جانوری که با یک کوله‌پشتی ناجی انسان‌ها می‌شود
محققان سعی دارند از جثه کوچک موش‌ها و شامه قوی آن‌ها برای جستجو و نجات انسان‌هایی استفاده کنند که زیر آوار گرفتار می‌شوند.
دیجیاتو: ساختمان‌های استاندارد در دنیا به راحتی فرو نمی‌ریزند، اما فجایعی مثل زلزله، سیل یا طوفان می‌توانند افراد را در ساختمان‌ها یا زیر آوار محبوس کنند. در نتیجه، دسترسی به آن‌ها سخت خواهد بود. اما حالا گروهی از دانشمندان برای یافتن و ارتباط برقرار کردن با این افراد به سراغ موش‌ها رفته‌اند و می‌خواهند به بدن آن‌ها نوعی کوله‌پشتی با تجهیزات پیشرفته وصل کنند.
این پروژه که ایده‌اش توسط سازمان غیرانتفاعی بلژیکی APOPO مطرح شده، می‌خواهد به موش‌ها کوله‌پشتی با تجهیزات پیشرفته وصل کند تا آن‌ها را به دنبال بازماندگان فجایع بفرستد. «دانا کین»، رهبر پروژه حاضر می‌گوید: «موش‌ها معمولا بسیار کنجکاوند و دوست دارند گشت‌وگذار کنند. این ویژگی برای جستجو و نجات کلیدی تلقی می‌شود.»
دکتر دانا کین و یکی از این موش‌ها
افزون بر این، اندازه کوچک موش‌ها و شامه قوی آن‌ها به این موجودات کمک می‌کند تا راحت‌تر در فضاهای بسته به دنبال انسان‌ها بگردند. محققان در حال حاضر مشغول آموزش موش‌ها در یک فضای شبیه‌سازی‌شده هستند. موش‌ها ابتدا باید فرد مدنظر را پیدا کنند، سپس سوئیچی را در کوله‌پشتی خود فعال کرده و بعد به مرکز فرماندهی برگردند تا جایزه خود را بگیرند.
کوله‌پشتی موش‌ها چه تجهیزات خواهد داشت؟
هرچند موش‌ها هنوز در مراحل اولیه آموزش قرار دارند، ولی APOPO کار با دانشگاه فناوری آیندهوون را آغاز کرده تا کوله‌ای مجهز به دوربین، میکروفن‌های دوطرفه و فرستنده موقعیت بسازد. این سازمان از چند سال پیش به دنبال توسعه چنین روشی بود، اما به خاطر عدم دسترسی به تجهیزاتی که امکان ارتباط با قربانیان را بدهد، نتوانسته بود این پروژه را به درستی جلو ببرد.
نمونه اولیه این کوله‌پشتی یک محفظه پلاستیکی دارد که با چاپگرهای سه‌بعدی ساخته شده و نگه‌دارنده دوربینی است که تصویر زنده خود را به مرکز فرماندهی می‌فرستد و به‌صورت همزمان این تصاویر را روی کارت SD ذخیره می‌کند. «سندر وردیسن»، سازنده این کوله‌پشتی می‌گوید موش‌ها در ابتدا نمی‌دانستند که با این تجهیزات چطور برخورد کنند، اما رفته‌رفته به‌طور کامل به آن عادت کردند.
این سیستم که حالا فراتر از انتظارها ظاهر شده، همچنان باید کوچک‌تر و کاربردی‌تر شود. وردیسن می‌گوید سیگنال‌های GPS نمی‌توانند از آوار ساختمان‌ها عبور کنند. در نتیجه، می‌توان به سراغ راهکار دیگری به نام دستگاه سنجش اینرسی رفت. این دستگاه در واقع یک ردیاب موقعیت است که به پاشنه چکمه آتش‌نشانان وصل می‌شود. با این حال، دانشمندان هنوز متوجه نشده‌اند که چطور باید از این دستگاه برای موش‌ها استفاده کنند.
از سوی دیگر، کین می‌گوید آن‌ها در حال افزایش سختی آموزش‌های موش‌ها هستند تا این موجودات را برای شرایط دنیای واقعی آماده کنند. ظاهرا واکنش موش‌ها هم نسبت به این شبیه‌سازی‌ها مناسب بوده و تحت هر شرایطی توانسته‌اند وظایف لازم را به خوبی انجام دهند. اگرچه این برنامه هنوز در حال توسعه است، اما کین تخمین می‌زند که هر موش به 9 تا 12 ماه آموزش نیاز داشته باشد.
ارسال نظر