درباره سریال بینظیر سال که تمام جوایز را درو کرد
شب گذشته برندگان هفتادوچهارمین دوره امی اعلام شدند و سریال «وراثت» با درخششی بینظیر، توانست علاوه بر کسب جایزه بهترین سریال درام، در ۱۲ بخش اصلی و جانبی دیگر نیز جایزه دریافت کند.
برترینها: شب گذشته برندگان هفتادوچهارمین دوره امی اعلام شدند و سریال «وراثت» با درخششی بینظیر، توانست علاوه بر کسب جایزه بهترین سریال درام، در ۱۲ بخش اصلی و جانبی دیگر نیز جایزه دریافت کند. پاییز سال گذشته بود که فصل سوم سریال خانوادگی-سلسهای وراثت، برای اولین بار بخش شد و بیش از ۱.۴ میلیون بیننده در همهی پلتفرمها جذب کرد.
وراثت یک سریال کمیک و همزمان تراژیک درخشان درباره سرمایهداران و نخبگان فعال در شرکتهای بزرگ است که توسط جسی آرمسترانگ نویسنده بریتانیایی آثار کمدی خلق شده. کل سریال بر یک سوال ساده متمرکز است: چه کسی وارث لوگان - مردی ترسناک و یک غول رسانهای شبیه به روپرت مرداک – خواهد بود و مجموعه بزرگ رسانهای او را اداره خواهد کرد؟ گرچه در ابتدا به نظر میرسد کندال یکی از پسران او در مقام وارث قرار گرفته اما به سرعت در مییابیم که نه او و نه خواهر و برادران به اندازه خود او تشنه قدرتش، برای این مقام در نظر گرفته نشدهاند.
خلاصه داستان
داستان سریال حول خانوادهای به نام روی متمرکز گشته است که صاحب امپراطوری رسانه ای عظیمی بوده و با وجود داشتن قدرت و ثروت فراوان عملکرد به شدت ناکارآمدی دارند. لوگان روی که فردی پا به سن گذاشته و بزرگتر خاندان می باشد ریاست این تجارت خانوادگی را بر عهده داشته و بنا دارد تا پس از خود اداره امور را به پسر بزرگترش کندال که هم اکنون نیز ریاست بخشی از شرکت را عهده دار است واگذار نماید. این در حالیست که برادر کوچکتر صریح و دوست داشتنی کندال به نام روم که هنوز در هیات مدیر حضور دارد دیگر در شرکت کار نکرده و شیو تنها دختر خانواده نیز به دنبال ساخت آینده ی برای خود در دنیای سیاست می باشد.
دلیل محبوبیت سریال
رضا حاجمحمدی در زومجی مینویسد: نخستین جذابیت «وراثت» ماهیتش بهعنوان یک سالاد فصل است؛ «وراثت» بیش از یک اثر، همچون تقاطع برخی از بزرگترین سریالهای ۱۰ سال گذشته به نظر میرسد. «وراثت» حکم «گِریتست هیتس»ی را دارد که همهی قطعات جدااُفتاده را برای شکل دادن به یک قطعهی مستقل و منحصربهفردِ تازه درون یکدیگر درهمآمیخته است. سریال از سکانسی به سکانسِ بعدی مثل آب خوردن تغییر سبک میدهد.
در یک اپیزود که پیرامون یک عروسی باشکوه و پُرریخت و پاش در یک قلعهی قرون وسطاییِ مجللِ بریتانیایی که همه از تمام خاندانها و پیشینههای مختلف، فارغ از اختلافاتشان دور یکدیگر جمع شدهاند و پشت سرِ یکدیگر غیبت میکنند و با لبخند روی زخمهای یکدیگر نمک میپاشند، جشن عروسی جافری براتیون از «بازی تاج و تخت» را به خاطر میآورد؛ از طرف دیگر، نقشآفرینی برایان کاکس در قالب کاراکتر بددهن و همیشه خشمگینِ لوگان رُی که بیوقفه مشغول داد و فریاد کشیدن و تحقیر کردن دیگران و حرص خوردن تا سر حد سکته کردن است، آن را به «تونی سوپرانو»گونهترین نقشی که تلویزیون در دوران پسا-جیمز گاندولفینی به خودش دیده است، تبدیل کرده است. در یک اپیزود دیگر که پای لوگان رُی، بچهها و مشاورانش به کنگرهی نمایندگان آمریکا باز میشود و باید یک بحرانِ سیاسی را بهوسیلهی تاکتیکهای کثیف و قدرتنماییهای استراتژیک حل کنند، بهترین روزهای «خانهی پوشالی» را تداعی میکند.
عمقبخشیدن به ژانرهای آشنا
علی ادیب در دیجیکالا مگ نوشت: یکی از ویژگیهای جذاب سریالهای شبکه HBO عمیقترکردن ژانرها و زیرژانرهایی است که اغلب با صفاتی چون ساده، تکراری یا پوچ مورد نقد قرار میگیرند. سریال مشهور خانواده سوپرانو یک درام جنایی است که با ترکیبی هوشمندانه از مسائل روانشناختی عمیقتر شده یا بازی تاج و تخت ژانر فانتزی را به سطوح بالاتری ارتقا داده تا واجد برخی معانی سیاسی و اجتماعی باشد. با این اوصاف میشود گفت HBO متخصص ترکیبکردن سرگرمیهای آشنا با کیفیتهای خلاقانه و نوآورانه جدید است.
شاید بتوان وراثت را یکی از بهترین نمونههای این تلاش شبکه HBO در نظر گرفت. در قلب سریال با یک داستان قدیمی و آشنای خانوادگی طرفیم که ما را به یاد سریالهایی چون دالاس (Dallas) یا دودمان (Dynasty) میاندازد. مثل همان سریالها، وراثت هم درباره ابرثروتمندانی است که هیچ محدودیتی ندارند و نشان میدهد چطور بعضی زیرشاخههای جریانهای سرمایهداری به شکل کنترلناپذیری صاحب قدرتاند. مثل همان سریالها تماشای وراثت هم بسیار سرگرمکننده است. اما برخلاف آن نمونهها پیچشهای طرح داستانی کمتر بر مسائل جنسی قابل پیشبینی تمرکز دارد و در عوض آنچه برای مثال فصل اول سریال را جذابتر جلوه میداد لذتی بود که به مخاطبان از طریق تماشای دسیسههای بیپایان تجاری انتقال مییافت. راههایی که هر طرف از طریقشان به شکل جبرانناپذیری به رقیب زخم میزد و بعضا کمتر قابل پیشبینی و نخنما بودند. به نظر میرسید با خانوادهای پیچیده طرفیم که در جهان واقعی معادل ترکیبیاند از خانواده روپرت مرداک مالک فاکس نیوز و خانواده رداستون مالک پارامونت.
چرا باید وراثت را دید؟
ملیکا هلال در سینماتیکت مینویسد: تمام عناصر ساخت این سریال به طرز باورنکردنیای با دقت و با جزئیات کنار هم قرار گرفتهاند. مخاطب حتی یک لحظه نمیتواند از رگبار دیالوگهای خارقالعاده و در عین حال خندهدارش غافل بماند. گویی این دیالوگها را با زبانی دیگر از زبانِ آدمهای عادی نوشتهاند.
«وراثت» در هر قسمت تا بدین جا، هرگز بیننده را از تماشایش ناامید نکرده است. اشتباه نیست اگر بگوییم بهترین سریال دوسال اخیر دنیا، همین سریال است. سریالی که هم بلد است نفس تماشاگر را حبس کند و هم چشمان او را به دیدنِ اثری باکیفیت عادت دهد.
نظر کاربران
سایت محتترم
دیجیکااابیشتر مطالبش ترجمن اگه ترجمه بازنشر میدین منبع رو ذکر کنید.ضونا از چندمترجم حرفه ای کهجدی نقد میکنن مطلب بذارید