پرسش‌هایی علیه «می‌تو» و اغواگری زنان برای ترقی!

فرهیختگان درباره فیلم‌نامه استاد، گزارشی در راستای جنبش «می‌تو» مطرح کرده که توجه برانگیز شده.

این روزنامه نوشته:

 اینکه آیا تمام این زن‌ها درباره قربانی شدن‌شان راست می‌گویند یا نه، اینکه حدومرز تعارض کجاست؛ چه اینکه پیشنهاد عاطفی را نمی‌توان به پای تعرض گذاشت، حتی اگر نامتعارف باشد، حتی اگر اختلاف سنی و موقعیت برتر مردی که چنین پیشنهادی می‌دهد، شکل کار را ناپسند به‌نظر برساند و خیانت مرد به همسر خودش باشد. از آن‌سو این هم مطرح شد که آیا بعضی از زن‌ها به‌خاطر ترقی در موقعیت‌های شغلی و مالی، از اغواگری‌شان استفاده نکرده‌اند؟ بعضی از روایت‌ها دروغ محض به‌نظر می‌رسید و بعضی دیگر به‌نظر حقیقت داشت اما نمی‌شد درموردشان با عنوان «تعرض» قضاوت کرد. از طرف دیگر چطور می‌شد این را به‌کل انکار کرد که رفتارهایی از این دست را مردان بسیاری در پشت‌صحنه عالم هنر انجام داده‌اند. خشونت مردانی که موقعیت اجتماعی بالایی به سبب شهرت کسب کرده‌اند، حتی دامنگیر مردان زیردست‌شان می‌شد و هیچ بعید نبود که از چنین شخصیت‌هایی، رفتارهای نامناسبی با خانم‌ها سر بزند. نکته دیگر این بود که بسیاری از مردان متهم به تعرض، به سبب رفتارهای دیگرشان مورد نقد بودند. فساد مالی، زدوبندهای فرقه‌ای و چهارپایه کشیدن از زیر پای همکاران و رقیبان دیگر، از آنها چهره‌ای مشکوک یا گاهی منفور ساخته بود و باعث شد وقتی یک اتهام جنسی درباره‌شان به‌میان آمد، خیلی‌ها فکر کنند چنین چیزی حتی اگر دروغ باشد، انتشار آن غیراخلاقی نیست، چون سزای چنین فردی بی‌آبرویی است. همه این پرسش‌ها در ذهن کسانی که صحنه‌های فیلم را می‌دیدند دور می‌زد و در فیلمنامه «استاد» هم وجود دارند.

«میلاد جلیل زاده»