ناگفته‌هایی از یاکوزا‌های ژاپن؛ این گروه مرموز و خشن

برترین‌ها: انجمن‌های تبهکارانِ سازمان‌دهی شده مختلفی را در دنیا سراغ داریم که در این زمینه اولین نامی که به گوش آشنا می‌آید مافیای ایتالیا است. کارتل‌های آمریکای لاتین نیز یدطولایی در قاچاق مواد مخدر دارند و ژاپنی‌ها نیز به‌رغم اینکه مردمان قانون‌مندی نشان می‌دهند خلافکاران سازمان‌دهی شده معروفی با نام یاکوزا دارند و همان‌گونه که از یک گروه سازماندهی‌شده خلافکاری انتظار می‌رود کسی چیز زیادی از یاکوزا‌های ژاپن نمی‌داند.

در‌واقع کسی به‌درستی نمی‌داند که یاکوزا‌های ژاپن چه کار می‌کنند؟ چرا قسمتی از انگشت کوچک اعضای این گروه بریده شده است؟ و این روز‌ها یاکوزا‌های ژاپن مشغول به چه کار‌هایی هستند؟

به همین دلیل در ادامه به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهیم و ناگفته‌هایی از یاکوزا‌های ژاپن را در میان می‌گذاریم که کسی آن‌ها را به شما نمی‌گوید.

تاریخچه یاکوزا

تاریخ شکل‌گیری یاکوزا از چیزی که حتی فکرش را هم بکنید قدیمی‌تر است و ایجاد این گروه تبهکاری به اوایل قرن هفدهم میلادی باز می‌گردد. در آن زمان، مطرودشدگان جامعه مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند و این افراد به این نتیجه رسیدند که یک نفر ممکن است مورد آسیب قرار بگیرد، اما زور هیچ‌کسی به یک گروه از افراد نمی‌رسد و اگر آن‌ها پشت همدیگر را داشته باشند موفق‌تر خواهند بود. در نتیجه بهانه‌ای برای سازمان‌دهیِ گروهی این افراد فراهم شد. آن‌ها حاضر بودند برای محافظت از اعضای گروه به کار‌های غیرقانونی و گاهی اوقات خشونت آمیز دست بزنند و در نتیجه از شر آزار و اذیت‌هایی که جامعه آن زمان به آن‌ها تحمیل می‌کرد خلاص شدند.

گفته می‌شود که بعضی از این افراد مطرود‌شده، فروشندگان دوره‌گردی بودند که کالا‌های ارزان‌قیمت را در بازار‌های مکاره به‌فروش می‌فرستادند. این افراد وجهه اجتماعی خوبی نداشتند و در فرهنگ آن زمان عملاً آدم به‌حساب نمی‌آمدند. در نتیجه این افراد که در آن زمان به آن‌ها «تِکیا» (Tekiya)، می‌گفتند با هدف پشتیبانی از یکدیگر دور هم جمع شدند. در نهایت نیز کار به جایی رسید که حکومت آن زمان سعی در قانونی کردن فعالیت‌های اعضای این گروه داشت و از هر گروه، فردی را به عنوان رئیس مشخص کرد.

این رئیس با لقب «اویابون» (oyabun) شناخته می‌شد و اجازه داشت تا برای خودش اسم‌فامیلی انتخاب کند و شمشیر حمل نماید. در آن زمان، تنها سامورایی‌ها چنین اجازه‌هایی داشتند.

در این بین گروه دیگری از این مطرود‌شدگان نیز با نام «باکوتو» (bakuto) شکل گرفت که بیشتر اعضای آن را قمارباز‌ها تشکیل می‌دادند. در آن زمان قماربازی در ژاپن ممنوع بود و هنوز هم این پدیده ناشایست در این کشور جرم‌به‌حساب می‌آید. اعضای این گروه در کنار قماربازی، جرم‌های دیگری نیز انجام می‌دادند و یاکوزای مدرنی که امروز از آن صحبت می‌کنیم عملاً از دل این گروه‌های خلافکاری بیرون آمده است.

جالب است بدانید یاکوزا‌ها نیز همانند دیگر گروه‌های سازماندهی‌شده تهبکاری، به رسم و رسوم‌های این گروه پایبندی خاصی دارند و بسیاری از لقب‌های اعضای یاکوزا به دوران اولیه شکل‌گیری این گروه باز می‌گردد.

یاکوزا جلوه‌ای قانونی هم دارد

در میان تمام گروه‌های سازماندهی شده تبهکاری در سطح دنیا، یاکوزا ساختار پیچیده‌تری دارد و به‌رغم اینکه بیشتر افراد فکر می‌کنند تمام کار‌های یاکوزا غیرقانونی است و افراد این گروه نیز فقط کار‌های تبهکارانه انجام می‌دهند. این گروه جلوه قانونی هم در میان ژاپنی‌ها دارد. بر اساس دانشنامه بریتانیکا، بعضی از ژاپنی‌ها بر این باور هستند که حضور شر و بدی در هر جامعه‌ای لازم است و یاکوزا به نوعی غیرمستقیم و پیچیده، به کاهش نرخ جرم و جنایت در ژاپن کمک می‌کند. روسپی‌گری، باج‌خواهی، قمار و جرم‌هایی از این دست، قسمتی از درآمد یاکوزا را تشکیل می‌دهد، اما ثروت اصلی اعضای این گروه از تجارت‌های کاملاً قانونی بدست می‌آید.

به همین دلیل نیز تمام فعالیت‌های یاکوزا غیرقانونی به‌حساب نمی‌آید و به‌رغم اینکه ژاپن در قرن بیست و یکم میلادی قوانین سختگیرانه بیشتری را برای یاکوزا اعمال کرده است، اما باز هم این گروه به فعالیت‌های قانونی و غیرقانونی خود ادامه می‌دهد. تعامل یاکوزا با پلیس و قانون نیز در ژاپن بسیار پیچیده است و پلیس ژاپن به‌رغم اینکه درجریان تجارت‌های یاکوزا قرار دارد و از فعالیت‌های قانونی و غیرقانونی این گروه باخبر است، اما در بیشتر مواقع فعالیت‌های یاکوزا را از زیر چشم رد می‌کند.

اعضای یاکوزا نیز سعی می‌کنند تا فعالیت‌های غیرقانونی خود را به‌گونه‌ای قانونی انجام می‌دهند تا جایی برای اشکال‌تراشی از جانب پلیس باقی نماند.

جلوه غیرقانونی یاکوزا

گروه‌های یاکوزا همانند دیگر گروه‌های تهبکاری هرچندوقت‌یک‌بار به‌جان یکدیگر می‌افتند و کشت‌و‌کشتار‌های خونینی میان اعضای یاکوزا در می‌گیرد. در این زمینه گاردین گزارش جالبی داده و مدعی است گاهی اوقات درگیری میان اعضای یاکوزا به جنگ‌های مسلحانه‌ای در خیابان‌ها منجر می‌شود و چنین درگیری‌هایی برای کشوری مانند ژاپن که آمار خشونت‌های مسلحانه بسیار کمی دارد، واقعاً جالب به‌نظر می‌رسد.

اعضای یاکوزا تنها کمر به قتل یکدیگر نبسته‌اند و بعضی مواقع شهروندان عادی نیز گرفتار درگیری‌های این گروه می‌شوند. برای نمونه می‌توان به پرونده قتل «ایگاری توشیرو» (Igari Toshiro)، اشاره کرد که وکیلی سرشناس در جنبش ضدخشونت در ژاپن بود، جنازه او در سال ۲۰۱۰ پیدا شد و بررسی‌های اولیه از خودکشی ایگاری توشیرو حکایت داشت، اما بسیاری بر این باور هستند که توشیرو خودکشی نکرده و به‌قتل رسیده است.

مورد دیگر را می‌توان تیراندازی و قتل «کونیهیرو کایووارا» (Kunihiro Kajiwara)، رئیس انجمن ماهیگیری ژاپن، نام برد. او در سال ۱۹۹۸ با اسلحه به قتل رسید و گفته می‌شود که عدم تمایل او به عقد قرارداد ساختمانی با یکی از گروه‌های مافیایی منجر به مرگ او شد. «کازواُکی نوزاکی» (Kazuoki Nozaki)، نیز در سال ۲۰۰۶ با ضربات چاقو به‌قتل رسید، از قرار معلوم او با ساخت‌ساز ساختمانی که در اختیار یاکوزا بود مخالفت می‌کرد و همین قضیه زمینه قتل وی را فراهم کرد. حدود چهار سال پیش نیز شهردار «ناگاساکی»، «Nagasaki»، بوسیله یک تبهکار به قتل رسید.

ناگفته نماند ژاپن قانون خاصی داشت که اگر مدت ۲۵ سال از ارتکاب جرم بگذرد، فرد خطاکار مورد تعقیب دستگاه‌های قضایی قرار نخواهد گرفت. به‌این ترتیب اگر کسی از اعضای یاکوزا، جرم سنگینی را انجام می‌داد به‌راحتی می‌توانست خودش را مخفی کند و پس از گذشت ۲۵ سال از ارتکاب جرم، دوباره آفتابی شود و شرارت‌هایش را ادامه دهد. این قانون در سال ۲۰۱۰ منسوخ شد تا اعضای یاکوزا قادر به سوءاستفاده از این خلاء قانونی نباشند.

یاکوزا رابطه خوبی با بعضی از شخصیت‌های سیاسی دارد

یاکوزا گروهی تبهکاری است که به‌لحاظ سیاسی تمایل زیادی به جناح راست ملی‌گرای ژاپن دارد. در نتیجه اعضای عالی‌رتبه این گروه گاهی اوقات سر از سیاست در می‌آورند و با چهره‌های مطرح جناح محافظه‌کار ژاپن همکاری می‌کنند. برای نمونه می‌توان به «تاناکا کاکیوی» (Tanaka Kakuei)، اشاره کرد که در سال ۱۹۷۰ نخست‌وزیر ژاپن بود و در سال ۱۹۸۳ دو نفر از نزدیکان سیاسی او بازداشت شدند و کاشف به‌عمل آمد که این دو نفر از اعضای یاکوزا بوده اند. از طرف دیگر سیاستمداران نیز به قدرت یاکوزا در جمع‌آوری هوادار و سرمایه اعتقاد دارند و بعضی مواقع نیز چهره‌های سیاسی ژاپن ترجیح می‌دهند برای اهداف شخصی و ترساندن رقبا از اعضای یاکوزا کمک بگیرند. گروه‌های یاکوزای ژاپن نیز با کمال میل حاضر به کمک به سیاستمداران و چهره‌های مطرح این کشور هستند چرا که در قبال کمک، می‌توانند روی مساعدت این چهره‌ها در چشم‌پوشی پلیس از جرم‌و‌جنایت‌هایی که انجام می‌دهند حساب باز کنند.

یکی دیگر از نمونه‌های برجسته همکاری سیاستمداران و یاکوزا را می‌توان «کیشو تاناکا» (Keishu Tanaka)، وزیر دادگستری ژاپن، نام برد که در سال ۲۰۱۲ به‌دلیل اثبات همکاری با یاکوزا مجبور به استعفا شد. نیویورک تایمز نیز مدتی پیش گزارش داده بود که یاکوزا کمک زیادی به «نوبورو تاکِشیتا» (Noboru Takeshita)، برای احراز سمت نخست‌وزیری ژاپن در سال ۱۹۸۷ انجام داده است.

یاکوزا از خانواده‌های مختلفی تشکیل شده که دائم به هم خیانت می‌کنند

ساختار تشکیلات یاکوزا شباهت‌های زیادی به مافیا دارد و اعضای این گروه همانند مافیا خانواده‌های مختلفی را تشکیل می‌دهند. به‌عبارت دیگر خانواده‌های مختلفی در کنار هم قرار می‌گیرند تا یاکوزا را تشکیل دهند. بر اساس گزارشی که «بریکینگ اِیژیا» (Breaking Asia)، منتشر کرده است، یاکوزای مدرنی که در ژاپن وجود دارد از حدود ۲۲ خانواده مختلف تشکیل شده است.

ساختار این خانواده‌ها و وفاداری اعضای آن‌ها با یکدیگر متفاوت است و هر خانواده راز‌های خاص خودش را دارد. در این بین بعضی از خانواده‌های یاکوزا نسبت به دیگر خانواده‌ها شهرت بیشتری دارند که در این زمینه می‌توان به خانواده «آیزوکوتِتستو- کای»، (Aizukotetsu-kai) اشاره کرد. این خانواده در کیوتو ژاپن قرار دارد و یکی از قدیمی‌ترین گروه‌های یاکوزای مدرن به‌حساب می‌آید که تشکیل آن به سال‌های ۱۸۷۰ میلادی باز می‌گردد. خانواده «یاماگوچی - گومی» (Yamaguchi-gumi) به‌عنوان بزرگترین خانواده یاکوزا شناخته می‌شود و بیشترین ثروت را در میان خانواده‌های یاکوزا دارد.

این خانواده در سال ۲۰۱۵ جشن تاسیس یک‌صد سالگی گرفت و در آن زمان گفته می‌شد که بیشتر از ۶ میلیارد دلار درآمد دارد. جالب اینجاست که در همان سال ۲۰۱۵، درگیری‌های داخلی شدیدی میان اعضای خانواده یاماگوچی در گرفت و این خانواده به دو خانواده کوچکتر تقسیم شد.

خانواده «کوبو - کای» (Kodo-kai)، نیز دیگر خانواده مطرح یاکوزا به‌حساب می‌آید که یکی از زیرمجموعه‌های خانواده یاموگوچی است و تاکنون دردسر‌های زیادی برای پلیس ژاپن ایجاد کرده. مشکلاتی که خانواده کوبو - کای برای پلیس ایجاد کرد کار را به جایی کشاند که در سال ۲۰۰۹ رئیس‌پلیس ژاپن سوگند یاد کرد که این خانواده را کاملاً نابود کند. البته همان‌گونه که انتظار می‌رفت چنین هرگز صورت نگرفت و اعضای این خانواده هنوز هم به شرارت‌هایش ادامه می‌دهند.

پایگاه خبری «دِیلی بیست» (Daily Beast) در سال ۲۰۱۳ گزارش کرد که «کیوشی تاکایاما» (Kiyoshi Takayama)، رئیس خانواده کوبو - کای و دومین خلاف‌کار بزرگ ژاپن به جرم اخاذی محکوم شد. از قرار معلوم پلیس به تنهایی موفق به دستگیری این تهبکار نشده بود و خانواده آیزوکوتِتستو- کای برای گسترش قلمرو خود در توکیو و خلاصی از شر خانواده کوبو - کای، با پلیس در دستگیری کیوشی تاکایاما همکاری کرده بود.

نوشیدن ساکی رسم مهمی در میان اعضای یاکوزا است

برای شما از رسم و رسوم‌های اعضای یاکوزا گفتیم و از قرار معلوم این گروه زیرزمینی مراسم رسمی با نام «ساکازوکی» (Sakazuki) دارد. ریشه‌های این مراسم به جشن‌های عروسی سنتی میان ژاپنی‌ها باز می‌گردد و از مراسمی صحبت می‌کنیم که انجام آن باعث اتحاد وفاداری میان دو شرکت‌کننده می‌شود.

در این مراسم دو نفر از اعضای یاکوزا در اتاقی که میز خاصی برای اجرای مراسم قرار دارد، حضور پیدا می‌کنند. سه طومار روی این میز قرار گرفته است که نماد سه الهه ژاپنی هستند. دوازده شمع نیز در این اتاق روشن می‌شود و پیشکش‌های مختلفی مانند نمک و ماهیان دریایی برای هدیه به خدایان ژاپنی قرار می‌گیرد. سپس مراسم در رسمی‌ترین حالت ممکن انجام می‌شود و دو شرکت کننده از یک جام، ساکی می‌نوشند. در نهایت نیز یکی از این دو نفر که مقام کمتری در یاکوزا نسبت به نفر دیگر دارد سوگند وفاداری به نفری که عالی‌رتبه‌تر از اوست می‌خورد و با یکدیگر به حمام عمومی می‌روند تا خالکوبی‌های پرنقش‌و‌نگار خود را نشان دهند.

خالکوبی نماد برجسته‌ای در میان اعضای یاکوزا به‌حساب می‌آید

کسی از اعضای یاکوزا را سراغ نداریم که خالکوبی نکرده باشد و خالکوبی‌های این اعضا معنا و مفهوم خاصی دارد و این رسم به سال‌های اولیه ایجاد یاکوزا باز می‌گردد. این‌گونه که پیدا است در ژاپنِ قدیم، قمارباز‌ها بدن‌شان را با جوهر می‌پوشاندند و از آنجایی که بیشتر اعضای یاکوزا را قماربازان و خلافکار‌ها تشکیل می‌دادند، این رسم بعد‌ها به خالکوبی تبدیل شد.

از طرف دیگر گفته می‌شود خلافکاران بر روی بعضی از قسمت‌ها مانند گردن خود نماد‌های مقدس و قابل احترامی را خالکوبی می‌کردند تا از این طریق جانفشانی خود به حکومت را ثابت کنند و از مجازات اعدام خلاص شوند. ناگفته نماند میان خالکوبی‌هایی که اعضای یاکوزا در قدیم انجام می‌دادند و خالکوبی‌های جدیدی که در یاکوزای مدرن سراغ داریم از زمین تا آسمان تفاوت وجود دارد و خالکوبی‌های قدیم، طرح‌هایی ابتدایی بود که با چوب بامبو یا سوزن به‌صورت دستی انجام می‌شد و خبری از دستگاه‌های مدرن خالکوبی نبود.

فرآیند انتخاب طرحی که یک یاکوزا روی بدن خودش خالکوبی می‌کند نیز کار پیچیده و مرموزی است و اعضای یاکوزا ساعت‌ها با طراحِ خالکوب برای انتخاب یک خالکوبیِ برازنده گفتگو می‌کنند. این خالکوبی باید نمادی از شخصیت فرد باشد و عموما طرح‌هایی از اژدها، ماهی و نقش‌های مذهبی را در میان خالکوبی‌های اعضای یاکوزا شاهد هستیم. گاهی اوقات اعضای یاکوزا بیشتر قسمت‌های پوست خود را خالکوبی می‌کنند و این کار در نظر آن‌ها به‌عنوان یک رسم مهم به‌حساب می‌آید.

قطع‌کردن انگشت کوچک اعضای یاکوزا معنا و مفهوم خاصی دارد

سنت‌های یاکوزا تنها به خالکوبی ختم نمی‌شود و یکی از معروف‌ترین این رسم‌ها، قطع‌کردن انگشت کوچک است. این رسم تنها در صورتی انجام می‌شود که یکی از اعضای یاکوزا حسابی دست‌گل به‌آب داده باشد و برای اینکه پشیمانی خود از این اشتباه را ثابت کند باید انگشت کوچک دست چپ او قطع شود.

جالب است بدانید یکی از اعضای یاکوزا که انگشت کوچک خود را بریده بود در مصاحبه‌ای گفت این‌کار را بامزه قلمداد می‌کرد و مدعی بود کندن انگشت کوچک از چیزی که فکرش را می‌کرده سخت‌تر بوده و انگشت او به همین راحتی کنده نمی‌شد، او در صحبت‌های خود اشاره کرد که برای هواس‌پرتی در حین بریدن انگشت خود آهنگ بازی «سوپر ماریو» (Super Mario) را زمزمه می‌کرد. در نهایت نیز انگشتی که بریده شده است توسط فرد خاطی به رئیس یاکوزا عرضه می‌شود و رئیس نیز این انگشت را برای مدتی در معرض دید دیگر افراد یاکوزا قرار می‌دهد تا درس عبرتی برای سایرین باشد. جالب‌تر اینکه در صورت تکرار اشتباه، دیگر انگشت‌های دست چپ بریده می‌شود و زمانی که پنج انگشت دست‌چپ بریده شد، نوبت انگشت‌های دست راست فرا می‌رسد.

ماجرای بریدن انگشت توسط اعضای یاکوزا به زمان استفاده ژاپنی‌ها از شمشیر باز می‌گردد و در آن زمان انگشت کوچک نقش مهمی در نگهداری محکمِ شمشیر در دست ایفا می‌کرده است. در نتیجه کسی که انگشت کوچک خود را بریده بود، در نگهداری شمشیر مشکل داشت و مجبور بود در نبرد‌ها به دیگر اعضای گروه تکیه کند و از آن‌ها کمک بگیرد. از طرف دیگر کسی که انگشت خودش را بریده، پس از ترک دنیای یاکوزا نیز به‌راحتی قابل شناسایی است و گاهی اوقات اعضای سابق یاکوزا برای مخفی‌کردن خود مجبور می‌شوند تا انگشت‌های مصنوعی را روی دست‌شان قرار دهند.

یاکوزا میانه خوبی با زنان ندارد

یاکوزا از آن دسته تشکیلات خلافکاری سازمان‌دهی شده‌ای است که توسط مردان اداره می‌شود و زن‌ها جایگاه شایسته‌ای در این گروه ندارند. زنان اعضای یاکوزا برای انجام کار‌های معمولی و ساده مانند عکس‌گرفتن نیز باید از شوهرانشان اجازه بگیرند و همسران اعضای یاکوزا شغل‌های پیش‌پاافتاده‌ای مانند پیش‌خدمتی در رستوران‌ها و کلوب‌های یاکوزا را بر عهده می‌گیرند.

زنان اعضای عالی‌رتبه یاکوزا وضعیت بهتری دارند، اما باز هم نباید با مرد‌ها در ارتباط باشند و حتی محافظین این زن‌ها نیز باید خانم باشند. زن‌ها در خانواده یاکوزا هیچ قدرتی ندارند و به افراد از آدم به‌دور و منزوی تبدیل می‌شوند. زن‌های اعضای یاکوزا برای تحکیم رابطه‌شان با خانواده، همانند مرد‌های این گروه، خالکوبی‌های پرنقش‌و‌نگاری انجام می‌دهند.

مدتی پیش پایگاه خبری گاردین مصاحبه‌ای با دختر یکی از اعضای عالی‌رتبه یاکوزا ترتیب داده بود و این دختر از اینکه فرزند یکی از اعضای خانواده‌های مطرح یاکوزا است شکایت داشت و مدعی بود که پدرش به‌هیج‌وجه رفتار خوبی با او ندارد.

یاکوزا دستی در کار‌های خیریه هم دارد

یاکوزا به جرم‌و‌جنایت در سرتاسر ژاپن شناخته شده است، اما این تبهکاران سازمان‌یافته، در کنار جنایت، دستی در امور خیریه نیز دارند. تجربه نشان داده است خانواده‌های یاکوزا اولین گروه‌هایی هستند که در زمان حوادث فجیع دست یاری به سمت مردم دراز می‌کنند. در این زمینه می‌توان به گزارش دیلی بیست اشاره کرد که در سال ۱۹۹۵ و پس از زلزله مرگبار «کوبه» (Kobe)، خانواده‌های یاکوزا در سریع‌ترین زمان ممکن به کمک زلزله‌زدگان شتافتند و لوازم و تجهیزات اولیه زندگی در اختیار آن‌ها قرار دادند.

بر اساس گزارش‌ها پس از زلزله مرگبار سال ۲۰۱۱ در ژاپن و سونامی کشنده‌ای که به‌دنبال داشت یاکوزا چیزی حدود ۷۰ کامیون با کالا‌هایی به ارزش ۵۰۰ میلیون دلار در چندین هفته به قسمت‌های حادثه دیده ارسال کرد. در سال ۲۰۱۷ نیز ژاپنی‌ها زلزله مرگباری را تجربه کردند و در آن زمان هم این خانواده‌های یاکوزا بودند که دست‌به‌کارِ کمک به نجات‌یافتگان شدند.

یاکوزا روز‌های خوشی را سپری نمی‌کند

روز‌به‌روز قوانین سختگیرانه‌ای در ژاپن برای اعضای یاکوزا اعمال می‌شود و جوان‌های ژاپنی نیز تمایلی به پیوستن به یاکوزا نشان نمی‌دهند. در نتیجه طبق گزارشی که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد، تعداد اعضای یاکوزا در ۱۳ سال گذشته دائم در حال کاهش بوده است. در آن زمان گزارش شد که یاکوزا چیزی حدود ۳۴۵۰۰ نفر عضو دارد که از این تعداد، نزدیک به ۲۰ هزار نفر، اعضای ثابت و مرکزی یاکوزا به‌حساب می‌آیند. این آمار نسبت به دهه ۶۰ میلادی کاهش چشمگیری داشته است و در سال ۱۹۶۴ گزارش شده بود که یاکوزا چیزی نزدیک به ۱۸۴ هزارنفر عضو دارد.

یکی از روسای یاکوزا مدتی پیش گله داشت که جوان‌های نسل جدید ژاپن روحیه لازم برای بازسازی یاکوزا را ندارند و حتی اگر این گروه جوان‌های بیشتر را جذب کند، این جوان‌ها نمی‌توانند یاکوزا را به دوران اوج خود باز گردانند. از طرف دیگر مقامات دولتی نیز سیاست‌های مختلفی را برای جلوگیری از جذب جوانان توسط یاکوز‌ها اعمال کرده اند، برای نمونه در یکی از محله‌های ژاپن، تحویل دادن نارنجک چیزی حدود هزار دلار جایزه به‌دنبال دارد و مقامات دولتی تلاش می‌کنند تا با جدا کردن جوان‌ها از یاکوزا، برای آن‌ها شغل و حرفه مناسبی فراهم کنند.

وضعیت یاکوزا به‌اندازه‌ای وخیم است که پیش‌بینی می‌شود خانواده‌های این گروه بیشتر از المپیک ۲۰۲۰ دوام نیاورند و پس از برگزاری المپیک با پول‌های گزافی که از ساخت‌وساز‌های لازم برای المپیک به‌دست آورده‌اند به‌سرعت ناپدید شوند. البته عده‌ای دیگر نیز بر این باور هستند که تهبکاران هرگز از بین نمی‌روند و وضعیت یاکوزا تا این حد در معرض خطر قرار ندارد، این افراد پیش‌بینی می‌کنند که یاکوزا در آینده اختفای بیشتری در میان جامعه ژاپن پیدا کند و همچنان به فعالیت ادامه دهد.

منبع: grunge