درخواست بی‌حجابی را می‌شنویم اما توجه نمی‌کنیم

ایلنا: صفر نصراله‌زاده، رئیس دانشگاه تبریز در خصوص سبک گفتمانی که باید در شرایط اجتماعی خاص در جامعه و دانشگاه به کار گرفته شود گفت‌وگویی داشته است. 

بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید: 

گاها از اساتید درخواست‌هایی برای همراهی با ناآرامی‌ها می‌شد که شدنی نبود. به طور مثال دانشجو به استاد می‌گفت کلاس درس را تعطیل کن! این خواسته با هیچ منطقی سازگار نیست؛ ما برای برگزاری کلاس برنامه ریزی کرده‌ایم و آن وقت دانشجویی که وظیفه‌اش در دانشگاه درس خواندن است، از استاد می‌خواهد کلاس‌ها را تعطیل کند!

 استاد جایگاه و احترام دارد و راهبر جامعه است و نمی‌تواند همراه برخی دانشجویان تجمع کند و شعار بدهد، آن هم شعار ساختار شکن! اصلا چنین چیزی شدنی نیست. 

در شرایط بی‌نظمی اصلا صدای اعتراض افراد شنیده نمی‌شود و تازه در این وضع همه چیز به هم می‌ریزد. دانشجو اگر بخواهد با ناسزاگویی حرفش شنیده شود، اتفاقا کسی حرف او را نمی‌شنود. اگر فرد معترض نزاکت، اصول و ادب گفت وگو را رعایت کند قطعا حرفش را می‌شوند و اصلا باید بشنوند. 

اساتید اگر با دانشجوها در اعتراضات اخیر همراهی نکردند، دلیلش این بود که برخی از اساتید می‌گفتند راه مطالبه‌گری این نیست و از تعداد معدودی از دانشجویان که کارهایی انجام می‌دادند، می‌خواستند که دست بردارند و این رویه را تمام کنند. اساتید می‌دانند که باید چگونه عمل کنند، بنابراین در اقداماتی که موجب به هم ریختن نظم جامعه می‌شود، مشارکت نمی‌کنند. 

یک تعداد قلیلی خواسته‌هایی را مطرح می‌کنند که با هنجارهای جامعه ما مطابقت ندارد، شاید حرفشان شنیده شود، ولی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. به عنوان مثال تعدادی می‌گویند ما می‌خواهیم در دانشگاه حجاب نداشته باشیم؛ خب ما این حرف را می‌شنویم، اما مورد توجه قرار نمی‌دهیم چراکه با ارزش‌های جامعه و قوانین مصوب سازگاری ندارد.

در اعتراضات اخیر ابتدا حرف‌هایی زده می‌شد که برای ما نامفهوم بود و عده کمی نیز شعار و بلافاصله ناسزا می گفتند و در بین شعارهایشان چیزی در مورد مسکن، اقتصاد، مسائل جاری جامعه و… نمی‌شنیدیم. 

دانشگاه تبریز بالای ۲۰ هزار نفر دانشجو دارد و از این تعداد حالا ۱۰۰ نفر هم شعارهایی می‌دهند، ولی نمی‌توان این وضعیت را به همه دانشجویان تسری داد و من تصور کردم که سطح شعارهای این عده مناسب با محیط نخبگانی نبود. 

 وضعیتی که اخیرا شاهدش بودیم، گفتمان اکثریت جامعه دانشگاهی ما نیست و مربوط به اقلیت بسیار محدودی است.