زمان وداع آخر با «سایه» فرا رسید
مراسم تشییع و خاکسپاری پیکیر هوشنگ ابتهاج (سایه) روز جمعه در تهران و رشت برگزار خواهد شد.
برترین‌ها: مراسم تشییع و خاکسپاری پیکیر هوشنگ ابتهاج (سایه) روز جمعه در تهران و رشت برگزار خواهد شد.
بعد از رأی دادگاه برای انتقال پیکر هوشنگ ابتهاج به ایران، بعد از ظهر امروز (چهارشنبه، دو شهریورماه) پیکر این شاعر فقید به ایران منتقل می‌شود و مراسم تشییع او روز جمعه (چهارم، شهریورماه) از ساعت ۸ صبح در مقابل تالار وحدت برگزار می‌شود. پس از آن، با انتقال به رشت، بعدازظهر روز جمعه مراسم تدفین نیز در باغ محشتم رشت برگزار خواهد شد.
امیرهوشنگ ابتهاج (هـ. ا.سایه) که در تیرماه ۱۴۰۱ به دلیل نارسایی کلیوی در بیمارستانی در شهر کلن آلمان بستری و تحت درمان قرار گرفته بود، بامداد چهارشنبه ۱۹ مرداد در ۹۵سالگی درگذشت.
قرار بود پیکر او چهارشنبه هفته گذشته به ایران منتقل و روز پنجشنبه و جمعه در تهران و رشت به خاک سپرده شود که با درخواست قضایی یکی از دختران او، این امر یک هفته به تعویق افتاد.
زنده یاد ابتهاج، سال ۱۳۰۶ در رشت متولد شد و در ۲۰ سالگی اولین کتابش را با نام «نخستین نغمه‌ها» منتشر کرد. او سرودن غزل را در کنار سرودن شعر در قالب های دیگر سنتی تجربه کرد. همچنین نمونههایی از شعر نو در بین آثار این شاعر به چشم می‌خورد. شعر تصنیف مشهور «سپیده» که با عنوان «ایران ای سرای امید» شناخته می‌شود، از سروده‌های ابتهاج است.
یلدا، دختر هوشنگ ابتهاج، شاعر نامدار ایرانی خبر داد که پیکر پدرش جمعه ساعت ۸ صبح از مقابل تالار وحدت تهران تشییع می‌شود.
نظر کاربران
در 94 سالگی درگذشت ..متولد اسفند 1306 بود.یعنی هنوز 95 ساله نشده بود.
در مورد متولدین نیمه دوم سال بخصوص اسفندیها عدالت رو برقرار کنید وقتی کسی 95 ساله نشده بود چرا عمرش رو زیاد می کنید؟ یعنی متولدین اسفند همیشه باید بیشتر از اونچه زندگی کردند حساب بشن؟
دوبلوری که دیروز فوت کرد متولد فروردین بود یعنی 83 سالش تموم شده بود ولی همچنان می گفتند 83 ساله .بعد در مورد اسفندیها به سن اضافه می کنند
روح وروانشان شاد
سایه ات سایه مهر پدری بود که رفت
انفجار غم بمب خبری بود که رفت
هیبتی داشت تولستوی زمان،نرم زبان
غزلستان کهن نواثری بود که رفت
ارغوان را به حیاتش چه عزیزمی پنداشت
محودرآن اثر سبز پری بود که رفت
آمدوطرح نوی درنفس شعرسرود
شیوه شعری زیبا بشری بود که رفت
.......
جز غم مردم و دوری ز وطن هیچ نداشت
آری ، آری به یقین رهگذری بود که رفت