تحلیل حاج‌رضایی از ماجرای کودک آزاردیده

خبرورزشی: ماجرای تلخ کودک آزاردیده استقلالی این روزها در محافل ورزشی نقد می‌شود. در این باره امیر حاج‌رضایی به نکته‌هایی اشاره کرد که خواندن آن خالی از لطف نیست.

*اگر واقعا این موضوع صحت داشته باشد، هر انسان با وجدانی از این عمل آزرده خاطر می‌شود. عمل زشت و ناپسندی رخ داده و با هیچ توضیحی نمی‌توان این عمل را توجیه کرد. در تمام دنیا تیم‌های رقیب فراوانی داریم. به عنوان مثال دیدار سلتیک و گلاسکو یک دربی مذهبی در اسکاتلند محسوب می‌شود، اما این که یک کودک را وادار کنند تا به تیم محبوبش فحاشی کند، شاید وجود نداشته باشد.

*بیماران جنسی در جامعه رها شده‌اند. به غیر از این موضوع که با فوتبال در ارتباط است، بعضا شاهد اتفاقاتی تلخ در جامعه هستیم که کودکان در سنین پایین مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند. حرکتی که با این کودک هوادار استقلال صورت گرفته یک نوع آزار جنسی است. درست است که آزار فیزیکی در کار نبوده، اما یک کودک به قدری آزار دیده که می‌تواند این موضوع جزو جرائم جنسی قرار بگیرد.

*عادت کرده‌ایم که اگر اتفاقی رخ داد فورا به دنبال پاسخ باشیم و از جملاتی استفاده کنیم تا به تیم مقابل صدمه وارد کند. باشگاه پرسپولیس می‌توانست بیانیه‌ای صادر کند که راهگشای فرهنگی در جامعه ایران باشد و به روشنگری جامعه کمک کند. اظهار نظر برخی افراد در باشگاه پرسپولیس که مدعی هستند تیم مقابل قصد تخریب وجهه ما را داشته، بار مثبتی به جامعه منتقل نمی‌کند. بیانیه باشگاه پرسپولیس خوب نبود و ضمن احترام به حریف مقابل، نباید از ساختگی بودن این ویدئو صحبت می‌شد. ای کاش بیانیه‌ای صادر می‌شد که مفهوم اخلاقی، فرهنگ‌سازی و احترام به جامعه فوتبال را در پی داشت.

*تمام بازیکنان دو تیم ارتباط صمیمانه‌ای با یکدیگر ندارند. شاید در انظار عمومی و مقابل تریبون حرف‌های زیبا بزنند، اما هر روز در فضای مجازی و رسانه‌ها شاهد برخورد بخشی از بازیکنان، مربیان و پیشکسوتان دو باشگاه با یکدیگر هستیم. در فوتبال مدرن نیز چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد. به عنوان مثال اخیرا رایان گیگز موجب ناراحتی دو خانم شده و فدراسیون فوتبال ولز او را از تیم ملی کنار گذاشت و با او برخورد کرد. چنین برخوردهایی باید در فوتبال ایران نیز وجود داشته باشد و اهل اغماض و مماشات نباشیم. چیزهایی وجود دارد که باید قطعا با آنان برخورد کرد.