یک هفته و چند چهره؛ نامهی آخر!
سه سال بعد؛ نمیدانم باید خوشحال باشم یا ناراحت؟! این اولین بار است که نثر این ستون راوی اول شخص دارد و این آخرین بار هم خواهد بود!
برترین ها - ایمان عبدلی: سه سال بعد؛ نمیدانم باید خوشحال باشم یا ناراحت؟! این اولین بار است که نثر این ستون راوی اول شخص دارد و این آخرین بار هم خواهد بود! «هفت چهره» و بعد «چند چهره» به پایان رسید و این اتفاق بزرگی است برای من که از ظهر چهارشنبه تا ظهر جمعهی هر هفته، پر از کلمات این ستون بودم و حالا جای خالی اش به چشمِ ذهنم خواهد آمد. جای خالیِ این که چه باید بنویسم و اصلا مهمتر این که چه چیزهایی را نباید بنویسم، نوشتن که تمام میشد، مرور و مرور مرور... بعدِ انتشار، من بودم و کامنتهایی که هر کدامشان را چندبار میخواندم و چه خوشبخت بودم که هیچ کدامشان غرض نداشت، عصبانیت داشت و مهر البته، اما همه اصیل بودند و برای من و برای هر «منی» یک تریبون نعمت بزرگی است.
شاید برای هر پایانی باید دلیل داشت، اما اتفاقا آغاز دلایل بیشتری میخواهد؛ روزی که شروع شدیم قرار بود اتفاقات مهم هفته را با تمرکز بر چهرهها (در محصولی جذابتر از یک مطلب صرفا تحلیل) مرور و تا حدی تحلیل کنیم، با ادعای این که کمتر جانب دار باشیم و اگر امکانش بود، فکرهایمان را به اشتراک بگذاریم، برای من این تجربه ارزشمندی بود، گو این که فضای تحلیل آن هم هفتگی و منظم (طی سه سال، فقط دو پنجشنبه غایب بودم!) بی نهایت دشوار است و میدانم که خیلیهایتان درک میکردید و میبخشید نوسانات این ستون را، به هر حال من با اینجا «زاویه دید» گرفتم و آن را تا حد وسع قلمکی که داشتم انتقال دادم.
حالا از این به بعد میخواهم قدر این «پیوند» را بدانم با فرض این که چیزی از اینجا به شما رسیده و تمایل داشتهاید که رفاقتمان را ادامه بدهیم. یادداشتها را به صورت پراکنده و بسته به سوژههای روز (به طور خاص فرهنگی) در بخش خبری سایت ادامه خواهم داد و نکته قابل ذکر دیگر این که اطلاع رسانی درباره یادداشتها را در صفحه اینستاگراممeman.abdoli پُست خواهم کرد. یادآوری این نکته هم شاید بد نباشد که «پایان» جایی رخ میدهد که «امکان» نیست، آخرِ این نامهی آخر را به دوستی مُهر میکنم و همین!
نظر کاربران
نرو نرو اگه بری جات خالیه
پاسخ ها
آقای عبدلی من منتظر نوشته هاتون در بخش خبری هستم مهم نیست چه وقت مینویسی،مهم اينه که نوشتنت تداوم داشته باشه.شما بنویس برای مردم ایران با آرزوی سلامتی وموفقيت برای شما
یه خسته نباشی جانانه به آقای عبدلی
صد حیف که یک هفته و چند چهره که یکی از و به نظرم بهترین قسمت برترین ها بود دیگر نیست.
موفق باشی جناب عبدلی
پاسخ ها
ميخوای فقط فرهنگی بنویسی؟چرا؟لطفا اجتماعی هم بنویس.شاید اجازه ندن سیاسی بنویسی ولی اجتماعی رو حذف نکن
what?????????
سلام. چقدر حیف!!!
جای ستون شما واقعا خالی خواهد ماند. این ستون وزین ترین مطلب برترینها بود... خدا نگهدارتان باشد.
سلام. چقدر حیف!!!
جای ستون شما واقعا خالی خواهد ماند. این ستون وزین ترین مطلب برترینها بود... خدا نگهدارتان باشد.
واای ایمان عزیز خیلی ناراحت شدم به خدا.اون روز که در مورد مومیایی نوشتی و بعد برداشتین فهمیدم که یروز کار به این جا ختم میشه.واقعا ناراحت شدم.حیف شد.البته شما هم تقصیر نداری هر کی بخواد کار خوب انجام بده زود ساکتش میکنن.اگه بنا به هر عللی جایز ال
سکوت شدی بودن که موفق بودی و کارت خیلی درست بوده.از صمیــــــــــم قلبم نارحت شدم خداییییییییی
اولین کار پنج شنبه های من خوندن این صفحه بود و خیلی جذاب بود و روشنگر متن آخر نگران کننده بود برای ادامه آزاد کار. به هر حال موفق باشید با فکر و ذهن آزاد.
خسته نباشی
به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقیست.....
چه ربطی داشت؟
سه سال بعد؛ نمیدانم باید خوشحال باشم یا ناراحت؟!
حرف دل خیلی از ما.خدایا خودت هوامون رو داشته باش.
چه حیف بخش خیلی خوبی بود ممنون بابت زحماتتون
تنها بخش مفید برترینها که کمی باعث تامل و تفکر میشد. متاسفم
هنوز اونقدر مرور میکردی اینقدر قلنبه سلنبه مینوشتی جهت دارم مینوشتی و هیچ وقت انصاف نداشتی امیدوارم در جاهای دیگه حداقل رویه ات عوض کنی و فکر نکنی بی نقصی و نیازی به تغییر نداری
حیف... کاش میشد ترک نکنید این قسمت رو و حذف نکنید این بخش رو.
دیگه به این حذف شدن ها عادت کردیم.
واو! واقعا كامنتا رو مي خوندي؟ پس چرا هرچي اشتباهات نگارشي رو بهت گوشزد مي كرديم اصلا توجهي نمي كردي ؟
من شغلم طوریه که آخر هفته ها سرم شلوغ تره. هر پنجشنبه صبح قبل از شروع کارم این صفحه رو می خوندم. به خاطر تحلیل های زیبا و تامل برانگیزتون و بینشی که تو این مدت به خوانندگان این صفحه دادید ازتون سپاسگزاریم. از جانب خودم متاسفم که هیچ وقت کامنت نذاشتم و کمکی به اینتراکتیو بودن فضای اینجا نکردم. موفق باشید.
اعتراف مي كنم با اينكه خيلي وقتا قلم كجدار و مريز و محتاطتون رو نمي پسنديدم و اين اواخر همه ي مقاله رو نمي خوندم ولي اين بخش از برترين ها يكي از دلايل سر زدنم به اينجا بود چون حداقل با اتفاقات مهم و چهره هاي تاثيرگذار آشنا مي شدم .
كاش آخر هفته باز هم كل مطالب رو در قالب يه قسمت تكرار مي كردين
میشه نری؟من و خیلی های دیگه ،بهتره بگم ما به بودنت عادت کردیم...عادت کردیم به تحلیل هات حتی یکبار هم ندیدیمت ولی یه جورایی وابسته شدیم به قلمت...تو زندگیم هیچ جا رو ندیدم راجع به هر اتفاقی بی طرف بنویسه همه یا اینوری ان یا اونوری ولی تو بی طرف بودی با منطق صحبت کردی .....نرو خواهش میکنم...
دروووود...چقد حیف!!!
نههههههههه تحلیل هاتون خووووب بودن باعث میشد به موصوع از زاویه های دیگه نگاه کنیم. قرار بود هر دفعه که سوژه داشتید بیاد الان که کلا بستید مطلب رو:'(
خرم آن نغمه که مردم پسپارند به یاد
نرووووووو دل برترینها فقط به بودنت خوشههههههه
برترینهارو فکر رفتنت می کشههههه
تو این دوره زمونه ای که همه رو ساکت می کنن تو بمون و حرفاتو بزن نزار زورشون بهت برسه
اینم از شما که رفتین!!!
سلام به شما.
ممنون بابت زحماتتون.
به شخصه دوس داشتم که روال همیشگی برقرار می موند و هفتگی بود مطلب.اما به هر دلیل نشده.
احساس کردم نظرات بیشتر احساسیه امروز.جملاتی مثل«میشه نری» یا «بهت عادت کردیم» و....
نمی دونم این احساسی برخورد کردن با هر مسئله ای چقد خوبه یا چقد بد ولی انگار جوهره اصلی بخش تقریبا عظیمی از مردم ما همینه.
به نظرم خوبه به جای فرد،به تفکر درست عادت کنیم.به قضاوت عادلانه(تا جای ممکن،نه ایده آل) و .....
به هر حال منتظر ادامه مطلبتون در روزهای آتی هستم.
فقط یه سوال کسی بهت گفته دیگه اجازه کار نداری؟؟خیلی سواله برام
وای چرا؟؟؟!!!
با اینکه گاهی اوقات با بعضی از دیدگاهاتون موافق نبودم ولی در کل عالی بودید، چقدر حیف، امیدوارم به زودی در حال و هوایی بهتر از این روزهای سخت که در حال سپری شدن هستند، برگردید،اگر در این مدت از نظرات بعضی از دوستان وخود من. آزرده شدید حلال کنید.
هيچي ديگه اين بخش از برترين ها هم كه حذف شه مجله رو به زردتر شدن مي ره اين بخش جدي و شكيل بود
بعضی مواقع علیه خانمها مینوشتی ومنم جوابت رو میدادم.راستی چرا با خانمها خوب نبودی؟متاسفانه این دید متعصبانه ومردانه به خانمها رو اکثر مردای ایرانی دارن ولی باید نظرتونو نسبت به خانمها تغییر یا تعدیل کنید.ولی بحثهای اجتماعی تون خوب بود و ما هم دوست داشتیم.
کاشکی چرایی اش رو هم می گفتی. واقعا چرا؟
سلام خسته نباشید 3سال بعد یعنی سال94امدی چی شده میخوای بری من همیشه میخوندم همه را
منم خیلی وقتا مخالف نقداتون بودم اما همین تنوع نظرات ونقدها؛باعث روشنگری میشه،امیدوارم کسی مجبور به رفتنون نکرده باشه؛زنده باشی
امیدوارم دوباره تواین صفحه ببینیمت
مي بينم كه عكس ليلا جوونت رو هم گذاشتي:)))
برترینها
ستون فرهنگی رو که برداشتی
یک هفته هفت چهره رو هم که بستی
کامنت ها رو که ۱۰ ساعت بعد از انتشار پست چاپ می کنی اونم با سانسور
الان ما دقیقا برای چی باید بیایم اینجا؟؟؟؟؟
پاسخ ها
واسه ديدن تبليغات و خاندان سلطنتي انگليس
ستون و عمود برترین ها شکست
پاسخ ها
جوگير نشو :))))))
با عرض سلام و خسته نباشین خدمت دست اندرکاران سایت به خصوص قسمت چند چهره
از اینکه این ستون به پایان خود رسیده است خیلی متاسفم چون من فقط به خاطر این بخش به سایت سر می زدم امیدوارم که دوباره این بخش راه اندازی شود
خیلی حیف شد
درد و بلات بخوره تو سر شاهین نیا
پاسخ ها
برای طرز فکر و ادبیاتت متاسفم کابوی
خخخخخخخخخخخخ
متاسفانه نوشته هاتون کاملا با قصد و غرض است و معلوم است جانب کدام طرف را نگه میدارید .
خوب میدانید
متاسف شدم. این که بدون سوگیری و منصفانه و با قلمی متفاوت از انچه تا به حال خوندم، نقد میکردید برایم جالب و جذاب بود. حیف شد چون سرستون مطالبتون هم تیتر جذابی داشت؛ یادم هست ابتدا هفته و 7 چهره بود اگر اشتباه نکنم...حالا برای پرهیز از تکرار ریتم تشریف میبرید یا دیگران قدرتون رو ندونستن؟ شایدم بخاطر حق التحریر....
شاید گاهی باید رفت و گذاشت چیزی بماند که نبودمان را گرانبها کند...
نمیدانم...شاید باید سر به زیر رفت...هر چند با اندوه!
شاید باید با لبخندی بر لب رفت هر چند باری سنگین بر دل و دوش...
رفتن همیشه بد نیست...
هرچند شکسته...
شاید باید آنگونه بروی که دیده شوی و حضورت مثل لمس بال یک پروانه حس شود....
پاینده باشی آقا ایمان .... ممنون که از مردم خوزستان حمایت کردی ..... دوستت داریم تا ابد
پاسخ ها
وحيده؟
ایمان دارم هیچ گاه شما متوقف نمی شوید ، و دوباره حرف های شما با شکلی جدید به ما می رسه.
سلام
متن مبهم بود
ولی مبهم بودنش گویا .
با بسیاری از تحلیل هاتون موافق نبودم
و با بسیاری موافق .
ولی حضورتون بسیار مثبت و خردمندانه بود
قابل احترام بودید
کاش و کاش و کاش میماندید ...
حیف وصدحیف .میومدیم برترینها که مطالب تو رو بخونیم واین حس همدردی مشترک از آلام مون کم میکرد اینم تموم شد !!!!!
هر هفته منتظر پنجشنبه بودم تا یک هفته شما رو بخونم و هر چند که با بعضی از دیدگاه هاتون موافق نبودم ولی بسیار آموختم.