انتخابات در عصر کرونا و کلابهاوس
میانه سال ۹۹ وقتی هنوز حدود یک سالی تا روز سرنوشت انتخابات ریاستجمهوری ۱۴۰۰ باقی بود در پروندهای به بررسی مهمترین اولویتهای رییس دولت سیزدهم پرداخته و از حدود ۱۰ کارشناس و کنشگر سیاسی اصلاحطلب و اصولگرا پرسیدیم در انتخاباتی که قرار است واپسین جمعه بهار آخرین سال سده ۱۴ برگزار شود، کدام مسائل عمده مسائل کاندیداهای انتخابات ریاستجمهوری سیزدهم خواهد بود و شهروندان به نگاه با چه شعار و چه برنامهای دست به انتخاب رییس آینده قوه مجریه مملکت خواهند زد.
روزنامه اعتماد: میانه سال ۹۹ وقتی هنوز حدود یک سالی تا روز سرنوشت انتخابات ریاستجمهوری ۱۴۰۰ باقی بود در پروندهای به بررسی مهمترین اولویتهای رییس دولت سیزدهم پرداخته و از حدود ۱۰ کارشناس و کنشگر سیاسی اصلاحطلب و اصولگرا پرسیدیم در انتخاباتی که قرار است واپسین جمعه بهار آخرین سال سده ۱۴ برگزار شود، کدام مسائل عمده مسائل کاندیداهای انتخابات ریاستجمهوری سیزدهم خواهد بود و شهروندان به نگاه با چه شعار و چه برنامهای دست به انتخاب رییس آینده قوه مجریه مملکت خواهند زد.
پاسخی که آن زمان در میان پاسخهای تحلیلی کارشناسان، فارغ از گرایش جناحی و سمتوسوی سیاسیشان، پرتکرارتر بود مطابق انتظار «معیشت» و «مشکلات اقتصادی» بود و البته «کرونا». کرونا، اما نه تنها در محتوای شعارهای انتخابات و سمتوسوی برنامهها و سیاستگذاریهای کلان کاندیداهای انتخابات پیشرو موثر است بلکه با توجه به شرایطی که شیوع این ویروس ناخوانده بر زندگی میلیاردها انسان ساکن کره زمین و البته میلیونها شهروند ساکن ایران تحمیل کرده بر فرم و شکل و شمایل برگزاری این انتخابات نیز تاثیرگذار خواهد بود.
نکتهای که ما را بر آن داشت تا در پروندهای که بخشی از آن را امروز میخوانید و بخش دوم آن قرار است ظرف روزهای پیشرو منتشر شود به سراغ دو روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی اصلاحطلبان و اصولگرایان رفتیم و از آنان درباره کمپینهای تبلیغاتی کاندیداهای انتخابات پیشرو پرسیدیم و نیز از اینکه با توجه به این اوضاع و احوال معیشتی و اقتصادی حاکم بر کشور، گرهای که پس از چند سال مذاکرات هستهای حالا در کار برجام به عنوان یکی از مهمترین دستاوردهای دولت مستقر افتاده و البته نارضایتی عمومی نسبت به برخی مسائل و موضوعات سیاسی- مدنی که کنار چندین و چند عامل دیگر حالا «مشارکت» را به یکی از نگرانیهای جدی برگزارکنندگان انتخابات و البته کنشگران و جریانهای سیاسی ایرانی تبدیل کرده، کاندیداها در جریان تبلیغات انتخابات پیشرو باید از چه بگویند، درباره چه مسائل و موضوعاتی شعار و وعده بدهند و از بیان چه مسائل و موضوعاتی پرهیز کنند.
آن هم در شرایطی که در پی گسترش فناوریهای ارتباطی و حضور گسترده شهروندان و البته کنشگران سیاسی و مدنی در شبکههای اجتماعی نه تنها انتخابات پیشرو که به دلیل شرایط و محدودیتهای ناشی از شیوع کرونا امکان برگزاری میتینگهای حضوری را از کاندیداها سلب کرده بلکه حتی در ادوار گذشته نیز شاهد استفاده پررونق از فضای مجازی در تبلیغات انتخاباتی بودیم و اکنون نیز به خصوص پس از آنکه یک شبکه اجتماعی جدید هم به جمع شبکههای اجتماعی محبوب ایرانیان اضافه شده و حالا کنار «توییتر»، «اینستاگرام»، «تلگرام» و «فیسبوک» بسیاری از کاربران ارتباطاتشان را در اتاقهای گفتوگوی «کلابهاوس» دنبال میکنند با صادق جوادیحصار، روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی اصلاحطلب و محمد مهاجری، روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی اصولگرا درباره اهمیت استفاده از این شبکههای اجتماعی در کمپینهای انتخابات پیشرو به گفتگو نشسته و از آنها درباره اینها و بیش از اینها پرسیدیم.
ارسال نظر