۱۰ دانشمند سرشناس و خوفناک رایش سوم

وب سایت روزیاتو - حسین علی پناهی: در سال های واپسین منتهی به جنگ جهانی دوم، بسیاری رایش سوم را به عنوان قدرتمندترین و خوفناک ترین کشور در زمینه علم و تکنولوژی می شناختند. با ترکیب دانش های پنهان و جادوگری با مهندسی مدرن و فیزیک، آدولف هیتلر به کمک دانشمندان نازی می خواست که به طور کامل بر عالم ماده و روح تسلط یابد تا بدین ترتیب ارباب تمام جهان لقب گیرد.

قدرت و توانایی حکومت رایش سوم در دستان هیتلر به قدری جذاب بود که بسیاری از دانشمندان و فعالان اقتصادی آمریکایی نیز به سمت اتحاد با آلمان نازی متمایل بودند و هیچ نیازی به مقاومت در برابر این ابرقدرت جهانی در حال رشد نمی دیدند. حتی بسیاری از این سرمایه داران و فعالان برجسته اقتصادی سعی داشتند با کمک به یک ژنرال فاشیست آمریکایی، دولتی فاشیستی آمریکایی را جایگزین دولت سوسیالیست فرانکلین روزولت نمایند.

با توسعه سرزمین های آلمان و افزایش قدرت و اعتبار این کشور، هیتلر بیش از پیش نسبت به قدرت صنعتی ایالات متحده رشک می برد. او رویای اتحاد بین دانش مستتر المان و نیروی کار و قدرت صنعتی بی مثال آمریکا را در سر می پروراند که تسلط حکومت رایش سوم بر آینده این کره خاکی را تضمین می ساخت. اگر چه هیتلر در نهایت بازنده میدان نبرد جنگ جهانی دوم شد اما رویای او تا حدودی به واقعیت بدل شد.

رهبران نظامی و صنعتی آمریکا بدون این که تحت تاثیر دادگاه های مختلف مربوط به جنایتکاران جنگی آلمان نازی قرار بگیرند و بدون توجه به این اتهامات، بسیاری از دانشمندان طراز اول نازی را پس از پایان نبردها به استخدام خود درآوردند. در نتیجه این عملیات مخفی که به نام عملیات «سنجاق» (Paperclip) شناخته می شد، پیشرفت های خیره کننده ای در زمینه پزشکی و مهندسی در ایالات متحده شکل گرفت که از آن میان می توان به توسعه و تکمیل پروژه راکت های فضایی و شکل گیری سازمان فضایی ناسا اشاره کرد.

از بسیاری از جهات می توان نقش دانشمندان پروژه «سنجاق» را در قدرت و برتری غیرقابل انکار ایالات متحده در زمینه نظامی و اقتصادی در سال های پس از پایان جنگ جهانی دوم برجسته ساخت. اما هر یک از این دانشمندان دارای گذشته ای مبهم و گاه مشکوک بودند که توسط رسانه های آمریکایی نادیده گرفته شده و یا ماست مالی می شدند. آن ها کم و بیش در پروژه های غیرانسانی دوران حکومت رایش سوم دست داشتند. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با ۱۰ نفر از این دانشمندان برجسته نازی آشنا کنیم که علیرغم سهمشان در جنایات نازی ها، پس از پایان جنگ جهانی دوم به فعالیت های علمی خود در ایالات متحده ادامه دادند بدون این که مورد سرزنش و موأخذه قرار بگیرند.

۱۰- والتر شیبر

والتر شیبر یک بازیگر کلیدی در تولیدات نظامی دوران رایش سوم به شمار می رفت. تجربه پیش از جنگ او در صنعت نساجی شیبر را برای حزب ناسیونالیست ملی آلمان به شخصیتی مهم تبدیل کرده بود و بدین ترتیب در سال ۱۹۴۳ هیتلر به وی صلیب لیاقت نظامی اهدا کرد. پس از پایان جنگ جهانی دوم، شیبر مورد توجه یک ژنرال نیروهای ویژه تولیدات شیمیایی ارتش ایالات متحده به نام چارلز لوکس قرار گرفت. لوکس در شهر هیدلبرگ آلمان مسئولیت توسعه عوامل شیمیایی اعصاب مانند توبان و گاز سارین را بر عهده داشت.

لوکس به جای این که به گذشته شیبر و دخالت در فعالیت های نازی ها توجه کند، به ارتباط نزدیک وی با هاینریش هیملر و دانش فوق العاده او از گازهای شیمیایی که در طول نبردها توسط ارتش آلمان استفاده می شد توجه داشت. شیبر به مدت ۱۰ سال با نیروهای بخش شیمیایی ارتش ایالات متحده کار کرده و پس از آن توسط سازمان سیا به کار گرفته شد. از آن جایی که وی برای دولت ایالات متحده سودمند بود، شیبر هیچگاه به دلیل جنایت های جنگی اش مورد محاکمه قرار نگرفت. در واقع او نقش مهمی در توسعه گاز سارین داشت که بعدها توسط ارتش ایالات متحده استفاده شد.

۹- هوبرتوس اشتراگهولد

هوبرتوس اشتراگهولد که از او به نام «پدر علم پزشکی فضایی» نام می برند به نیروی هوایی ایالات متحده و ناسا کمک کرد که بسیاری از اصول پزشکی و درمانی در فضا را توسعه دهند که امروزه نیز هنوز از آن ها استفاده می شود. برای سال ها، انجمن پزشکی هوافضا جایزه ای سالانه به افتخار اشتراگهولد به کسانی که فعالیت های قابل توجهی در زمینه پزشکی در حوزه هوافضا داشته باشند اهدا می کرد. اما زمانی که مدارکی در مورد ارتباطات مشکوک او با جنایت های نازی ها در رسانه ها منتشر شد نام اشتراگهولد از عنوان این جایزه پاک شد. در تمام طول سالیان فعالیت او به عنوان یک دانشمند محترم در ایالات متحده، اشتراگهولد همواره هر گونه اطلاعی از فعالیت های جنایتکارانه نازی ها در طول دوران جنگ جهانی دوم را رد می کرد.

اما در طول دادگاه های نورنبرگ اسم وی در زمینه جنایاتی که در اردوگاه داخائو انجام گرفته بود به میان آمده بود. علاوه بر این وی در کنفرانسی در سال ۱۹۴۲ در مورد آزمایش های غیرانسانی موسوم به آزمایش های «سرد» سخن گفته بود. اشتراگهولد بسیار محبوب همکاران و شاگردانش بود و بسیاری از آن ها باور نمی کردند که او در آزمایشات غیرانسانی نازی ها دست داشته است. اما بسیاری بر این باور بودند که مهارت و توانایی های اشتراگهولد در زنده نگه داشتن انسان ها در فضا دستکم تا حدودی از دانش گسترده ای که با نگه داشتن انسان ها در بدترین شرایط فشار و استرس بدست آمده بود ناشی می شد. در واقع گفته می شد که وی در طول دوران رایش سوم، زندانیان را در شرایطی پرتنش و دردناک قرار می داد تا تحمل آن ها را بسنجد و بدین ترتیب از یافته های خود برای زنده نگه داشتن انسان ها در فضا استفاده نماید.

۸- دکتر کورت بلوم

دکتر کورت بلوم در ظاهر مدیر برنامه های هیتلر در زمینه مبارزه با بیماری سرطان و یافتن درمانی برای آن بود اما در واقعیت دکتر بلوم در زمینه ساخت و توسعه سلاح های بیولوژیکی فعالیت می کرد. وی در دادگاه نورنبرگ حاضر شد و به جرم قتل بیماران برای رهانیدن آن ها از درد و رنج بیشتر و همچنین انجام آزمایش های خطرناک روی انسان ها محاکمه شد اما با اعمال نفوذ مقامات نظامی ایالات متحده از محکومیت نجات یافت. دولت ایالات متحده می خواست که از دانش ارزشمند او در زمینه نقاط ضعف بیولوژیکی انسان استفاده کرده و بدین ترتیب یک عامل اعصاب بسیار مرگبارتر بسازد.

در مدارک بایگانی بخش شیمیایی ارتش ایالات متحده در مورد دکتر بلوم هیچ اشاره ای به مشارکت او در آزمایش های انسانی دوران رایش سوم نشده است. او باقیمانده زندگی خود را در آلمان غربی و با فعالیت در زمینه پروژه های سری برای دولت ایالات متحده گذراند و تا زمان مرگش در سال ۱۹۶۹ همچنان عضو حزب راستگرای آلمان باقی ماند.

۷- آرتور رودولف

وقتی که آرتور رودولف در سال ۱۹۴۷ و پس از پایان جنگ جهانی دوم در جریان عملیات «سنجاق» به ایالات متحده فراخوانده شد، همه او را یک نازی سرسخت می دانستند اما در گزارشات رسمی هیچ اشاره ای به دست داشتن او در جنایات جنگی نازی ها نشده بود. اما دو سال بعد مدارکی فاش شد که نشان می داد متفقین او را در زمره جنایتکاران جنگی آلمانی قرار داده بودند. در سال ۱۹۶۱ آرتور رودولف در سازمان ناسا به دوست نازی خود ورنر وون براون پیوست تا راکت Saturn V را طراحی نماید. بدون دانش و نبوغ رودولف در زمینه ساخت راکت هیچگاه پروژه آپولو به موفقیت دست نمی یافت.

اگر چه دولت ایالات متحده از کمک ها و فعالیت های علمی رودولف سپاسگزار بود اما بخش قضایی این کشور در سال ۱۹۸۴، رودولف را به دخالت داشتن در مرگ هزاران برده که در پروژه توسعه راکت وی- ۲ در طول دوران جنگ جهانی دوم فعالیت داشتند متهم کرد. به جای پذیرفتن اتهامات، رودولف ترجیح داد که دیگر شهروند ایالات متحده نباشد و بدین ترتیب کشور را ترک کرد.

۶- مگنوس وون براون

اگر چه شهرت کمتری نسبت به برادرش ورنر داشت اما مگنوس وون براون نیز در میان ارتش ایالات متحده از شهرت بسیار بدی برخوردار بود. ارتش ایالات متحده به وی لقب «نازی آلمانی خطرناک» داده بود و خطر او برای امنیت ملی کشور را بیشتر از « نیم دوجین ژنرال بدنام اس اس» می دانستند. وی که به عنوان دستیار ویژه برادرش فعالیت می کرد، مسئولیت گفتگو در مورد تسلیم شدن تیم ساخت راکت آلمان در سال ۱۹۴۵ را بر عهده داشت. وقتی که ثابت شد در زمینه مهندسی او نیز به اندازه برادرش ورنر دانش و قابلیت دارد، در پایگاه فورت بلیس در تگزاس مورد استقبال ارتش ایالات متحده قرار گرفت هرچند در ابتدا با شک و سوء ظن با وی برخورد شد.

ترس آن ها از این مرد جوان زمانی به اثبات رسید که او را در حال فروش تکه ای پلاتینیوم که از این پایگاه به سرقت برده بود به یک جواهرساز در ال پاسو دستگیر کردند. این حادثه مسکوت باقی ماند زیرا مقامات آمریکایی نمی خواستند نظر رسانه ها به عملیات «سنجاق» جلب شود. ورنر وون براون، برادر بزرگتر درخواست کرد که خود شخصاً با کتکی مفصل عدالت را در حق برادرش به اجرا بگذارد. بعدها مگنوس در شرکت کرایسلر مشغول به فعالیت شده و زندگی مرفه و لذت بخشی را تجربه کرد و در دوران بازنشستگی به آریزونا نقل مکان کرد.

۵- دیتر گراو

به عنوان یکی از اعضای تیم ساخت راکت وون براون، دیتر گراو نیز یکی از اعضای کلیدی در توسعه راکت وی- ۲ در طول جنگ جهانی دوم بود. بعد از پایان جنگ، گراو نیز در قالب عملیات «سنجاق» به ایالات متحده فرستاده شد. وی در چندین پروژه راکتی که برای دولت ایالات متحده و با سرپرستی ورنر وون براون انجام گرفت نقش مدیریت بخش کنترل کیفیت را بر عهده داشت. قبل از کار برای ارتش ایالات متحده و سازمان ناسا، او در زمینه کنترل کیفیت اما در حوزه ای متفاوت فعالیت داشت. در طول دوران حکومت نازی ها بر آلمان و در طول جنگ جهانی دوم وی برای مدتی مدیریت یک کارخانه تولی راکت که توسط آرتور رودولف تاسیس شده بود و در آن از بردگان استفاده می شد را بر عهده داشت.

در این پایگاه که در میتلورک قرار داشت، گراو مهارت خود در زمینه «اشکال زدایی» یا همان کشف خرابکاری های کارگران را به کار گرفت. وی کارگرانی که به خرابکاری محکوم می شدند را برای تنبیه مخصوصی که برای خرابکاران در نظر گرفته شده بود معرفی می کرد: این افراد در محوطه کارخانه توسط یک جرثقیل آرام آرام به دار آویخته می شدند تا درد و رنج آن ها هنگام مرگ افزایش یابد. گراو ۱۰۱ سال عمر کرده و همکارانش او را به خاطر دقت، ریزبینی و توجه به جزییات به یاد می آورند.

۴- والتر دورنبرگر

برخلاف دیگر دانشمندان به کار گرفته شده در عملیات «سنجاق» که به خاطر جنایات جنگی خود مورد محاکمه قرار نگرفتند، والتر دورنبرگر به خاطر استفاده از نیروی کار بردگان در تولید راکت های وی- ۲ به زندان فرستاده شد. اما دورنبرگر که در دوران قدرت نمایی هیتلر به مقام سپهبدی نیز رسیده بود تنها دو سال را پشت میله ها گذراند و سپس توسط ارتش ایالات متحده آزاد شد. وی خیلی زود به دوستان دانشمند خود که در زمینه ساخت راکت استاد بودند پیوست و خیلی زود به مقام معاونت رییس کارخانه تجهیزات هوایی بل رسید. وی در طول دوران فعالیت خود به عنوان یک افسر نازی، بیش از ۱٫۰۰۰ راکت را بر سر مناطق مسکونی شهر لندن ریخته بود.

همچنین زمانی که اولین راکت وی- ۲ در سال ۱۹۳۷ آزمایش شد نیز وی در محل خضور داشت و در مورد سرعت و قدرت راکت با ورنر وون براون صحبت می کرد. به اعتقاد دورنبرگر، علاقه وسواس گونه رایش سوم به سفر فضایی بود که باعث شکست این کشور در جنگ جهانی دوم شد. او با اشتیاق تمام تجربیات و دانش خود را در اختیار ارتش ایالات متحده قرار داده و هیچگاه به خاطر گذشته خود مورد موأخذه قرار نگرفت. دورنبرگر در نهایت در سن ۸۴ سالگی در آلمان درگذشت.

۳- هرمان اوبرث

فعالیت های بی نظیر و پیشگامانه هرمان اوبرث در زمینه طراحی راکت بود که الهام بخش ورنر وون براون برای مطالعات بیشتر در زمینه ساخت راکت شد. وقتی که اوبرث برای اولین بار ادعا کرد که راکت ها می توانند در خلأ فضا حرکت کنند او را مسخره کردند. اما وقتی که وی همراه با وون براون اولین راکت وی- ۲ را ساخت، تئوری های او رنگ واقعیت به خود گرفتند. وقتی که اوبرث بعد از پایان جنگ جهانی دوم برای ساخت راکت Saturn V در ایالات متحده بار دیگر به ورنر وون براون پیوست، رویای او برای پرواز به فضا به حقیقت بدل شد. در حالی که مشارکت و کمک های بی بدیل اوبرث به صنعت ساخت راکت انکار ناپذیر هستند اما بخش های دیگری از میراث او مورد انتقاد قرار می گیرند.

بر اساس گفته هایی که به او نسبت داده می شود، بسیاری بر این باورند که پیشرفتهای راکتی آلمان نازی تنها با مشارکت انسان محقق نشده است. وقتی که از اوبرث پرسیده شد که غیر از انسان ها چه کسانی در تلاش ما برای دستیابی به ستارگان همکاری داشته اند ظاهراً جواب وی اینچنین بوده است:" مردم دیگر جهان ها". جدای از صحت و سقم این ادعاها در مورد گفته های اوبرث، کاملاً مشخص بود که وی به وجود سفینه های فضایی از دیگر منظومه های خورشیدی و بشقاب های پرنده باور داشت.

۲- کورت دیبوس

در کنار ورنر وون براون، کورت دیبوس را باید مشهورترین دانشمند سابق نازی دانست که در زمینه توسعه صنعت راکتی ایالات متحده بیشترین نقش را داشت. دیبوس رییس مرکز فضایی جان اف کندی در فلوریدا بین سال های ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۴ بود. اما در طول دوران حکومت نازی ها و جنگ جهانی دوم، دیبوس مسئول پرتاب های آزمایشی پروژه ساخت راکت وی- ۲ بود. با این وجود او هرگز به خاطر مشارکت در این فعالیت های مرگبار موأخذه نشد و هنوز نیز پس از مرگ از شهرت و اعتبار زیادی در آمریکا برخوردار است. وی یکی از اعضای گروهی به سرپرستی مگنوس وون براون بود که در مورد تسلیم شدن تیم دانشمندان ساخت راکت های آلمانی در انتهای جنگ جهانی دوم با مقامات نظامی ایالات متحده مذاکره می کرد.

تقریباً بلافاصله پس از تسلیم شدن، دیبوس به پایگاه فضایی فورت بلیس در ایالات متحده فرستاده شد. بعد از آن وی به هانتسویل در آلاباما منتقل شد تا ساخت تاسیسات ناسا در کیپ کاناورال را تحت سرپرستی خود داشته باشد. با حضور دیبوس در مقام رهبری، ناسا با موفقیت ۱۳ راکت Saturn V به فضا پرتاب کرد که از آن میان می توان به راکتی که فضانوردان آپولو ۱۱ را به ماه برد اشاره کرد.

۱- ورنر وون براون

ورنر وون براون خیلی زود توسط مقامات نازی به عنوان یک فیزیکدان و مهندس نابغه شناسایی شد. کاریزما، شخصیت قدرتمند و قدرت تخیل او باعث شد که وون براون به بهترین گزینه برای مدیریت ساخت یک کمپانی تولیدی نظامی در مقیاس بسیار بزرگ تبدیل شود و به همین دلیل وی رهبری تیم تولید راکت وی - ۲ در سال های قبل از دوران جنگ جهانی دوم را بر عهده گرفت. در سن ۲۵ سالگی وی رهبری گروهی ۴۰۰ نفره را بر عهده داشت و زمانی که ۳۰ ساله شد تیم او به ۵٫۰۰۰ نفر افزایش یافته بود. در طول دوران جنگ وی چندین بار از کارخانه ای در میتلورک که بردگان در آن کار می کردند دیدن کرد.

در یکی از این موارد وی به خوابگاه این کارگران اجباری نیز سر زد. اما در طول دوران فعالیت و مشارکتش در فعالیت های فضایی ایالات متحده وی بارها انزجار خود را از خشونت های نازی ها اعلام کرده و ادعا نمود که در آن دوره کاری از دست او برنمی آمده که برای این بردگان انجام دهد. وون براون در حالی که می دانست هزاران برده برای محقق کردن آرزوی علمی خود جان خود را از دست داده اند اما شبانه روز برای تولید راکت وی- ۲ تلاش می کرد. بدون شک اگر وون براون نبود پرتاب راکت Saturn V هیچگاه به واقعیت نمی پیوست.