چه کسی نفر اول «سازمان ملل متحد» خواهد شد؟
بان کی مون، کوفی عنان، پترس غالی، خاویر پرز، دکوئیار، کورت والدهایم، یو تانت، داگ هامار شولد، تریگوی لی و گلدوین جب؛ اینها نام هایی هستند که در سال ها و دهه های گذشته بارها در اخبار و رسانه های دنیا مطرح شده اند کسانی که هر کدام برای دوره ای پنج ساله پست دبیرکلی سازمان ملل متحد را در اختیار داشته اند.
نکته مهم دیگر این است که با توجه به اینکه دو نفر از کاندیداها زن هستند، احتمال اینکه یک زن از اروپای شرقی در انتخابات پیروز شود، بالاست و همین دو نکته از اهمیت بالایی برخوردار هستند. این اهمیت به این دلیل است که اولا بودن یک زن در مقام دبیر کلی شاید بتواند کمکی باشد برای حمایت بیشتر از زنان در نقاط مختلف دنیا و جلوگیری از تبعیض جنسیتی. اما انتخاب دبیر کل از اروپای شرقی یک بار دیگر می تواند محل منازعه آمریکا و روسیه شود چرا که این منطقه بعد از پایان جنگ جهانی دوم همواره محل زورآزمایی این دو قدرت بزرگ بوده و یا اتفاقاتی که در اوکراین و سوریه افتاده. باید دید این جنگ قدرت به کجا خواهد رسید و ایا دبیر کل سازمان ملل می تواند نقش خودش را به درستی در این بحران ها بازی کند یا نه؟
ایرینا بو کووا
خانم بو کووا در 12 جولای 1952 (1331) در صوفیه بلغارستان تولد شده و از 15 نوامبر 2009 (1388) تا حالا دبیر کل یوسنکو بوده و در سال 2013 (1392) برای دومین بار متوالی به این سمت انتخاب شده است. او اولین زن و اولین فرد از اروپای شرقی است که ریاست این سازمان را به عهده گرفته و به عنوان دبیر کل یونسکو تلاش بسیار زیادی برای بهبود و گسترش آموزش برای همه و مبارزه با تروریسم کرده است.
او در رشته روابط بین الملل انستیتوی مسکو تحصیلکرده و سپس در دانشگاه مریلند و دانشگاه هاروارد آن را ادامه داده است. ایرینا در سال ۱۹۷۷ (۱۳۵۶) و زمانی که وزیر امور خارجه بلغارستان بود، به سازمان ملل پیوست و در این سال ها عضو و نماینده مردم بلغارستان در نشست هایی بوده که درباره حقوق زنان تشکیل می شده است. مثل کنفرانس های ۱۹۸۰ (۱۳۵۹) کپنهاک، ۱۹۸۵ (۱۳۶۴) نایروبی و ۱۹۹۵ (۱۳۷۴) پکن.
خانم بو کووا بین سال های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱ (۱۳۷۰- ۱۳۶۹) و ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ (۱۳۸۴- ۱۳۸۰) نماینده پارلمان بلغارستان و نماینده این کشور در اتحادیه اروپا و ناتو بوده است. او همچنین زمانی هماهنگ کننده سیاست های اتحادیه اروپا با بلغارستان و سفیر این کشور در فرانسه، موناکو، یونسکو و نماینده شخصیی رئیس جمهور بلغارستان برای مجامع اروپایی بوده است. ایرینا بو کووا علاوه بر زبان مادری به زبان های انگلیسی، فرانسوی، اسپانایی و روسی مسلط است.
سر جان کِریم
دکتر سر جان کریم در 12 دسامبر 1948 (1327 خورشیدی) در اسکوپیه، پایتخت جمهوری مقدونیه به دنیا آمده و با خواهرش سوزانا بیشتر دوران کودکی شان را در اسکوپیه، استانبول، مونیخ و بلگراد سپری کرده اند. سر جان سال 1971 (1350 خورشیدی) لیسانس خود را از دانشکده اقتصاد دانشگاه بلگراد و در سال 1982 (1361) دکترایش را در رشته اقتصاد بین الملل گرفت. بین سال های 1976 تا 1978 (1357- 1355) دکتر کریم، عضو و رئیس اتحادیه جوانان یوگسلاوی و رئیس کمیته سیاست خارجی آن بود.
در سال ۱۹۸۶ (۱۳۶۵) او به عنوان وزیر روابط اقتصادی خارجی دولت جمهوری مقدونیه انتخاب شد و تا سال ۱۹۸۹ (۱۳۶۸) در این پست بود. او همچنین بین سال های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۰ (۱۳۷۹- ۱۳۷۳) سفیر کشورش در آلمان و سپس سفیر مقدونیه در سوییس و لیختن اشتاین شد. اما او اولین تجربه دیپلماتیک بین المللی او سمت مشاور رییس ششمین کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل در سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) در بلگراد بود. در سال ۱۹۹۰ (۱۳۶۹) او عضوی از تیم مذاکره با اتحادیه اروپا در جریان توافقات و مذاکرات یوگسلاوی با این اتحادیه بود. بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱ (۱۳۸۰- ۱۳۷۹) او وزیر خارج مقدونیه و رییس اتحادیه همکاری های جنوب شرق اروپا بود.
دکتر کریم بین سال های ۲۰۰۱ (۱۳۸۰) تا ۲۰۰۳ (۱۳۸۲) سفیر مقدونیه در سازمان ملل شد و از آن زمان در کمیته های مختلف این سازمان حضور داشته است؛ برای مثال از سال ۲۰۰۷ (۱۳۸۶) تا ۲۰۰۸ (۱۳۸۷) او رییس شصت و دومین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک بود و در این مدت تمرکزش را روی تغییرات آب و هوایی، سرمایه گذاری در نقاط محروم برای پیشرفت اقتصادی، ایجاد یک استراتژی جهانی ضدتروریسم، تغییرات در ساختار سازمان ملل و رسیدن به اهداف هزاره جدید گذاشته بود.
بین سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ (۱۳۸۸- ۱۳۸۷) او نماینده ویژه سازمان ملل در مورد بررسی تغییرات آب و هوایی بود و همچنین از سال ۲۰۰۸ (۱۳۸۷) تا حالا عضو شورای ریات مجمع عمومی سازمان ملل بوده است. اما غیر از این زندگی دیپلماتیک، سر جان کریم تاکنون ۱۱ کتاب درباره سیاست، اقتصاد و جوانان نوشته بیش از ۱۰۰ مقاله بین المللی هم منتشر کرده است. او به فوتبال هم علاقه زیادی دارد و خودش تا وقتی مصدوم نشده بود به طور حرفه ای آن را دنبال می کرد. سپس برای مدتی عضو هیئت مدیره باشگاه ستاره سرخ شد. درست همان زمانی که این تیم قهرمان جام یوفا در شهر باری ایتالیا و جام بین قاره ای در توکیو درس ال ۱۹۹۱ (۱۳۷۰) شد. او در حال حاضر سه فرزند و دو نوه دارد.
ایگور لاکشیچ
ایگور لاکشیچ در 14 ژوئن 1976 (1355) در مونته نگرو به دنیا آمد. ایگور در سال 1998 (1377) از دانشکده اقتصاد دانشگاه مونته نگرو لیسانس گرفت و دکترایش را هم در همین دانشکده و در یکی از شاخه های اقتصاد به پایان رساند. در فاصله فوریه سال 2000 تا ژانویه 2001 (1380- 1379) او مشاور روباط بین الملل حزب سوسیال دموکرات بود و در فاصله ژانویه تا می سال 2001 (1380) دستیار وزیر خارجه وقت بود.
لاکشیچ از ژانویه تا آوریل سال 2003 (1382) سمت مشاور روابط عمومی نخست وزیر را داشت و از مارس همان سال تا فوریه 2004 (1383) قائم مقام وزارت خارجه صربستان و مونته نگرو بود و وقتی در سال های 2004 تا 2010 (1389- 1383) به عنوان وزیر دارایی کشورش انتخاب شد، چندین تغییر اساسی در سیتم بانکداری و صنعت بیمه ایجاد کرد و روی نحوه دریافت مالیات و شفافیت و جامعیت بیشتر بودجه نویسی کشورش تمرکز کرد.
او زا سال 2008 (1387) ریاست شورای بهبود فضای کسب و کار مونته نگور را به عهده گرفت و با تغییراتی که اعمال کرد توانست مونته نگرو را از جایگاه 86 در سال 2008 به رتبه 36 در سال 2014 (1393) از نظر اوضاع اقتصادی برساند. فعالیت های او به عنوان قائم مقام نخست وزیر مونته نگرو، در نهایت منجر به باز شدن مسیر گفت و گوهای این کشور با اتحادیه اروپا برای پیوستن به آن و عضویت این کشور در سازمان تجارت جهانی در سال 2011 (1390) شد.
از زمانی که ایگور لاکشیچ روی کار آمده، شفافیت مالی و آزادی رسانه های مونته نگرو بیشتر شده و اوضاع کشورش همواره رو به بهبود بوده است. او در دسامبر 2012 (1391) به عنوان قائم قمام نخست وزیر و وزیر امور خارجه مونته نگرو انتخاب شده تاکنون این پست را در اختیار داشته است. لاکشیچ بین سال های 2010 تا 2011 (1390- 1389) رئیس فدراسیون بسکتبال مونته نگرو بود و همین حالا ستاد دانشکده اقتصاد هم است. ایگور لاکشیچ تا حالا سه کتاب شعر منتشر کرده است. کتاب خنده، کتاب ترس و کتاب شک که کتاب ترس او به زبان های ایتالیای و فرانسوی هم چاپ شده است. لاکشیچ به زبان های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی و ایتالیایی صحبت می کند و پدر سه فرزند است.
وسنا پوشیچ
خانم پوشیچ متولد ۲۵ مارس ۱۹۵۳ (۱۳۳۲) و اولین زنی است که قائم مقام نخست وزیر و وزیر امور خارجه کرواسی شده است. او از سال ۹۰ (۱۳۶۹) وارد سیاست شده و در سال های ۲۰۰۰ (۱۳۷۹)، ۲۰۰۳ (۱۳۸۲) و ۲۰۰۷ (۱۳۸۶) نماینده پارلمان کشورش بوده است. او همچنین در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۰ (۱۳۸۹) نامزد بود که در میان ۱۲ نفر، پنجم شد. در سال هایی که او در پارلمان حضور داشت، رئیس کمیته پیگیری مذاکرات برای پیوستن کرواسی به اتحادیه اروپا بود.
وسنا پوشیچ سال ۱۹۷۶ (۱۳۵۵) در رشته جامعه شناسی و فلسفه از دانشکده علوم اجتماعی و انسانی در مقطع لیسانس فارغ التحصیل شد و دکترای جامعه شناسی اش را در سال ۱۹۸۴ (۱۳۶۳) از همان دانشکده گرفتم. پوشیچ از سال ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) در گروه جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی و انسانی در حال تدریس تئوری های دموکراسی و جامعه شناسی سیاست است. پویشچ با یک مرد آمریکایی- لیتوانیایی ازدواج کرده و یک دختر به نام دیانا دارد که کارگردان است. او که انگلیسی و آلمانی را به راحتی صحبت می کند، در سوم سپتامبر ۲۰۱۵ (۱۳۹۴)، وسط دولت کرواسی به عنوان نامزد دبیرکل سازمان ملل معرفی شد.
دانیلو تورک
دانیلو تروک یک دیپلمات کهنه کار سازمان ملل و رئیس جمهوری سابق جمهوری اسلوونی بین سال های 2007 (1386) تا 2012 (1391) است. آقای تورک از سال 1984 تا 1993 (1371- 1362) عضور کمیسیون های مختلف سازمان ملل از جمله کمیسیون جلوگیری از تبعیض نژادی و محافظت از اقلیت ها در کشورها بوده است.
در سال ۱۹۹۲ (۱۳۷۱) او به عنوان سفیر اسلوونی در سازمان ملل متحد انتخاب شد و زمانی که اسلوونی عضو غیردائم شورای امنیت سازمان ملل بود، دانیلو تورک ریاست این شورا را در ماه آگوست ۹۸ (۱۳۷۷) و ماه نوامبر ۹۹ (۱۳۷۸) بر عهده داشت. او همچنین عضو سابق کمیته حقوق بشر سازمان ملل بوده است و در سال ۲۰۰ (۱۳۷۹) کوفی عنان دبیر کل سابق سازمان ملل وی را به عنوان دستیار خود برای امور سیاسی معرفی کرد؛ شغلی که شامل بررسی و مشاوره درباره فعالیت های مرتبط با موقعیت های بحرانی آن موقع می شد. آقای تورک در تابستان ۲۰۰۵ (۱۳۸۴) به اسلوونی برگشت و به تدریس در دانشگاه مشغول شد.
این ها دبیرکل های سابق سازمان ملل هستند که از روز اول تا حالا این سمت را بر عهده داشته اند و حالا باید منتظر بنشینیم و ببینیم نفر دهم چه کسی خواهدبود. کسی که پنج سال این منصب را در اختیار خواهدگرفت و البته فرصت یک بار تمدید هم وجود دارد.
• بان کی مون/ 2007- تاکنون
• کوفی عنان/ ۱۹۹۷- ۲۰۰۷
• پترس غالی/ 1992- 1997
• خاویر پرز دکوئیار/ ۱۹۸۲- ۱۹۹۷
• کورت والدهایم/ 1972- 1982
• یو تانت/ ۱۹۶۱- ۱۹۷۲
• داگ هامارشولد/ 1953- 1961
• تریگوی لی/ ۱۹۴۶- ۱۹۵۳
• گلدوین جب/ 1945- 1946
نظر کاربران
دبیر کل بودن یا نبودن مساله این است. آیا بازهم حرف از پنج سال قرائت قطع نامه های تصویب شده و شعارهای انسان دوستانه است و یا تغییری هم در راه است؟