بازگشت جواد رضویان؛ با کسی شوخی ندارم!
مجله چلچراغ به مناسبت پخش سریال «شوخی کردم» آخرین ساخته عظیم مهران مدیری برای شبکه نمایش خانگی، به مصاحبه با جواد رضویان پرداخته است.
آخرین باری که شوخی کردید کی بوده؟ شوخی که طرفتان از آنجا خورده باشد.
- در زندگی شخصی ام خیلی اهل شوخی نیستم. بیشتر باهام شوخی می شود تا اینکه با دیگران شوخی کنم. خوشبختانه یا بدبختانه برداشتی که در جامعه از ما می شود، این است که احساس می کنند همان رزومه ای را که در طنز داریم، باید به زندگی واقعی هم منتقل کنیم و این بعضی جاها خواشیند نیست. گرچه بعد از دو دهه کار کردن به شوخی عادت کرده ایم.
آخرین باری که با شما شوخی شده واز آن شوکه شدید و از شما توقع داشته اند کنار بیایید، کی بوده؟
- این اتفاقی است که هر روز می افتد. قاعدتا روزهایی که از خانه بیرون می آیم، حداقل یک شوخی باهام می شود و دیگر سر شده ام.
از حال و هوای این کار بگویید. بعد از مدت ها دارید دوباره با آقای مدیری کار می کنید.
- یکی از اصلی ترین انگیزه هایی که مرا به این پروژه آورد، بستن پرونده حواشی وحرف هایی بود که در کوچه و خیابان و خبرگزاری ها و مصاحبه ها از من پرسیده می شد که مشکل شما با آقای مدیری حل نشد؟
پس حالا دیگر شکر خدا مشکلتان با آقای مدیری حل شد؟! اصلا مشکلتان با آقای مدیری چه بوده؟
- خودم هم خوشحال می شدم بدانم این مشکل چه بوده است؟ پیش از این فعالیت های تلویزیونی و درگیری در پروژه های سینمایی اجازه نمی داد با مهران مدیری همکاری کنم. زمانی که او در تلویزیون بود، من خارج از تلویزیون کار می کردم و شرایط برای همکاری فراهم نمی شد. بعد من به تلویزیون آمدم و او دیگر در تلویزیون کار نمی کرد ...
در این چند سال اخیر، این اولین کاری بود که به من پیشنهاد کرد و من هنوز در مرحله پیش تولید کار خودم (یک سریال ویدیورسانه ای) بودم اما کار آقای مدیری که شروع شد، ترجیح دادم به آن بپردازم تا حداقل سوالاتی که در ذهن همکاران شما وجود دارد که چرا من و مهران مدیری با هم کار نمی کنیم، پاسخ داده شود. من حتی از مردم شنیدم که چرا برخورد فیزیکی داشته اید و همدیگر را زده اید؟! بالاخره اینها هم حواشی و جاذبه های کار ماست که بعضی جاها حرص درآورد می شود.
نسبت به کارهایی که قبلا با آقای مدیری داشته اید، شکل شوخی ها و میزان شوخی ها با امروز و این کار چقدر فرق کرده است؟
- اینکه مردم ما اخم پسند شده اند یک مقوله است، و اینکه ما برای پرداختن به یکسری مسائل اجتماعی چقدر محدودیت داریم. مسئله دیگری است. ما شوخی هایی را که مردم زمانی به آنها می خندیدند، بیش از حد تکرار کردیم. دلیلش هم این بوده که فضا برای نویسندهایمان باز نبوده تا به قسمت های دیگر جامعه بپردازند. همین محدودیت ها باعث شد که ما بارها و بارها همان موضوعات تکراری را تکرار کنیم و خیلی هم که تلاش کردیم.
توانستیم در شکل و شمایل تغییر ایجاد کنیم یا چاشنی اش را عوض کنیم اما در این مجموعه سراغ موضوعاتی رفته ایم که تا قبل از این کمتر دیده شده اند و این خود جذابیت را بالا می برد. قرار گرفتن این تعداد از بازیگران در کنار هم و در چنین تیمی، ایجاد جاذبه می کند و ما باید توقعی را که از این مجموعه به وجود آمده، برآورده کنیم ومواظب باشیم توی ذوق مخاطب نخورد.
شاید چون مردم پول می دهند و این دی وی دی ها را خریداری می کنند، توقعشان بیشتر می شود تا زمانی که بخواهند از تلویزیون تماشا کنند.
- نه، خیلی فرق نمی کند. وقتی ما مخاطب را پای برنامه نمایشی نشاندیم، باید به او احترام بگذاریم و بهترین ها را برایش مهیا کنیم. چه در سینما، چه در تلویزیون، چه در ویدویو، به هر حال ما داریم برای مردم کار می کنیم و زمان می گذاریم. باید اشتباهاتمان را به حداقل برسانیم. مردم اگر پای تلویزیون هم که بنشینند، باید بهترین ها را برایشان فراهم کنیم. ما فقط در ظاهر برای تلویزیون پولی پرداخت نمی کنیم. مردم حتی هزینه همان پروژه تلویزیونی را هم که می بینند دارند پرداخت می کنند منتها به چشم نمی آید. در کل حق مردم دیدن بهترین هاست و ما همه جا در مقابل سلیقه مخاطب تسلیمیم.
شما که خوتان سال هاست کار طنز می کنید، فکر می کنید حالا واکنش مردم به شوخی های سیاسی چه می تواند باشد؟ با این همه محدودیتی که داریم، مردم بعد از پرداخته شدن به این موضوعات قرار است به چه چیزی بخندند؟ به اتفاقات تلخی که پیش از این برایشان افتاده؟
- مگر سیاستمداران ما اتفاق تلخی هم برای مردم به وجود آورده اند؟! ان شاءالله که اتفاق تلخی نیفتاده، ولی اگر افتاده ببینند.
از بین کاراکترهایی که بازی می کنید، کدام یکی را بیشتر دوست دارید؟
- تنوع پرسوناژها خیلی زیاد است و من آیتم ثابتی نداشته ام. در سه تا از به قول شما شوخی های سیاسی، در نقش مهمان گفتگوی ویژه خبری بوده ام. در حالی که اصلا از قبل تعریف نشده بود که من این آیتم را ثابت بازی کنم. گرچه به طور مثال از ابتدا قرار بود مهران غفوریان محاکمه شود اما برای من اینطور نبود و سعی هم کردم که تیپ ثابتی برای نقش ها نداشته باشم و متنوع بازی کنم. هر بار با یک تیپ و یک سمت متفاوت.
خب بین همین ها کدام کاراکتر برای شما ویژه تر است؟
- هر کدام وقت ارائه نقش جذابیت خود را داشتند. مهران مدیری در کارهایش همیشه یک چیز غافلگیرکننده دارد که برای خود بازیگر غافلگیر کننده تر از مخاطب است. مثلا یکدفعه سر صحنه می گوید: جواد! برای این پرسوناژ می تونی لهجه بگیری؟ و من در همان لحظه باید با لهجه بروم جلوی دوربین. حفظ کردن آن پنج، شش صفحه دیالوگ یک طرف، لهجه گرفتن هم یک طرف دیگر.
البته همه اینها از این جهت که همه ما را در معرض آزمون خطا قرار می دهد و «آنِ» بهتری را می توانیم از خودمان بشناسیم ودر آینده تیپ های متنوع تری ارائه دهیم مفید است. فضای آیتم فضایی سیاه مشقی و تمرینی است برای ساخت آدم های مختلف ممکن است من امروز نقش یک مدیر را بازی کنم و فردا در نقشِ یک معتاد باشم، باید در آن خودم را عوض کنم.
معمولا هم همان روز برای نقش ها حاضر می شوید؟
- بله، آقای مدیری اعتقاد ندارد به اینکه شما متن را از قبل بدانید و زمانی که داریم می رویم برای گریم، تازه متوجه می شویم قرار است چه نقشی را بازی کنیم.
پس هیجان کار خیلی بالاست، اینطور نیست؟
- بله، هیجان بالاست، ضربانمان بالاست، عمرمان کوتاه است، همه اینها هست. (می خندد)
شوخی کردن همیشه نسبتی با ناراحت شدن دارد. ترسی وجود دارد که کسانی که با آنها شوخی می شود، ناراحت شوند. شوخی کردن چه فرقی با نقد کردن دارد؟ اصلا فرق دارد؟
- شوخی کردن قطعا فضایش دوستانه تر از نقد است. دوتا دوست می توانند با یکدیگر شوخی کنند، ولی دلیلی ندارد یک منتقد حتما دوست من باشد و شاید با نگاه خصمانه ای بیاید نقد کند و به چالش بکشد یا زیر سوال ببرد، ولی فضای شوخی فضایی کاملا صمیمی است.
گرچه بعضا در شوخی هایم که می کنیم، نگاه نقادانه در لفافه وجود دارد. اینها جاذبه های شوخی های ماست و امیدواریم به کسی برنخورد. همه اینها قرار است در مقام یک شوخی باشد. شاید ما بعضی جاها کاریکاتوری از آن آدم ها و موقعیت ها می شویم اما اینها اتفاقاتی کاملا دوستانه هستند.
نظر کاربران
اصلا بازی خوبی نداره.همش ادا بازی در میاره،تو همه فیلم هاشم یه جور بازی میکنه،کی این ها رو بازیگر میکنه نمیدونم!!!!
پارتی عزیزم