آنچه بر قرار عاشقانه در طول تاریخ گدشته است

برترین‌ها: بر کسی پوشیده نیست که در روزگار کنونی قرار عاشقانه با ملاقات شخصی از طریق آنلاین یا از طریق اپلیکیشن‌های اجتماعی و دوست‌یابی بسیار بیشتر از روش‌های سنتی گذشته صورت می‌گیرد.

البته هنوز هم افراد در محل کار یا مهمانی‌ها یا از طریق دوستانشان با هم آشنا می‌شوند، اما آشنایی در دنیای آنلاین بسیار متداول است. با این وجود، اینگونه آشنایی‌ها و به طور کلی قرار ملاقات آنلاین مفاهیمی نسبتاً جدید در دنیای عشق و عاشقی هستند.

با توسعه تکنولوژی، روش آشنایی افراد با یکدیگر و شناختن همدیگر نیز به طور کامل تغییر کرده است. به طور کلی در طول تاریخ تغییرات زیادی در شیوه آشنایی و قرار‌های عاشقانه رخ داده است. این تغییرات باعث شده که از ازدواج‌های اجباری دوران باستان، مبارزه با نیزه دوران قرون وسطی و روش‌های از مد افتاده عاشقی به قرار ملاقات‌های آنلاین برسیم.

قرار ملاقات عاشقانه در دوران باستان بسیار ابتدایی بوده است

در دوران باستان، قرار ملاقات عاشقانه معنا و مفهوم چندانی نداشت. باور کنید یا نه، در روم باستان، زنان کنترل و حاکمیت چندانی روی خود و زندگی‌شان نداشتند. زنان این دوره تاریخی، اجازه رأی دادن یا داشتن مقام رسمی نداشته و حتی زنان سطوح بالای جامعه نیز عمدتاً به امور درون خانه می‌پرداختند. زنان بلاقاصله پس از رسیدن به سن بلوغ ازدواج کرده و بالاترین وظیفه او، نسبت به شوهر و کشورش، به دنیا آوردن پسری قوی و مشتاق برای قدم گذشتن در راه پدرش بود.

همچنین رومی‌ها تا حدود زیادی بر مسائل جنسی زنان خود نیز کنترل داشتند و بدین ترتیب زنان رومی در زندگی شخصی‌شان نیز حرف زیادی برای گفتن نداشتند. از آنجایی که بزرگترین هدف آنان در زندگی ازدواج و بدنیا آوردن یک پسر بود، کاملاً واشح است که عشق و عاشقی و حتی قرار ملاقات عاشقانه و داشتن دوران نامزدی شیرین چندان اهمیت نداشت. لازم نبود که زنان و مردان از قبل با هم آشنا شوند، زیرا به نظرات زنان در این زمینه توجهی نمی‌شد.

قرار عاشقانه در قرون وسطی کمی عاشقانه‌تر از گذشته بود

با گذشت زمان، قرار گذاشتن و عشق بیشتر اهمیت پیدا کرد. در حالی که در این دوران نیز مردان هنوز با دسته گل و هدیه در خارج از خانه به ملاقات زن محبوب خود نمی‌رفتند، اما برای جلب توجه زنانی که به نظرشان جذاب بودند با دیگر مردان رقابت می‌کردند. در واقع می‌توان گفت که در قرون وسطی، مردان برای بدست آوردن عشق زنان با یکدیگر می‌جنگیدند و مبارزه با نیزه یک فرصت مهم برای یک نمایش قهرمانانه و باشکوه برای دلربایی از یک بانوی آریستوکرات و بدست آوردن دستمال آنان بود که نشانه عشق آن‌ها به شخص مورد نظر به شمار می‌رفت. این نوع از جلب توجه زن مورد نظر معنای کنونی قرار عاشقانه را داشته و البته ازدواج در آن دوران و برخلاف روم باستان تنها به منظور تولد وارث نبود.

در سده ۱۶۰۰ و ۱۷۰۰ میلادی قرار ملاقات عاشقانه تنها به مسائل مالی مربوط می‌شد

در سده ۱۶۰۰ میلادی، ملاقات عاشقانه و ازدواج اغلب با تمایلات مالی شکل می‌گرفت. در آن دوران و در غرب بیشتر افراد تنها به پول و قدرت اهمیت داده و از ازدواج به عنوان ابزاری برای منافع خود استفاده می‌کردند. در این دوران مفهوم عشق اهمیت چندانی برای مردم نداشت و روحانیون نیز به شدت به زن و شوهر در مورد رفتار‌های عاشقانه و عشقبازی هشدار می‌دادند و حتی از زنان و مردان می‌خواستند که از القاب عاشقانه برای یکدیگر استفاده نکنند، زیرا این القاب می‌توانست حاکمیت و قدرت شوهران را تضعیف نماید.

اهمیت بر منافع خانوادگی تا حدود زیادی همچنان برقرار بود و در سده ۱۷۰۰ زنان اروپایی هنگام انتخاب همسر بیش از همه به پول فکر می‌کردند. بدین ترتیب ازدواج به نوعی به نقاط قوت و ضعف شوهر و منافع و خسارات آن مربوط می‌شد. عشق در درجات بعدی اهمیت قرار می‌گرفت و ازدواج تنها ایده‎‌ای برای ترکیب ثروت، قدرت و املاک خانواده‌ها در نظر گرفته می‌شد. اگر چه اظهار عشق هنوز به شکلی رمانتیک صورت نمی‌گرفت، اما این دوره را باید آغاز قرار ملاقات‌های عاشقانه به سبک مدرن دانست.

قرار ملاقات‌های عاشقانه در سده ۱۸۰۰ شکوفا شد

در این دوره هر کسی که به عشق و عاشقی فکر می‌کرد یکی از کتاب‌های جین آستین را خوانده بود و دلیلی نیز برای آن وجود داشت. این نویسنده از دیدگاه بسیاری توانسته بود به شکلی دقیق و کامل عاشق شدن را به تصویر بکشد، حتی در دوره‌ای که روابط عاشقانه به دلیل مشکلات زندگی و جایگاه اجتماعی افراد محدود شده بود. داستان تمامی رمان‌های آستین در سده ۱۸۰۰ رخ داده و همگی نیز در همان دوران منتشر شده‌اند که تمرکزشان به طور عمده روی عشق و عاشقی است.

در این برهه از زمان، اظهار عشق بسیار اهمیت داشت، اما شخصیت‌های رمان‌های آستین همگی عاشق می‌شوند و آن هم از نوع عشق‌های واقعی و شدید و به طور کلی ازدواج برای پول و قدرت ناپسند انگاشته می‌شد. اگر چه در این دوره نیز همچنان ازدواج با اهدافی غیر از عشق و بدست آوردن پول و مقام رواج داشت، اما رفته رفته عشق و قرار ملاقات‌های عاشقانه شکوفا شده و مقبولیت بیشتری نسبت به گذشته یافته بود.

اظهار عشق و قرار‌های عاشقانه در قرن هجدهم میلادی بسیار رواج یافت

در سراسر قرن هجدهم، اظهار عشق رایج بود و زنان رفته رفته قدرت بیشتری در زندگی عاشقانه خود یافتند. مانند داستان‌های جین آستین، دیگر همه زنان جوان با اولین مردی که ملاقات کرده یا به او اظهار علاقه می‌کردند ازدواج نمی‌کردند. بسیاری از زنان این دوره، سال‌های آخر نوجوانی و اوایل دهه سوم زندگی خود را اوج دوران خود برای لذت بردن از زندگی می‌دانستند. در حالی که زنان این دوره ممکن بود در سنین ۱۵ یا ۱۶ سالگی اولین تجربه‌های عشقی خود را داشته باشند، بسیاری از آن‌ها تا پس از ۲۰ سالگی ازدواج نمی‌کردند.

در این دوره اظهار عشق و قرار ملاقات‌های عاشقانه جذابیت بیشتری یافته و به شرایط روزگار کنونی شبیه‌تر شد و دیگر به ازدواج تنها به عنوان یک وظیفه اجتماعی نگاه نمی‌شد. با این وجود، ازدواج برای بدست آوردن قدرت، پول و زمین هنوز هم اهمیت داشت.

افراد به ندرت از دیگر طبقات جامعه همسر انتخاب می‌کردند و تا حدودی زیادی در روابط عاشقانه خود به نظرات خانواده اهمیت می‌دادند. مهم‌ترین تفاوت بین روابط عاشقانه اواخر سده ۱۷۰۰ و اوایل سده ۱۸۰۰ با قرن قبل از آن این بود که زنان قدرت و استقلال بیشتری یافته بودند هر چند این استقلال به اندازه روزگار کنونی نبود.

برای مدتی در سده ۱۹۰۰ نگاه خوبی به قرار ملاقات‌های عاشقانه وجود نداشت

تنها کمی قبل از پایان قرن نوزدهم، واژه «قرار ملاقات» (date) در معنای امروزی‌اش ابداع شد. در سال ۱۸۹۶، جرج اید که نویسنده روزنامه شیکاگو رکورد بود در مورد زن جوانی نوشت که در تقویم خود روز‌هایی که با مردان جوان قرار ملاقات آشنایی داشته بود را خط زده و از آن با عنوان «قرار ملاقات عاشقانه» یاد کرده بود.

از آن زمان بود که قرار ملاقات زنان با مردان مجرد واجد شرایط برای انتخاب بهترین گزینه رایج شد. با این وجود، در این دوره دیدگاه نسبت به زنانی که برای مدتی با یک مرد تنها می‌شدند تغییر کرده و به چشم فاحشه به آن‌ها نگاه نمی‌شد. رواج بیرون رفتن‌های زنان مجرد چنان شدید بود که باعث جلب توجه پلیس و واکنش منفی آن شد، زیرا سیاستمداران نگاه مثبتی به این موضوع نداشتند، زیرا تا دیروقت بیرون بودن زنان را مناسب نمی‌دانستند.

جنگ جهانی دوم خیلی زود بر ملاقات‌های عاشقانه تاثیر گذاشت

با آغاز جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹، مفهوم قرار ملاقات عاشقانه به شدت دچار تغییر شد. مردان بسیاری راهی جبهه‌های جنگ شدند از این رو زنان مجبور بودند هنگام فکر کردن به ازدواج بیشتر روی منطق خود تمرکز کنند تا احساسات عاشقانه. در این دوره زنان اهمیت کمتری به جایگاه اجتماعی مردان داشته و بیش از همه به احتمال زنده ماندن شوهر و بقای ازدواجشان فکر می‌کردند. همچنین در این دوره ازدواج از نو شکوفا شده و در فرهنگ جوانان مورد توجه قرار گرفت.

به عبارت دیگر در این دوره تعداد ازدواج‌ها افزایش و سن ازدواج کاهش یافت. این موضوع تا دهه ۱۹۵۰ صادق بود به طوری که در سال ۱۹۵۹ نیمی از زنان تا سن ۱۹ سالگی ازدواج می‌کردند. زنان می‌خواستند مطمئن باشند که زندگی مشترکشان پس از پایان جنگ نیز برقرار خواهد بود از این رو به دنبال مردانی بودند که قوی بوده و بتوانند نیاز‌های آنان را تامین کنند. بدین ترتیب در این دوران افراد خیلی سریع و با تفکرات منطقی ازدواج می‌کردند.

در دهه ۱۹۶۰ انقلاب جنسی دنیای روابط عاشقانه را تغییر داد

در طول دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ آزادی‌های شخصی به شدت مورد توجه قرار گرفته و حقوق زنان تغییری قابل توجه را تجربه کرد. در سال ۱۹۶۳ در ایالات متحده، رییس جمهور جان اف کندی قانون حقوق یکسان برای زن و مرد را امضا کرد که بر اساس آن زنان اطمینان حاصل می‌کردند که برای انجام کار‌های یکسان با مردان، حقوق یکسانی نیز دریافت خواهند کرد. همچنین استفاده از قرص‌های ضدبارداری در سال ۱۹۶۰ قانونی اعلام شد و تعداد زنان آمریکایی استفاده کننده از این قرص در سال ۱۹۶۲ به بیش از ۱.۲ میلیون نفر رسید و خیلی زود بر تعداد آن‌ها افزوده شد.

این موضوع باعث شکل‌گیری انقلابی در زمینه روابط جنسی شد و به زنان اجازه داد که کنترل بیشتری روی بدن خود داشته باشند و بدین ترتیب بود که دورنمای قرار ملاقات عاشقانه و داشتن رابطه جنسی پیش از ازدواج به کلی تغییر کرد. داشتن روابط جنسی پیش از ازدواج در دهه ۱۹۶۰ بسیار افزایش یافته و دیدگاه زنان نسبت به روابط عاشقانه تغییر فاحشی یافت.

در دهه ۱۹۹۰ روابط عاشقانه لحظه‌ای رواج یافت

در دهه ۱۹۹۰، اینترنت مفهوم کاملاً نوپایی بود و اغلب افراد به آن دسترسی نداشتند. به جای آن، افراد برای پیدا کردن عشق به کافه‌ها و مهمانی‌ها می‌رفتند. اگر سریال «دوستان» (Friends) را دیده باشید با شیوه قرار‌های عاشقانه افراد در دهه ۱۹۹۰ آشنا خواهید بود. در آن دوره افراد در کافی‌شاپ‌ها با یکدیگر ملاقات کرده و انتظارات از هم بسیار اندک بود.

رسانه‌های اجتماعی هنوز شکل نگرفته و نمی‌توانستید خیلی زود در مورد طرف مقابل قضاوت کنید. بدین ترتیب هنوز هم برای شناختن افراد باید به صورت چهره با چهره با آن‌ها ملاقات می‌کردید. بدین ترتیب آشنایی با افراد در این دهه بسیار ساده و لحظه‌ای شکل می‌گرفت.

امروزه اپلیکیشن‌های اجتماعی و دوست‌یابی حرف اول را می‌زنند

در نهایت، در عصر مدرن، پلتفرم‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های دوست‌یابی بر همه روش‌های گذشته فائق آمدند و دیگر نگاه منفی که در گذشته نسبت به آشنایی از طریق فضای آنلاین وجود داشت از بین رفت. امروزه دستکم نیمی از مردم یک نفر که از پلتفرم‌های دوست‌یابی استفاده می‌کند یا شریک زندگی خود را از طریق اینترنت و پلتفرم‌های آنلاین یافته می‌شناسد. برای مثال تنها در سال ۲۰۱۸، بیش از ۵۷ میلیون نفر در سراسر جهان از اپلیکیشن دوست‌یابی Tinder استفاده می‌کردند و بدین ترتیب پیدا کردن افراد از طریق تلفن‌های هوشمند مترداف با عاشق شدن یا دستکم یک قرار ملاقات عاشقانه بود.

آشنایی با افراد و قرار ملاقات‌های عاشقانه در طول تاریخ دستخوش تغییرات زیادی شده است و در تمام این دوران تکنولوژی نقشی حیاتی داشته است. همچنین نقش‌های اجتماعی نیز تغییر کرده و به آزادی بیشتر، دوری از رفتار‌های نمایشی و ارائه تصویر واقعی‌تری از خود همراه با تجربیات آزمایشی برای شناختن بیشتر طرف مقابل منتهی شده است.

منبع: thelist