النا کازان : سینمای ایران مظهر زیبایی است
سینمای ایران همراه با سینمای ژاپن، برای من مظهر زیبایی های سینمایی هستند. من عاشق سادگی و روش شاعرانه فیلم های ایرانی ام.
*نظر شما در مورد کسب جایزه اسکار ۲۰۱۲ توسط فیلم «جدایی نادر از سیمین» فرهادی چیست؟ آیا سینمای ایران در حال تبدیل شدن به یک پدیده نوظهور در جهان است؟
من هنوز به صورت کامل این فیلم را ندیده ام، هرچند که در لیست بلندبالای خود گذاشته ام که حتما به دقت تماشایش کنم اما فیلم ایرانی که اخیرا دیده ام، «درباره الی» کار اصغر فرهادی بوده است. این فیلم پرداخت هایی درست و حسابی از موضوعات عاطفی هستند. سینمای ایران، همواره از زمان ایجاد موج نو، نقش مهم و قابل اعتمادی در سینمای جهان داشته است. تعالی و موفقیت فیلم های ایرانی یک پدیده جدید نیست بلکه، تداوم یک سنت قدیمی است.
*آیا دوست دارید در یک فیلم ایرانی، بازی کنید؟
خیلی دوست دارم. سینمای ایران همراه با سینمای ژاپن، برای من مظهر زیبایی های سینمایی هستند. من عاشق سادگی و روش شاعرانه فیلم های ایرانی ام.
*چه چیزی باعث شد که از نیویورک به بمبئی آمدید. در واقع بمبئی چه چیزهایی دارد که نیویورک ندارد؟
شهرهای بزرگ، شباهت هایی با یکدیگر دارند و اغلب قابل مقایسه هستند. مدت زیادی از زندگی من در اینجا (بمبئی) نمی گذرد که بخواهم به درک صحیحی دست پیدا کنم. تجربایت من، تنها محدود به صنعت فیلم سازی شده است. نیویورک برای من همه چیز است. در حالی که بمبئی، شاخص های عدالت طلبانه بیشتری دارد اما در عین حال نسبت به دیگر شهرهای هند، سرد و بی روح است. هنوز هم بخش بسیار زیادی از بافت جامعه هند، همین طور است. احساس می کنم نیویورک با جریان اصلی آمریکا همسویی ندارد. مردم (بومی) آنجا را مدت ها پیش ربوده اند. مردم نیویورک از جاهای مختلفی آمده اند و به تبع آن دارای زبان های متفاوت و دیگر اختلافات فرهنگی هستند. بمبئی و نیویورک هر دو مشکلات و سختی های زیادی دارند اما مردم این دو شهر، سرشار از انرژی هستند؛ کسانی که رویا و آرزو دارند. آنها همچنین جرات این را دارند که رویاهایشان را به حقیقت بپیوندند... و برای زنده ماندن و بقا، پشتکاری مثال زدنی دارند.
*کدام هنرپیشه زن ایرانی را می شناسید؟
من با تماشای فیلم درباره الی، با ترانه علیدوستی آشنا شدم. من کاملا تحت تاثیر بازی گلشیفته فراهانی هستم که قابلیت شگفت انگیزی برای انتقال احساسات دارد. او حضوری مغناطیسی دارد که قابل تحسین است.
*به نظر شما یک سوپراستار چگونه می تواند محبوبیت خود را اداره کند؟
هرکسی بسته به نوع شخصیت اش و به روش های مختلف با این موضوع، برخورد می کند. بعضی از مردم ترجیح می دهند که در انتظار عمومی باشند و برخی از آنها کاملا خصوصی زندگی می کنند چون این طوری راحت ترند.
*چند وقتی بود که تب فیلم های کمدی در ایران، بالا گرفته بود. شما ترجیح می دهید که یک بازیگر کمدی باشید یا یک بازیگر رئال؟
من، نقش های کمدی را خیلی دوست دارم. من از یک پروژه - فیلم که دارای تعداد زیادی سکانس کمدی است، لذت می برم. فیلمبرداری در این فیلم ها بسیار جالب است. بنابراین، یک نقش کمدی خوب چیزی است که می تواند برای بازیگر، آینده خوبی به ارمغان بیاورد. خیلی ها معتقدند که نقش های کمدی، راحت است اما حقیقت این است که خنداندن مخاطبان بدون لودگی، کار آسانی نیست. چیزی که من را به وجد می آورد، حرکت در مسیر کمدین هایی چون چارلی چاپلین و مستربین است که با نقش هایی بسیار ساده و بی تکلف، تا ابد ماندگار شده اند و دنیا، قدردان آنهاست.
*می توانید نقشه راه یک بازیگر موفق را ترسیم کنید؟
من در جایگاهی نیستم که در این مورد، صحبت کنم اما فکر می کنم برای موفقیت در هر کاری، به پشتکار، صراحت، صداقت و تعهد به هنر و صنعت سینما، خیلی مهم هستند. در زمینه بازیگری اگر یک بازیگر واقعا احساس خود را درک کند و به نجوای درونی خود گوش بدهد، مخاطب با او همراه خواهد شد. اگر چنین بازی، حقیقت باشد و از جان و دل برآمده باشد، موفقیت دور از دسترس نیست.
*قبول دارید که زبان سینما به یک زبان دیپلماتیک در جهان امروز، تبدیل شده است؟
سینما همواره برای به تصویر کشیدن فرهنگ های مختلف، راه و رسم زندگی، دیدگاه های مختلف و برای انتقال پیام های فرهنگی، متعالی و سیاسی استفاده شده است. این است که اغلب فیلم ها از طریق نقطه نظراتی که از دیدگاه ما، نشات می گیرد، نزدیک ترین مفاهیم را به سادگی تجربه یک زندگی متفاوت از خود ما، نشان می دهند.
*جواب قانع کننده ای نبود، فکر کنم نمی خواهید اهل سیاست باشید! متوسط دستمزد سالانه شما در بالیوود، چقدر است؟
دستمزد در بالیوود به این بستگی دارد که بازیگر باشی یا سوپراستار، دستمزد در این دو سطح با یکدیگر متفاوت است.
*نقش هایتان را چگونه انتخاب می کنید؟ نام کارگردان مهم است و یا میزان دستمزد؟
خب، حضور یک کارگردان (کاربلد) یک تفاوت بزرگ را به وجود می آورد و به عنوان فیلم می دهد که موجب می شود تا اثر تولیدی، خلاقانه و منحصر به فرد باشد البته خود نقش نیز بسیار مهم است آن گونه که باید جالب، الهام بخش و در عین حال برای من، چالش برانگیز باشد. دستمزد، در مراتب بعدی قرار می گیرد.
*سندیکاهای بازیگری، می توانند از حقوق بازیگران دفاع کنند؟
بله. ما هم اینک، اتحادیه های هنرمندان و انجمن های هنری در بمبئی (مومبای) داریم که آنها مسوولیت حفاظت از حقوق هنرمندان در برنامه های کاری و پرداخت دستمزدها را به عهده دارند. تا حالا خودم دیده ام که در مواردی، اتحادیه علیه برخی کانال ها و یا شرکت های تولیدی، اقامه دعوا کرده اند و بعضا به دلیل عدم پرداخت دستمزد بازیگران، فعالیت شان را متوقف کرده اند.
*به نظر شما، آیا صنعت سریال سازی به رقیب سینما تبدیل شده است؟
من نمی توانم آنها را رقبای هم بنامم، چراکه صنعت سینما و سریال سازی، کارکرد و عملکرد متفاوتی دارند. همچنین، جالب است که جامعه بازیگری بین هنرمندان فیلم های سینمایی و نقش آفرینان مجموعه های تلویزیونی، تقسیم بندی شده اند. به ندرت پیش می آید که یک بازیگر تلویزیونی در سینما حضور داشته باشد. اما شاید، آنها از لحاظ فضای کاری با یکدیگر، رقابت کنند. به هر حال، چون تلویزیون یک رسانه فراگیر است، می تواند از این امتیاز در جذب حداکثری مخاطب به عنوان یک مزیت رقابتی در مقابل سینما، بهره ببرد. در نهایت می توانم خودم را مثال بزنم که تا حالا در هیچ اثر تلویزیونی حضور نداشته ام و همان طور که گفتم همکاران من از این قاعده مستثنا نیستند. سینما و تلویزیون مثل فوتبال و والیبال هستند که هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند. فقط هر دو یک هنر، محسوب می شوند درست شبیه آن دو که نقطه اشتراک شان، ورزشی بودن شان است.
ارسال نظر