رستوران دربار شاندیز مشهد با مدیریتی در تراز جهانی

مرتضی جوادی/ برترین‌ها: علی‌رغم تمام تنگنا‌ها و محدودیت‌ها، این روز‌ها رستوران رفتن و کافه‌نشینی احتمالا تفریح غالب ماست؛ یک وعده غذا در یک روز آخر هفته، دلخوشی خیلی از خانواده‌های ایرانی‌ست که به دلایل اقتصادی و اجتماعی از تفریحات دیگر محرومند. همین هم می‌شود که کیفیت کافه و رستورانی که از ما پذیرایی می‌کند، بیش از همیشه اهمیت دارد.

این اهمیت در شهر‌های توریست‌پذیر مثل «مشهد» دوچندان است. ذهنیت غالب درباره چنین شهر‌هایی این است که رفتار بسیاری از رستوران‌ها و دیگر کسبه سودجویانه است و چندان احترامی برای مشتری قائل نمی‌شوند. اما در همین مشهد، رستورانی هست به نام «دربار» که احتمالا نام مدیرش را با آن رکوردشکنی کباب شیشلیک دویست متری شنیده‌اید: آقای حاج اکبر ایزدی! حاج‌اکبر و رستوران «دربار» برای بسیاری از مشهدی‌های اصیل نامی آشناست و از مسافران حرفه‌ای این شهر هم احتمالا خیلی‌ها «دربار» را می‌شناسند. آقای ایزدی در رستورانش شکل واقعی از مشتری‌مداری را اجرا کرده که حتی اگر مشتری‌اش هم نباشید به عنوان یک الگو می‌تواند قابل توجه باشد.

روزی که به دربار رفتم

من در سفری که اخیرا به مشهد داشتم، با این مدیر توانمند آشنا شدم؛ حاج اکبر ایزدی، مدیر رستوران باغ دربار شاندیز. به جرات می‌توانم بگویم در محیط باغ، بیشتر از غذای با کیفیت، از سبک مدیریتی و مهمان نوازی حاج اکبر لذت بردم.

در واقع نیازسنجی هوشمندانه در جای جای رستوران دربار لحاظ شده؛ از سرویس بهداشتی که در ایران جدی گرفته نمی‌شود و در این مجموعه، در نهایت کیفیت و با لحاظ کردن نیاز‌های کودکان و معلولین احداث شده بگیرید تا سیستم گرمایش و سرمایشی که برخلاف بسیاری دیگر از رستوران‎‌ها صرفا جنبه اقناعی و تزئینی ندارد؛ این هم یعنی گرمایش و سرمایش از کف و سقف به طور توامان که حس راحتی یک مهمانی را به شما می‌بخشد. شعار «دربار» این است: «شما امیر این دربار هستید» شکل رسیدگی پیش‌خدمت‌ها و خود مدیریت رستوران در تمام مدتی که مهمان «دربار» هستید همین گونه است و شما واقعا حس می‌کنید «امیر این دربار هستید».

جزئیات حرف آخر را می‌زنند

مرز باریک میان یک رستوران خوب با یک رستوران معمولی در رعایت جزئیات به ظاهر کم‌اهمیت است. در نگاه اول گمان می‌کنید که این نکات ریز خیلی مهم نیستند؛ مثلا این که حس کنیم «مشتری» هستیم یا «مهمان». شاید در کلام تفاوتی بین این‌ها نبینید، اما میان حس این دو واژه فرسنگ‌ها اختلاف است. به هر حال ما در هر رستوران خدماتی می‌گیریم و در ازایش هزینه‌ای می‌پردازیم، اما کوچکترین کم‌توجهی یا حتی احترام نمایشی و غیرواقعی و هرگونه ریاکاری به شدت در ذهن مشتری می‌ماند؛ و با توجه به همین تفاوت‌هاست که در «دربار»، لحظاتی دچار سوتفاهم می‌شوید که واقعا این یک «مهمانی» است یا ما یک «مشتری» هستیم.

همین سوتفاهم مبارک، محصول نگرشی‌ست که به طورواضح از تجربه سالیان طولانی رستوران‌داری آمده است. وقتی شما چنان آبنما و المان‌های زیبایی و همچنین نمازخانه تمیزی و شکیلی برای مهمانان خود فراهم می‌کنید، قطعا سالیان دراز مشتری‌مداری داشته‌اید و با نیاز‌های مخاطب خود آشنایید.

از همه مهم‌تر این که تمام این المان‌های فرعی باعث نشده که رکن اصلی ماجرا کم‌اهمیت شمرده شود، کیفیت غذا‌های «باغ دربار» دقیقا مهمترین بخش این پذیرایی است و آن‌ها فراموش نکرده‌اند که مشتری در ابتدا برای «طعام» به آنجا می‌آید. این معضلی‌ست که مثلا در تهران گریبانگیر بسیاری از کافه و رستوران‌ها شده؛ کلی تزئینات و زرق و برق، اما غذا‌های بی‌کیفیت یا نهایتا معمولی. در دربار، اما امیران غذای خوب می‌خورند که انگیزه اصلی هم همین «طعام» است.

خلاصه این که اگر می‌خواهید چکیده مدیریت روز دنیا را یکجا ببینید، سری به رستوران دربار شاندیز بزنید. این متن سفارشی نوشته نشده است و تلاشی برای نشان دادن مدیریت درجه یک در یک کسب و کار کوچک (SME) ایرانی است. سال‌هاست که به واسطه شغلم به مطالعه، آموزش و توانمندسازی مدیران کسب‌وکار پرداخته‌ام. با هزاران مدیر صحبت کرده و از هم‌کلامی با آنها، درس‌ها آموخته‌ام. اما باید اعتراف کنم که به شخصه این حد از کار خوب را یکجا ندیده بودم. این سطح از استاندارد در ایران بی نظیر است.

به تمام کارآفرینان، مدیران ایرانی، صاحبان رستوران و اینفلوئنسر‌ها پیشنهاد می‌کنم با حاج اکبر ایزدی گپی بزنید و فرهنگ غنی از یاد رفته این سرزمین را ببینید و اگر دوست داشتید در نشر و ترویج آن بکوشید.