همه «مریض جمهور»های آمریکا

هفته نامه همشهری جوان - محمدتقی حاجی موسی: وقتی هیلاری کلینتون موقع سوار شدن به خودرو تعادلش را از دست داد و نزدیک بود که زمین بخورد، دل تمام طرفداران دموکرات او هم هُری پایین ریخت که نکند نامزد شصت و هشت ساله آن ها نتواند به رقابت با ترامپ هفتاد ساله ادامه دهد یا این که باز دوباره گزک دست جمهوری خواهان بیفتد و بتوانند با آن دموکرات ها را بکوبند.

مورد اول خیلی زود تکذیب شد و ساعاتی بعد از بی حال شدن هیلاری در مراسم یادبود کشته شدگان ۱۱ سپتامبر، کمپین او اعلام کرد که همه چیز رو به راه است و خانم کلینتون تنها کمی دچار عفونت ریوی و ذات الریه غیرویروسی خفیف شده و برای ادامه رقابت ها مشکلی ندارد اما مورد دوم به سرعت خودش را نشان داد.

گزک به دست ترامپ و هم حزبی ها و طرفدارانش افتاده بود و آن ها از هر فرصتی استفاده می کردند تا ضمن آرزوی سلامتی برای رقیب، این نکته را به بقیه گوشزد کنند که کلینتون توانایی جسمانی برای ریاست جمهوری ندارد و اصلا این خانم از قبل هم مریض بوده و حتی برخی ادعا کردند او چند سال پیش در دیدار از نیروگاه اتمی فوکوشیما تحت تاثیر مواد رادیواکتیو قرار گرفته و خلاصه همین روزهاست که بمیرد و خلاص؛ ادعاهای اغراق شده ای که زود فراموش شدند .

اما فشارها به دموکرات ها و کمپین انتخاباتی کلینتون باعث شد تیم پزشکی هیلاری نامه ای را منتشر و در آن سوابق پزشکی وی را افشا کنند؛ سوابقی که در آن ادعا شده هیلاری کلینتون در ؤانویه امسال مورد یک عمل جراحی مخفی سینوزیت قرار گرفته چون دچار عفونت سینوسی بوده و حالا هم تنها کمی التهاب ریه دارد که البته به خاطر آن هم سی تی اسکن شده و هم در حال مصرف آنتی بیوتیک است.

در این نامه آمده که کلسترول و فشار خون هیلاری در وضع نرمال است اما از سال 2012 به خاطر کم کاری تیرویید و یک لخته کوچک خون در مغزش از وقتی وزیر خارجه بوده، تحت درمان قرار دارد. در پایان هم تیم پزشکی گفته اند خانم کلینتون مشکل خاصی برای ادامه رقابت ها و نشستن بر کرسی ریاست جمهوری ندارد اما همه این نامه نگاری ها باعث نشد ترامپ دست بردارد و بی خیال این سوژه شود و کار به جایی رسید که او حاضر شد در شوی تلویزیونی دکتر آز شرکت کند و آن جا به همه ثابت کند از لحاظ بدنی در چه فرم خوبی قرار دارد و البته دکتر آز هم این را تایید کرد.

این وسط افشای عمل جراحی پلاستیک و زیبایی روی صورت هیلاری به اجبار همسرش بیل کلینتون برای ادامه رقابت ها هم قوز بالای قوز شده و آن طور که در کتاب «بی همتا» نوشته اد کلین ادعا شده، هیلاری در خانه خود در چاپاکوآ مورد بعضی جراحی های زیبایی تدریجی قرار گرفته که بوتاکس و کشیدن پوست بخشی از آن بوده و همه این ها باعث شده در روزهای اخیر هیلاری کلینتون در گوشه رینگ قرار بگیرد و هرچه با خوشحالی برای دوربین ها و مردم دست تکان بدهد، فایده ای نداشته باشد و دونالد ترامپ امیدوار باشد سوار بر همین موج وارد کاخ سفید شود اما واقعیت این است که اگر هیلاری کلینتون واقعا بیماری باشد و با این حال بتواند برنده رقابت انتخاباتی شود، اولین رییس جمهور بیمار تاریخ آمریکا نخواهدبود.

درواقع در میان روسای پیشین مثال های متعددی وجود دارد از کسانی که از بیماری های حادتری رنج می برده اند و البته به لطف نبود رسانه های فعال توانسته بودند این موارد را از دیگران پنهان کنند اما حالا بعد از دهه ها دیگر همه می دانند که برخی از روسای جمهور ایالات متحده هیچ گاه در کمال صحت و سلامت نبوده اند و به لطف پزشکان سر پا می مانده اند.

فرانکلین روزولت

همه می دانستند که روزولت مبتلا به فلج اطفال بوده اما رسانه ها به او احترام می گذاشتند و تنها دو یا سه تصویر از او روی ویلچر وجود دارد اما چیزی که کسی نمی دانست این بود که وقتی سال ۱۹۴۳ به تهران آمد تا با چرچیل و استالین ملاقات کند تا چه حد مریض بود.

نکته ای که باز هم نمی دانستند این بود که وقتی برگشت، کاملا بیمار بود. پزشک کاخ سفید ژنرال راس مک اینتایر از یک متخصص قلب یعنی ستوان هوارد بروئن خواست تا از روزولت آزمایش بگیرد. بروئن درباره شدت بیماری روزولت هشدار داد. او افت ضربان قلب، فشار خون بالا، برونشیت و التهاب ریوی مزمن را تشخیص داد.

مک اینتایر بیانیه ای صادر کرد و در آن به همه اطمینان خاطر داد که برای مردی در سن روزولت اوضاع جسمی کاملا خوب به نظر می رسد اما پسر فرانکلین یعنی جیمز روزولت بعدها گفت که او هیچ وقت نتوانسته قانع شود که پدرش سلامتی لازم برای شرکت در دوره چهارم را هم داشته است؛ چیزی که به قیمت جانش بود.

در اجلاس یالتا در سال ۱۹۴۵ پزشک چرچیل گفت که روزلت به نظر پیر و خمیده می آید و وقتی می نشیند با دهانی باز به جایی خیره می شود و به ندرت در بحث ها مداخله می کند. روزولت مدت کمی بعد از اجلاس به علت خونریزی مغزی شدید از دنیا رفت.

کراور کلیولند

کرارور کلیولند که دو دوره جداگانه میان سال های ۱۸۸۵ تا ۱۸۹۷ رییس جمهور آمریکا بود، یک روز صبح داشت دندان هایش را مسواک می زد که متوجه وجود یک جوش در سقف دهانش شد. او دندانپزشکش را صدا زد و او هم یک جراح سر و گردن را فراخواند. جراح گفت که جوش بخشی از بیماری سرطان است که دهان رییس را فرا گرفته است.

کلیولند فکر می کرد اگر این خبر علنی شود یک بحران اقتصادی ایجاد خواهدشد. به همین خاطر در طول شب به طور مخفیانه و در پوشش یک سفر تفریحی در رودخانه هادسون یک پرستار، متخصص بیهوشی، دندانپزشکش و جراح سر و گردن را به قایق ریاست جمهوری آورد. در طول سفر آن ها سقف دهان را تا زیر چشم چپ تخلیه کردند و به جایش یک پروتز کار گذاشتند. مردم به تغییر رییس جمهور شک کرده بودند اما تا ۱۵ سال بعد از مرگ او هیچ کس همه ماجرا را نفهمید.

جورج بوش پدر

سال ۱۹۹۲ جورج بوش پدر در جریان سفر به توکیو حسابی دچار مشکل شد؛ زمانی که او سر میز شام نخست وزیر کیچی میازاوا بود، دچار ناراحتی شد و روی وزیر خارجه ژاپن بالا آورد. درست قبل از آن که ناگهان روی زمین بیفتد. همسرش باربارا و دیگر ماموران امنیتی خیلی زود به او کمک کردند تا حال رییس جمهور خوب شود و گفتند که همه این ها به خاطر آنفلوآنزا بوده و رییس جمهور هم یک انسان است و مریض می شود؛ این چیزی بود که مارلین فیتزواتر سخنگوی کاخ سفید گفت.

جان اف کندی

کندی هم یکی از روسای بیمار بود اما این واقعیت تازه سال ۲۰۰۳ در کتابی که رابرت دالک منتشر کرد، گفته شد؛ واقعیتی که خود کندی و خانواده اش هم بعد از ترورش از دیگران پنهان کرده بودند. ورم روده، زخم اثنی عشر، پوکی استخوان و بیماری آدیسون ناشی از کم کاری غدد فوق کلیوی که باعث می شد روزی دو بار استروئید مصرف کند، بخشی از بیماری های او بود.

از سال ۱۹۵۰ او به خاطر شکستن مهره هایش همیشه کمردرد داشت. از اواسط دهه ۵۰، مواد مخدر قوی مثل متادون و دمرول استفاده می کرد و برای خواب راحت نمک باربیتورات و آرامبخش مصرف می کرد. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد او احتمالا آمفتامین هم مصرف می کرده. قبل از کنفرانس های خبری او معمولا یک تزریق در ناحیه دردناک کمرش نیاز داشت اما به خاطر شغلش او این بیماری ها را پنهان می کرد.

کالوین کولیج

سال ۱۹۲۴ درست وقتی کالوین کولیج برای دور دوم ریاست جمهوری انتخاب شد، پای پسر کوچکش کالوین جونیور وقتی داشت پابرهنه و بدون جوراب تنیس بازی می کرد، تاول زد. تاول خیلی زود چرک کرد و سه بروز بعد پسرک که ۱۶ سال داشت، از دنیا رفت.

در آن زمان آنتی بیوتیک تجویز نمی شد. بعد از این اتفاق، کولیج به مردی که هیچ کاری نتوانست بکند معروف شد. او روزی ۱۱ ساعت می خوابید و کارهایش در روز بسیار کم شده بود. کولیج بسیار بداخلاق و البته نسبت به امور کشور هم بی تفاوت شده بود همه این ها یعنی افسردگی گرفته بود.

رونالد ریگان

در ماجرای ترور ریگان، زمانی که او به بیمارستان دانشگاه جورج واشنگتن برده شده بود، مردم از دیدن او و دست تکان دادنش خوشحال می شدند اما چیزی که مردم نمی دانستند، این بود که ریگان فقط یک ساعت در روز به هوش بود. اخبار شبانه هر شب در ویدئوهایی او را در شرایط روحی و جسمی بسیار خوبی نشان می داد. اما در حقیقت این لحظات با دقت تمام انتخاب شده بودند.

وقتی او به کاخ سفید برگشت، آن طور که باب وودوارد در کتاب «ویل» به تصویر کشیده، ریگان در دقایق بسیار کمی از روز قدرت کافی برای انجام کارهایش داشت و در فواصل زمانی کوتاه می توانست سر پا باشد. این اتفاق تازه در آغاز دوران ریاست ریگان افتاده بود و با توجه به گفته های وودوارد، همراهان او می ترسیدند او دوران ریاستش را با فلج شدن به پایان برساند؛ مثل نزدیکان رییس جمهور ویلسون.

دوایت آیزنهاور

دوایت آیزنهاور سال ۱۹۵۵ دچار حمله قلبی شد. یک سال بعد یک جراحی در ناحیه شکم انجام داد و سال ۵۷ سکته داشت. مردم بعد از حمله قلبی با او همدردی می کردند چون معلوم بود بعد از آن، آیزنهاور آرام تر شده است اما سکته که ابتدا او را دچار اختلال در گفتار کرده بود، بعدا باعث شد او نتواند با دیگران ارتباط برقرار کند؛ کاری که برای رییس جمهور بسیار مهم بود.

وودرو ویلسون

پاییز ۱۹۱۹، وودرو ویلسون در جیران یک سفر ریلی به سراسر کشور برای ایجاد محبت و همدلی دچار سکته شد و توانایی حرکتش را از دست داد. مردم می دانستند که او مریض است اما نمی دانستند بیماری اش در چه حد است. تنها همسرش ادیث ویلسون، رییس دفترش جوزف تیموتی و پزشک شخصی اش کری گریسون اجازه داشتند او را ببینند.

مطالب و اخبار برای او آورده می شد و تصمیمات بیرون می رفت. الان بسیاری فکر می کنند که امسال قرار است اولین رییس جمهور زن را انتخاب کنند اما قبلا ادیث ویلسون این نقش را بازی کرده است. وقتی شوهر او کم کم خوب شد و توانست از اتاق بیرون بیاید، او گفت: «من نمی دانم شما مردها چرا این همه نق می زنید، من که هیچ مشکلی با اداره کشور وقتی وودی مریض بود نداشتم».