این زنان وزیر دفاع کشورشان هستند

هفته نامه همشهری جوان - مهدی سرایی: ماریسه پاینه، سناتور استرالیایی از سوی نخست وزیر جدید استرالیا، مالکوم ترنبول به عنوان وزیر دفاع کشور کانگوروها انتخاب شد. این سیزدهمین باری است که در 22 سال گذشته یک زن به مقام وزارت دفاع منصوب می شود.

حضور زنان در قدرت و مشارکت سیاسی آنها در سپهر سیاست، این روزها به یکی از مولفه های توسعه یافتگی کشورها تبدیل شده است. تا چند دهه قبل حضور زنان در عرصه های سیاسی صرفا در رده های میانی قدرت تعریف می شد و زنان انگشت شماری بودند که می توانستند در رده های بالایی قدرت به تصمیم سازی بپردازند.


در این میان مارگارت تاچر و ایندیرا گاندی از معدود زنانی بودند که در اذهان ماندگار شدند و شاید تعداد این گونه زنان سرنوشت ساز به عدد انگشتان یک دست هم نرسد. اما از آغاز هزاره سوم اخبار متفاوتی از حضور زنان در عرصه قدرت به گوش می رسد و مجال برای حضور آنها در قدرت بیش از پیش فراهم شده است. اگر تا آغاز هزاره سوم حضور زنان در وزارت دفاع امری بی سابقه محسوب می شد و دولتی مستعجل بود (اشاره به دوره پنج ماهه کیم کمپبل استرالیایی در وزارت دفاع کانادا) اما با آغاز هزاره سوم تعداد انتصابات زنان در وزارت دفاع افزایش بی سابقه ای داشته است.

این روند به گونه ای بوده است که در 15 سال گذشته 12 زن در کشورهای مختلف جهان به وزارت دفاع منصوب شده اند. تحولات یکی دو دهه اخیر نیز حکایت از پیشرفت هایی دارد که در این عرصه در حال ظهور و بروز است و بیانگر این حقیقت که در همیشه روی یک پاشنه نمی چرخد.

براساس گزارش فوریه 2006 اتحادیه بین المجالس جهان (IPU) یک پنجم نمایندگان منتخب پارلمان ها و مجالس قانونگذاری کشورهای جهان در سال 2005 زن بوده اند.

به طور کلی آمارها حاکی از آن است که حضور زنان در عرصه های اقتصاد، سیاست و اجتماع که پیش از این مردانه تلقی می شدند، رو به رشد است. هرچند نمی توان با قاطعیت اظهار نظر کرد که با این اوصاف تمامی مشکلات آن جوامع حل شده است، اما به هیچ وجه نمی توان منکر این حقیقت شد که حضور پررنگ زنان در این عرصه های کلیدی و حساس سبب بالا رفتن اعتماد به نفس و کسب یک هویت مستقل و بهبود وضعیت و رشد اجتماعی آنان می شود که رد نهایت، کل جامعه از آن متنفع خواهدشد.

هفته گذشت مالکوم ترونبل، نخست وزیر استرالیا، سناتور ماریسه پاینه را به عنوان وزیر دفاع این کشور منصوب کرد. پاینه نخستین زنی است که در استرالیا به عنوان وزیر دفاع انتخاب می شود، اما شواهد نشان می دهد که ترونبل سیزدهمین زنی است که به عنوان وزیر دفاع منصوب شده است.

روبرتا پینوتی Roberta Pinotti


پینوتی در جنوا متولد شد و در رشته ادبیات مدرن تحصیل کرد و در ادامه، مدتی در دبیرستان های ایتالیا به تدریس ادبیات پرداخت. از سال ۱۹۸۰ وارد عرصه سیاست شد، ابتدا به حزب کمونیست ایتالیا پیوست و در ادامه به عضویت حزب دموکراتیک ایتالیا درآمد. از سال ۲۰۰۱ در دولت انریکو لِتا به امور اجرایی پرداخت و سرانجام در سال ۲۰۱۴ به عنوان وزیر دفاع ایتالیا منصوب شد. در دوره وزارتش انتقادهایی به پینوتی درباره امور استخدامی در ارتش ایتالیا وارد شده است.

ماریسه پاینه Marise Payne


پاینه در سیدنی متولد شد و در رشته حقوق به تحصیل پرداخت. در سال ۱۹۸۲ وارد حزب لیبرال و یک سال بعد به عنوان سناتور در مجلس به فعالیت مشغول شد. وی در سال ۲۰۱۳ و در کابینه تونی ابوت به عنوان وزیر خدمات انسانی منصوب شد.

در سال ۲۰۱۵ و با تغییر نخست وزیر، پاینه در روزهای پایانی سپتامبر ۲۰۱۵ به عنوان وزیر دفاع استرالیا انتخاب شد. پاینه سیزدهمین زنی است که در سطح جهان به این مقام دست یافته است.

کیم کمپبل Kim Campbell


با پایان یافتن جنگ سرد و ذوب شدن یخ ها میان بلوک شرق و غرب، کیم کمپبل، نخستین زن سیاستمدار بود که در کشور کاج ها دو رکورد سیاسی را به نام خودش ثبت کرد. کمپبل، نخستین زنی بود که به عنوان وزیر دفاع کشور کانادا منصوب شد؛ عنوانی که در طول تاریخ همیشه از آن مردان بوده است.

کمپبل به مدت پنج ما (چهارم ژانویه ۱۹۹۳ تا ۲۵ ژوئن ۱۹۹۳) در این سمت به فعالیت مشغول بود و پس از این تاریخ به دومین منصب مهم خود در کانادا دست یافت. کمپبل با کناره گیری برایان مولرونی از نخستین وزیری کشور کانادا در تاریخ ۲۵ ژوئن ۱۹۹۳، به نخست وزیری این کشور رسید و اولین زنی بود که به این سمت منصوب شد.

البته دوران حضور کمپبل در وزارت دفاع کانادا چندان پرفروغ نبود و «پرونده سومالی» در زمان وزارت وی به وقوع پیوست؛ این مارجا به یک رسوایی رسانه ای مبدل شد و تبعات بسیاری برای چپ های کانادا به همراه داشت. در این پرونده دو تن از افسران کانادایی که به منظور کمک های بشردوستانه به سومالی اعزام شده بودند، دو نوجوان سومالیایی را به شدت مورد ضرب و شتم قرار دادند. انتشار این عکس ها در رسانه های بازتاب گسترده ای داشت و در پی آن، وزارت دفاع کانادا به شدت مورد انتقاد قرار گرفت.

جناین پلاسچارت Jeanine Plaschaert


پلاسچارت در «هرلن» هلند متولد و پس از به پایان بردن تحصیلات مقدماتی وارد کالج «سنت آنتونی» شد و مطالعات آکادمیک خود را در رشته مطالعات اروپا به پایان رساند.

پلاسچارت فعالیت سیاسی خود را در یکی از احزاب لیبرال هلند شروع کرد و پیش از حضور در وزارت دفاع، در پارلمان اروپا و مجلس هلند به فعالیت پرداخت.

از اواخر سال ۲۰۱۲ به این سو نیز به عنوان وزیر دفاع در کابینه روت دوم حضور دارد.

تیناتین خیداشلی Tinatin Khidasheli


خیداشلی در تفلیس گرجستان متولد شد و تحصیلات خود را در رشته علوم سیاسی به پایان رساند. وی در سال ۲۰۱۵ وزیر دفاع گرجستان شد. خیداشلی نخستین زنی است که توانسته در تاریخ گرجستان به مقام وزارت دست یابد.

کارین اینستروم Karin enstrom

اینستروم، سیاستمدار سوئدی حزب میانه است. وی از سال ۱۹۹۸ وارد پارلمان سوئد شد و پس از انتخابات عمومی سال ۲۰۱۰ به ریاست کمیته روابط خارجی منصوب شد. مهم ترین فعالیت های وی در عرصه سیاست خارجی عبارتند از ریاست کمیسیون دفاع سوئد، عضویت در هیات جنگ سوئد، ریاست هیات سوئد در ناتو و ریاست کمیته امور خارجی سوئد.

وی در ۱۸ آوریل ۲۰۱۲ به عنوان وزیر دفاع سوئد منصوب شد و تا اکتبر ۲۰۱۴ در این وزارتخانه حضور داشت.

وی دارای درجه کاپیتانی از ارتش سوئد است. همسر وی نیز با درجه سرهنگ دومی در ستاد کارکنان نیروی دریایی ارتش سوئد فعالیت می کند و این زوج نظامی صاحب سه فرزند هستند.

اورزولافون درلاین Ursula Von derleyen

فون درلاین یکی از محبوب ترین سیاستمداران آلمانی است که در عین اشتغال به مناصب حکومتی از عهده وظایف خانگی نیز برآمده است. او مادر هفت فرزند است، اما پیروزی های سیاسی درخشانی از طریق فعالیت در حزب اتحادیه دموکرات مسیحی به دست آورده است.

در نظرسنجی سال ۲۰۱۰ «نشریه بیلد» فون درلاین توانست نظر مثبت ۴۳ درصد از سوال شوندگان در نظرسنجی را به خود اختصاص دهد و این در حالی بود که آنگلا مرکل با ۳۴ درصد در جایگاه سوم قرار گرفت. آنگلا مرکل در سال ۲۰۱۳ وی را به عنوان وزیر دفاع کشور آلمان انتخاب کرد. فون درلاین در طول تاریخ آلمان نخستین زنی است که توانسته به این عنوان دست یابد.

میشل الیوت Michele Akkiot

برخلاف سرنوشت نخستین وزیر دفاع زن که وزارت وی تنها پنج ماه دوام آورد، مزارت میشل الیوت در وزارت دفاع فرانسه پنج سال به طول انجامید. الیوت نخستین وزیر دفاع تاریخ فرانسه محسوب می شود که در دور دوم ریاست جمهوری ژاک شیراک به این سمت منصوب شد. وی پیش از انتصاب به وزارت دفاع، سابقه حضور در وزارت ورزش و امور جوانان فرانسه را داشت و از این نظر یک گلیست کهنه کار محسوب می شد.

تجربه وی در وزارت دفاع موجب شد پس از آن در وزارت کشور و وزارت دادگستری نیز به فعالیت بپردازد. همچنین وی در سال ۲۰۱۰ به عنوان وزیر امور خارجه اتحادیه اروپا منصوب شد.

کارمن ملندز Carmen Melendez


کارمن ملندز ترسا ریباس تنها زنی است که در کشور ونزوئلا به مقام دریاسالاری در ارتش این کشور دست یافته است. این عنوان در دوره هوگو چاوز و در سال ۲۰۱۲ به وی اعطا شد، اما ترفیع رتبه وی ادامه پیدا کرد و در سال ۲۰۱۳ و دوره ریاست جمهوری نیکولاس مادور، ملندز به عنوان وزیر دفاع ونزوئلا انتخاب شد.

آندرخا کاتیچ Andreja Katic


کاتیچ در رشته حقوق تحصیل کرد و مدتی به عنوان یکی از کارمندان شورای شهر در یکی از شهرهای اسلوونی به فعالیت پرداخت. در سال ۱۹۹۷ به حزب جمهوری خواه پیوست و تاکنون در مشاغل دولتی بسیاری به فعالیت پرداخته است. آندرخا کاتیچ در سال ۲۰۱۵ به عنوان وزیر دفاع انتخاب شد.

اینه اریکسن Ine Marieeriksen


اریکسن یکی از زنان سیاستمدار محافظه کار نروژ محسوب می شود. وی در رشته حقوق به تحصیل پرداخت و از سال ۱۹۹۵ وارد عرصه سیاست شد.

از جمله فعالیت های وی می توان به ریاست هیات رابط پارلمان اروپا، حضور در پارلمان نروژ، ریاست کمیته دائمی امور خارجه و دفاع در مجلس نروژ و... اشاره کرد.

وی در سال ۲۰۱۳ به عنوان وزیر دفاع نروژ منصوب شد و هم چنان در این سمت به فعالیت مشغول است.

می می کودِلی Mimi Kodheli


می می کودلی در تیرانا پایتخت آلبانی متولد شد. وی پس از پایان تحصیلات در رشته علوم اقتصاد رهسپار ایتالیا شد و در دانشگاه ورونا به ادامه تحصیل پرداخت. کودلی از سال ۲۰۰۲ و با شرکت در انتخابات شورای شهر وارد عرصه سیاست شد و پس از مدت زمانی کوتاه توانست به عنوان نماینده مردم در پارلمان آلبانی حضور یابد.

وی در سال ۲۰۱۳ به عنوان وزیر دفاع کشور آلبانی منصوب شد و هم اکنون یکی از زنان فعال سیاسی در حوزه بین المللی محسوب می شود.

کارمه چاکون Carme Chacon


کارمه چاکون یکی از زنان چپ گرای سرشناس در عرصه سیاست اسپانیا محسوب می شود. درخشش وی در حوزه سیاست موجب شد تا از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱ در کابینه نخست وزیر خوزه لوئیس رودریگز زاپاترو به عنوان وزیر دفاع به فعالیت بپردازد.

چاکون فعالیت سیاسی خود را با حزب کارگران سوسیالیست کاتالونیا آغاز کرد و در ادامه به حزب کارگان سوسیالیست اسپانیا ملحق شد. چاکون یکی از مخالفان سرسخت جدایی کاتالون ها از اسپانیاست و بارها در مصاحبه های خود بر این نکته تاکید کرده است.