مقامات را چنین دوستانی هرگز مباد! ‏

سید جلال فیاضی در یادداشت روز روزنامه خراسان با عنوان مقامات را چنین دوستانی هرگز مباد!‏ نوشت: محاکمه علنی اکبر ‏طبری معاون اجرایی دفتر رئیس سابق قوه قضاییه به عنوان گامی مهم در فساد زدایی از دستگاه عدلیه از سوی مردم، ‏صاحب‌نظران و رسانه‌ها مورد استقبال قرار گرفته است. طبری که به مرد در سایه قوه قضاییه شهرت یافته است.

بیش از دو دهه ‏یکی از عناصر قدرتمند دستگاه عدلیه به شمار می‌رفت و گفته می‌شود آقای رئیسی با توجه به شناختی که طی سال‌ها خدمت در ‏قوه قضاییه داشته در نخستین روز‌های تصدی ریاست قوه شخصا دستور رسیدگی به پرونده وی را صادر کرده است. رسیدگی به ‏اتهامات طبری قطعاً می‌تواند دستاورد‌های خوبی برای سالم سازی قوه قضاییه به همراه داشته باشد و اقدامی شایسته تقدیر در دوره ‏جدید ریاست قوه است. اما دفاعیات طبری در دادگاه بیانگر نگرشی است که شاید بسیاری از مقامات و کارگزاران کشور آگاهانه یا ‏ناآگاهانه گرفتارآن باشند.

او در دفاع ازپرداخت پول توسط یکی از متهمان به وی از دوستی و برادری چندین ساله خود با مشایخ و ‏نجفی سخن به میان آورد و گفت: «رفیق ۳۵ ساله مثل سه برادر بودیم این که ۸ تومان است اگر ۸۰۰ میلیارد هم بخواهم می‌دهد. ‏من از او بخواهم کل لواسان را به نام من کند، می‌کند. بگویم کارخانه به نام من کند می‌کند» و در پاسخ قاضی که می‌پرسد: چرا؟ ‏می‌گوید: «دوستی! آقا شما این جور دوست ندارید، خوب ندارید من چه کار کنم؟» و نماینده جوان و شجاع دادستان هم در پاسخ ‏می‌گوید: «ایشان حرف اصلی را زدند. آقای طبری گفتند ما با هم دوست بودیم، آن‌ها دوست داشتند به من اموال بدهند و بیشتر از ‏این هم می‌خواستم می‌دادند و درست می‌فرمایند، آقای طبری محبوب دل‌های متهمان اقتصادی بود» اگرچه طبری این سخنان را ‏اتهامی دیگر دانست و همه اتهامات خود را نیز رد کرد، اما سخنان او یک نگرش است که برای همه کارگزاران نظام باید موجب ‏تامل و هشدار باشد.

مقامات کشور دقیقاً از ناحیه همین دوستان و همین نگرش در معرض لغزش هستند. واقعاً صاحبان سرمایه و ‏متهمان اقتصادی صرفاً بر اساس دوستی و بدون هیچ چشمداشتی به صاحبان قدرت پول پرداخت می‌کنند؟ البته نگارنده هیچ ‏قضاوتی درباره اتهامات طبری ندارد و در این زمینه حکم دادگاه و روال قانونی آن نافذ است، اما یک ضرب المثل خراسانی ‏می‌گوید: «کاسه به جایی رود که باز آید تغار!» تردید نکنید آن که ۸۰۰ میلیارد تومان به یک صاحب منصب می‌پردازد به کمتر ‏از۸۰۰۰میلیارد تومان در بازپرداخت قانع نیست! کسی که لواسان را به نام مقامی می‌زند توقع دارد او تهران را به نامش سند بزند! ‏

مگر ممکن است میلیارد میلیارد بخشش کرد و هیچ توقعی نداشت؟ این خطر در کمین همه مقامات کشور است؛ از مقامات قضایی ‏که می‌توانند با نفوذ نتایج پرونده‌های کلان اقتصادی را تغییر دهند یا حتی همین نماینده جوان، انقلابی وشجاع دادستان _که در ‏چندین پرونده اقتصادی شجاعانه از حقوق مردم دفاع کرده وخوش درخشیده است _ تا مقامات اجرایی که با امضا‌های طلایی ‏ثروت‌های میلیاردی را جابه جا می‌کنند و تا نمایندگان مجلس که با قیام و قعود خود می‌توانند برخی را از فرش به عرش ‏ببرند، همه در معرض لغزش از سوی چنین دوستان برادرنما هستند. این را به آن ۱۷۵ نماینده‌ای هم که برای نخستین بار بر روی ‏صندلی‌های سبز مجلس اصولگرا و انقلابی تکیه زده‌اند می‌گویم؛ مقام و منصب آن چنان مقامات وصاحب منصبان را توجیه گر ‏می کند که حتی در تصور هم نمی‌گنجد. یقین بدانید اگرکسی برای انتخاب یک نماینده، میلیونی هزینه کرده اکنون برای بازستاندن ‏میلیاردی آن دندان تیز کرده است! فساد اصولگرا و اصلاح طلب نمی‌شناسد، انقلابی و غیر انقلابی برنمی‌تابد.

همه مقامات در ‏معرض لغزش به دام چربی شیرین دنیا هستند. فهرست طویل مفسدان اقتصادی را بنگرید؛ هم شعار‌های انقلابی برخی ازآن‌ها گوش ‏فلک را کر می‌کند و تظاهر‌های تدین بعضی هایشان انسان را می‌آزارد، هم ادعا‌های اصلاح طلبانه وآزادی خواهانه برخی دیگر از ‏آن‌ها حال آدم را برهم می‌زند! این روز‌ها خبر‌های نگران کننده‌ای از اموال، املاک و برج‌های طبری و آقازاده‌هایش و نیز پرونده ‏هایی که با اعمال نفوذ وی سرنوشت دیگری پیدا کرده‌اند، منتشر می‌شود.

نگارنده هیچ یک از این خبر‌ها را تا قبل از اثبات در ‏محکمه صالح قضایی مبنای تحلیل و قضاوت قرار نمی‌دهد، اما انتظار می‌رود دادگاه برای تنویر افکار عمومی حتماً به این ادعا‌ها ‏بپردازد و مردم را در جریان ماوقع قرار دهد. مقامات و صاحب منصبان در جمهوری اسلامی و آقازاده‌ها و بستگان آن‌ها زیر ‏ذره‌بین رصد مردم هستند و یکی از خطرناک‌ترین بزنگاه‌های لغزش همین دوستان برادر نما هستند؛ مقامات را چنین دوستانی ‏هرگز مباد! ‏