در دشت های استرالیا استفاده می کنند.
کجا یافت می شوند
اگرچه هر یک از این پرنده های معروف به شاهین آتشین استرالیایی را می توان در قسمت های مختلف یافت، اما محدوده مشترک آنها شامل استرالیا و بخش هایی از پاپوآ گینه نو می شوند. شاهین قهوه ای افزون بر استرالیا، ساکن تاسمانی نیز است و کورکور سوت‌زن در جزیره کالدونیا جدید نیز دیده شده است.
هر سه این پرنده ها در زیستگاه های مختلفی از جمله مناطق جنگلی، تالاب ها، و مناطق ساحلی زندگی می کنند. با این وجود، آنها شهرت خود را به عنوان شاهین آتشین در علفزارها، بوته زارها و دشت ها کسب کرده اند. اینها مناطقی هستند که در آنها بیشتر به عنوان عوامل گسترش آتش معروف هستند.
کورکور سیاه و کورکور سوت‌زن هر دو لانه خود را روی درختان می سازند. آنها سال به سال به استفاده مجدد از لانه خود تمایل دارند. شاهین قهوه ای بیشتر تمایل دارد از لانه شاهین های دیگر یا پرنده آوازخوان بزرگ استفاده کند. همچنین، گاهی اوقات آنها لانه خود را در بدنه توخالی درخت می سازند.
رفتار خاص
پرنده هایی که به عنوان شاهین آتشین استرالیایی شناخته می شوند رفتاری متمایز دارند که نام خود را نیز از آن می گیرند. آنها به عمد و با انتقال چوب های سوزان از یک نقطه که در آن آتش سوزی رخ داده است به نقطه دیگر، آتش ایجاد می کنند. این کار برای این که طعمه های احتمالی وادار به فرار شوند، صورت می گیرد.
شاهین آتشین چوب های سوزان را با منقار یا چنگال های خود گرفته و می تواند تا یک کیلومتر حمل کرده و سپس آن را رها کند. این رفتار می تواند انسان ها و دام های محلی را به خطر بیندازد و دلیلی است که این پرنده ها اغلب مورد آزار و اذیت قرار می گیرند.
گاهی اوقات این پرنده ها به تنهایی کار می کنند، اما اغلب به صورت گروهی آتش افروزی انجام می دهند. شاهین های آتشین در صورت نیاز روند آتش افروزی خود را چند بار تکرار می کنند تا آتش را در فواصل قابل توجهی از منبع اصلی جابجا کنند.
شاهین های آتشین آتش را در امتداد مسیرهای آبی، جاده ها و موانع دیگر گسترش می دهند. پس از شعله‌ور شدن آتش و فرار طعمه های احتمالی، این پرنده ها روی آنها شیرجه می زنند. بسیاری از پرنده های دیگر نیز ممکن است برای شکار طعمه به این منطقه بروند.
رژیم غذایی
شاهین های آتشین استرالیایی هر سه از پرنده های شکاری گوشتخوار هستند. آنها از پستاندارانی مانند جوندگان و خفاش ها، پرنده های دیگر، خزندگانی مانند مارمولک ها و مارها، دوزیستان، و ماهی ها تغذیه می کنند. آنها همچنین مقادیر زیادی از بی مهرگان و حشرات به ویژه ملخ ها را می خورند. این پرنده ها هم از طعمه زنده و هم از لاشه ها تغذیه می کنند. در مواقعی که طعمه کمیاب است، آنها بیشتر از لاشه یا حشرات تغذیه کنند.
طول عمر
کورکور های سیاه تا حدود 24 سال عمر می کنند، در شرایطی که کورکورهای سوت‌زن می توانند تا 20 سال عمر کنند. شاهین های قهوه ای تقریبا 16 سال عمر می کنند. این پرنده ها شکارچیان طبیعی کمی دارند، که از آن جمله می توان به پرنده های شکاری بزرگتر اشاره کرد.
به دلیل شیرجه های سریع، امکان تصادف با خودرو و کشته شدن شاهین های آتشین وجود دارد. خطوط انتقال برق از دیگر خطرات برای این پرنده ها هستند. اما آلودگی و استفاده از سموم شیمیایی یکی از بزرگترین تهدیدات برای شاهین های آتشین است. مواد شیمیایی مصرف شده توسط طعمه ها می تواند در پرنده ها رسوب کند و به اندام های آنها آسیب رسانده و به مرگ پرنده منجر شود. آزار و اذیت توسط انسان ها نیز تهدید بزرگ دیگر برای شاهین های آتشین محسوب می شود.
ارسال نظر