آزاده نامداری: مدت هاست پدیده ای در اجرا نداریم

هفت صبح: روز گذشته بخش اول از گفت و گوی آزاده نامداری با روزنامه «هفت صبح» درباره موفقیت هایش به عنوان یک مجری، انتقادها و حواشی مختلف درباره چالشی نبودن صحبت هایش با میهمان ها و... به چاپ رسید. در بخش دوم این گفت و گو، مسائل دیگری مثل تخصصی نبودن اجرای مجریان اجتماعی، خلاقیت نداشتن و دنباله رو بودن برخی مجریان جدید و... را به همراه او بررسی می کنیم.


*یکی از مشکلات مجریان تاک شوهای تلویزیونی این است که در مواجهه با میهمان های متخصص در هر زمینه، خودشان را همه چیزدان می دانند و با آنها وارد بحث می شوند. در صورتی که خب طبیعی است که مجری، در همه زمینه ها تخصص نداشته باشد.

خب چیزی که گفتی فقط مربوط به اجرا و برنامه های تلویزیونی نیست. ما کلا مردمی هستیم که همه مان راجع به همه چیز اظهارنظر می کنیم. همه در مقابل مسایل مختلف سیاسی و... یک پا صاحب نظریم. این اشکال فرهنگی ماست که به تلویزیون هم راه پیدا کرده. هیچ کدام از کسانی که الان به عنوان مجری می شناسی، مجری برنامه تخصصی نبوده اند. همه ما مجری برنامه های اجتماعی هستیم که خب به همین دلیل، باید نسبت به تمام مسایل یک دید کلی داشته باشیم اما نه به این معنی که صاحب نظر باشیم. من قبل از اینکه مجری تلویزیون باشم خودم یک آدمم. کلا به مطالعه کردن در هر زمینه ای علاقه دارم اما تابه حال برنامه تخصصی اجرا نکرده ام.

*در چنین شرایطی با این نظر موافقی که مجری به تنهایی نمی تواند کاری از پیش ببرد و لازم است که حتما یک کارشناس کنار دستش حضور پیدا کند؟

خب ما در بخش دوم برنامه «جمع ما» همین کار را می کردیم. بعد از تمام شدن صحبت های من با میهمان برنامه، در بخش دوم (بسته به موضوع برنامه) کارشناس متخصص داشتیم اما در مورد چیزی که گفتی، راستش فکر می کنم واقعا هنوز فضای جامعه ما به این سمت نرفته است اما اگر روزی چنین اتفاقی بیفتد من کاملا موافقم.

*امسال علاوه بر اینکه برنامه نوروزی «خانمی که شما باشی» را داشتی، در ویژه برنامه تحویل سال شبکه دو هم حاضر شدی. خیلی ها فکر می کنند انگار احسان علیخانی ترجیح می داد همه برنامه را خودش تنهایی اجرا کند. به نظرت اینطور نیست؟

چه سوال جالبی! ما خودمان اینطوری حس نکردیم. به خاطر این که خود علیخانی خواست من در برنامه اش باشم. به نظر خودمان اصلا اینطوری نبود. او از شبکه سه به شبکه دو آمده بود و تهیه کننده برنامه تحویل سال این شبکه شده بود. بعد از من خواست یک بخش هایی از برنامه را اجرا کنم. قبل از برنامه هم برنامه ریزی زیادی داشتیم. مثلا من قرار بود با سیدمهدی رحمتی حرف بزنم و در استودیوی دیگر خود آقای علیخانی با ایمون زاید صحبت کند یا مثلا صحبت با شقایق دهقان، مرتضی احمدی و بهاره رهنما و... را به من سپرد. کنداکتور خیلی خوبی داشت و برای لحظه به لحظه اش برنامه ریزی شده بود. با این حال جالب است که چنین برداشتی شده!

*«خانومی که شما باشی» برنامه ای بود که مخاطب هدفش، خانم ها بودند. چه شد فکر کردی یک برنامه اختصاصی برای خانم ها در تعطیلات عید داشته باشی؟ چون تعطیلات عید معمولا خانم ها تنها در منزل نیستند که حالا برنامه مخصوص به خود داشته باشند.

من همیشه احساس می کردم جای یک برنامه ای که فقط مخصوص خانم ها باشد در تلویزیون خالی است البته هنوز هم هست؛ برنامه ای که وقتی خانم ها آن را ببینند، احساس امنیت کنند. هیچ هدفی مبنی بر احقاق حق زنان یا فمینیست بازی و اینها نبوده. من در هفت سال گذشته همش با خانم ها کار کردم و واقعا کار با خانم ها را ترجیح می دهم. دوست داشتم مجری برنامه ای باشم که فقط خانم ها میهمانش باشند و در آن گپ بزنند. قضیه این بود که یک آدم مشهور در مقابل یک آدم عادی قرار می گرفت و راجع به موضوعی که دغدغه شان بود با هم بحث می کردند. یک سری تماشاچی هم مدل ریلی شو دعوت کرده بودیم. مثلا الهام حمیدی، نرگس محمدی، مائده طهماسبی، مادر امیر شهاب رضویان (قهرمان رالی) و همسر سردار رویانیان هیچ کدام راجع به خودشان صحبت نکردند. آنها همه در خدمت موضوع برنامه بودند.

*تلویزیون ما به رغم اینکه مدام مجریان جدید به ساختارش تزریق می شود اما هنوز هم برای برنامه های نوروزی، سراغ مجریان نسل قبلی مثل احسان علیخانی، فرزاد حسنی یا آزاده نامداری می رود. فکر می کنی این مساله به دلیل کاربلدنبودن مجریان جدید است یا اینکه شبکه های مختلف، ریسک نمی کنند که اجرای شب تحویل سال یا نوروزشان را به مجریان جدید بسپارند؟

در این مورد به ویژه برنامه نوروزی و به خصوص تحویل سال، شاید شبکه ها ترجیح می دهند به خاطر حساسیت کار، آن را به سابقه دارها بسپارند. در مورد مجریان جدید فکر می کنم مجریان خوبی روی آنتن داریم اما متاسفانه هنوز راهشان را پیدا نکرده اند. مثلا بارها شده خودم اجرای یکی از مجریان جدید را ببینم و بعد با خودم بگویم کاش مثلا یکی بود به این می گفت که اینطوری صحبت نکن یا مثلا این کار را بکن. البته من اصلا در جایگاهی نیستم که بخواهم از اجرای کسی ایراد بگیرم اما خیلی خوب است کسانی باشند که اینها را سروسامان بدهند.

*کلا فکر می کنی چرا مجریان جدید، نمی توانند جریان ساز شوند؟ اسم شان سر زبان ها نمی افتد و خلاصه ستاره نمی شوند؟

من قطعا با هفت سال سابقه نمی توانم درباره این مساله صاحب نظر باشم اما واقعا خدا را شکر می کنم که در برهه زمانی بسیار خوبی وارد تلویزیون شدم و جای خوبی رفتم. جایی رفتم که عین کلاس درس برایم بود. فکر می کنم ما مدت هاست پدیده ای در اجرا نداشته ایم. سال هاست که مجری سر زبان ها نیفتاده. آنچه که الان داریم محصول سال های گذشته مان است. مجری جوان خوب داریم اما هنوز زمان می برد که دوباره به آن شکوفایی برسیم. متاسفانه برخی از مجریان جدید به جای اینکه سبک خاصی برای خودشان داشته باشند، دنباله رو هستند. به نظرم سطحی ترین کار در حیطه اجرا، تقلید کردن از سایر مجریان است. واقعا ابراز تاسف می کنم برای مجریانی که بدون اینکه متوجه باشند مردم می فهمند عینا کار مجریان دیگر را تقلید می کنند. مردم واقعا فرق بین اجرای اصلی و تقلبی را تشخیص می دهند. اینها آدم های صاحب فکر و ایده ای نیستند. عین تو لباس می پوشند، عین ادبیات حرف زدن تو را به کار می برند و حتی یک لحظه هم سعی نمی کنند، کاری انجام دهند که فقط مخصوص خودشان باشد.

*همانطور که گفتی وقتی وارد مقوله اجرا شدی، آدم های با تجربه ای دورت بودند، غیر از استفاده از تجربه آنها چقدر خودت در زمینه اجرا مطالعه کردی؟

من کاملا در اجرا شیرجه زدم. قبل از اینکه جلوی آنتن زنده بیایم در مدرسه جلوی یک عالم آدم زنده اجرا کرده بودم. چنین تجربه هایی زیاد داشتم. از این آدم هایی نبودم که سرم توی لاک خودم باشد اما صادقانه می گویم که هیچ وقت برای اجرای زنده کلاس نرفتم. با این حال خیلی به اجرای سایر مجریان، نوع صحبت کردنشان و... نگاه می کردم. من با کوله باری از نگاه کردن رفتم جلوی دوربین. کاملا می دانستم که چی دوست دارم اتفاق بیفتد.

*خب در این نگاه کردن ها چقدر تقلید کردی؟ خودت به این سبک اجرا رسیدی؟

من هیچ فکری برای اجرا نداشتم. آن چیزی که از من در تلویزیون می بینید دقیقا همانی است که در خودم بیرون از استودیو هم وجود دارم. برنامه ریزی خاصی نداشتم. اجرایم در این سال ها هم تغییر خاصی نداشته. من وقتی وارد مقوله اجرا شدم، یک دختر چادری با روسری های رنگی شاد در تلویزیون ما وجود نداشت و این یک کمبود بود اما الان می توانید تعداد زیادی مجری در شبکه های مختلف ببینید که همه شان چادر ملی با روسری های رنگی سر می کنند. همه شان هم مثلا خود کارشان را با شال سرشان ست می کنند. این آنقدر همه گیر شد و همه شبکه ها شروع کردند. به انجام دادن این کار که دیگر خودم دوست ندارم این کار را بکنم.

*در چند سال اخیر بارها اتفاق افتاده که مجریان از اجرا به سمت بازیگری می روند و خودشان را در آن هنر هم امتحان می کنند. در مورد تو هم این علاقه وجود دارد؟

اصلا! بازیگری دغدغه و علاقه ام نیست اما با این حال آدم غیرقابل پیش بینی هستم. بازیگری برایم یک حس جالب است اما هیچ وقت در تمام این سال ها ترغیب نشدم که انجامش دهم.

*پس ترجیح می دهی به عنوان یک مجری، همچنان کارت را ادامه دهی. برای نوع اجرا یا برنامه هایی که قرار است برای اجرا انتخابشان کنی، برنامه خاصی داری؟

من دوست دارم فقط ۱۰ سال اجرا کنم. امیدوارم سر قولم بمانم و چیزی باعث نشود کارم را ادامه دهم. احساس می کنم بس است. امیدوارم در سه سال آینده کارهایی که می خواهم انجام داده باشم. حالا شاید بعضی وقت ها دل آدم تنگ شود اما واقعا دوست دارم بعد از ۱۰ سال یا خیلی کم باشم یا نباشم.