شیراز؛ شهر حافظ و سعدی و کشتی فرنگی!

طرفداری: یک شب پس از قهرمانی علی اکبر یوسفی و محمد هادی ساروی در کشتی فرنگی جهان که نام مازندران را از این که هست پر آوازه تر کرد، نوبت به قهرمانی دو دلاور شیرازی رسید. دو شیرازی قهرمان؛ میثم دلخانی و محمدرضا گرایی...

اگر شب گذشته شب مارندران بود، امشب شب شیراز است، شب دیار حافظ و سعدی که حالا باید کشتی فرنگی را هم به عنوان مشخصه اش به شاعران شهیری که دارد پیوند داد. از این پس در معرفی شیراز فقط به حافظیه و شاهچراغ و بازار وکیل و آرامگاه سعدی اکتفا نکنید و یادتان باشد از قهرمانان کشتی فرنگی هم بگویید، از این بچه های جان بر کف و لبخند به لب...

شیراز پیش از این هم در کشتی فرنگی جهان طلایه دار شده بود؛ با طلای امید نوروزی در لندن، با طلای گرایی در توکیو و ... اما یک شب و دو طلا، 18 مهر را به شب شیراز تبدیل کرد.

امشب در رقابتهای جهانی نروژ، ابتدا میثم دلخانی سومین طلای کاروان ایران را به گردن آویخت و سپس نوبت به محمدرضا گرایی رسید که شمار طلاهای ایران را در این رقابتها به عدد 4 برساند و مردم شیراز را تبدیل به شادترین مردمان جهان کند.

صد البته مردم ایران در چهار گوشه این خاک عزیز و حتی ایرانیان سراسر جهان امشب با این دلاوری ها به اندازه مردم شیراز شاد شدند و گرایی و دلخانی این دو طلا را نه فقط برای فارس و شیراز که برای تمام ایران گرفتند اما انصاف حکم می کرد همان گونه که بابت قهرمانی های یزدانی و قاسم پور به جویباری های قهرمان پرورو و شب گذشته به پاس طلای ساروی و یوسفی، به مازنی های نازنین تبریک گفتیم، این چند سطر را هم برای شیرازی های مهربان و میهمان نواز بنویسیم و به آنها بابت داشتن این قهرمانان تبریک بگوییم.

میثم دلخانی که شب گذشته از فشار کشتی ها خون بالا آورده بود، حالا طلا نوش جانش و سر برادران گرایی هم سلامت که با یک طلا و یک برنز به خانه برمی گردند و حالا یکی از آنها هم به واسطه طلایی که گرفته، با موافقت وزیر نفت، استخدام شده ولی نمی دانیم چرا برخی رسانه ها اصرار دارند روی خبر موافقت وزیر نفت با استخدام گرایی در این وزارتخانه عنوان خبر خوش بگذارند؟ استخدام یک قهرمان در یک وزارتخانه و تامین آتیه قهرمانان کمترین کاری است که باید برای آنها انجام داد و بعید می دانیم بابت این کار، منتی سر این قهرمانان باشد. خون بالا آوردن میثم را یادتان هست؟ این بچه ها جان شان را برای سربلندی ایران کف دست شان می گذارند، تامین آتیه شان هم وظیفه مسئولان است.

نمی شود که وقت کار، ورزش یار باشد و وقت مزد، دزد! وقتی با مدال های این بچه ها پز می دهیم؛ باید آینده شان را تامین کنیم.