عصر زورگیرها با اعدام تمام می‌شود؟
اعدام زورگیران مثل مُسکنی است که برای یک ساعت درد دندان کرم خورده را ساکت می‌کند ولی بعد از یک ساعت آش همان آش است و کاسه همان کاسه.
مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: جوان زورگیر اتوبان نیایش تهران به اعدام محکوم شد؛ درست مثل دو جوانی که در سال ۹۱ بعد از انتشار فیلم دزدی‌شان از یک شهروند در خیابان ایرانشهر پایتخت، اعدام شدند.
هر دو این حکم‌ها وقتی صادر شد که فیلم دزدی این زورگیرها رسانه‌ای و افکار عمومی از پلیس و قوه قضاییه امنیت اجتماعی را مطالبه کردند.
از جنبه حقوقی که آیا حکم متناسب با جرمی که به وقوع پیوسته هست یا خیر، حرفی نمی‌زنم چون سواد آن را ندارم، اما می‌توانم یک سوال ساده را مطرح کنم که آیا این اعدام‌ها به زورگیری در ایران خاتمه می‌دهد یا نه؟
پاسخ به شدت روشن است. اگر اعدام تاثیر گذار بود که همان سال 91 باید داستان سرقت‌های این چنین به پایان می‌رسید. قطعا بعد از اعدام این جوان هم داستان زورگیری ادامه دارد.
مسئله، دردی است که به جان کشور افتاده و باید راه‌حلی برای آن پیدا کرد. اینکه این روزها تعداد زورگیری‌ها بیشتر شده است و هرلحظه دوست یا آشنایی خبر از سرقت تلفن همراهش را در خیابان می‌دهد یا رسانه‌ها پر شده از اخبار زورگیر در جاهای خلوت و البته اتوبان‌های شلوغ، نشان از وضعیت بد اقتصادی کشور می‌دهد.
فقر باعث نمی‌شود صورت همه آدم‌ها برای حفظ آبرو به سرخی بزند، برخی از سر ناچاری برای تامین معیشت زندگی خود به زندگی دیگران می‌زنند. شاید اگر شرایط کشور عادی باشد، آنها هیچ وقت دزدی را تجربه نکنند. همانگونه که در این مدت سارق اولی‌ها رشد پیدا کرده‌اند.
ناچاری و وضعیت بد اقتصادی ممکن است، برخی آدم‌ها را وادار به هرکاری کند تا نیاز خانواده‌شان را تامین کنند.
نکته بعدی این است که آنقدر فاصله طبقاتی در کشور زیاد شده است که برخی از جوانان برای رسیدن به آنچه ندارند، دست به دزدی می‌زنند. وقتی می‌بینند نمی‌توانند در هر حالت عادی به خواسته‌های خود برسند، مسیر را دور می‌زنند وفکر می‌کنند با دزدی به آنچه می‌خواهند می‌رسند.
این هم به خاطر سبک زندگی غلطی است که در این سال‌ها در کشور رواج پیدا کرده است. در سال‌های نه چندان دور، مردم برای رسیدن به موقیت مرارت می‌کشیدند و بعد از عبور از پستی و بلندی‌ها به سر منزل مقصود می‌رسیدند. همین الان وقتی جوانان وارد بازار کار می‌شوند دوست دارند در همان سال اول، به اندازه فردی که سال‌هاست کار می‌کند درآمد داشته باشند.
فاصله طبقاتی فقط در خوردن و پوشیدن خلاصه نمی‌شود و فرهنگ مردم را هم هدف قرار می‌دهد.
اقتصاد بیمار می‌تواند جامعه را دچار سرطانی مهلک کند که هیچ راه درمانی برای آن وجود ندارد.
اعدام زورگیران مثل مُسکنی است که برای یک ساعت درد دندان کرم خورده را ساکت می‌کند ولی بعد از یک ساعت آش همان آش است و کاسه همان کاسه. برای خوب شدن درد دندان احتیاج به مراجعه به دندان پزشک و ترمیم دندان خراب شده است.
ارسال نظر