۱۰ چهره مشهوری که ایدز جانشان را گرفت

برترین‌ها: ایدز یک بیماری مربوط به سیستم ایمنی بدن انسان است که توسط ویروس نقص ایمنی یا همان آچ‌آی‌وی ایجاد می‌شود. این بیماری به شکلی تدریجی و پیش‌رونده، قدرت سیستم ایمنی را کاهش داده و فرد را در برار عفونت‌ها و تومور‌های ساده و فرصت‌طلب بی‌دفاع و آسیب‌پذیر می‌‎گذارد. در سال ۲۰۰۹، تعداد افراد مبتلا به این ویروس در سراسر جهان ۳۳.۳ میلیون نفر اعلام شدند، اما اکثریت کسانی که به این ویروس مبتلا هستند از این موضوع بی‌خبرند.

به همین دلیل در آماری که در این زمینه ارائه می‌شود نقصان‌های زیادی وجود دارد. هر ساله میلیون‌ها نفر به خاطر بیماری‌های مرتبط با ایدز جانشان را از دست می‌دهند که اکثر آن‌ها در آفریقا هستند. این قاره تنها ۱۴.۵ درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده، اما در سال ۲۰۰۹، بیش از ۷۲ درصد از افراد مبتلا به ایدز در این قاره زندگی می‌کردند.

در بسیاری از نقاط جهان، ایدز مترادف با جامعه مردان همجنسگرا بوده است، زیرا درصد بزرگی از افرادی که به خاطر ابتلا به این بیماری درگذشته‌اند همجنسگرا بوده‌اند هر چند رابطه بین این دو هنوز به طور کامل شناسایی نشده است. در سال ۱۹۶۹، یک نوجوان آمریکایی اهل میزوری به نام رابرت آر به عنوان اولین قربانی بیماری ایدز شناسایی شد هر چند چگونگی ابتلای او به این بیماری هیچگاه مشخص نشد.

اما نکته این است که مشهورترین افراد و چهره‌ها نیز از ابتلا به این بیماری در امان نبوده‌اند. این افراد از طیف‌های وسیعی از جامعه بوده‌اند، از ورزشکار تا بازیگر و نویسنده و حتی فیلسوف بزرگی مانند میشل فوکو که کمتر کسی باورش می‌شود به ایدز مبتلا بوده و به خاطر تمایلات همجنسگرایانه‌اش، چندین نفر دیگر را نیز به این بیمار مبتلا کرده باشد.

۱۰. کیت هرینگ

در سال ۱۹۵۸، کیت هرینگ در شهر ردینگ در پنسیلوانیا بدنیا آمد و با نقاشی‌های گچی خود در مترو‌های نیویورک توجه همگان را به خود جلب کرد. او برای این سبک هنری خود را متمایز کند از یک نوزاد در حال چهار دست و پا راه رفتن به عنوان امضای هنری خود استفاده می‌کرد. رفته رفته شهرت او بیشتر شده و بعد از چندین کار در آمستردام و پاریس، هرینگ در دروازه براندنبرگ و روی دیوار برلین یک طرح بسیار بزرگ و ماندگار کشید.

رفته رفته کار‌های او به سمت تم‎های ضد آپارتایدی، آگاهی از ایدز و اپیدمی مصرف کوکائین و هروئین کشیده شد. در سال ۱۹۸۸ مشخص شد که هرینگ به ایدز مبتلاست و اگر چه چگونگی ابتلای وی به این بیماری دقیقاً مشخص نشد، اما این موضوع احتمالاً از طریق رابطه جنسی حفاظت نشده یا مصرف مواد مخدر اتفاق افتاده بود.

برخی از افراد و نزدیکان هرینگ نیز به خاطر ابتلا به ایدز جانشان را از دست دادند که از آن جمله می‌توان به یک مدل به نام تینا چو اشاره کرد که یکی از اولین زنان غیرهمجنسگرایی بود که به این بیماری مبتلا شد. وی در ژانویه ۱۹۹۲ به دلیل ابتلا به یک بیماری مرتبط با ایدز جانش را از دست داد. هرینگ یک همجنسگرا بود و در سال ۱۹۸۹ بنیاد کیت هرینگ را برای جلب کمک‌های خیریه برای تحقیقات مربوط به ایدز و مشکلات کودکان راه‌اندازی کرد. وی در فوریه ۱۹۹۰ به خاطر عوارض ناشی از بیماری ایدز درگذشت و زمان مرگ تنها ۳۱ سال سن داشت.

۹. هاوارد آشمن

هاوارد آشمن در سال ۱۹۵۰ در بالتیمور، مریلند به دنیا آمد و در دهه ۱۹۷۰ به عنوان یک نمایشنامه‌نویس، شاعر و کارگردان بااستعداد برای خود نامی دست و پا کرد. علیرغم اینکه وی در ابتدا در دنیای موسیقی و ترانه‌نویسی فعالیت می‎کرد، اما در دهه ۱۹۸۰ به ساخت فیلم‌های انیمیشن برای استودیو والت دیزنی روی آورد و نویسندگی تمامی اشعار ترانه‌های موجود در انیمیشن‌های «پری دریایی کوچولو» و «دیو و دلبر» را بر عهده داشت و هنگام مرگ در حال کار بر روی انیمیشن «علاءالدین» بود. وی در طول دوران فعالیت خود دو جایزه گرمی، دو جایزه گلدن گلوب و دو جایزه اسکار نیز دریافت کرد.

دومین جایزه اسکار او در سال ۱۹۹۲، پس از مرگش، و به خاطر ترانه اورجینال انیمیشن «دیو و دلبر» به وی اهدا شد. ابتلای آشمن به ایدز در اواسط دهه ۱۹۸۰ تشخیص داده شد و بعد از یک مبارزه طولانی با این بیماری، آشمن در مارس ۱۹۹۱ تسلیم ایدز شد. آشمن نیز یک همجنسگرا بود که با مردی به نام ویلیام پی لاوچ زندگی می‌کرد. آشمن اولین برنده جایزه اسکار بود که به خاطر بیماری ایدز جانش را از دست می‌داد.

۸. آنتونی پرکینز

آنتونی پرکینز در سال ۱۹۳۲ در نیویورک سیتی به دنیا آمد و اولین تجربه بازیگری خود را در سال ۱۹۵۳ در فیلم «هنرپیشه زن» کسب کرد. در سال ۱۹۵۷، پرکینز به خاطر بازی در فیلم «ترغیب دوستانه» نامزد دریافت جایزه اسکار شده و جایزه گلدن گلوب همان سال را نیز دریافت کرد. وی در اواخر دهه ۱۹۵۰ سه آلبوم موسیقی پاپ نیز منتشر کرد که دستکم یک آهنگ او نیز در میان ۲۵ آهنگ برتر بیلبورد قرار گرفت.

پرکینز همچنین در تئاتر نیز فعالیت قابل توجهی داشته و چندین بار نامزد دریافت جایزه تونی شد. در سال ۱۹۶۰، پرکینز ماندگارترین نقش خود را در فیلم «روانی» آلفرد هیچکاک و در قالب شخصیت نورمن بیتس به تصویر کشید. این فیلم از دیدگاه هنری و تجاری بسیار موفق بوده و پرکینز را به شهرت بین‌المللی رساند. در سال ۱۹۶۱ پرکینز در فستیوال فیلم کن به خاطر بازی در فیلم «دوباره خداحافظ» برنده جایزه بهترین بازیگر مرد شد.

وی بعد‌ها در سه فیلم دیگر نیز نقش نورمن بیتس را تکرار کرد و مجری برنامه مشهور «زنده شنبه شب» نیز شد. ابتلای پرکینز به ایدز در سال ۱۹۸۹ تشخیص داده شد و به خاطر ترس از اینکه در صورت افشای این موضوع دیگر نقشی به او پیشنهاد نخواهد شد این موضوع را فاش نکرد. علیرغم ابتلا به ایدز، پرکینز تا روز‌های آخر زندگی خود همچنان فعال بود. وی در ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۲ به خاطر ابتلا به ذات‌الریه ناشی از ایدز درگذشت.

در هنگام مرگ او دو فرزند داشته و ۱۹ سال از ازدواجش با یک عکاس به نام بری برنسون می‌گذشت. گفته می‌شود که پرکینز دوجنسگرا بوده و رابطه نزدیکی با راک هادسون، تب هانتر و رودولف نوریف داشته که همگی از قربانیان مشهور ایدز بودند. همسر وی نیز در حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ کشته شد.

۷. رودولف نوریف

رودولف نوریف در سال ۱۹۳۸ در قطاری در نزدیکی ایرکوتسک، سیبری در اتحاد جماهیر شوروی بدنیا آمد. در اواخر دهه ۱۹۵۰ نوریف به چهره مشهوری در زمینه رقص در کشورش تبدیل شده بود. در ادامه وی برای شرکت در تور اروپایی باله کایروف انتخاب شده و در طول مدت حضورش در پاریس، اجرا‌های او همه را به تحسین واداشت. او شخصیتی آزاد و رها داشته و به خاطر شکستن قوانین و هنجار‌های شوروی در زمینه معاشرت با خارجی‌ها مشهور بود. به همین دلیل سازمان کا گ ب او را تحت نظر داشته و در خطر دستگیری قرار داشت.

به همین دلیل در ژوئن ۱۹۶۱ و در فرودگاه له بورگه پاریس، نوریف به کمک پلیس فرانسه فرار کرده و سوار هواپیمای بازگشت به شوروی نشد. او آشکارا تمایالات همجنسگرایانه خود را نشان می‌داد و به چهره مشهور رقص باله در فرانسه در دو دهه آینده تبدیل شد.

وقتی که در حدود سال ۱۹۸۲ ایدز در فرانسه برای اولین بار مشاهده شد، نوریف توجهی به این خطر نداشته و سبک زندگی خود را تغییر نداد. وی هر گونه مشکل جسمی در مورد خود را رد می‌کرد، اما در سال ۱۹۹۰ به شکلی بسیار بد بیمار شد و ر سال ۱۹۹۳ به خاطر مسائل ناشی از ایدز درگذشت. او هنگام مرگ ۵۴ سال داشته و یکی از مشهورترین رقصندگان باله قرن بیستم بود.

۶. استبان دِ ژسوس

استبان دِ ژسوس در سال ۱۹۵۱ در شهر کارولینا، پورتوریکو به دنیا آمد و کار خود را در سال ۱۹۶۹ به عنوان یک بوکسور حرفه‌ای آغاز کرد. او ۲۰ مسابقه اول خود در دنیای آماتور را با پیروزی پشت سر گذاشت که ۱۳ مورد آن با ناک اوت حریف بدست آمد. در پایان سال ۱۹۷۲، او در ۶ مسابقه بوکس حرفه‌ای سال با پیروزی رینگ را ترک کرده بود، اما علیرغم این پیروزی‌ها هنوز چهره‌ای شناخته شده برای طرفداران بوکس نبود.

این شرایط وقتی که ژسوس در نوامبر ۱۹۷۲ با رابرت دوران افسانه‌ای و بدون شکست روبرو شد تغییر کرد. این مبارزه در نیویورک برگزار شده و ابتدای سه‌گانه دوران در برابر دِ ژسوس بود. در همان راند اول بود که ژسوس با ضربات مهلک خود دوران را روی زمین انداخت و پس از ۱۰ راند مبارزه اولین شکست دوران حرفه‌ای را با تصمیم داوران به دوران تحمیل کرد. این دو یک بار دیگر در سال ۱۹۷۴ روبرو شدند که علیرغم زمین خوردن دوران در راند اول، او رفته رفته کنترل مبارزه را در دست گرفت و برنده شد.

در سال‌های بعد وی بار‌ها از عنوان قهرمانی جهان خود دفاع کرد و در سال ۱۹۷۸ برای آخرین بار با دوران روبرو شد. در آن روزها، دوران در اوج خود قرار داشته و با تاکتیک‌های خود ژسوس را نابود کرده و در راند دوازدهم ناک اوت کرد. در نهایت ژسوس با رکورد ۵۷ پیروزی و تنها ۵ شکست و ۳۲ ناک اوت از دنیای بوکس خداحافظی کرد.

در سال ۱۹۸۱ ژسوس به خاطر کشتن یک نوجوان ۱۷ ساله در جریان یک درگیری ترافیکی به حبس ابد محکوم شد و در مدت زندانی شدنش به ایدز مبتلا گردید. اگر چه شیوه ابتلای وی به این بیماری مشخص نیست، اما علت روابط جنسی یا مصرف مواد مخدر بوده است. بعد از افشای بیماری‌اش، او را از زندان آزاد کردند، اما ژسوس در سال ۱۹۸۹ در سن ۳۷ سالگی به دلیل بیماری ایدز جان باخت.

۵. آتور اش

آرتور اش یک تنیسور حرفه‌ای بود که در ریچموند، ویرجینیا بدنیا آمده بود. در طی دوران حرفه‌ایش، دوران سه بار برنده مسابقات گرند اسلم شده و یکی از بهترین تنیسور‌های تاریخ ایالات متحده لقب گرفت. در سال ۱۹۶۳، اش به اولین بازیکن سیاهپوستی تبدیل شد که به عضویت تیم ملی آمریکا برای مسابقات دیویس کاپ در می‌آید. بعد از بردن مسابقات گرن اسلم یو اس اوپن، اوپن استرالیا و ویمبلدون، اش در سال ۱۹۷۹ پس از یک سکته قلبی، عمل جراحی قلب انجام داده و یکسال بعد بازنشسته شد.

وی در سال ۱۹۸۳ دومین جراحی قلب خود را انجام داد و بعد از یک ناخوشی ناگهانی در سال ۱۹۸۸ مشخص شد که به بیماری ایدز مبتلا شده است. ظاهراً وی از طریق خونی که در جریان جراحی دومش دریافت کرد به این بیماری مبتلا شده بود، اما اش و همسرش تصمیم گرفتند که این موضوع را تا سال ۱۹۹۲ مخفی نگه دارند.

در سال ۱۹۹۲ اش بسیار لاغر و نحیف شده بود و راز بیماری‌اش فاش شد. آرتور اش در فوریه ۱۹۹۳ به دلیل ابتلا به ذات‌الریه مرتبط با ایدز درگذشت و در کنار لقب تنها سیاهپوستی که برنده گرند اسلم‌های معتبر شده به یکی از معدود شخصیت‌های مشهوری تبدیل شد که از طریق خون به ایدز مبتلا شده بود.

۴. پری الیس

پری الیس در مارس ۱۹۴۰ در پورتسموث، ویرجینیا بدنیا آمد و در دهه ۱۹۷۰ به یک طراح مشهور در زمینه لباس تبدیل شد. بعد از مدتی الیس اولین برند لباس ورزشی زنانه خود با نام Portfolio در سال ۱۹۷۶ راه‌اندازی کرد و دو سال بعد الیس به یک چهره شناخته شده در سطح بین‌المللی تبدیل شده بود.

رفته رفته الیس برند‌های خاص خود در زمینه لباس مردانه، کفش، اکسسوری و عطر را نیز در هه ۸۰ به امپراطوری‌اش اضافه کرد به نحوی که در سال ۱۹۸۶ درآمد کلی خطوط تولید لباس الیس به ۲۵۰ میلیون دلار رسید. علیرغم موفقیت در زمینه مد و فشن و تجارت، الیس در دهه ۱۹۸۰ به شدت بیمار شده و در می ۱۹۸۶ در سن ۴۶ سالگی به دلیل ابتلا به آنسفالیت ویروسی مرتبط با ایدز درگذشت. او نیز مانند بسیاری دیگر از افراد این لیست یک همجنسگرای آشکار بود و یکی از اولین چهره‌های مشهور ایالات متحده به شمار می‌رفت که ایدز جان او را گرفت.

۳. راک هادسون

راک هادسون یک بازیگر سینما و تلویزیون مشهور آمریکایی بود که در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ نقش اول فیلم‌های کمدی رمانتیک بسیاری را بر عهده داشت که مهم‌ترین آن‌ها در کنار دوریس دی بود. او مردی خوش قیافه، بلند قد (۱.۹۶ متر) بوده و در بیش از ۷۰ فیلم بازی کرد و در دهه ۱۹۷۰ گرانقیمت‌ترین بازیگر دنیای تلویزیون بود. در اوایل دهه ۱۹۸۰، بدنبال سال‌ها عیاشی و مصرف دخانیات، هادسون با مشکلات جسمی روبرو شد که به یک سکته قلبی منتهی گردید.

در نوامبر ۱۹۸۱ چندین جراحی اورژانسی قلب روی او انجام شد، اما در سال ۱۹۸۴ شرایط جسمی هادسون بدتر از قبل شده و شایعات در مورد ابتلای او به سرطان کبد بالا گرفت. در ژوئن ۱۹۸۴ مشخص شد که هادسون به بیماری ایدز مبتلاست، اما این موضوع را تا جولای ۱۹۸۵ مخفی نگه داشت و در این ماه در زمانی که برای درمان به پاریس رفته بود در بیانیه‌ای اعلام کرد که به دلیل ابتلا به ایدز در حال مرگ است.

یک ماه بعد در بیانیه‌ای دیگر، هادسون ادعا کرد که این بیماری از طریق انتقال خونی در جریان جراحی قلبش به بدن او منتقل شده است. وی در اکتبر ۱۹۸۵ به دلیل مشکلات جسمی ناشی از ایدز درگذشت، یک ماه و نیم قبل از جشن تولد شصت سالگی‌اش. اگر چه علت ابتلای هادسون به ایدز هیچگاه علنی نشد، اما وی در هالیوود به خاطر داشتن تمایلات همجنسگرایانه‌اش شناخته می‌شد.

۲. لیبریس

در سال ۱۹۱۹، لیبریس که در میان دوستانش به نام لی شناخته می‌شد در وست آلیس، ویسکانسین به دنیا آمد. او نواختن پیانو را در سن ۴ سالگی آغاز کرده و در سن هفت سالگی سخت‌ترین بخش‌های موسیقی را آموخته بود. در جوانی، لیبریس کاملاً بر نواختن پیانو متمرکز شده، اما در ادامه علاقه‌اش به طراحی، نقاشی و دنیای مد و فشن را نیز نشان داد.

او در تبدیل کردن ویژگی‌های متفاوت شخصی و حرفه‌ایش به جنبه‌هایی جلب توجه کننده استاد بوده و در این زمینه می‌توان او را با التون جان، دیوید بووی، مدونا و لیدی گاگا مقایسه کرد. در سال ۱۹۴۷ لیبریس مشهورترین نوازنده پیانو جهان بود. در سال ۱۹۵۴، لیبریس تنها برای یک اجرا ۱۳۸.۰۰۰ دلار دستمزد گرفت و در سال ۱۹۵۵ دستمزد هفته‎ای او در هتل و کازینویی در لاس وگاس به ۵۰.۰۰۰ دلار می‌رسید.

علاوه بر این وی هر ساله بیش از ۱ میلیون دلار از طریق برنامه‌هایش در میان عموم و میلیون‌ها دلار از طریق تلویزیون نیز کسب درآمد می‌کرد. در دهه ۱۹۷۰ دستمزد هفتگی لیبریس به ۳۰۰.۰۰۰ دلار رسیده بود و لیبریس به پردرآمدترین شخصیت دنیای سرگرمی از دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ تبدیل شد. در سال ۱۹۸۲، اسکات تورسون ۲۴ ساله، بادیگارد، راننده و ظاهراً شریک زندگی ۵ ساله لیبریس از این پیانیست مشهور شکایت کرده و خواستار دریافت ۱۱۳ میلیون دلار غرامت از وی شد.

اما لیبریس همجنسگرا بودن خود را تکذیب کرد و ابهامات زیادی که در مورد روابط او با شخصیت‌های مشهور وجود داشت باعث شد که تمایلات واقعی جنسی وی هیچگاه علنی نشود. وی در نهایت در فوریه ۱۹۸۷ در سن ۶۷ سالگی به دلیل حمله قلبی درگذشت. اگر چه لیبریس هیچگاه به همجنسگرا بودن یا ابتلایش به ایدز اعتراف نکرد، اما ابتلای وی به این بیماری در سال ۱۹۸۶ مسجل شده بود. کالبدشکافی پس از مرگ، ابتلای لیبریس به ایدز را تایید کرد.

۱. فردی مرکوری

فردی مرکوری (فرخ بولسارا) در منطقه زنگبار در شرق آفریقا که اکنون بخشی از تانزانیا است و آن زمان تحت‌الحمایه بریتانیا بود به دنیا آمد. او در آوریل ۱۹۷۰ در کنار برایان می‌و راجر تیلور، گروه کوئین را تشکیل داد و او کسی بود که این نام را برای گروه انتخاب کرد. به عنوان یک خواننده، فردی مرکوری به خاطر شخصیت پررنگ و لعاب خود روی صحنه و صدای بسیار قوی‌اش شناخته می‌شد.

فردی نویسندگی بسیاری از ترانه‌های مشهور گروهش را بر عهده داشته و اجرا‌های زنده او به دلیل استقبال فراوان طرفدارانش در استادیوم‌های ورزشی برگزار می‌شد. وی در طول دوران فعالیت خود نزدیک به ۷۰۰ کنسرت برگزار کرد و در بسیاری از ترانه‌های مشهور گروه خود پیانو می‎نواخت. علیرغم سبک هیجانی و پرسروصدای خوانندگی، فردی مرکوری در بیرون از استیج بسیار خجالتی و گوشه‌گیر بود. او یک دوجنسگرا بوده و علاقه‌ای به صحبت در مورد روابط شخصی‌اش نداشت. در آوریل ۱۹۸۷ مشخص شد که مرکوری به ایدز مبتلاست، اما تصمیم گرفت که این موضوع را از طرفدارانش مخفی نگه دارد.

در سال ۱۹۹۰ جسم و ظاهر او شروع به تغییراتی بسیار فاحش کرد و در ۲۳ نوامبر سال بعد، مرکوری در بیانیه‌ای اعلام کرد که به ایدز مبتلاست. کمی بیش از ۲۴ ساعت بعد از این افشاگری، فردی مرکوری در عصر ۲۴ نوامبر ۱۹۹۱ در سن ۴۵ سالگی در خانه‌اش در کنزینگتون درگذشت. علت مرگ او ذات‌الریه برونشیتی مرتبط با بیماری ایدز اعلام شد. او یکی از مشهورترین ستارگان راک قربانی ایدز و یکی از بزرگ‌ترین صدا‌های تاریخ موسیقی بود.

منبع: listverse