محمد بنا: خادم حق اشتباه ندارد!

از من گذشته، به کشتی برنمی‌گردم خانه کشتی را به جای من به نام سوریان می‌کردند سوریان ناراحت نباشد، آقاتختی هم با شکست خداحافظی کرد.

شهروند: با این‌که بعد از المپیک ٢٠١٦ اثری از محمد بنا در کشتی ندیدیم، فدراسیون چند روز قبل در اقدامی ارزشمند خانه کشتی شماره دو در مجموعه آزادی تهران را به اسم او نامگذاری کرد تا نامش برای همیشه جاودانه بماند. سرمربی سابق تیم‌ملی کشتی فرنگی که با کسب ۳ مدال طلا در المپیک لندن در تاریخ ورزش ایران نامش را جاودانه کرد، همچنان علاقه‌ای به بازگشت به کشتی ندارد و به‌دور از هیاهو به آموزش جوانان علاقه‌مند به این رشته می‌پردازد. البته هنوز با شاگردانش همچون حمید سوریان در ارتباط است و صحبت‌هایی پیرامون بحث خداحافظی او هم با ما در میان گذاشت. به بهانه نامگذاری خانه کشتی شماره ۲ به نام محمد بنا با او همکلام شدیم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با سرمربی سابق تیم‌ملی کشتی فرنگی را می‌خوانید.

چند روز قبل بود که فدراسیون کشتی در اقدامی جالب توجه خانه کشتی شماره یک را به نام عبدالله موحد و خانه کشتی شماره ٢ را به نام شما ثبت کرد.

این لطف فدراسیون بود که خانه کشتی شماره ۲ را به نام بنده کردند. بالاخره این تصمیم هیأت‌رئیسه فدراسیون بوده و افرادی همچون رسول خادم، رضا لایق و حمید بنی‌تمیم در آن نقش داشتند. من از محبت آنها به‌ویژه رسول خادم تشکر می‌کنم.

فکرش را می‌کردید که فدراسیون چنین اقدامی انجام دهد؟

معتقدم وقتی نام اسطوره بزرگی مثل عبدالله موحد برای خانه کشتی شماره یک در نظر گرفته شده، با قرار دادن اسم من برای خانه کشتی شماره ٢ این توازن حفظ نشد و یک طرف ترازو کاملا به سمت موحد سنگینی می‌کند. شاید بهتر بود حالا که چنین تصمیمی گرفتند،‌ در کنار عبدالله موحد که پرافتخارترین آزادکار تاریخ ایران بوده، نام پرافتخارترین فرنگی‌کار ایرانی را قرار می‌دادند. من دوست داشتم به جای نام من، خانه کشتی شماره ۲ به نام حمید سوریان می‌شد که لیاقتش را دارد. خدا را شکر هر دو نفر هم زنده هستند و ان‌شاءالله که موحد هم ۱۲۰‌سال زنده باشد.

فدراسیون پیش از اعلام این تصمیم، شما را در جریان این موضوع قرار داده بود؟

به هرحال این تصمیم را فدراسیون گرفته و قابل احترام است. من هیچ ارتباطی با مسئولان فدراسیون ندارم و برای این نامگذاری هم تماسی با من گرفته نشد. به‌نوبه خودم بابت چنین کار ارزشمندی تشکر می‌کنم.

از این موضوع بگذریم. مصاحبه‌ای از حمید سوریان منتشر شد که نشان می‌داد هنوز تصمیمش را برای خداحافظی یا بازگشت به کشتی نگرفته است؟

این روزها می‌شنوم که صحبت‌های زیادی پیرامون خداحافظی حمید سوریان مطرح می‌شود. به‌هرحال، می‌دانیم در شرایطی که حمید در آن قرار دارد، کنار گذاشتن قهرمانی سخت است. او از دوره نوجوانی در کشتی بوده و دور شدن از این رشته برایش خیلی راحت نیست. سوریان مرد بزرگی است و خودش بیشتر از بقیه از شرایط بدنی و روحی‌اش آگاه است. مهمتر از شرایط بدنی این است که سوریان انگیزه‌ای برای بازگشت داشته باشد.

اما خودش چندباری گفته دوست دارد پایان دوران قهرمانی برایش قشنگ باشد و به همین دلیل انگیزه‌هایی برای بازگشت دارد.

این‌که بعد از سال‌ها زحمت کشیدن، حمید سوریان در المپیک شکست تلخی خورد، او را در شرایط سختی قرار داد. حمید هم مثل همه آرزو دارد پایان قشنگی داشته باشد. خیلی از قهرمان‌ها بودند که پایان قشنگی هم نداشتند و سوریان نباید به این مسأله به‌عنوان یک معضل فکر کند؛ مثلا یادم می‌آید علیرضا حیدری در ‌سال ٢٠٠٦ در مسابقات جهانی کشتی رده‌بندی را باخت و به مدال نرسید. آن موقع من هم ناراحت شدم که چرا حیدری با این شکل خداحافظی کرد. حتی آقاتختی هم به‌عنوان یکی از برترین کشتی‌گیران تاریخ که دیروز هم پنجاهمین سالگرد درگذشتش بود، در المپیک ۱۹۶۴ شکست خورد و به این شکل خداحافظی کرد. قرار نیست برای همه قهرمان‌ها دوران حرفه‌ای به خوشی تمام شود.

با این وضع، شما چه توصیه‌ای به حمید سوریان به‌عنوان کسی که سال‌ها با او کار کرده‌اید، دارید؟

کشتی طوری است که در هر شرایط سنی آدم دوست دارد روی تشک برود. حتی من هم با این شرایط سنی اگر عقل را کنار بگذارم، دوست دارم بروم و با جوان‌ها مبارزه کنم اما باید منطقی فکر کرد و شرایط را سنجید. سوریان اگر بخواهد برگردد و سختی‌های تمرین را بچشد، باید انگیزه بالایی داشته باشد. آخر هم معلوم نیست که آن اتفاقی که دوست دارد بیفتد یا خیر. او یک‌سال و نیم از کشتی دور بوده و بازگشت برایش سخت است. شاید در سنگین‌وزن قهرمان‌هایی بودند که تا ۴۰سالگی هم قهرمان جهان شدند، اما در سبک‌وزن کار سخت است. الان هم که تغییراتی در قوانین و اوزان به وجود آمده و حمید باید درست فکر کند.

با شما در این‌باره مشورت کرده است؟

در صحبت‌هایی که سوریان چندبار با من داشته، اصلا اشاره‌ای به بازگشت به کشتی نکرده است. حتی وقتی از او پرسیدم که می‌خواهی به کشتی برگردی، خودش گفت که اصلا قصد بازگشت ندارد و درگیر مسائل دیگر است.

همچنان دور از کشتی هستید و نمی‌خواهید با فدراسیون همکاری کنید.

من از طریق رسانه‌ها و تلویزیون اخبار کشتی را پیگیری می‌کنم. همان‌طور که قبلا گفتم دیگر از من گذشته که بخواهم به تیم‌ملی برگردم و باید فرصت را به جوان‌ترها بدهیم. الان هم خیلی خوب کارها پیش می‌رود و دلیلی ندارد که من برگردم. من هم در محل زندگی‌ام (شهریار) به باشگاهی می‌روم و سعی می‌کنم به جوان‌ها کمی آموزش دهم.

چند هفته قبل انتخابات فدراسیون کشتی برگزار و رسول خادم با رأی قاطع برنده شد. شما هم با مجمع فدراسیون هم‌نظر بودید؟

قبل از انتخابات هم گفته بودم که با این شکل برگزاری انتخابات، صددرصد خادم انتخاب می‌شود. البته شرایط برای ٤‌سال پیش‌رو با ٤‌سال قبل برای خادم متفاوت است. او چند‌سال قبل در شرایطی به کشتی برگشت که نزدیک به ١٠‌سال دور از این رشته بود. در ابتدا هم به‌عنوان مدیر تیم‌های ملی منصوب شد و سپس ریاست فدراسیون را برعهده گرفت. خادم شاید به دلیل دوری از کشتی آن دوره شناخت کامل را از اهالی این رشته نداشت اما حالا که ٤‌سال گذشته، شناخت جامعی پیدا کرده و درواقع آزمون و خطا را گذرانده است.

پس معتقدید فدراسیون باید مسیری که در ٤‌سال گذشته رفته را اصلاح کند؟

خادم در ٤‌سال اخیر تجربه لازم را کسب کرده و دیگر هیچ خطایی برای جامعه کشتی پذیرفتنی نیست. از نظر من که چند سالی در کشتی بودم، مسائل اقتصادی از اهمیت بالایی برخوردار است. معتقدم فدراسیون باید مسیر خود را اصلاح کند و صرفا به ٢رشته آزاد و فرنگی که المپیکی هستند، توجه کند. بقیه رشته‌ها که زیر نظر فدراسیون کشتی است، باید به همان انجمن‌های قبلی واگذار شود.

مسئولان فدراسیون تأکید اتحادیه جهانی کشتی را دلیل اضافه شدن برخی از رشته‌ها مثل کشتی سنتی، ساحلی و پهلوانی می‌دانند.

مگر اتحادیه جهانی برای ما چه کاری انجام داده که ما حتما باید دستورشان را اجرا کنیم؟ برخی در اتحادیه جهانی نشسته‌اند و هر‌سال اوزان و قوانین را تغییر می‌دهند. بهتر است ما روی بازی‌های آسیایی و المپیک تمرکز کنیم، چون موفقیت کاروان ایران همیشه منوط به مدال‌آوری کشتی آزاد و فرنگی بوده است.

حتما اطلاع دارید که اخیرا اتحادیه جهانی، ایران را به تعلیق تهدید کرده است.

این یک بحث ورزشی نیست و سیاسی است. ما در کشورمان یک خط داریم و پیرو آن هستیم. اگر هم تعلیق شویم، تقصیری متوجه فدراسیون نیست. این سیاست کلی نظام ماست و کاری هم نمی‌توانیم بکنیم. با این‌حال، امیدوارم اتفاق بدی برای کشتی ایران نیفتد. کشتی‌گیران‌ سال مهمی را در پیش دارند که بازی‌های آسیایی و مسابقات جهانی برگزار می‌شود و باید از همین حالا خودشان را آماده کنند..