زمانی که ایران بودم نمی‌گذاشتند به المپیک برسم

روزنمه شرق: جمهوری آذربایجان در سال‌های اخیر با سرمایه‌گذاری عظیمی که روی ورزش داشته، اقدام به جذب ورزشکاران و مربیان خارجی از کشورهای همسایه خود کرده است. ایران یکی از این کشورهاست که آذربایجانی‌ها در قبال پرداخت دستمزدهای بالا، ورزشکاران آن را به عضویت تیم‌های ملی‌ خود در آورده است. صباح شریعتی، فرنگی‌کار سابق تیم ملی کشورمان، کسی است که سه سال است به آذربایجان مهاجرت کرده و در این مدت هم افتخارات خوبی برای تیم ملی کشتی فرنگی آنها به دست آورده است. او بعد از دو مدال طلا و برنز جام‌های جهانی ٢٠١٥ و ٢٠١٦ و نایب قهرمانی بازی‌های اروپایی، حالا مدال برنز بازی‌های المپیک ٢٠١٦ ریو را برای همسایه شمالی به ارمغان آورده است. مدالی که در تاریخ کشتی فرنگی جمهوری آذربایجان در بازی‌های المپیک ثبت شد.

‌از مراسم تقدیری که رئیس‌جمهور آذربایجان برایتان برگزار کرد، بگویید. چطور بود. ظاهرا جوایز دهن‌پرکنی به همه مدال‌آوران دادند؟

مراسم خیلی خوبی بود. آقای علی‌اف این مراسم را برای مدال‌آوران و مربیان بازی‌های المپیک ریو ترتیب داده بود که خوشبختانه من هم جزء دعوت‌شدگان بودم. اما راجع به پاداش‌ها واقعا آن‌طور که می‌گویند، نبود. خود من فکر می‌کردم حداقل صد هزار دلار پاداش می‌گیرم؛ اما در کل دریافتی من با پاداش رئیس‌جمهور و کمیته ملی المپیک آذربایجان، ٧٠ هزار دلار شد. پاداش‌های این دوره آذربایجانی‌ها نسبت به دوره قبل، خیلی کمتر بود. پیش از المپیک سایت‌ها نوشته بودند به دارندگان مدال طلا، نقره و برنز به ترتیب ٤٠٠، ٣٠٠ و ٢٠٠ هزار منات آذربایجان می‌دهند؛ اما این‌طور نشد. (هر منات حدود ١٨٨٠ تومان است).

‌علت اینکه پاداش‌ها را کم کردند چه بود؟

آذربایجان درحال‌حاضر با مشکلات اقتصادی مواجه است. به‌هرحال آنها هم وابسته به نفت هستند و افت قیمت آن در اقتصاد کشورشان تأثیر گذاشته است. ضمن اینکه در سال گذشته هم میزبان بازی‌های المپیک اروپایی و مسابقات فرمول یک بودند و این موضوع هم بی‌تأثیر نبوده است. اما در کل مهم نیست. من هدفم از آمدن به آذربایجان، پول نبود. مدال المپیک بود که خدا را شکر به آن رسیدم.

‌پس این‌طور که می‌گویید پاداش‌هایی که دولت ایران قرار است به مدال‌آوران بدهد بهتر از جوایز آذربایجانی‌هاست؟

بله، ایران هم پاداش‌های خوبی نسبت به دوره قبل در نظرگرفته. حتی شنیده‌ام بانک پاسارگاد هم می‌خواهد جوایز خیلی بالایی را به کشتی‌گیران بدهد.

‌استقبال مردم آذربایجان از کاروان المپیکی ورزش کشورشان که بخش چشمگیری از مدال‌آوران آن از کشورهای دیگر بودند، چطور بود؟

جمهوری آذربایجان در ریو با ١٨ مدال، بهترین نتیجه حضور خود را در تاریخ بازی‌های المپیک گرفت. طبیعی است مردمش خیلی خوشحال باشند. آذربایجانی‌ها آن قدر مردم میهمان‌نواز و خونگرمی هستند که با ورزشکارانی که تبعه کشورشان هستند یا مهاجر، بیگانه‌وار برخورد نمی‌کنند. خوشبختانه درباره من هم اصلا این‌طور نبود. اول اینکه آذربایجانی‌ها، ایرانی‌ها را خیلی دوست دارند؛ دوم اینکه من اولین مدال سنگین وزن را برای کشتی فرنگی آنها گرفتم.

‌این مدال برنز شما اگر چه برای ایران نبود اما برای سنندجی‌ها هم خیلی ارزشمند بود. مردم در سطح شهر برایتان بنر و بیلبورد زده بودند.

مردم واقعا لطف دارند. من اولین ورزشکار استان کردستان هستم که توانسته مدال المپیک بگیرد. من بچه آن شهرم و مردم آنجا مرا می‌شناسند. برای آنها فرقی نمی‌کند من برای کجا مدال بگیرم. من چند سال است از ایران دورم و در آخر باید برگردم آنجا زندگی کنم. اینجا فقط مسئولان هستند که می‌ترسند و نمی‌توانند حمایتی از من کنند. کمااینکه دلیل رفتن من از ایران هم همین مسئولان بودند. ای‌کاش شرایطی فراهم بود تا من این مدال را برای کشور خودم می‌گرفتم. چه افتخاری بالاتر از این است. من بعد از مدال برنزی که برای جمهوری آذربایجان گرفتم، از همه جای ایران پیام تبریک داشتم. خدا می‌داند دلیل رفتن من به آذربایجان، نه مسائل مالی بلکه گرفتن مدال المپیک بود. من تا زمانی که ایران بودم، نمی‌گذاشتند به المپیک برسم. همین موضوع روی دلم سنگینی می‌کرد. در تیم جوانان دو سال پشت خط بودم؛ اما به تیم ملی نرسیدم. به آذربایجان آمدم تا به هدفم برسم.

‌قبلا گفته بودید حق شما را خورده‌اند و بشیر باباجان‌زاده را جای شما فیکس تیم ملی کردند.

سال ٢٠٠٩ در مسابقات کشوری و انتخابی تیم ملی در رده جوانان، اول شدم. در جایزه بزرگ باکو تنها مدال طلای تیم را من گرفتم. قرار بود به مسابقات قهرمانی آسیا اعزامم کنند، اما آقای فرهاد اسماعیل‌نژاد، سرمربی وقت، من را از ترکیب تیم خط زد و بشیر باباجان را جایگزین کرد. بعد از آن ماجرا کشتی را چهار سال کنار گذاشتم و دنبال درس و دانشگاه رفتم. تااینکه سه سال پیش دوباره کشتی را شروع کردم و به آذربایجان آمدم و خیلی زود فیکس تیم شدم. در ایران باید از ١٠ فیلتر رد شوی تا وارد اردو شوی. وقتی هم اردونشین شدی، به یک مسابقه اعزامت می‌کنند اگر ببازی باید دوباره از صفر شروع کنی.

‌الان تصمیمی ندارید به ایران برگردید و برای ایران کشتی بگیرید؟

نه؛ الان خیلی سخت است بخواهم برگردم. همین‌جا خیلی راحت و با آرامش تمرین می‌کنم و دغدغه‌های آنجا را ندارم. شرایط اردویی اینجا با ایران مقایسه‌شدنی نیست.

‌آقای جمشید خیرآبادی هم گفته‌‌اند دیگر با تیم فرنگی آذربایجان همکاری نمی‌کنند.

بله اما هنوز تصمیم قطعی نگرفتند. فدراسیون کشتی آذربایجان سخت دنبال ایشان است که دوباره قراردادشان را تمدید کند.

‌با رفتن محمد بنا از تیم فرنگی ایران زمزمه‌های برگشت آقای خیرآبادی شنیده می‌شود.

بله، البته فدراسیون کشتی پارسال هم از آقای خیرآبادی خواست که به ایران برگردد اما ایشان قرارداد داشت؛ الان هم دوباره از ایشان خواسته‌‌اند که برگردد. ضمن اینکه کشورهای گرجستان، آلمان و آمریکا هم به او پیشنهاد همکاری داده‌اند.

‌شما نتایج تیم ملی فرنگی ایران را در المپیک ریو چطور دیدید؟

به نظرم بد نبود اما سه مدال طلای دوره قبل انتظارات را بالا برد و همه این‌بار هم توقع طلا داشتند. ما در کل هفت مدال کشتی فرنگی در تاریخ المپیک‌ها داریم که پنج‌ مدال را تیم آقای بنا گرفت و این خیلی خوب است؛ اما در کل تیم این دوره نقاط ضعفی داشت؛ اول اینکه تیم یکدستی المپیک لندن را نداشت. جمشید خیرآبادی آن موقع یکی از کمک‌های آقای بنا بود که نقش صددرصدی در آمادگی آن بچه‌ها داشت. در این دوره بچه‌های ما واقعا از نظر بدنی کم داشتند. نمی‌دانم برنامه بدن‌سازی آنها دست چه کسی بود که این‌طور شد. آنها چهار سال سنشان بالاتر رفته بود. المپیک جای آزمون‌وخطا نیست. باید نفرات جوان‌تر را در این مدت تربیت می‌کردند که الان فضاهای خالی با آنها پر شود.

‌کشتی‌گیران ما همچنان از نداشتن شغل و اوضاع مالی بد حاکم بر ورزش گلایه دارند. این چند سال هم ورزشکاران ما در خیلی از رشته‌ها به‌ويژه کشتی فرنگی به دلیل این موضوع از ایران رفتند. فکر می‌کنید الان هم این شرایط ادامه داشته باشد؟

بعید می‌دانم. مسئولان فدراسیون کشتی از وقتی دیدند که کشتی‌گیران می‌روند و بعد نتیجه می‌گیرند دیگر اجازه نمی‌دهند که به آذربایجان یا کشورهای دیگر مهاجرت کنند. طبق قانون فیلا اگر کشتی‌گیری مدال آسیایی یا جهانی داشته باشد برای حضور در تیم ملی کشور دیگری باید از فدراسیون کشورش نامه بگیرد که فدراسیون ایران این نامه را دیگر نمی‌دهد.

‌درست است که نگاه‌ها در ایران به مهاجرت ورزشکاران خوب نیست، اما در کل فدراسیون کشتی برخلاف تکواندو حساسیتی دراین‌باره نداشته. پولادگر، رئیس فدراسیون تکواندو، رضا مهماندوست و میلاد بیگی را مزدور خطاب کرده.

چطور خود ما می‌رویم کی‌روش و لوزانو را به ایران می‌آوریم؛ اما وقتی مربی خودمان را صادر می‌کنیم می‌شود مزدور. اینها افتخار برای ایران است اما متأسفانه برخی‌ها ارزش آن را نمی‌دانند و توهین می‌کنند.

‌چرا آذربایجانی‌ها این‌قدر دنبال جذب ورزشکاران و مربیان ایرانی هستند؟

نه این‌طور نیست. آنها به فکر پیشرفت ورزش کشورشان هستند. در کلِ ورزش آذربایجان به‌جز من، سامان طهماسبی و میلاد بیگی (تکواندوکار)، و جمشید خیرآبادی و رضا مهماندوست (مربی)، ایرانی هستند. شاید نزدیک به صد نفر از ملی‌پوشان این کشور از بلاروس، روسیه و اوکراین هستند. آنها از همه مربیان و ورزشکاران کمک می‌گیرند تا ورزششان را ارتقا بدهند.