«ماه عسل» با طعم ترحم!
ارتباط همیشه به صورت دوطرفه بوده که از آن در دنیای ارتباطات امروزی بهعنوان «ارتباط دوجانبه» یاد میشود و تاثیراتی گاه عمیق و گاه سطحی از خود بهجا میگذارد.
تلقی این نظریه با برنامههای بحثبرانگیز رسانه ملی از نگاه اجتماع، هیچگاه پوشیده نیست و همیشه چراغ انتقاد آن روشن است. در این خصوص برجستهنمایی آسیبهای اجتماعی و دلکاویهای فروخفته که با طعم شیرین «ماه عسل»، افطار را بر کام روزهداران تلخ میکند، گرچه بهظاهر پندآمیز است و در خود مخاطبانی دارد، اما بهدور از رسالت واقعی رسانهها، ثبت لحظههای تحریک و ترحم است.
چه آنجا که مجری توانای رسانه ملی سعی در نقبزدن به لایههای زیرین احساس مخاطب دارد و چه آنجایی که میهمان برنامه، با افتخار پرده از اسرار میگشاید.
علاوه بر ترحم، ابزاری که به کمک این برنامه میشتابد، توسل به عواطف مخاطبی است که مجری درصدد القای سخن خود به وی است؛ از دامنه وسیع واژه و کلمات گرفته تا شور و هیجان پیدرپی میهمان برنامه. اینهمه در قاموس این رسانه ملی و در کنار تبلیغات سودآور، فقط مخاطبپذیری را ترغیب و تشویق میکند و با تاثیرات سودمند بر بهبود و همافزایی در چارهاندیشی چالشها، فاصله دارد.
از آلبر کامو در اثر بهیادماندنی او «طاعون» جملهای با این مضمون ثبت است که میگوید: «ترحم زمانی ارزشمند است که تمام انسانها نیازمند ترحم نباشند.»
در این مقال، منظور و مقصود، وفق چنین سخنی با روحیه حاکم بر ارزشهای اجتماعی کنونی ایران است که در بسیاری از مواقع، حس ترحم به همنوع در انواع گرفتاریهای روزمره، جای خود را به بیتفاوتیهای عمدی داده و شخص گرفتار را در صحنههای گوناگون جامعه به حال خود رها میکنیم؛ امری که با هرگونه تکدیگریای کاملا مغایر است.
انطباق مفهومی ترحم، عواطف و احساس در بستر این بحث به صورت آشکار، محل کاربرد و استفاده کلامی در پذیرش عقاید و نظریات یکسویه ارتباطی از سوی مجری این برنامه را بههمراه داشته و صرفا در حد بروزنمایی معضلات و مشکلات اجتماعی بدون هیچگونه راهکاری است.
حال با چنین واقعیتی، اجرای اینگونه برنامهها در حکم «مصادره به مطلوب» ذهن و روح هر دو سوی پیامدهنده و پیامگیرنده است که در خلق آثار اینچنینی، تنها نمود بیرونی داشته و این همان روشی است که سالهاست رسانه ملی از آن بهره برده و بهزعم خود مخاطبآفرینی میکند.
نظر کاربران
سلام
تلویزیون نمی تواند بابت مشکلات راهکاری بدهد بلکه می تواند صادقانه نتیجه مدیریت آقایان را نشان دهد تا شایدآنهاراهکاری برای حل بکاربرندقبول دارم که دربرنامه ها نوعا درتحریک احساسات زیاده روی میشود بطوری که شخص خطاکارچنان غرق احساسات میشود که هم خودش وهم مردم گمان میکنند که ایشان قدیس بودند اما نباید ازانصاف بگذریم که برنامه ماه عسل یک نقطه قوت قابل لمس دارد اونم مردمی بودن است یعنی این برنامه برای مردم است نه افرادخاص مثل هنرپیشه هاوفوتبالیستهاو000درهرحال جای حسادت ارموفقیت دیگران بفکر گسترش موفقیت وکیفیت باشیم
ماه عسل به دنبال سیاهی های جامعه نبوده بلکه به دنبال نوع امید در روزنه های بی امیدی جامعه است . ماه عسل شعار ما می توانیم سر می دهد نه شعار نمی توانیم .
مردم با دیدن ماه عسل که برنامه ای کاملا مردمی است و ان را دوست دارن ومیبینن و به جزء جدایی ناپذیر سفره های افطار اونها تبدیل شده نه تنها به چشم برنامه ای تلخ نگاه نمیکنن بلکه لحظه های ناب افطار خودشون رو شیرین هم میکنن کجای این اتفاقات تلخه و از روی ترحمه محمد طاها و برگشتن به اغوش خانوادش یا رونیکا و مادرش نمونه عظیم صبر واستقامت یا پدر زحمت کش کارگر و شرافت کارش و دست های پینه بسته یا سولماز و احسان با عشق جاودانه و عشق واقعی نه حس ترحم حس واقعی دوست داشتن یا مادر فاطمه که نیازی به ترحم به دختر کر و لال و ناشنوای خودش نداشت و با عشق نه احساس ترحم فاطمه رو میپرستید یا یوسف که از عشق نه احساس ترحم به مرز دیوانگی و جنون رسیده بود بود؟؟؟؟؟؟؟؟؟
رسالت این برنامه نشون سفیدی بعد از سیاهیه
وهیچ سیاه مطلقی روی این صندلی نمینشینه
وچی بهتر از نشون دادن خوش بختی واقبال یک آدم بعد حالا سرگذشتی تلخ.....
واین رسالت تو سال نودوسه نمود واقعی تری پیدا کرده
بالاخره این هم یک نوع است دیگر
ما هزاران روش داریم برای تاثیر گذاری
حالا مهم نیست چجوری ارائه بشه مهم اینه که حرف درستی رو بزنه
نقد نباید مغرضانه باشه
ماه عسل حرف درستی میزنه و مهم اینه
گاهی وقت ها باید آرزو کنی بعضی قلم ها خسته شوند و دیگر ننویسند...ماه عسل نمود ترحم نیست بلکه نماد بیداری وجدان هاست...موتور محرکه ای ست برای چشم باز کردن و خوب و بد را باهم دیدن و فکر کردن و فکر کردن و فکر کردن...ماه عسل رسالتش این است که از دل تاریکی ها نور امید را پیدا کند...امید...تنها عنصری ست که یک جامعه را حیات می بخشد...
مسئله اینه که ایننقدها خللی در محبوبیت ماه عسل و مسیرش ایجاد نمیکنه چون ماه عسل برای محبوب بودن دلایل کافی از جمله مردمی بودن، صادق بودن، نمایش بی کم و کاست موضوع به دور از سیاه نمایی یا وانمود به نبود مشکلات در جامعه، و موضوعات داغ و تک و ... در بین مردم داره.
چی شده که روزنامه شرق دست از سر سیاست برداشته به رسانه و ماه عسل و مسائل فرهنگی اجتماعی هجوم اورده؟!!
دوستان شرقی شما که در پس همون تحلیلای سیاسی خودتون موندید لطفا در حوزه تخصص خودتون قلم بزنید...ایا نمیشه این مطالب هراز گاهی شما رو درباره ماه عسل به یه جور غرض ورزی ربط داد؟!!
ضمن اینکه ماه عسل برنامه اسیب شناسی و ارائه راهکار نیست...عوامل ماه عسل بارها گفتن که این برنامه فقط یه قصه رو روایت میکنه که توش قصد قضاوت و به عبارتی اسیب شناسی نداریم..بد نیس کمی عمیق بشید در موضوع یک چیز بعد بهش بتازید...
قرار نیست کاری رو که وزرا و کمیسیون های مجلس باید انجام بدن در جهت حل مشکل مردم و اسیب زدایی به یه برنامه اجتماعی متناسب با افطار بسپریم و بعد گزافه گویی ها درباره ش بنویسیم...
شرق بهتره سعی کنه خودشو تو مباحث سیاسی قوی کنه و دست از بهانه جویی و بی انصافی درباره یه برنامه اجتماعی برداره!!!
مردم ماه عسل رو دوست دارن...حالا بشین تا قیامت به اسپانسرو ترحم و تلخی گیر بده بنویس...مردم حال این برنامه رو دوست دارن..چه یه صفه بنویسی چه 100 صفه...نقد درست داری رو کن ...میخوای دشمنی کنی مردم حواسشون هست..
برنامه ماه عسل عالیه ادموروشن میکنه ازسیاهی نجات میده چرانقدبه ماه عسل گیرمیدین فراموش نکنیم ماه عسل یه برنامه اجتماعی ومردمی هست وبایدباشه تاافرادازاون استفاده کنن وماه عسل مفهوم ترحمی نداره ماه عسل طرفدارای پروپاقرص خودشوداره که میتونن ازش همایت کنن اونم به صورت درس یعنی درست نقدکنن امتیازبدن تشکرکنن....ودراخرمیتونم بگم فقط فقط ماه عسل چون مردم این برنامه رودوست دارن پس دست ازاین نقدهای اشتباه وبیجابرداریدلطفا
همه ی افرادی که ماه عسل رونگاه میکنن ماه عسل رودوست دارن باهمه ی تلخی وشیرینی که داره.ماه عسل به ظاهرپندآموزنیست بلکه واقعاپندآموزه.یادمیده که چه جوری تواوج ناامیدی امیدوارباشیم,یادمیده که تواوج بدحالی خودمون به فکرحال بدیگران هم باشیم که خیلی هاشون حالشون بدترازحال ماست.ماماه عسل رودوست داریم چون تلخه ولی حقیقته.ماکه ماه عسل رومیبینیم ترجیح میدیم یه حقیقت تلخ روبشنویم تایه دروغ شیرین .یه حقیقتی که باهمه ی تلخیش تجربه شیرینی درپی داره وخاطرات قشنگی به جامیزاره.....شمامیگین رسالت واقعیه رسانه چیزی دورازتحریک وترحمه واینکه ماه عسل برخلاف این سالته!!!یعنی همه ی برنامه های دیگه این رسالت رواجرامیکنن وفقط ماه عسله!!!شماهاحتی توروزهای عیدوشادی برنامه هایی میزاریدکه اشک آدم رودرمیاره.مجری که توروز عیدآخربرنامه دیالوگ میخونه وخودش هم اشک میرزه وهمه ی روزروبه کام مردم تلخ میکنه این رسالت روعملی میکنه ؟؟؟!!!!شماهافقط این ایرادهاروازماه عسل میگیریدومجریش ونه هیچ برنامه دیگه ای.این حرفهاخوبه چون نشون میده که ماه عسل به جایی رسیده که همه ی نگاه های خوب وبدبه سمت اونه وماطرفدارها به این موفقیت افتخارمیکنیم.
نمیدونم واقعااا چی باید بگم به کسیایی که حتی به خودشون زحمت نمیدن درست و با دقت برنامه رو ببینن بعد قلم به دست بگیرن...اگر واقعا اینطور فک میکنی اگه میگی ماه عسل تلخه...اگه ماه عسل تلخ بودو دم افطار حالشونو بد میکرد...نمیشستن دم افطار تماشاش کنن و اینقد ازش استقبال کنن که هر ساله رو انتن بره...اگه ماه عسل دوسال داره میره رو آنتن به خواسته احسان علیخانی نبوده بلکه به خواست و تقاضای مردم بوده...بعدشم دوست عزیز بهتون توصیه میکنم حداقل یه قسمت از این برنامه رو که راجبش داری با ناآگاهی قضاوت میکنی و قلم میزنی با دقت ببینی درک میکنی نور امید تو دل روشن میکنه یا ناامیدی
ماه عسل یعنی شاید نفر بعد ما باشیم . بسیار برنامه زیبا و عبرت آمیز
ماه عسل برنامه اسیب شناسی نیست که بخواد راه حل بده...تلنگر معنویه..اینکه دائما بخوان مردم و شاد نشون بدن دروغ محضه..مردم مشکلات دارن..این واقعیته..مشکلات هست..ولی خدا هم هست...امید هست...ماه عسل میخواد اینو بگه..
حالا چی شده که بین این همه برنامه چرت و پرت تو تی وی زورتون به ماه عسل رسیده؟اونا هیچ عیب و ایرادی ندارن؟؟هان؟؟آهااااان...اونا سرتاپاشون عیبن...درسته؟انقدر عیب دارن که اصلا کسی حال نداره عیباشونو بشمره...حالا یه برنامه خوب مث ماه عسلم که داریم بجای اینکه بهشون پیشنهاد بدیم برای بهتر شدن میخوایم بکوبیمش...بگیرید...همین برنامه رم از مردم بگیرید...ببینیم چی عایدتون میشه
سلام به نظر من بهترین برنامه است ف ما متاسفانه برنامه ای که حرف از خدا باشه و واقعیت قبول نمی کنیم نمی خواهیم باور کنیم خدا هست . و رواج بدیم بین مردم که ناامید نشید د ربدترین شرایط چون خدا هست.
ماه عسل هیچ وقت هدفش حل مشکلات و ارایه ی راه حل نبوده که حالا بیان بشه موفق نشده تو این امر...
طرح ماه عسل بسیار ساده است یه برش متفاوت از زندگی مردم این اقلیم....تو زندگی تلخی هست شیرینی هست توی ماه عسل هم همینطور....شما تو زندگیتونم از تلخیا فرار نمیکنید چون وجود دارن و باید باهاشون روبه رو شد ماه عسلم همینه....
هیچ وقت نا امیدیمطلق تو دنیای ماه عسل نمایش داده نشده...تلخی و شیرینی غم و شادی در کنار هم بودخ و ته هر شکستی پیروزی....
ماه عسل بوی زندگی میده نه شعار و نمایش و اینه که عزیزش کرده...
حال بگذار منتقدان غرض ورز هرچه میخواهند بنویسند...
برنامه ماه عسل سراسر امید وعبرت واگاهی دادن به مردمه واینکه هیچوقت نبایداز بزرگ بودن بخشنده بودن خداوند غافل بود تمام قصه های این برنامه همش پند گرفتن مثل همین خانمی که ته چاه یک هفته دووم آورده بود این قصه چی داشت؟ ترحم داشت اونطوری که شما حضرات میفرمایید برید یکمی دروجود خودتون فکر کنید زیادنه فقط یکمی...
چه تحلیل بیخود و احمقانه ای..