«خانه امن»، یک سریال ملی است نه سیاسی

ایلنا: بازیگر نقش تابان در سریال «خانه امن» با اشاره به سایه روشن‌های شهرت، گریزی به حاشیه‌های برخی بازیگران تلویزیون در چند وقت اخیر زد و گفت: باید فضای مجازی را مدیریت کرد وگرنه امکان دارد هر لحظه در آن گرفتار شود.

نیلوفر کوخانی بازیگر نقش تابان در سریال «خانه امن» با اشاره به حضور در این سریال گفت: من قرار بود چند سال پیش در فیلم سینمایی «حریم شخصی» آقای معظمی بازی کنم اما به دلیل اینکه با یک کار دیگر تداخل داشت این اتفاق نیفتاد تا اینکه در سریال «خانه امن» با من تماس گرفتند و به دفترشان رفتم. فیلمنامه هنوز کامل نبود و یک سیناپس از سریال به من دادند و آن را خواندم و نقش تابان را به من سپردند. کار کردن با آقای معظمی را دوست دارم چون در کارهایشان به چهره‌های جدید اهمیت می‌دهند و اتفاق‌های خوبی برای آن‌ها می‌افتد. ضمن اینکه چون خودشان جوان هستند خیلی انرژی دارند و برای کار وقت می‌گذارند و به بازیگران فرصت می‌دهند و با صبوری حتی اگر لازم باشد برخی صحنه‌ها را با ۲۰ برداشت ضبط می‌کنند تا نتیجه دلخواه به دست بیاد.

وی با اشاره به ویژگی‌های کاراکتر «تابان» در سریال خانه امن گفت: تابان دختری است که با خواهرش زندگی کرده و خواهرش او را بزرگ کرده است. خواهر تابان یک زن ثروتمند و قدرتمند است و یک جورایی رفتارهایش خشن و مردانه است و در دو رابطه عاطفی شکست خورده است و برای همین همیشه تابان را نصیحت می‌کند که مردها همه بد هستند. همین ذهنیت‌ها باعث شده است تابان هم نسبت به آقایون یک گاردی داشته باشد تا اینکه از یک جایی به بعد پیام وارد زندگی‌اش می‌شود و با اینکه به او علاقمند شده نمی‌داند چطور رفتار کند. مدام به پیام بداخلاقی و کل کل می‌کند. تابان از آن دست دخترانی است که نیاز به حمایت دارد. چون تا یک سنی خواهرش مراقب او بوده و حالا با مرگ خواهرش با اینکه می‌خواهد قوی باشد اما باز هم از لحاظ عاطفی به پیام وابسته است. تابان بعد از مرگ خواهرش یکهو بزرگ می‌شود و شخصیت مستقلی از خودش نشان می‌دهد.

وی درباره اینکه آیا از شخصیت خاصی برای ایفای این نقش الهام گرفته است و چقدر به شخصیت خودش نزدیک است؟ گفت: تابان خیلی سعی می‌کند عاقلانه تصمیم بگیرد بر عکس خودم که خیلی آدم احساساتی‌ای هستم. آقای معظمی خیلی به تداوم حس در نقش کمک کردند. یک جاهایی می‌گفتند خیلی داری احساساتی بازی می‌کنی و یکم از بار احساسی بازی کم کن. بازی در سریال و حفظ کردن حس بازی در طول قسمت‌ها خیلی مهم و سخت است. یکهو ما در قسمت ۲۸ سریال هستیم و مجبور بودیم به خاطر برنامه‌ریزی‌ها بخش‌هایی از قسمت‌های جلوتر را بازی کنیم که نمی‌دانستیم چه اتفاقی دارد در آن قسمت می‌افتد و فقط نویسنده و کارگردان از آن با خبر بودند. این خیلی کار سختی است که بتوانیم حس را تداوم بدهیم. چون ترسم همیشه این بود که یک وقت راکورد حسی‌ام حفظ نشده باشد و امیدوارم خروجی کار مطلوب باشد.

کوخانی با اشاره به بازخوردهای این سریال در جامعه و شهرتی که به واسطه بازی در این سریال به وجود آمده است، گفت: خیلی اهل فضای مجازی و تبلیغات و مصاحبه نیستم. همیشه الگوی زندگی هنری‌ام هدیه تهرانی بوده که همواره بدون حاشیه کارش را کرده است. ولع من در بازیگری همان زمانی است که جلوی دوربین می‌روم و هر چقدر بازی کردن جلوی دوربین برایم جذاب است دیگر بخش‌های شهرت مثل حضور در مکانی که همه من را بشناسند آنقدر مهم و جذاب نیست. این به آن معنا نیست که الزامات جهان امروز را نادیده بگیرم. امروز انقدر فضای تبادل اطلاعات پرسرعت است که اگر بخواهم مدتی مصاحبه نکنم و از فضای رسانه دور باشم خیلی سریع فراموش می‌شوم. فرق نسل امروز که وارد دنیای بازیگری شده با گذشته در همین است. در گذشته قدرت رسانه بیشتر در روزنامه‌ها و نشریات بود و فضای مجازی وجود نداشت که تعیین کننده سرنوشت حرفه‌ای بازیگر باشد. برای همین سعی کردم اگر در اینستاگرام فعالیت می‌کنم آن را مدیریت کنم.

وی با اشاره به تجربه مواجهه با تصویر خودش در سریال گفت: من خیلی اعتماد به نفس مواجهه با تصویر خودم را ندارم. روزهای اول که سریال پخش می‌شد وقتی با خانواده‌ام سریال را می‌دیدم سعی می‌کردم به قسمت‌هایی که بازی من است می‌رسد، یک جایی قایم شوم و خودم را نبینم! (می‌خندد) مواجهه با خودم در فیلم خیلی ترسناک است. البته یک جاهایی از بازی‌ای که کردم راضی هستم اما در اکثر بخش‌های حضورم وقتی بازی‌ام را تماشا می‌کنم می‌گویم باید خیلی بهتر از این بازی می‌کردی و اکثرا از بازی‌ام راضی نیستم. اینکه الان می‌گویم از بازی‌ام راضی نیستم بیشتر به حس تکامل و بهتر شدن بازمی‌گردد. قطعا در آن لحظه که بازی کردم فکر می‌کردم بهترین بازی خودم را ارائه دادم. ولی دنیای تصویر خیلی عجیب و پیچیده است شاید همان لحظه به خودت امتیاز بالا بدهی ولی وقتی تصویر را می‌بینی می‌گویی‌ای کاش در این لحظه این حرکت اضافه را نمی‌کردم و یا مثلا نگاهم را طور دیگری تغییر می‌دادم. دوربین خیلی بی‌رحم است و هر حرکت ریزی را ضبط می‌کند و بعد در زمان تماشا با واقعیت خودت مواجه می‌شوی. وگرنه احساس می‌کردم در هنگام بازی تمام انرژی‌ام را گذاشتم.

این بازیگر جوان در پاسخ به این پرسش که در مواجهه با شهرت و استفاده از فضای مجازی چه ملاحظاتی را انجام می‌دهد که مانند برخی از بازیگران تلویزیون که در دام اینستاگرام گرفتار شدند و از بازیگری جدا شده و وارد مسائل حاشیه‌ای شدند؛ نشود؟ گفت: من همیشه در استفاده از فضای مجازی و اینستاگرام محتاط زندگی کردم و رفتار کردم. این هم ربطی به الان ندارد. همواره سعی کردم به خاطر حفظ فضای حرفه‌ای خودم خیلی حضورم در اینستاگرام با احتیاط همراه بود. من نمی‌توانم افرادی که از ایران رفتند و روزگاری بازیگر بودند و الان حاشیه‌های زیادی برایشان ایجاد شده را قضاوت کنم. فکر می‌کنم شاید این اتفاق می‌توانست برای هر کدام از ما رخ دهد و در مقطعی از زندگی آدم‌هایی سر راهمان قرار بگیرد که یکسری ماجراها برایمان اتفاق بیفتد. تا ما در آن موقعیت قرار نگیریم نمی‌توانیم بگوییم چه کاری درست است و چه کاری غلط؟ بالاخره این تصمیم شخصی آن‌ها بود که این کارها را بکنند. ولی وقتی که تصمیم گرفتی مسیر زندگی‌ات را تغییر بدهی و در خارج از کشور زندگی کنی دیگر در سکوت به زندگی ادامه بدهی و خیلی حساسیت و حاشیه ایجاد نکنی. چون دیگر آن آدم با کارهایی که کرده یک هنرمند و بازیگر نیست و فقط یک اینفلوئنسر است که به هر قیمتی می‌خواهد در شهرت باقی بماند. این چیزها است که باعث می‌شود فضا غبارآلود شود وگرنه هر کس مختار است در زندگی‌اش تصمیماتی بگیرد و به خارج از کشور برود و حجابش را تغییر دهد اما اینکه این تغییر سبک را فریاد بزنی درست نیست.

وی با بیان اینکه سعی می‌کند در فضای سینما و تصویر کارهای مختلفی را تجربه کند، گفت: من عاشق بازیگری بودم و در کلاس‌های آقای جیرانی حضور پیدا کردم. آقای جیرانی به ما می‌گفت سعی کنید خودتان را از این فضای بازیگری و سینما دور نکنید و اگر هنوز اتفاق خوبی در بازیگری برایتان رخ نداده بروید و دستیاری و برنامه‌ریزی و کارهای پشت صحنه را تجربه کنید. برای همین من سعی کردم در طول این مدت به غیر از تمرکز در بازیگری دستیارکارگردان و برنامه‌ریز هم باشم و تجربه برنامه‌ریزی در سریال قورباغه را هم داشتم. نصیحت آقای جیرانی خیلی به من کمک کرد و وقتی دستیاری می‌کردم وقتی با بازیگران تمرین می‌کردم انگار به دانش بازیگری من هم اضافه می‌شد و تجربه‌های زیادی کسب می‌کردم.

کوخانی درباره انتخاب‌های بازیگری و پیشنهادهایی که از این به بعد می‌شود و مسیر حرفه‌ای‌اش را تعیین می‌کند، گفت: بازیگری مثل هندوانه در بسته است. ممکن است نقش اول یک فیلم را بازی کنیم و آن فیلم اصلا مورد توجه قرار نگیرد و کم کم موجبات فراموشی بازیگر را فراهم کند. از این به بعد باید بیشتر در انتخاب نقش و ادامه راه مراقبت کنم و تلاش کنم سر هر فیلمی حاضر نشوم. اصلا به همین خاطر به صورت همزمان کارهای پشت صحنه هم انجام می‌دهم که یک وقت به خاطر دلتنگی و اجبار برای حضور در سینما در فیلم‌های ضعیف حاضر نشوم و به هر قیمتی در این فضا حضور پیدا نکنم.

وی درباره حضورش در یک سریال امنیتی سیاسی و نوع نگاه جامعه به بازیگرانی که در این جنس آثار حضور پیدا می‌کنند، گفت: نقشی که در «خانه امن» بازی می‌کنم ربطی به بخش سیاسی و امنیتی سریال ندارد و بیشتر فضای شخصیت عاشقانه و خانوادگی است. ولی فکر می‌کنم بازیگر باید هر نقشی را تجربه کند. هر نقشی که بتواند به دانش بازیگری و به تجربه‌های من اضافه کند را می‌پذیرم و هیچ ابایی از تجربه کردن ندارم. ضمن اینکه «خانه امن» سریال سیاسی‌ای نیست و بیشتر درباره امنیت یک کشور صحبت می‌کند. موضوعی که در همه جای دنیا قابل ارزش است و هیچ شهروندی دوست ندارد امنیتش به دست گروهک‌های تروریستی به خطر بیفتد. چه کسی دوست دارد داعش به این سرزمین بیاید؟ برای همین فکر می‌کنم «خانه امن» یک سریال ملی است و نگاه‌های سیاسی و جناحی در آن وجود ندارد.

کوخانی در پایان درباره بازی در شرایط کرونا گفت: واقعا شرایط سختی بود. ما صحنه‌هایی را داشتیم که نیاز بود ۱۰۰نفر هنرور حضور داشته باشند و یک سکانس شلوغ را تصویربرداری کنیم. در شرایطی که تابستان هم بود و ماسک زدن و رعایت پروتکل‌ها در گرمای تابستان کار را سخت‌تر می‌کرد. خدا رو شکر مشکلی برای هیچ یک از عوامل در طول زمان تصویربرداری رخ نداد.