امیر علی اکبری؛ حالا نوبت UFC است!

روزنامه همشهری - مهرداد رسولی: تمرین که تمام می‌شود دیگر نای بلندشدن ندارد. چند لحظه خودش را روی طناب‌های دور‌تا‌دور رینگ رها می‌کند تا حالش جا بیاید. وقتی از رینگ بیرون می‌آید به سمت ما حرکت می‌کند و بعد از خوش‌و‌بش و خوشامدگویی روی صندلی می‌نشیند تا برای گفتگو آماده شود. حالش که جا می‌آید می‌گوید من اصلا اهل گفتگو نیستم، اما امروز میزبان شما هستم و بر حسب وظیفه روبه‌رویتان نشسته‌ام.

امیر علی‌اکبری حدود ۳ سال است که از تشک کشتی فاصله گرفته و به قول خودش پرونده پهلوانی را بسته، اما اخلاق و مرامی که در تشک کشتی آموخته از او جدا شدنی نیست. او که بعد از پشت سر گذاشتن موفق چندین مبارزه یا «فایت» به اوج شهرت رسیده و از MMA به سطح بالاتر یعنی UFC صعود کرده، حالا در باشگاه شخصی‌اش در حوالی پونک روبه‌رویمان نشسته تا از فراز و فرود‌های عجیب زندگی ورزشی‌اش بگوید. این نخستین گفت‌وگوی مطبوعاتی این فایتر ایرانی بعد از پیوستنش به سازمان UFC است.

شما بعد از خداحافظی با دنیای کشتی به MMA پیوستی و جنگیدن و ماجراجویی در هنر‌های رزمی ترکیبی را به زورآزمایی روی تشک کشتی ترجیح دادی، اما حال‌و‌هوای این دو رشته به کلی متفاوت است. در کشتی مرام پهلوانی حرف اول را می‌زند، اما در هنر‌های رزمی ترکیبی باید داخل قفس بروی و با چنگ و دندان مبارزه کنی. کنار آمدن با این موضوع برای شما که قهرمانی در مسابقات جهانی کشتی‌فرنگی را هم در کارنامه داشتی سخت بود یا آسان؟

کشتی با همه اصول اخلاقی و انسانی‌ای که دارد برایم تمام‌شده است و هنر‌های رزمی ترکیبی یعنی مبارزه تمام عیار؛ مبارزه و جنگیدن برای بردن و نباختن. اینجا اگر قرار باشد پهلوان بازی دربیاوری و در فضای کشتی بمانی هیچ اتفاق خاصی برایت رخ نمی‌دهد و بعد از مدتی خسته می‌شوی و می‌روی. در MMA باید بجنگی و در کنار جنگ و مبارزه برای برنده شدن رفاقت را هم از یاد نبری. نمی‌گویم در MMA دوستی و رفاقت معنا ندارد. اینجا در کنار همه این حرف‌ها باید بجنگی. هر ورزشکاری که روحیه جنگندگی و مبارزه‌طلبی داشته باشد می‌تواند در فایت دوام بیاورد.

وقتی وارد مسابقات شدی، چنین روحیه‌ای داشتی؟‌

می‌توانم بگویم حس جنگندگی از بچگی در نهاد من بوده و زمانی هم که کشتی می‌گرفتم همه مرا به‌عنوان یک کشتی‌گیر جسور و جنگنده می‌شناختند. وقتی به MMA آمدم این حس را تقویت کردم و تصورم این است که در این چند سال قدرت جنگندگی‌ام بیشتر شده است.

بعد از خداحافظی با دنیای کشتی انتخاب‌های دیگری پیش رو داشتی. چه اتفاقی افتاد که مبارزه در MMA و سرشاخ شدن با رقبایی که برخی از آن‌ها ترسناک به‌نظر می‌رسند را انتخاب کردی؟

دلیل اصلی‌اش این بود که هنر‌های رزمی ترکیبی تنها رشته ورزشی است که در آن می‌شود از فنون کشتی هم کمک گرفت. شاید به همین دلیل خیلی از قهرمانان کشتی جهان بعد از دوران بازنشستگی در این رشته فعالیت می‌کنند و بیشتر آن‌ها به موفقیت هم رسیده‌اند. دلیل دیگرش این بود که ۱۵ سال در کشتی تمرین کردم تا این بدن را بسازم و نمی‌خواستم به راحتی آن را از دست بدهم. همان موقع که کشتی می‌گرفتم به لحاظ بدنی از خیلی کشتی‌گیران مطرح جهان جلوتر بودم و حیفم می‌آمد این بدن را به حال خودش رها کنم.

هم‌دوره‌های شما در تیم ملی کشتی، هر کدام به سرنوشت عجیبی دچار شدند. چند نفر بنا به دلایلی نامعلوم و به‌طور ناگهانی با کشتی وداع کردند و تعدادی هم کارشان به قتل و زندان و خودکشی رسید. فکر می‌کنی MMA تو را در امان نگه داشت؟

وقتی انرژی بیش از حد داری و به قول معروف برای خودت گردن‌کلفتی هستی نمی‌توانی آرام در خانه بنشینی. چنین افرادی قطعا نمی‌توانند مثل یک دانشجو پشت میز بنشینند و خداوند آن‌ها را خلق کرده برای جنگیدن و مبارزه. وقتی سلاح ورزش را از چنین افرادی بگیرید ناخودآگاه به بیراهه می‌روند و همان اتفاقاتی رخ می‌دهد که برای برخی کشتی‌گیران هم‌دوره من افتاد. همانطور که یک شاعر را اگر در قفس هم زندانی کنند شعر می‌گوید، یک جنگجو هم مدام باید در حال جنگیدن باشد و اگر خلع سلاحش کنید ممکن است خودزنی کند.

پس شما الان خودتان را یک جنگجوی تمام عیار می‌دانید؟

من عاشقم؛ عاشق مبارزه. به وقت مبارزه همان حسی را دارم که یک شاعر برای شعر گفتن دارد. شب فایت برایم مثل شب عروسی است.

پس برای کسب درآمد به MMA نیامدی؟

به کسب درآمد هم فکر می‌کردم، اما اولویت اولم نبود. وقتی به جایی می‌رسی که بحث درآمد برای حریفانت مهم است شما هم ناخودآگاه به صرافت می‌افتی که درآمد بیشتری کسب کنی و از این نظر هم خودت را به آن‌ها برسانی و اگر بشود سرآمد بقیه باشی.

به‌عنوان یک فایتر، درآمد راضی‌کننده‌ای داری؟

درآمدم راضی‌کننده است، اما هدف نهایی‌ام این است که بین تاپ‌لول‌های دنیا قرار بگیرم و به‌عنوان نفر اول یا دوم دنیا حرفی برای گفتن داشته باشم.

بابت هر فایت چند دلار دریافت می‌کنی؟

همین قدر بگویم که هیچ ورزشکاری در رشته‌های انفرادی به رقمی که بابت هر فایت دریافت می‌کنم نزدیک هم نشده است.

اگر در کشتی فرنگی می‌ماندی و قهرمان المپیک هم می‌شدی، چنین درآمدی داشتی؟

درآمد یک فایت من با پاداش ۵ قهرمانی در المپیک برابر است.

۱۵ سال از زندگی ورزشی‌ات در کشتی گذشت و در این رشته قهرمان جهان و آسیا شدی، اما برای حضور در MMA از صفر شروع کردی. فکر می‌کنی این بزرگ‌ترین ریسک و چالش زندگی‌ات بوده؟

واقعیت ماجرا این است که دلبستگی زیادی به کشتی پیدا نکردم و به همین دلیل از نظر عاطفی مشکلی نداشتم. بعد از آن اتفاقات، کشتی برای من تمام شد و تصمیم گرفتم زندگی تازه‌ای را شروع کنم. بزرگ‌ترین مشکلم این بود که صورتم به مشت خوردن و دستانم به مشت زدن عادت نداشتند و نخستین روز‌های تمرین خیلی سخت گذشت. گاهی اوقات آنقدر مشت به‌صورتم می‌خورد که به‌شدت حالت تهوع و سرگیجه پیدا می‌کردم و چه شب‌هایی که از شدت درد تا صبح بیدار بودم. از طرفی به‌عنوان کشتی‌گیری که جایگاهی داشتم برایم سخت بود که از یک حریف مبتدی آنقدر مشت بخورم که دچار سرگیجه شوم، اما با توکل به خدا، مقاومت کردم و ایستادم تا اینکه به کلی تغییر سبک دادم و آرام‌آرام با شیوه مبارزه در MMA آشنا شدم.

به‌عنوان قهرمان جهان چگونه با این موضوع کنار آمدی که حتی از حریفان تمرینی‌ات به قول معروف کتک بخوری؟

حالا که به گذشته نگاه می‌کنم متوجه می‌شوم روز‌های سختی را از سر گذرانده‌ام. در نخستین جلسات تمرینی، رزمی‌کار‌های مبتدی مرا کتک می‌زدند، چون بلد نبودم در دفاع چگونه از دست‌هایم کمک بگیرم و صورتم را بپوشانم. آن روز‌ها گذشت تا اینکه دستانم به حرکت در برابر ضربات حریف عادت کرد و احساس کردم می‌توانم در مسابقاتی که سطح بالایی ندارند شرکت کنم. بعد از کناره‌گیری از کشتی به‌مدت ۲ سال‌و‌نیم و روزی ۲ جلسه تمرین سنگین را پشت سر گذاشتم تا برای حضور در مسابقات آماده شوم.

نخستین ورزشکار ایرانی هستی که وارد مسابقات MMA شد. حریفان خارجی به حضور یک ورزشکار ایرانی در این سطح از مسابقات چه واکنشی نشان می‌دادند؟

شروع مسابقات برایم خوب بود و بلافاصله بعد از نخستین مسابقه‌ام که در تایلند برگزار شد به ژاپن رفتم و در سومین مسابقه هم با بزرگ‌ترین سازمان ژاپن یعنی رایزین که پنجمین سازمان برتر دنیا هم بود قرارداد بستم و ۶ بار برای آن‌ها مسابقه دادم. بعد هم به ACB که سومین سازمان برتر دنیا بود پیوستم و چند مسابقه سنگین برای آن‌ها برگزار کردم و از چند روز قبل هم به سازمان UFC پیوستم و باید با بزرگ‌ترین ورزشکاران دنیا مبارزه کنم.

هنر‌های رزمی ترکیبی، رشته ورزشی خطرناکی است و فنون خطرناکی بین حریفان رد و بدل می‌شود که چندان هم با روحیات شما سازگار نیست. امیر علی‌اکبری که به مهربانی شهره است چگونه داخل قفس می‌شود و اینگونه با رقبایش می‌جنگد؟

خوش قلبی و مهربانی من برای بیرون از محیط مسابقه است. وقتی وارد رینگ می‌شوم آدم دیگری هستم و این را همه اطرافیانم می‌دانند. نخستین روز‌های حضور در مسابقات برای خانواده‌ام سخت بود، اما هر چه زمان سپری شد به این شرایط عادت کردیم و الان خانواده‌ام بزرگ‌ترین حامی من است.

محمد بنا در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود که امیر علی‌اکبری می‌توانست سال‌ها در کشتی قهرمان جهان شود. خودت هم فکر می‌کنی در کشتی به حقت نرسیدی؟

کتاب کشتی برای من بسته شده است و می‌خواهم در مسیر جدیدی که انتخاب کرده‌ام، سال‌ها پرچمدار ورزش ایران در میادین بین‌المللی باشم. دوست دارم یک ایرانی در این رشته نفر اول دنیا باشد.

عده‌ای از کارشناسان معتقدند برای شکست دادن حریفانت، بیش از آنکه تکنیک به خرج بدهی به قدرت بدنی خوبی که داری متوسل می‌شوی. حالا که به ورزشکار باتجربه‌ای در این رشته تبدیل شده‌ای و به UFC راه پیدا کرده‌ای هنوز هم روی فیزیک بدنی‌ات حساب باز می‌کنی یا با تکنیک‌های مبارزه در رینگ هم آشنا شده‌ای؟

در MMA باید از همه داشته‌هایت برای غلبه بر حریفان استفاده کنی. این فیزیک بدنی هم یک شبه به‌دست نیامده و ۱۵ سال تلاش و عذاب پشت آن بوده است. هیچ کشتی‌گیری صرفا با فنون کشتی نتوانسته در MMA موفق باشد. حتی کشتی‌گیران مطرح دنیا مثل کورتانیدزه و کرم جابر ۳۰ ثانیه بیشتر فایت نکردند. کرم جابر، قهرمان کشتی فرنگی المپیک بود، اما در مسابقات ژاپن با نخستین مشت ناک‌اوت شد و رفت. برخی از روی حسادت می‌گویند امیر علی‌اکبری نان کشتی بلد بودنش را می‌خورد، اما کسانی که با من تمرین کرده‌اند و با من مسابقه داده‌اند خوب می‌دانند از چه چیزی حرف می‌زنم.

اگر زمان به عقب برگردد باز هم MMA را برای ادامه زندگی ورزشی‌ات انتخاب می‌کنی؟

اگر زمان به عقب برگردد ۴ سال زودتر از کشتی خداحافظی می‌کردم و هنر‌های رزمی ترکیبی را انتخاب می‌کردم. هر چه دارم از کشتی است، اما معتقدم اگر زودتر هنر‌های رزمی ترکیبی را انتخاب می‌کردم قطعا ورزشکار موفق‌تری بودم.

فکر می‌کنی آنقدر فرصت داری تا در این رشته به جایگاهی که می‌خواهی برسی؟

تردید ندارم که با کمک خدا و اهل‌بیت (ع) به جایی که می‌خواهم می‌رسم. هدفم رسیدن به جایگاه اول یا دومی دنیاست و با تمریناتی که انجام می‌دهم به هدفم خواهم رسید.

پله‌پله بالا آمدم

خبر پیوستن امیر علی‌اکبری به سازمان UFC مثل یک بمب در رسانه‌ها سر و صدا کرد، اما قطعا پشت این خبر کوتاه و البته جذاب، کلی تلاش و زحمت وجود دارد. مبارز ایرانی ما از این راه پیموده شده و سختی‌های آن می‌گوید.

شاید شدت تمرین در هیچ رشته ورزشی‌ای به اندازه هنر‌های رزمی ترکیبی سنگین نباشد. روزی چند ساعت تمرین می‌کنی؟

روزی ۲ جلسه تمرینی ۲ ساعته را پشت سر می‌گذارم و اینگونه نیست که به راحتی وارد رینگ شوم و مبارزه کنم. باید ماه‌ها تمرین کنم، کتک بزنم و کتک بخورم و تکنیک‌ها را مرور کنم تا برای یک فایت آماده شوم. من برای آخرین فایت ۶‌ماه تمرین شبانه‌روزی را پشت سر گذاشتم. فشار تمریناتم به حدی بالا بود که چند روز مانده به شروع مسابقه، ۴ روز در بیمارستان بستری شدم. به‌عنوان فایتر باید هزار بار در تمرین بمیرم تا یک‌بار در مسابقه برنده شوم. هر ورزشکاری می‌داند ضربان ۲۲۰ یعنی چه؛ یعنی تمرین تا حد مرگ و خطر ایست قلبی. شما باید همه این فشار‌ها را تحمل کنی تا بتوانی ۳ تایم ۵ دقیقه‌ای در رینگ طاقت بیاوری و با یک حریف تنومند فایت کنی.

چگونه به UFC راه پیدا کردی؟

برای رسیدن به این مرحله باید پله‌به‌پله حرکت کنی. هر بار که با حریفان قدرتمند مبارزه کنی و آن‌ها را شکست بدهی با سازمان‌های مهم‌تر قرارداد می‌بندی و به سطوح بالاتر راه پیدا می‌کنی. هر ورزشکاری که کیفیت مبارزاتش به قهرمانان سرشناس این رشته برسد UFC برای عقد قرارداد با او پیشقدم می‌شود.

پیوستن به UFC برای شما یک چالش تازه است یا یک رویارویی ترسناک با غول‌های دنیا؟

این رویارویی قطعا برایم ترسناک نیست و به‌شدت جذاب است، اما کار سختی در پیش دارم. اینجا می‌توانم به خوبی خودم را محک بزنم و بدانم که بین خوب‌های دنیا چه جایگاهی دارم. در UFC معلوم می‌شود که کدام ورزشکار می‌تواند بگوید در دنیا بهترین است.

چه زمانی نخستین مسابقه را در UFC برگزار می‌کنی؟

یکسری مشکلات و موانع بر سر راه من قرار داد و اگر این موانع برطرف شود ظرف ۳ یا ۴‌ماه آینده نخستین فایت را برگزار می‌کنم. UFC به تازگی در همه جای دنیا به‌خصوص در آسیا و خاورمیانه فایت‌ها را برگزار می‌کند و احتمال اینکه فایت‌های من هم در این منطقه برگزار شود زیاد است.

استقبال تماشاگران ایرانی از مسابقاتی که در کشور‌های مختلف دنیا برگزار می‌کنی چگونه است؟

در ۳ فایت آخری که برگزار کردم به‌خصوص فایت آخر که در سن‌پترزبورگ بود، یک چهارم تماشاگران داخل سالن ایرانی بودند و حدود ۱۵۰۰ نفر مرا تشویق می‌کردند. این انرژی که از ایرانی‌ها می‌گیرم باعث می‌شود فشار تمرین‌ها را تحمل کنم و جا نزنم.

دوست داری در دنیا به‌عنوان یک پهلوان ایرانی شما را بشناسند یا یک مبارز جنگجو؟

پهلوانی برای کشتی است و سزاوار آقا تختی بود. من کتاب پهلوانی را بسته‌ام و دوست دارم به‌عنوان یک جنگجوی ایرانی شناخته شوم.

به آمریکایی نمی‌بازم

کمتر ورزشکاری به اندازه امیر علی‌اکبری حریفان آمریکایی را در مسابقات MMA شکست داده و پیروزی در برابر آمریکایی‌ها برای او عادت شده است. علی‌اکبری سال قبل هم به راحتی شلتون را برد و به رکورد ۳ برد متوالی در برابر حریفان آمریکایی رسید.

فایت‌هایی که تاکنون با حریفان آمریکایی برگزار کردی خیلی مورد‌توجه مردم و رسانه‌ها قرار گرفته است. شکست دادن حریفان آمریکایی برای خودت هم مهم است؟

برایم مهم نیست که در برابر چه فایتری ایستاده‌ام و هدف اولم این است که بتوانم فایت کنم، اما وقتی حریف آمریکایی می‌شود و مردم ایران کنارم قرار می‌گیرند، فضا به کلی تغییر می‌کند و همین باعث می‌شود برای فایت با حریفان آمریکایی بیشتر تمرین کنم.

تاکنون چندبار با حریفان آمریکایی رودررو شده‌ای؟

۳ بار با حریفان آمریکایی فایت داشته‌ام که هر ۳ بار آن‌ها را شکست داده‌ام. آخرین بار سال قبل بود که «شلتون» آمریکایی را در کمتر از ۲ دقیقه شکست دادم. به‌خاطر مردم ایران همه تلاشم را می‌کنم تا هیچ وقت به یک آمریکایی نبازم.

ماجرای سربند معروف امیر علی‌اکبری چیست؟

امیر علی‌اکبری معمولا با پرچم ایران یا پیشانی‌بند وارد رینگ می‌شود و به همین دلیل مورد‌توجه رسانه‌های خارجی هم قرار‌می‌گیرد. او با صراحت می‌گوید نیت سیاسی ندارد و استفاده از پیشانی‌بند «یا حیدر کرار» به ریشه‌های مذهبی‌اش برمی‌گردد.

پیروزی سال قبل در برابر «تایلر کینگ فایتر» حریف آمریکایی بازتاب زیادی در رسانه‌ها داشت. به‌خصوص وقتی با پیشانی‌بندی وارد رینگ شدی که یک شعار مذهبی روی آن نوشته شده بود. کمی درباره این سربند توضیح می‌دهی؟

ریشه‌های مذهبی من به کودکی مربوط می‌شود و از بچگی عاشق اهل‌بیت (ع) بوده‌ام. خدا را شکر به جز اهل‌بیت (ع) زیر پرچم کسی نبوده‌ام. قبل از آن مسابقه هم به عشق مولا پیشانی‌بند «یا حیدر کرار» را بستم. وارد رینگ شدم چرا که مولا علی (ع) در همه مسابقاتی که داشتم الهام‌بخش من بوده است. بگذار عده‌ای بگویند سربند امیر علی‌اکبری سیاسی است، اما مردم می‌دانند در دل من چه می‌گذرد.

بعد از مسابقه با حریف آمریکایی عده‌ای بحث حمایت شما از سوی مدیران بالادستی ورزش را مطرح کردند. آیا تا به حال از چنین حمایت‌هایی منتفع شده‌اید؟

من سیدهستم و خون اهل‌بیت (ع) در رگ‌هایم جاری است و انس و الفتی که بین من و اهل‌بیت (ع) است را با مال دنیا تاخت نمی‌زنم. شاید زبانی به من گفتند ماشاءالله، خدا قوت، اما تا‌کنون هیچ حمایتی از من نشده و اگر کسی مدعی است که از نظر مادی مرا حمایت کرده در رسانه‌ها اعلام کند.

MMA

MMA مخفف عبارت «Mixed Martial Arts» و به زبان ساده ترکیب هنر‌های رزمی است. به‌طور کلی به مجموعه‌ای از رقابت‌های رزمی حرفه‌ای اطلاق می‌شود که در آن‌ها از تکنیک‌های مختلف رزمی، از انواع مشت و لگد‌ها گرفته تا تکنیک‌های قفل، اهرم کردن‌ها، پرتاب‌ها و تکنیک‌های خاک استفاده می‌شود. قوانین این رقابت‌ها با حداقل محدودیت‌ها تهیه شده تا جایی که رقابت‌های MMA هم‌اکنون آزادترین رقابت‌های رزمی جهان محسوب می‌شود. سازمان‌های متعددی با قوانین مختلف و تحت نام‌های گوناگون اقدام به برگزاری رقابت‌هایی از این دست می‌کنند.

UFC

بالاترین سطح رشته MMA را می‌توان سازمان UFC آمریکا دانست که فایتر‌ها در آن مبارزه می‌کنند. در حقیقت UFC سازمانی است که برترین‌های این رشته در آن مبارزه می‌کنند و حالا ایران هم یک مبارز در این سازمان دارد.