این همه «احساس تکلیف» را کجای دلمان بگذاریم؟
در شرایطی که واقعا اقتصاد ایران سختترین روزهای خود را تجربه میکند، معلوم نیست کسانی که با شناسنامه راهی وزارت کشور شدند، با خود چه فکر کردهاند و چه برنامهای برای اداره کشور دارند؟
روزنامه همدلی: روز گذشته و در آخرین روز نامنویسی برای نامزدهای سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، مردان سیاسی جمهوری اسلامی با احساس تکلیفی مثالزدنی به سالن ثبت نام وزارت کشور رفتند و نام خود را برای تصدی کرسی پر دردسر ریاست جمهوری اسلامی ایران نوشتند.
در میان این مردان از نماینده سابق مجلس تا نماینده فعلی، از رئیس سابق یک قوه تا رئیس فعلی یک قوه دیگر، از رئیس شورای شهر تا معاون اول رئیس جمهور وجود داشت تا اهمیت خدمتگزاری در این موقعیت را به همگان ثابت کنند. بیانیههای قرائت شده و مواضع اعلام شده این افراد نشان میدهد که همه آنها برنامههایی برای گشایش در زندگی مردم، توسعه کشور،
صیانت از حقوق و آزادیهای اساسی شهروندان، مبارزه با فساد، حل مشکلات کشور، روابط هوشمندانه با جهان، تحول همهجانبه و نظاممند، بازگرداندن امید و نشاط به زندگی مردم، اصلاح حکمرانی اقتصادی، تغییر مناسبات اقتصادی، ایجاد زمینه اشتغال مولد و موارد مشابه دارند و همه هم مطمئناند که برنامههایشان ظرفیت رسیدن به این اهداف را دارد، در حالی که برخی تا ظهر روز گذشته هم برای پیدا کردن شناسنامه و کارت ملی و حضور در وزارت کشور تردید داشتند و یک شب پیش نمیدانستند فردا که مهلت ثبت نام تمام میشود، نامشان در میان نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دوره سیزدهم خواهد بود.
تقریبا همه این افراد هم گفتهاند که نمیخواستند وارد این کارزار شوند، اما اصرار مردم و توانایی آنها در حل مشکلات وادارشان کرده بود که «علیرغم میل قلبی و قبلی» پای به این وادی پرخطر بگذارند. نکته دیگر این که همه این افراد با حضور مستمر در ردههای مختلف مدیریت سیاسی کشور، اعم از دولت، مجلس و قوه قضائیه خود به نوعی پدیدآورنده این مشکلاتی بودهاند که اکنون داعیه حل کردنشان را دارند.
نگاهی به فهرست این افراد خود گویای همه چیز هست: سیدابراهیم رئیسی، علی لاریجانی، محمود احمدینژاد، سعید جلیلی، عباس آخوندی، شمسالدین حسینی، محسن رضایی، محسن هاشمی، مسعود پزشکیان، علی مطهری، رستم قاسمی، محمود صادقی، محسن مهرعلیزاده، محمدحسن نامی، سعید محمد، حسین دهقان، صادق خلیلیان، محمد عباسی، امیرحسین قاضیزاده هاشمی، محمدحسن قدیری ابیانه، مصطفی کواکبیان، علیرضا زاکانی، عزتالله ضرغامی، محمد خوشچهره، محسن رهامی، محمد شریعتمداری، عبدالناصر همتی، سیدابوالحسن فیروزآبادی و مسعود زریبافان، از جمله کسانی هستند که پس از سالها حضور در مناصب اجرایی، تقنینی و قضایی کشور، اکنون میخواهند شانس خود را برای نشستن بر صندلی ریاست جمهوری در میدان پاستور تهران بیازمایند.
براساس برخی آمارها در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری نزدیک به 400نفر خود را نامزد سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری کردهاند. که در میان این افراد نزدیک به چهل نفر وجود دارند که آن قدر در نظام اجرایی کشور حضور داشتند که خود را واجد ظرفیتهایی برای طرح در انتخابات ریاست جمهوری میدانند. اما با این حجم از کسانی که نامزد انتخابات شدهاند، این سوال پیش میآید که چه کسانی قرار است به این افراد رای دهند؟
این موضوع در روزهای گذشته سبب بروز برخی موقعیتهای طنزآمیز شد که برخی کاربران در فضای مجازی ساختند و با کمی اغراق نوشتند تعداد نامزدها بیشتر از رایدهندگان شده است که این سخن طنز تنها ناظر به ازدیاد نامزدهای انتخابات نیست، بلکه به سردی فضای سیاسی و انتخاباتی کشور و کاهش تمایل مردم به رای دادن نیز اشاره میکند.
کمی بیش از یکسال پیش در کشور انتخاباتی برگزار شد که از نظر آمار کمرونقترین انتخابات در جمهوری اسلامی بوده است. بر طبق اعلام رسمی وزیر کشور دو روز پس از انتخابات سال 98، میانگین مشارکت ۴۲درصد بوده به این معنی که از میان ۵۷میلیون واجد شرایط، ۲۴میلیون نفر پای صندوقهای رای حاضر شدند و در میان تمام شهرها کمترین میزان مشارکت مربوط به استان تهران با ۲۶درصد حضور مردم پای صندوقهای رای بوده است؛ موضوعی که بدون تردید نگرانی مسئولان کشور را برانگیخته است.
اگرچه برخی عملکردهایی که میتواند به افزایش میزان مشارکت کمک کند، تاکنون از سوی برخی نهادهای مسئول دیده نشده و بلکه برعکس رفتارهایی نیز دیده میشود که میتواند دلسردی مردم را نیز به دنبال داشته باشد.
اگرچه سوال از برخی نهادها چندان به پاسخ منجر نمیشود، اما از همین افرادی که خود را در معرض رای مردم قرار دادهاند، میتوان پرسید که خودشان - که حداقل در سه دهه گذشته از کارگزاران نظام بودهاند - برای دلگرم کردن مردم به صندوقهای رای چه کار کردهاند؟ برخی از همین افراد در مناصب گوناگون تلاش کرده بودند که رای مردم بیاثر شود، برخی از همین نامزدها با حمایت از سانسور و فیلترینگ مجرای دسترسی مردم به اطلاعات را بستهاند، برخی نیز با عملکرد اقتصادی و سیاسی خود عملا مردم را از صندوق رای ناامید کردهاند به گونهای که کشاندن آنان به پای صندوق رای تلاشی بیشتر از چهاردهه گذشته لازم دارد.
شاید این حجم از تدارکات برای انتخابات و این همه نامزدهای ریز و درشت در حالی که هنوز مردم توجه چندانی به این رویداد مهم از خود نشان ندادهاند، اذهان را به طرف یک ضربالمثل نغز جلب کند که «آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی.» در توضیح این ضربالمثل آوردهاند که در قدیم که با دست غذا میخوردند، رسم بود که پیش از غذا دست ها را با آفتابه و لگن میشستند. در مهمانی ها آفتابه و لگن را سر سفره میآوردند، آن را پیش یکا یک مهمان ها میبردند و لگن را زیر دست هر یک میگرفتند و با آفتابه آب میریختند و مهمان ها دست ها را میشستند و با حوله خشک میکردند.
چون آفتابه و لگن از تجملات سفره بود، لذا بعضیها سعی میکردند سر سفره چند دست آفتابه و لگن بیاورند، در این صورت انتظار مهمان ها این بود که با چند دست آفتابه و لگن حتماً غذا بسیار مفصل است، اما گاهی پیش میآمد که این طور نبود و تشریفات سفره بیشتر همین آفتابه و لگن بود و خبری از غذای درست و حسابی نبود. اگر نیک بنگریم حضور مردم مهمترین عنصر لازم بر سر این سفره است، نه نامزدهای ریزودرشت اصلاحطلب و اصولگرا.
از اینرو باید در خطابی مشترک بین نهادهای برگزارکننده انتخابات و مسئولان مختلف کشور که برخی خود نامزد این انتخابات شدهاند باید گفت:کاندیدا به اندازه کافی وجود دارد و ظاهراً به جز چند سری فتوکپی شناسنامه و کارت ملی و یک رزومه اجرایی برای حضور در ساختمان وزارت کشور چیز دیگری نمیخواهد، عجالتاً برای رساندن کسی به ساختمان پاستور به مردم نیاز هست؛ مردمی که هم یکی را انتخاب کنند و هم پشتوانه قدرت اجراییاش باشند. فعلاً بروید مردم بیاورید!
نظر کاربران
آخه هر وجریان به مردم دروغ گفتند مخصوصا اصولگرایان که به هیچ اصولی بایبندنیستند
درود برتو،واقعا که حقیقت گفتین!
من هم همین الان یه لحظه احساس تکلیف کردم ولی سریع این احساس خاموش شد...حیف...
اکثرا سرخ و سفید و کت شلوار شیک اومدن مشکل مردم را حل کنند.دمتون گرم که مشکلی را که خود بوجود آورده اید را حداقل میخواهید رفع کنید
مسببین امروز و وضع موجود مدعیان آینده بهتر
کاسب تحریم اصولگرا احساس تکلیف میکنه تو همه انتخابات ها
کدام مردم ،امان از صندلی ریاست که سیری نداره
بخدا قسم اگه اونور ترامپ اومده بود این همه احساس تکلیف نمیومد تا دیدن برجام میخاد احیا بشه و بایدن نرم اومده همه احساس تکلیف کردن
حالا کی میخواد به اینا رای بده خود کشی می کنند رای. بی. رای
با این اوضاع که واسه مردم درست کردن کسی نمیاد رای بده اینا سر مردم و از پشت بریدن جیباشونو خالی کردن آخه چرا ....اونقدر هم پول و طلا دارن که حد نداره پول منه کارگر و هم تو بورس خوردن ....
اینهمه احساس تکلیفتونو بگذارید کنار دل اقای روحانی.. چون که میدونید ایندفعه زمین بازیرو میبازید حالا میخواهید زمین بازیرو بریزید بهم..
اگه اینا خدمتگزار بودن توی این چهل سال مردم به این فلاکت نمیوفتادن. بزرگترین خدمت به مردم نیامدن اینجور مسولین هست
مردم دیگه گول امثال اینارو نمیخورن، رای بی رای، ب چه امیدی رای بدیم 45 هزار
واقعا اگه راست می گویند و قصد شان خدمت صادقانه به مردم کشورشان بدون چشم داشت و باند بازی و پارتی بازی است بیان اموالشان قبلا چی داشتن کارت چی دارند واز کجا آوردن اعلام کنند بخدا مردم هم اعتماد می کنند ورای هم می دهند
رای بی رای..... دیگه بسه اینهمه رئیس جمهور اومدن و رفتن والله وضعمون بدتر شد وعده های دروغین میدن وقتی به صندلی ریاست میرسن یادشون میره چی گفتن...خواهشا کسی رای نده
آخه تا حالا هم کاندیداهای کشور همین مسئولین رده اول کشور بودن که وضعمون همینه،حالا مثلا می خوان چه کار کنن،ایا نمی تونستن در مقام قبلی باری از دوش مردم بردارن
وقتی جزء دوروبریهای خودشان کسی پای صندوق های رای نرفت، میفهمنند مردم از اطمینان 40 ساله خسته شده اند
فقط خط اخرخبر،خوب بود
احساس تکلیف دارن اماتکالیفشون انجام نمیدن ...
ری بی ری جان مادرتون ری ندید
اینا که انقد توامند بودن چرا ب روحانی کمک نمیکردن؟؟؟دنبال خدمت ب ملت هستن یا خدمت ب خانواده فامیل
رای بی رای
مردم نیست... تمام شد... همین ها تمامش کردند...
ترامپ یه حرف حساب زد، واونم اینکه اگه بایدن راه حل مشکلات رو بلد بود چرا به اوباما نگفت، حالا سوال اینه که آقایونی که از رئیس وروسا اوندن برای رئیس جمهور شدن از جمله جهانگیری، اگه راه حل مشکلات رو بلده چر به روحانی نگفت ؟؟!!
یا محمود احمدینژاد یا هیچکس رای بی رای
ول معطلید حناشون دیگر رنگ ندارد رای بی رای
متشکرم از این مقاله . جان کلام را گفتی
از معاون اول هم بگید که بغضش گرفت داره از صحنه روزگار محو میشه،به همراه خود شما برترینها
روکه نیست سنگ پا زکی اوفتاد
اینها تابحال چکار کردند
اتفاقا احساس تکلیف ملی مون حکم میکنه رای ندیم
فکرکنم یک رئیس جمهور برای این همه کمبودهای این ملت ومحضلات کم باش خوب است چندرئیس جمهورداشته باشیم
آفتابه لگن شش دست اما از شام و نهار خبری نیست !
روحانی این قدر ضعیف عمل کرد و این کار خراب کرد همه فکر کردند میتونند بهتر از او کار کنند
درود وافرین به این تحلیل
واقعا ممنون از همشون چقد ب فکر ملت هستن من که احساس غرور میکنم وقتی میبینم اینجوری سرو دست میشکونن که مردم و نجات بدن افرین بر شما
الان برعکس شده افتابه ولگن شده مال ملت اموال کشورهم شده مال چند نفر بخوریم و بیاشامیم دورهم خوش بگذرونیم گوربابای ملت ماکه هر کار کنیم یه عده رای میدن
آقای جهانگیری را "تصادفا" یادتان رفت نام ببرید
اگ همه اینا تو جایگاه خودشون ک بود احساس مسئولیت می کردن الان وضع مملکت این نبود پس حرکتشون مردوده
احساس خوردن خوردنه ،خوردن ،من نمیخورم . همان بشکن بشکنه بشکن .من نمیشکنم .بشکن . اینها همه شون شیفتگان قدرتند نه خدمت
شیفتگان قدرتند نه خدمت
نماینده هایی که برای ریاست جمهوری ثبت نام کرده اند برای مردم توضیع دهند شما در مجلس چکار برای مردم انجام داده اید که توقع داریدمردم به شما رای دهند فقط شعار شعار کدام لوایحی که به نفع مردم باشد تصویب شد کدام مشکلات مردم را توانستید حل کنید کدام همکاری را با دولت و مردم داشته اید برای برداشتن تحریمها برای مناطق محروم کشور چکار کرده اید یا فکر وام بوده اید و یا گرفتن خودرو به قیمت کارخانه بدون نوبت فقط موقع رای گیری مردم را می خواهند
رای بی رای
واسه هشت سال بخور بخور بی حساب و کتاب احساس تکلیف میکنند ولاغیر
ممنون بسیار زیبا و گویای همه چیز بود . امیدوارم که مردم نیز همدل با هم به هیچ کس رای ندهند حتی برادرشان
اینطور که پیداست و از شواهد و قرائن برمی آید در این دوره از انتخابات تعداد کاندیداها از تعداد رای دهندگان بیشتر است.
اتفاقامردم هم احساس تکلیف میکنن واون هم اینه که رای ندن
لاریجانی رای نمی آورد.
دمت گرم نویسنده حیف افتابه و لگن
مطمئن باش تو انتخابات مجلس درصد تهرانیا از 26 هم کمتر بوده و خیلی نمیشه به امار اینا استناد کرد...
انشالله تو انتخابات پیش رو این رکوردو باقدرت میزنیم و میاریشم زیر10 درصد...
مردم بی مردم
تحلیل بسیار درست
آزموده را آزمودن خطاس
ممنون از این نوشتار عالی