فناوری‌های نظامی آینده
پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که طراحی و ساخت جنگ‌افزارهای مدرن می‌تواند تأثیر به سزایی در ماهیت جنگ‌های آینده داشته باشد.
وب‌سایت نیکو: پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که طراحی و ساخت جنگ‌افزارهای مدرن می‌تواند تأثیر به سزایی در ماهیت جنگ‌های آینده داشته باشد. به‌کارگیری جنگ‌افزارهای جدید تغییر بزرگی در نحوه جنگ میان کشورها ایجاد خواهد کرد. این فناوری‌های جدید همچنین سبب کاهش استفاده از نیروهای انسانی در میادین جنگ خواهند شد. این فناوری‌ها سبب نگرانی تحلیل گران مسائل نظامی در سراسر دنیا شده است.
در این گزارش به پنج مورد از جنگ‌افزارهای درحال‌توسعه که می‌توانند تغییرات بزرگی را در جنگ‌های آینده ایجاد کنند، اشاره شده است.
لباس‌های نامرئی
دانشمندان با استفاده از فرا ماده‌های طبیعی موفق به طراحی مواد خم کننده امواج نور شده‌اند که می‌تواند تا حد زیادی اثرات حرارتی و قابل‌مشاهده اهداف را کاهش دهد و سبب استتار شود.
از این فناوری برای ساخت لباس‌های استتار انطباق پذیر استفاده‌شده که قادر خواهند بود با به دام انداختن امواج نور و هدایت آن‌ها در زاویه دیگر سبب نامرئی شدن شی موردنظر شوند.
این فناوری به‌گونه‌ای طراحی‌شده است که شامل طیف وسیعی از محیط‌ها شود و محدودیت دمایی، رطوبتی و یا انعطافی نداشته باشد.
این فناوری که قرار است برای استتار سربازان به‌کاربرده شود نباید مانع از فعالیت‌های معمول یک سرباز شود. با استفاده از این فناوری سربازان قادر خواهند بود بدون اینکه دیده شوند به مواضع دشمن نزدیک شده و فرصت کافی برای تصمیم‌گیری و حمله داشته باشند.
این فناوری باقدرت استتار فوق‌العاده خود می‌تواند میزان تلفات جانی نیروهای انسانی را کاهش دهد درحالی‌که توانایی برای حملات ناگهانی، خرابکاری و انجام ترورها را افزایش می‌دهد.
یک شرکت کانادایی اعلام کرده است که این فناوری در دو گروه از نیروهای ارتش ایالات‌متحده، دو گروه از نیروهای ارتش کانادایی و گروه‌های مبارزه با تروریسم فدرال آمریکا مورد آزمایش قرارگرفته است.
توپ ریلی الکترومغناطیسی
توپ ریلی الکترومغناطیسی یکی از پیشرفته‌ترین تسلیحات دنیا است که قرار است جایگزین جنگ‌افزارهای متعارف کشتی‌های جنگی آمریکایی همچون توپ‌های ۴۵ میلی‌متری شود.
در این جنگ‌افزار به‌جای استفاده از مواد شیمیایی یا مواد منفجره به‌منظور تخریب از انرژی جنبشی پرتابه استفاده می‌شود.
یک توپ ریلی الکترومغناطیسی می‌تواند گلوله یا پرتابه را با سرعتی بیشتر و به هدف دورتر نسبت به توپ‌های معمولی شلیک کند.
این جنگ‌افزار غلاوه بر قدرت تهاجمی بالا قدرت دفاعی زیادی نیز دارد و می‌تواند از خود در برابر موشک‌های کروز و بالستیک دفاع کند. این فناوری علاوه بر آنچه گفته شد مانع از حمل مواد منفجره خطرناک توسط ناوها می‌شود.
این فناوری درحال‌توسعه قادر است با استفاده از انرژی ۳۲ مگا ژولی گلوله را به فاصله ۱۰۰ مایلی پرتاب کند.
طرح توسعه و ساخت توپ ریلی الکترومغناطیسی از سال ۲۰۵ میلادی آغازشد . محققان از سال ۲۰۱۲ تاکنون در حال کار بر روی فاز جدید تولید یعنی توانایی آتش پیوسته متمرکز هستند.
این فاز شامل آزمایش و توسعه روی پرتاب چندین گلوله بافاصله زمانی نسبتاً پایین است.
میزان فاصله میان پرتاب گلوله‌ها به قدرت مغناطیسی، طول لوله و ابعاد گلوله وابسته است. به‌منظور آتش پیوسته، گلوله‌ها با زمان‌بندی مشخص وارد دستگاه شده و در میدان مغناطیسی رهاشده و پس از معلق شدن به سمت جلو هدایت می‌شوند.
نیروی دریایی ایالات‌متحده در تلاش است که درنهایت طراحان این فناوری موفق به شلیک گلوله به فاصله ۲۰۰ مایلی با صرف انرژی ۶۴ مگا ژولی شوند.
یکی از چالش‌های ساخت این سلاح، تامین انرژی لازم برای ایجاد میدان‌های مغناطیسی است. در ناوهای دیزلی، ابعاد کوچک‌تر و با برد کمتر توپ‌های الکترومغناطیسی استفاده می‌شود. ناوهای هسته‌ای از نمونه‌های بزرگ‌تر با برد بیشتر استفاده خواهند کرد.
علاوه بر ایالات‌متحده، گفته‌شده که چین نیز در حال کاربر روی نسخه داخلی این جنگ‌افزار است. تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که این جنگ‌افزار توسط چین در بائوتو، بزرگ‌ترین شهر مغولستان داخلی مورد آزمایش قرارگرفته است.
سلاح‌های فضایی
علی‌رغم فشارهای بین‌المللی علیه تسلیحات فضایی، کشورهای بزرگ همچنان به فعالیت خود درزمینهٔ بررسی و توسعه جنگ افزارهای فضایی ادامه می‌دهند. این‌گونه فعالیت‌ها سبب می‌شود که در آینده‌ای نه‌چندان دور فضای بالای آسمان تبدیل به محلی برای جنگ کشورهای بزرگ شود.
برخی از کشورها ازجمله آمریکا و روسیه در حال طراحی و ساخت فناوری‌های نسبتاً جدیدی همانند موشک‌های مستقر در ماه هستند که مسیر سیارک‌ها را در فضا تغییر داده و آن‌ها را به‌سوی هدف معینی در زمین هدایت می‌کند.
البته طرح‌های مطرح‌شده همگی قابل‌اجرا نبوده و برخی از آنان برای همیشه در رده رمان‌های علمی تخیلی باقی می‌مانند اما دانش کنونی در تلاش است تا برخی از این ایده‌ها را عملی کند.
یکی از احتمالاتی که ممکن است عملی شود مجهز کردن ماهواره‌ها و سفینه‌های فضایی مدار پیما به سلاح‌های هسته‌ای یا بمب‌های الکترومغناطیسی است.
انفجار یک ماهواره مسلح به بمب الکترومغناطیسی منجر به انتشار پالس بسیار بزرگی در محیط می‌شود که این پالس‌ها بانفوذ به سیستم‌های الکترونیکی دشمن قادرند در عملکرد آن‌ها خلل ایجاد کنند. این سلاح‌های الکترومغناطیسی خسارات جانی مستقیم دربر نخواهند داشت.
البته بمب‌های الکترومغناطیس که از سکوهای کم ارتفاع و یا سامانه‌های موشکی زمین پایه شلیک می‌شوند نسبت به ایجاد تداخل و حملات پیش‌دستانه آسیب‌پذیرند.
فناوری دیگری که درزمینهٔ تسلیحات فضایی موردتوجه قرارگرفته است، استفاده از لیزرهای پرانرژی فضاپایه به‌منظور هدف قرار دادن موشک‌های بالستیکی دشمن پیش از فاز روشن شدن بوسترها است. این فناوری بانام «رهگیری فاز تقویت یا رهگیری فاز روشن‌شدن بوسترها» (BPI) شناخته می‌شود.
یکی از مزایای این فناوری این است که پیش از رسیدن سرعت موشک به بیشترین حد، آن را موردحمله قرار می‌دهد.البته این نوع از تسلیحات باید در نزدیکی مواضع دشمن مستقر شوند و همین مساله یکی از معایب آن است.
موشک کروز مافوق صوت یا حمله جهانی سریع
موشک‌های کروز مافوق صوت از اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی در اختیار ارتش ایالات‌متحده قرار گرفتند و آمریکا از آن‌ها در حمله خود به رهبر القاعده، اسامه بن‌لادن استفاده کرد.
به دلیل وجود کلاهک جنگی در تمامی موشک‌های کروز و قابلیت حمل آن‌ها در مسافت‌های طولانی این موشک‌ها نقش به سزایی را در جنگ‌های مدرن داشته‌اند.
اما در حال حاضر در عصری زندگی می‌کنیم که حتی اختلاف چند ثانیه می‌تواند در پیروزی یا شکست در جنگ تأثیرگذار باشد، به همین دلیل طرح ساخت و توسعه موشک‌های کروز مافوق صوت مطرح شد. این موشک‌ها قادرند با سرعتی برابر با ۵ ماخ حرکت کنند.
با استفاده از این موشک‌ها می‌توان در کوتاه‌ترین زمان ممکن هر هدفی را در هرجای دنیا موردحمله قرار دهد. این طرح به نام «حمله جهانی سریع» شناخته شده است.
نخستین پرواز آزمایشی موشک مافوق صوت ایکس-۵۱ در ۲۶ مه ۲۰۱۰ میلادی با موفقیت صورت گرفت اما در پرواز نهایی این جتِ بدون سرنشین در ماه مه ۲۰۱۳ میلادی زمانی که در حدود ۶ دقیقه به بیشترین حد از سرعت خود یعنی ۵.۱ ماخ (۵ برابر سرعت صوت) رسید به درون اقیانوس آرام سقوط کرد.
با توجه به اینکه بوئینگ ایکس-۵۱ تا پیش از پایان سوختش موفق شد سرعت خود را به ۵.۱ ماخ برساند، محققان ارشد نیروی هوایی آمریکا پرواز آن را یکی از پروازهای آزمایشی موفقِ جت‌های مافوق صوت دانستند. آن‌ها همچنین معتقدند که نسل بعدی جت‌های مافوق صوت سرعت بیشتری نسبت به نمونه‌های اولیه خواهند داشت.
علاوه بر آمریکا روسیه، چین و هند نیز گام‌هایی در ساخت این موشک‌ها برداشته‌اند که سبب نگرانی تحلیلگران نظامی و دفاعی در سراسر دنیا شده است.
وسایل نقلیه بدون سرنشین خودآگاه
شاید بتوان گفت که یکی از مهم‌ترین رویدادهای رخ‌داده در صنایع دفاعی ظهور وسایل نقلیه بدون سرنشین طی یک دهه گذشته است.
هواپیماهای بدون سرنشین یا همان پهپادها به‌سرعت جایگزین هواپیماهای متعارف و نیروهای انسانی شده‌اند. اما این پهپادها برای مورد هدف قرار دادن مواضع دشمن و پرتاب از روی ناوها یا زیردریایی‌ها نیاز به کنترل از راه دور و دخالت انسان‌ها دارند.
به همین منظور دانشمندان بر روی ساخت و طراحی پهپادهایی باهوش مصنوعی متمرکزشده‌اند که قابلیت تصمیم‌گیری داشته باشند. کارشناسان امیدوارند که موفق به ساخت پهپادهایی شوند که بتوانند شرایط مختلف را برای حمله به یک نقطه در نظر گرفته و مفاهیمی همانند مرگ وزندگی را درک کنند.
ساخت این پهپادها سبب می‌شود تا در زمان‌هایی که کنترل از راه دور ممکن نباشد آن‌ها خود تصمیم بگیرند.
در این گزارش به پنج مورد از جنگ‌افزارهای درحال‌توسعه که می‌توانند تغییرات بزرگی را در جنگ‌های آینده ایجاد کنند، اشاره شده است.
لباس‌های نامرئی
دانشمندان با استفاده از فرا ماده‌های طبیعی موفق به طراحی مواد خم کننده امواج نور شده‌اند که می‌تواند تا حد زیادی اثرات حرارتی و قابل‌مشاهده اهداف را کاهش دهد و سبب استتار شود.
از این فناوری برای ساخت لباس‌های استتار انطباق پذیر استفاده‌شده که قادر خواهند بود با به دام انداختن امواج نور و هدایت آن‌ها در زاویه دیگر سبب نامرئی شدن شی موردنظر شوند.
این فناوری به‌گونه‌ای طراحی‌شده است که شامل طیف وسیعی از محیط‌ها شود و محدودیت دمایی، رطوبتی و یا انعطافی نداشته باشد.
این فناوری که قرار است برای استتار سربازان به‌کاربرده شود نباید مانع از فعالیت‌های معمول یک سرباز شود. با استفاده از این فناوری سربازان قادر خواهند بود بدون اینکه دیده شوند به مواضع دشمن نزدیک شده و فرصت کافی برای تصمیم‌گیری و حمله داشته باشند.
این فناوری باقدرت استتار فوق‌العاده خود می‌تواند میزان تلفات جانی نیروهای انسانی را کاهش دهد درحالی‌که توانایی برای حملات ناگهانی، خرابکاری و انجام ترورها را افزایش می‌دهد.
یک شرکت کانادایی اعلام کرده است که این فناوری در دو گروه از نیروهای ارتش ایالات‌متحده، دو گروه از نیروهای ارتش کانادایی و گروه‌های مبارزه با تروریسم فدرال آمریکا مورد آزمایش قرارگرفته است.
توپ ریلی الکترومغناطیسی
توپ ریلی الکترومغناطیسی یکی از پیشرفته‌ترین تسلیحات دنیا است که قرار است جایگزین جنگ‌افزارهای متعارف کشتی‌های جنگی آمریکایی همچون توپ‌های ۴۵ میلی‌متری شود.
در این جنگ‌افزار به‌جای استفاده از مواد شیمیایی یا مواد منفجره به‌منظور تخریب از انرژی جنبشی پرتابه استفاده می‌شود.
یک توپ ریلی الکترومغناطیسی می‌تواند گلوله یا پرتابه را با سرعتی بیشتر و به هدف دورتر نسبت به توپ‌های معمولی شلیک کند.
این جنگ‌افزار غلاوه بر قدرت تهاجمی بالا قدرت دفاعی زیادی نیز دارد و می‌تواند از خود در برابر موشک‌های کروز و بالستیک دفاع کند. این فناوری علاوه بر آنچه گفته شد مانع از حمل مواد منفجره خطرناک توسط ناوها می‌شود.
این فناوری درحال‌توسعه قادر است با استفاده از انرژی ۳۲ مگا ژولی گلوله را به فاصله ۱۰۰ مایلی پرتاب کند.
طرح توسعه و ساخت توپ ریلی الکترومغناطیسی از سال ۲۰۵ میلادی آغازشد . محققان از سال ۲۰۱۲ تاکنون در حال کار بر روی فاز جدید تولید یعنی توانایی آتش پیوسته متمرکز هستند.
این فاز شامل آزمایش و توسعه روی پرتاب چندین گلوله بافاصله زمانی نسبتاً پایین است.
میزان فاصله میان پرتاب گلوله‌ها به قدرت مغناطیسی، طول لوله و ابعاد گلوله وابسته است. به‌منظور آتش پیوسته، گلوله‌ها با زمان‌بندی مشخص وارد دستگاه شده و در میدان مغناطیسی رهاشده و پس از معلق شدن به سمت جلو هدایت می‌شوند.
نیروی دریایی ایالات‌متحده در تلاش است که درنهایت طراحان این فناوری موفق به شلیک گلوله به فاصله ۲۰۰ مایلی با صرف انرژی ۶۴ مگا ژولی شوند.
یکی از چالش‌های ساخت این سلاح، تامین انرژی لازم برای ایجاد میدان‌های مغناطیسی است. در ناوهای دیزلی، ابعاد کوچک‌تر و با برد کمتر توپ‌های الکترومغناطیسی استفاده می‌شود. ناوهای هسته‌ای از نمونه‌های بزرگ‌تر با برد بیشتر استفاده خواهند کرد.
علاوه بر ایالات‌متحده، گفته‌شده که چین نیز در حال کاربر روی نسخه داخلی این جنگ‌افزار است. تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که این جنگ‌افزار توسط چین در بائوتو، بزرگ‌ترین شهر مغولستان داخلی مورد آزمایش قرارگرفته است.
سلاح‌های فضایی
علی‌رغم فشارهای بین‌المللی علیه تسلیحات فضایی، کشورهای بزرگ همچنان به فعالیت خود درزمینهٔ بررسی و توسعه جنگ افزارهای فضایی ادامه می‌دهند. این‌گونه فعالیت‌ها سبب می‌شود که در آینده‌ای نه‌چندان دور فضای بالای آسمان تبدیل به محلی برای جنگ کشورهای بزرگ شود.
برخی از کشورها ازجمله آمریکا و روسیه در حال طراحی و ساخت فناوری‌های نسبتاً جدیدی همانند موشک‌های مستقر در ماه هستند که مسیر سیارک‌ها را در فضا تغییر داده و آن‌ها را به‌سوی هدف معینی در زمین هدایت می‌کند.
البته طرح‌های مطرح‌شده همگی قابل‌اجرا نبوده و برخی از آنان برای همیشه در رده رمان‌های علمی تخیلی باقی می‌مانند اما دانش کنونی در تلاش است تا برخی از این ایده‌ها را عملی کند.
یکی از احتمالاتی که ممکن است عملی شود مجهز کردن ماهواره‌ها و سفینه‌های فضایی مدار پیما به سلاح‌های هسته‌ای یا بمب‌های الکترومغناطیسی است.
انفجار یک ماهواره مسلح به بمب الکترومغناطیسی منجر به انتشار پالس بسیار بزرگی در محیط می‌شود که این پالس‌ها بانفوذ به سیستم‌های الکترونیکی دشمن قادرند در عملکرد آن‌ها خلل ایجاد کنند. این سلاح‌های الکترومغناطیسی خسارات جانی مستقیم دربر نخواهند داشت.
البته بمب‌های الکترومغناطیس که از سکوهای کم ارتفاع و یا سامانه‌های موشکی زمین پایه شلیک می‌شوند نسبت به ایجاد تداخل و حملات پیش‌دستانه آسیب‌پذیرند.
فناوری دیگری که درزمینهٔ تسلیحات فضایی موردتوجه قرارگرفته است، استفاده از لیزرهای پرانرژی فضاپایه به‌منظور هدف قرار دادن موشک‌های بالستیکی دشمن پیش از فاز روشن شدن بوسترها است. این فناوری بانام «رهگیری فاز تقویت یا رهگیری فاز روشن‌شدن بوسترها» (BPI) شناخته می‌شود.
یکی از مزایای این فناوری این است که پیش از رسیدن سرعت موشک به بیشترین حد، آن را موردحمله قرار می‌دهد.البته این نوع از تسلیحات باید در نزدیکی مواضع دشمن مستقر شوند و همین مساله یکی از معایب آن است.
موشک کروز مافوق صوت یا حمله جهانی سریع
موشک‌های کروز مافوق صوت از اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی در اختیار ارتش ایالات‌متحده قرار گرفتند و آمریکا از آن‌ها در حمله خود به رهبر القاعده، اسامه بن‌لادن استفاده کرد.
به دلیل وجود کلاهک جنگی در تمامی موشک‌های کروز و قابلیت حمل آن‌ها در مسافت‌های طولانی این موشک‌ها نقش به سزایی را در جنگ‌های مدرن داشته‌اند.
اما در حال حاضر در عصری زندگی می‌کنیم که حتی اختلاف چند ثانیه می‌تواند در پیروزی یا شکست در جنگ تأثیرگذار باشد، به همین دلیل طرح ساخت و توسعه موشک‌های کروز مافوق صوت مطرح شد. این موشک‌ها قادرند با سرعتی برابر با ۵ ماخ حرکت کنند.
با استفاده از این موشک‌ها می‌توان در کوتاه‌ترین زمان ممکن هر هدفی را در هرجای دنیا موردحمله قرار دهد. این طرح به نام «حمله جهانی سریع» شناخته شده است.
نخستین پرواز آزمایشی موشک مافوق صوت ایکس-۵۱ در ۲۶ مه ۲۰۱۰ میلادی با موفقیت صورت گرفت اما در پرواز نهایی این جتِ بدون سرنشین در ماه مه ۲۰۱۳ میلادی زمانی که در حدود ۶ دقیقه به بیشترین حد از سرعت خود یعنی ۵.۱ ماخ (۵ برابر سرعت صوت) رسید به درون اقیانوس آرام سقوط کرد.
با توجه به اینکه بوئینگ ایکس-۵۱ تا پیش از پایان سوختش موفق شد سرعت خود را به ۵.۱ ماخ برساند، محققان ارشد نیروی هوایی آمریکا پرواز آن را یکی از پروازهای آزمایشی موفقِ جت‌های مافوق صوت دانستند. آن‌ها همچنین معتقدند که نسل بعدی جت‌های مافوق صوت سرعت بیشتری نسبت به نمونه‌های اولیه خواهند داشت.
علاوه بر آمریکا روسیه، چین و هند نیز گام‌هایی در ساخت این موشک‌ها برداشته‌اند که سبب نگرانی تحلیلگران نظامی و دفاعی در سراسر دنیا شده است.
وسایل نقلیه بدون سرنشین خودآگاه
شاید بتوان گفت که یکی از مهم‌ترین رویدادهای رخ‌داده در صنایع دفاعی ظهور وسایل نقلیه بدون سرنشین طی یک دهه گذشته است.
هواپیماهای بدون سرنشین یا همان پهپادها به‌سرعت جایگزین هواپیماهای متعارف و نیروهای انسانی شده‌اند. اما این پهپادها برای مورد هدف قرار دادن مواضع دشمن و پرتاب از روی ناوها یا زیردریایی‌ها نیاز به کنترل از راه دور و دخالت انسان‌ها دارند.
به همین منظور دانشمندان بر روی ساخت و طراحی پهپادهایی باهوش مصنوعی متمرکزشده‌اند که قابلیت تصمیم‌گیری داشته باشند. کارشناسان امیدوارند که موفق به ساخت پهپادهایی شوند که بتوانند شرایط مختلف را برای حمله به یک نقطه در نظر گرفته و مفاهیمی همانند مرگ وزندگی را درک کنند.
ساخت این پهپادها سبب می‌شود تا در زمان‌هایی که کنترل از راه دور ممکن نباشد آن‌ها خود تصمیم بگیرند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر