هشدار تمدن‌های باستانی در مورد هوش مصنوعی

گجت نیوز: ​اندیشمندان باستانی در مورد رواج ساخته‌های مصنوعی مانند هوش مصنوعی امروزی و احتمال هرج و مرج هشدار داده‌اند، اما این نگرانی تا چه حد درست است؟

امروزه ردپای هوش مصنوعی (AI) را می‌توان در اغلب فناوری‌های روز مشاهده کرد و برای مثال، دستیارهای مجازی مانند سیری، الکسا و دستیار گوگل که از این تکنولوژی استفاده می‌کنند، امروزه مورد نیاز میلیون‌ها کاربر هستند. در این میان، فناوری اتوپایلوت تسلا نیز این پتانسیل را دارد تا فلسفه رانندگی را با استفاده از این تکنولوژی برای همیشه تغییر دهد و آی‌بی‌ام نیز از آن برای ارائه راه‌حل‌های کلان داده برای شرکت‌ها استفاده می‌کند.

اینها تنها نمونه‌هایی از کاربردهای هوش مصنوعی در دنیای امروز هستند. امروزه برنامه‌های کاربردی مفید این حوزه، در طیف گسترده‌ای از صنایع به کار گرفته می‌شوند. با این حال، هوش مصنوعی در کنار مزایای عمده، می‌تواند موقعیتی برای سوءاستفاده را نیز فراهم کند.

شرکت Zenfolio، از طراحان وب‌سایت که در زمینه اشتراک‌گذاری عکس نیز فعالیت دارد، اخیرا فناوری را معرفی کرده که از هوش مصنوعی برای کمک به عکاسان در انتخاب بهترین عکس‌ها از بین هزاران نمونه‌ای که ثبت می‌شود، استفاده می‌کند. فناوری پیشرفته تشخیص تصویر آنها فوق‌العاده قدرتمند است و می‌تواند به طرز قابل توجهی موجب افزایش بهره‌وری در کار عکاسان شود. این شرکت در حین بررسی بهترین راهکار برای ارائه هوش مصنوعی به جامعه عکاسی، به بحث‌های جذابی در مورد مسئولیت کلی و تعهدات خود پرداخت.

هوش مصنوعی: مفهومی باستانی، واقعیتی مدرن

مفهوم هوش مصنوعی قرن‌ها پیش توسط فیلسوفان یونانی، با افسانه‌هایی درباره تالو و پاندورا که به هرج و مرج و ویرانی اشاره دارد، تئوری‌سازی شد. به نظر می‌رسد این داستان‌های هشدارآمیز، در مورد موجودات مصنوعی می‌تواند بر تفکر امروز ما تاثیر بگذارد. در حالی که یونانیان باستان بدون شک با ماهیت ابتدایی گفتمان فلسفی در Zenfolio سرگرم می‌شدند، مزیتی که این شرکت ارائه کرده، بحث‌هایی نه صرفا بر اساس تعمق نظری، بلکه بر مبنای پیاده‌سازی واقعی است.

هوش مصنوعی امروزه برخلاف پیش‌بینی یونانیان باستانی، به کارایی، دقت و بهره‌وری کمک می‌کند. این فناوری به نحوی تکامل یافته تا توانایی پردازش زبان، تشخیص نوری و تعامل انسانی را به همراه داشته باشد. با این حال، جنبه‌هایی مثبت و منفی وجود دارند که باید در مورد استقرار مسئولانه هوش مصنوعی در نظر گرفت.

کاربرد هوش مصنوعی در عکاسی

صنعت عکاسی به لطف دوربین‌های دیجیتال و بهترین ویرایشگرهای عکس، به طور تصاعدی در حال رشد است. بنابراین، عکاسان باید در فرآیند وقت‌گیر یافتن بهترین تصاویر از میان هزاران عکس، کارآمدتر و سازنده‌تر عمل کنند. در این میان، هوش مصنوعی می‌تواند حجم زیادی از داده‌ها را تجزیه و تحلیل کرده و عملکردهای خاصی را انجام دهد و با یادگیری از انسان، سریع‌تر و دقیق‌تر عمل می‌کند.

از آنجاکه هر عکاس سبک منحصر به فرد خود را دارد و برای مشخص کردن کار، به چشم خلاق خود متکی است، مهم است مدلی ایجاد کنید که در آن هوش مصنوعی بتواند در یک کار مشخص کمک کرده و در عین حال کنترل خلاقانه نهایی را به دست عکاس بسپارد.

چالش اصلی در بسیاری از انواع هوش مصنوعی، سوگیری ذاتی آن، به خصوص در فناوری تشخیص چهره است. برخی از مدل‌های هوش مصنوعی سوگیری را از مجموعه داده‌هایی که بر اساس آنها آموزش دیده‌اند به ارث می‌برند. بنابراین ممکن است قضاوت‌های اجتماعی را تقویت یا تشدید کنند. این امر به دلیل عدم تنوع در مجموعه آموزشی برای مدل‌ها رخ می‌دهد.

داده‌های متنوع از سوی دیگر، می‌توانند به کاهش مشکلاتی که منجر به سوگیری در سیستم می‌شوند، کمک کنند. با این حال مجموعه‌های داده هم‌چنان برای جلوگیری از خطاها، به فیلتر نیاز دارند.

اطلاعات شخصی مرتبط با عکس

ما قبلا چنین کاربرد بحث‌برانگیزی را از فناوری تشخیص چهره دیده‌ایم. در اوایل سال جاری، یک استارت‌آپ مستقر در نیویورک به دلیل جمع‌آوری میلیاردها تصویر از چهره افراد و اطلاعات شخصی از فیس‌بوک، لینکدین و سایر وب‌سایت‌ها، توسط مقامات اروپایی، به پرداخت ده‌ها میلیون دلار جریمه محکوم شد. این مجموعه قصد داشت از این تصاویر برای آموزش نرم‌افزار تشخیص چهره برای شناسایی افراد بر اساس اسکن صورت استفاده کند.

این شرکت اقدامات خود را با بیان اینکه فناوری آن برای استفاده توسط سازمان‌های مجری قانون در راه مبارزه با جرم و جنایت طراحی شده است، توجیه کرد. با این حال، شرکت‌های دیگری نیز وجود دارند که وب‌سایت‌های آنها به هر کسی اجازه می‌دهد هر عکسی را برای شناسایی موضوع، آپلود کنند.

فناوری تشخیص چهره، بدون شک ابزاری قدرتمند برای عکاسان و مشتریان خود است تا به راحتی عکس‌های یک فرد خاص را گروه‌بندی و مشاهده کنند. برای مثال، این یکی از ویژگی‌های برنامه Google Photos است. با این حال، برای دستیابی به این نتایج، نیازی به مرتبط کردن یک کسب و کار اطلاعات شناسایی شخصی (PII) با تصویر نیست.

در رویدادهای عکاسی که هزاران تصویر تولید می‌شوند، با مجموعه‌ای از سوژه‌های مشابه که در بسیاری از عکس‌ها ظاهر می‌شوند، استفاده از فناوری تشخیص چهره برای یافتن یک شخص خاص، نیازی به دانستن برنامه در مورد آن شخص، به جز ویژگی‌های منحصر به فرد او ندارد.

هنگامی‌که تمام عکس‌های یک فرد توسط هوش مصنوعی انتخاب شد، سپس می‌تواند هر تصویر را بر اساس مجموعه‌ای از معیارهای رتبه‌بندی شده از نظر اهمیت، رتبه‌بندی کند. به عنوان مثال، می‌توان به واضح‌ترین تصویر، شادترین چهره، چشمان باز یا بسته اشاره کرد.

با نگهداری مجموعه اولیه عکس‌ها در رایانه عکاس، این فناوری را می‌توان به روش‌های بسیار مفیدی به کار گرفت، بی آنکه سوژه عکس، در خطر قرارگیری مدل‌های هوش مصنوعی برای شناسایی دقیق‌تر آنها از گروه بزرگی از تصاویر خصوصی باشد.

برای مثال، اگر عکاس زیرمجموعه‌ای از بهترین عکس‌ها را از طریق سرویس‌های ذخیره‌سازی Zenfolio با مشتری خود به اشتراک بگذارد، گالری با رمز عبور محافظت می‌شود و تنظیمات پیشرفته برای عکاس، به منظور فعال یا غیرفعال کردن ویژگی‌های چهره برای گالری هر مشتری ارائه می‌شود.

استقرار هوش مصنوعی با استفاده از هوشمندی متفکران باستان

توانمندسازی عکاسان حرفه‌ای با دسترسی مقرون به صرفه به هوش مصنوعی پیشرفته، یک ابتکار بسیار جدید است. بدین منظور، تیم توسعه‌دهنده این فناوری در Zenfolio در به کار به گیری راه‌حل‌های خود، محتاط، متفکر و شاید تا حدی فلسفی عمل کرده‌اند. این فناوری پیشرفته حاصل تقریبا دو دهه تجربه در ایمن‌سازی تصاویر و ویدیو و همکاری با بهترین ارائه‌دهندگان تکنولوژی امنیتی است.

از آنجاکه همواره این احتمال وجود دارد که شرایط به روش‌های غیرمنتظره تغییر کند، رویکرد این شرکت اطمینان از این اصل است که کاربردهای منفی هوش مصنوعی را فعال نکرده و به توسعه آن نیز کمک نخواهد کرد. شاید فیلسوفان یونان باستان اگر امروز زنده بودند، تعجب می‌کردند که چگونه تالو بشر را به توسعه فناوری هوش مصنوعی تسلا هدایت کرده است.

امروزه اگر همه شرکت‌ها وقت خود را صرف تامل در تاثیرات اخلاقی خلاقیت‌های خود کنند، شاید بتوانیم نگرانی های کهنه خود در مورد توسعه هوش مصنوعی را از بین ببریم. با این حال، همانطور که داگلاس آدامز، فیلسوف معاصر می‌گوید، یک اشتباه رایجی که مردم در حین تلاش برای طراحی یک چیز کاملا بی‌اشتباه مرتکب می‌شوند، دست کم گرفتن نبوغ احمق‌ها است.