هادی: ۱۰ بار اول شدم، اما دو بار انتخابم کردند

ایران ورزشی: با تعویق المپیک ۲۰۲۰ این موضوع بار‌ها مطرح شد که این تصمیم اجباری کمیته بین‌المللی المپیک به سود چه کسانی شد و کدام ورزشکاران از این تصمیم آسیب دیدند. در تصورات اولیه این بود که شاید پرویز هادی از جمله کسانی باشد که از این به تعویق افتادن المپیک ضربه خورده و شاید اصلاً به همین خاطر هم از کشتی کناره‌گیری کند.

موضوعی که وقتی با خودش آن را در میان گذاشتیم جور دیگری حرف زد و مدعی شد که فقط به مدال المپیک فکر می‌کند و شده چهار سال دیگر هم صبر کند، باز هم برای رسیدن به مدال المپیک تلاش می‌کند. پرویز هادی یک برنز جهان را دارد و حالا می‌خواهد با مدال المپیک نام خود را در بین بهترین‌های تاریخ ثبت کند. به همین دلیل در روز‌هایی که کرونا همه جا را به تعطیلی کشانده، اما این یل غیور آذری تمریناتش را حتی یک روز هم تعطیل نکرده است.

مدتی است که تمرینات تعطیل شده و از کشتی‌گیران کمتر خبر منتشر شده.

خب متأسفانه شیوع این ویروس خطرناک همه را خانه‌نشین کرده و در روز‌های خانه‌نشینی هم خبری نیست.

در تعطیلی اردو‌ها و سالن‌های ورزشی این یک ماه را چطور گذراندی؟

همه جا تعطیل بود و متأسفانه با این تعطیلی که در اردو‌های تیم ملی پیش آمد تمرینات منظم هم کنار رفته، اما با این حال من سعی کردم تمریناتم را تعطیل نکنم. در خانه کشتی شهرم تمرین می‌کنم. کاملاً ایزوله و بهداشتی است. این خانه کشتی به نام خودم ساخته شده و در اختیار خودم هم هست.

مشکلی به عنوان حریف تمرینی نداری؟

برادرم رئیس هیأت شهرمان است و، چون با برادرانم هم وزن هستم مشکل حریف تمرینی هم ندارم.

نظرت درباره به تعویق افتادن المپیک چیست؟

از به تعویق افتادن المپیک خیلی خوشحالم، چون به من کمک می‌کند با قدرت برگردم.

اما به نظر می‌آمد که این موضوع کاملاً بر عکس باشد و از به تعویق افتادن این بازی‌ها ضرر کرده باشی؟

نه من اندکی از ناحیه کمر احساس ناراحتی می‌کردم و حتی برای مسابقات جام تختی هم با ۲۰ الی ۳۰ درصد آمادگی آمدم، اما الان فرصت کافی دارم تا با قدرت به تشک کشتی بر گردم. می‌خواهم اولین مدال آور المپیک برای تبریز و آذربایجان باشم و برای این مهم تمام تلاشم را به کار می‌گیرم.

مصدومیتی که سال گذشته جهانی را به خاطرش از دست دادی، حالا به طور کامل رفع شده؟

بله جهانی سال گذشته را به خاطر همین مصدومیت از دست دادم، اما موضوع مهمی نبود. من با همین کمر در انتخابی اول شدم. همه را شکست دادم، اما بعد در یکی دو هفته آخر کمی در تمرینات دچار مشکل شدم و به همین خاطر کادر فنی با بررسی تمریناتم گفت بروم و مصدومیتم را رفع کنم تا مشکل خاصی برایم پیش نیاید. مشکل خاصی هم نبود.

یعنی بدون نیاز به جراحی حل شد؟

بله موضوع واقعاً مهمی نبود. وقتی جهانی سال گذشته را از دست دادم به دنبال درمان کمرم رفتم، اما وقتی معاینه انجام شد به این نتیجه رسیدند که اسپاسم بوده و موضوع جدی نیست. با تلاش پزشکان و انجام برخی تمرینات ویژه و فیزیوتراپی مشکلم حل شد. مربی بدنسازی اختصاصی داشتم که فقط روی این کمر دردم برنامه‌ریزی کرده بود. البته در جام تختی با بیست یا سی در صد آمادگی کشتی گرفتم، اما حالا برای المپیک زمان دارم. به تعویق افتادن المپیک به نفع خیلی از کشتی‌گیران شد. مثلاً حسن یزدانی در فرم کاملاً ایده‌آل به المپیک می‌رسد.

ولی وقتی هم تمرین و مسابقه را شروع کردی کاملاً جانب احتیاط را رعایت می‌کردی.

با احتیاط شروع کردم و اولین مسابقه هم که شرکت کردم جام باشگاه‌های جهان بود. چند کشتی‌گیر خارجی در این مسابقات حضور داشتند و از آنجایی که می‌گفتند یک مسابقه بهتر از شش ماه تمرین کردن است من در این مسابقات کشتی گرفتم. بعد هم که فکر کنم فقط دو هفته زمان داشتم به مسابقات جام تختی رفتم.

مشخص بود که در جام تختی خیلی آماده نیستی.

حضورم در جام تختی به اصرار کادر فنی بود که گفته بودند هر کسی المپیک را می‌خواهد باید در جام تختی شرکت کند. من هم به دنبال مدال المپیک هستم و به همین خاطر می‌خواستم به هر شکل ممکن در جام تختی کشتی بگیرم. من در تهران با آقای پلویی تمرین می‌کنم که وقتی در جام تختی کشتی می‌گرفتم با توجه به تمریناتم گفت در نهایت ۲۰ الی ۳۰ درصد آماده هستم.

در جام تختی خیلی هم حاشیه‌ساز شدی.

در جام تختی حاشیه‌ای نداشتم. کشتی فینال کمی پیچیده شد و من در کمتر از ۱۲ ثانیه زیر گرفتم و حریفم را خاک کردم تا با ۴ امتیاز برنده مسابقه باشم.

خوشحالی عجیبی هم داشتی و ظاهراً در سالن هم با دست به کسی خاص اشاره می‌کردی!

نه ایام فاطمیه بود داشتم ذکر یا زهرا می‌گفتم. واقعاً قصد توهین به کسی را نداشتم. حقم را در کشتی خوردند، اما من به هیچ‌کس بی‌احترامی نکردم. اصلاً از این اخلاق‌ها ندارم که بخواهم به کسی بی‌احترامی کنم. اینجا هم که من برنده شده بودم دلیلی نداشت بخواهم بی‌احترامی کنم.

خیلی برای حضور در المپیک انگیزه داری؟

نه فقط برای حضور بلکه برای رسیدن به مدال المپیک انگیزه‌های زیادی دارم. من در دو المپیک قبلی هم می‌توانستم حضور داشته باشم، اما نشد و این بار باید به هر شکلی شده بروم و مدالم را بگیرم.

واقعیتش فکر می‌کردم که الان درباره خداحافظی از کشتی صحبت کنی.

چرا باید این کار را کنم؟

المپیک یک سال عقب افتاد و تو ۳۴ ساله می‌شوی...

المپیک چهار سال دیگر هم عقب می‌افتاد من باز هم با انگیزه تمرین می‌کردم که به المپیک برسم. تا مدال المپیک نگیرم کشتی برایم تمام نمی‌شود.

اما یک سال پیرتر می‌شوی...

نه اینجوری که تصور می‌کنی نیست. ۳۳ یا ۳۴ سال سنی نیست. سن در ورزش یک عدد است و هیچ اهمیت دیگری ندارد. من هدفم فقط رسیدن به توکیو نیست. بلکه مدال المپیک می‌خواهم و این برایم یک هدف مهم است. ۱۵ سال زجر کشیدم در اردو‌ها و حالا باید به حقم برسم.

ولی قبول کن که کار سختی در پیش داری؟

چه زمانی کشتی برای من آسان بوده؟ ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۶ ریو حق من بود که به المپیک بروم، اما نادیده گرفتند. حالا این بار می‌خواهم بروم و با بهترین مدال کشتی که مدال المپیک است برگردم.

یعنی در آن موقع حق تو را ضایع کردند؟

چه جوابی باید بدهم؟ بی‌عدالتی و حق‌خوری همیشه در کشتی وجود داشته. حضور در المپیک ریو و لندن کاملاً حقم بود، اما نشد.

آن زمان موضوع فرآیند انتخابی مطرح بود. با انتخابی که نباید حقی ضایع می‌شد؟

کشتی همیشه نامرد بوده. ۱۰ بار اول شدم و فقط دو بار انتخابم کردند. هیچ‌وقت نبوده که دوم یا سوم شوم، اما انتخابم کرده باشند. همیشه اول بودم، اما گفتند نفرات دوم و سوم بهتر هستند. الان هم چیز زیادی نمی‌خواهم بگویم حقم را از کشتی بدهند. در هر انتخابی هم که بگویند می‌آیم و کشتی می‌گیرم، اما حقم را بدهند.

ولی با ۳۴ سال باید با کشتی‌گیران جوان رقابت کنی.

همیشه اینطور بوده؛ ۲۵ سالگی گفتند کم تجربه‌ای و حالا هم در پختگی کامل که سی سالگی را رد کردم می‌گویند؛ پیر شدی، اما من در اوج تجربه و پختگی هستم و از این سلاح برای رسیدن به مدال المپیک استفاده می‌کنم. مرحوم سلیمانی در ۳۳ یا ۳۴ سالگی به مدال طلای جهان رسید. سایتی‌اف هم در ۳۷ و یا ۳۸ سالگی قهرمان المپیک شد.

سن در ورزش یک عدد است، مهم انگیزه و توان جسمی است. چیز زیادی هم نمی‌خواهم با توکل بر خدا و استفاده از زور بازوی خودم می‌آیم همه را می‌برم و به المپیک می‌روم. تنها چیزی که می‌خواهم این است که عدالت رعایت شود و حقم را نخورند. می‌خواهم عدالت در کشتی رعایت شود.

عدالت در کشتی؟ خیلی به هم نمی‌آیند!

در این سال‌ها این بی‌عدالتی در کشتی بار‌ها رخ داده و شاید این حرف هزاران بار ثابت شده است. فقط هم من نبودم خیلی‌های دیگر حقشان ضایع شده است. خیلی‌ها کشتی را رها کردند و رفتند، اما من مانده‌ام و ایستاده‌ام که حقم را بگیرم. الان همه نگاه‌ها به سوی علی دبیر است که او چه می‌کند؟ او و نزدیکانش رسول خادم را نقد کردند که چرا حق را به حقدار ندادند. راست می‌گفتند حق به حقدار نرسید، اما حالا چه اتفاقی قرار است رخ بدهد؟

یعنی فکر می‌کنی، باز هم عدالت رعایت نشود؟

من به چیزی فکر نمی‌کنم جز اینکه به حقم برسم. به زجری که در سال‌های گذشته کشیدم. در این سال‌ها سختی زیادی تحمل کردم. همسرم و خانواده‌ام تنها ماندند به این امید که مدال المپیک را بگیرم. وقتی فرزندم به دنیا آمد در کنار همسرم نبودم. در حال اعزام به بازی‌های جاکارتا بودم که فقط یک شب رفتم تا همسر و فرزندم را ببینم و برگردم، اما مزد این همه سختی و ناراحتی فقط مدال المپیک است که باید به آن برسم.

واقعاً فکر نمی‌کردم تا این اندازه برای المپیک انگیزه داشته باشی؟

شب و روز به المپیک فکر می‌کنم. باید بروم و مدال بگیرم و باید ثابت کنم که حقم بیش از این بود در کشتی. به اعتقاد من همه چیز هم روی تشک کشتی مشخص می‌شود و همان وسط میدان مبارزه باید مشخص شود که چه کسی بهتر است. هر کسی برنده شد ناز شستش المپیک هم برود، نوش جانش.

فکر می‌کنی این بار عدالت رعایت شود؟

من برای آقایان دبیر، کاوه و محمدی احترام زیادی قائلم و معتقدم که این‌ها خودشان بهتر از هر کسی می‌دانند که یک کشتی‌گیر تا چه اندازه سختی می‌کشد و نباید حقش از بین برود. من به تصمیمات این افراد ایمان دارم و به آن احترام می‌گذارم. امید دارم راهی بروند که به عدالت ختم شود.

در این ایام کرونا تعدادی از قهرمانان کشتی سعی کردند در شهر‌های مختلف به مردم کمک کنند.

دم همه آن‌ها که کمک کردند دست مردم را در این روز‌های سخت بگیرند، گرم.

به عنوان آخرین سوال. شما کاری نکردی؟

همیشه کشتی‌گیران در کمک به ضعفا سرآمد بودند. این مربوط به امروز و دیروز هم نیست. از دوره آقاتختی بوده است. خب یکسری از قهرمانان کشتی علاقه‌ای یه رسانه‌ای کردن این ماجرا ندارند. ما هم در شهر خودمان به وسع خود به وظیفه خودمان عمل می‌کنیم، اما دلیلی نمی‌بینم که درباره آن حرف بزنم و یا آن را رسانه‌ای کنم.