عماد طالب زاده: هیچ کس رقیب من نیست!

مجله موسیقی قرن ۲۱ - داریوش شهریاری: از خواننده های ویژه و منحصر به فرد موسیقی ماست. جای خالی اش در موسیقی رسمی و قانونی کاملا احساس می شد و پاپ ما ستاره ای با این استایل و سبک را کم داشت. او حالا پس از مدتی طولانی تلاش و البته رعایت قوانین توانسته «مجوزدار» شود تا به فعالیت های موسیقایی اش رنگ و بویی رسمی و درست ببخشد.

عماد طالب زاده از آن دست خواننده هاست که می تواند تا نوک قله پیش رود و ماندگار شود. او همه فاکتورهای ستارگی را دارد و این موهبتی است که حتی خیلی از خواننده های خوش صدای ما از آن بی بهره هستند. گفتگوی مفصل ما با عماد طالب زاده خواندنی است.


عماد طالب زاده یک خواننده رسمی و مجاز شده است. آیا این خبر مهم صحت دارد؟

- بله، کاملا صحت دارد. شکر خدا هیچ مشکلی در این باره سر راهم نیست و هر آنچه بوده با مساعدت کسانی که تصمیم گیرنده بودند حل شده است.

پس به زودی شنونده اولین آلبوم رسمی تو خواهیم بود.

- راستش زمان انتشار آلبوم اصلا مشخص نیست چون تا زمانی که اتفاقات مد نظرم در آلبوم رخ ندهد و کار همانی که می خواهم نشود، منتشر نخواهد شد. ما یکسری خواننده داریم که سالی یک آلبوم می دهند و هیچ اتفاقی هم با آلبوم شان نمی افتد. از طرف دیگر خواننده هایی داریم مثل احسان خواجه امیری که سه سال یک بار آلبوم منتشر می کنند ولی پشت آلبوم هایشان تفکر و تعقل هست و برنامه ریزی دارند. احسان خواجهامیری و البته همایون شجریان خواننده های محبوب من هستند که کارهایشان را خمداوم گوش می ده.

به شخصه آلبوم عاشقانههای احسان را بهترین آلبوم سال های اخیر موسیقی پاپ می دانم. پس احتمالا با این نظر موافقی؟

- در کنار آلبوم احسان، آلبوم «شلیک» فرزاد فرزین هم جزو آلبوم های خوب این سال ها بوده و آلبوم «من و بارون» بابک جهانبخش هم تراک های موفق کم نداشت.

برگردیم به آلبوم خودت.

- روی ترانه های آلبومم خیلی حساس هستم. به هر حال مخاطب من دارد بزرگتر می شود و مثل خود من سن و سالش بالاتر می رود. من در انتخاب کارهایم باید این تغییر سن و سال و در ادامه اش تغییر ذائقه وس لیقه را مد نظر قرار دهم. خواننده موفق کسی است که بتواند مخاطبان و هوادارانش را حفظ کند و برای این کار باید با رشد سنی و فکری آنها و البته خودش محتوای کارهایش را تغییر دهد. البته این جمله به این معنا نیست که من اگر ۵۰ ساله شوم، ترانه ای بخوانم که هیچ کس معنایش را نفهمد. این یک روند آرام و تضمین شده است و خواننده های قدیمی تری که هنوز هم مورد علاقه مردم هستند، این فاکتور را رعایت کرده اند.

یعنی قرار است یک روند مشخص را با توجه به سن و سال خودت و هوادارت طی کنی؟

- باید موسیقی را به سمت درستش پیش برد.چندین سال پیش بعضی ها آمدند، موسیقی شش و هشت و رپ را در هم آمیختند و کارهای زیادی منتشر کردند. برای همه اینطور جا افتاده بود که یک کار شش و هشت تند حتما باید رپ داشته باشد و اگر هم خودشان رپ نمی خواندند، حتما از یک رپر استفاده می کردند اما بعد از ورود چهره ای به نام «یاس» به رپ، تازه مخاطبان موسیقی متوجه شدند رپ چیست و چه حرف هایی می تواند بزند. یاس به این تفکیک کمک زیادی کرد و البته کم هم سختی نکشید.

درخصوص شش و هشت هم همینطور. قبل از این، طرف یک شعر غمگین و تلخ را با ریتم شش و هشتم می خواند و خوشحال هم بود اما من فکر می کنم اولین کسانی که در دوره جدید ریتم شش و هشت را با کلام عاشقانه و مثبت اجرا کردند من و بهنام صفوی بودیم. با احترام به سایر همکارانم معتقدم این یک سبک و سیاق جدید بود.


این سبکی که از آن حرف می زنی، آغازش دقیقا از کدام قطعه است؟

- از آهنگ «عزیزم» من و از «عشق من باش» بهنام صفوی.

من یک بار دیگر سوال اولم را تکرار می کنم تا مخاطب تو خیالش راحت شود. پس عماد دیگر مشکلی به نام مجوز ندارد؟

- در حال حاضر نه من بلکه هر کس که پایش را از چارچوب ها فراتر نگذاشته و کار نادرست و غیرمعمولی انجام نداده، مشکل مجوز ندارد. دکتر پیروز ارجمند مدیرکل دفتر موسیقی در گفتگوهایشان حتی از موسیقی رپ فارسی که البته باید سالم و موجه باشد نیز صحبت کرده اند.
من معتقدم روند موسیقی ما دارد به سمتی می رود که دیگر چیزی به عنوان غیرمجاز وجود نخواهد داشت مگر اینکه یک خواننده مسیری را انتخاب کند که با قوانین و ضوابط جمهوری اسلامی ایران همخوانی نداشته باشد که طبیعتا باید با او برخورد شود.

برگردم به آلبومم و این را اضافه کنم که ترجیح می دهم 3 سال دیگر آلبوم دهم اما آلبوم به شکلی باشد که تا 3 سال بتوانم از موفقیت و قطعات خوب آن در کنسرت ها استفاده کنم. فکر می کنم این بهتر از آن است که یک آلبوم متوسط یا معمولی منتشر کنم و به خاطر پیشینه اسمم 7-6 ماه یا حتی یک سال کنسرت بدهم و بعدش مجبور به انتشار یک آلبوم دیگر شوم تا ضعف آلبوم قبلی را جبران کنم.

یک مسئله مهم که درباره تو وجود دارد و آن هم قرارداد با یک شرکت خاص است که ظاهرا محل اختلاف شده و هنوز راه حلی برای توافق تو و طرف مقابل به دست نیامده است.

- من قراردادی را با مدیر یک کمپانی موسیقی امضا کردم که متاسفانه خیلی از بندهایش تحریف شد و تغییر کرد. در واقع آنچه من در قرارداد خواندم و تایید و در نهایت امضا کردم با آنچه بعدا در قرارداد دیدم، تفاوت داشت و این مسئله طبیعتا مرا ناراحت کرد.

من کلا اهل جنجال و حاشیه نیستم، چه در گذشته و چه امروز که مجاز شده ام، سعی کرده ام بی حاشیه باشم و به کارم برسم. من اهل خانه و خانواده هستم و دوستان و نزدیکان من بر این خصلت من صحه می گذارند. درخصوص مسئله قرارداد هم من خیلی از حرف ها را نزدم و بعضی از رسانه ها کمی شلوغش کردند. مثلا من هرگز عنوان ترکمنچای را برای این قرارداد به کار نبرد.

البته می شود به این قرارداد هم ترکمنچای گفت اما یک تفاوت اساسی هم وجود دارد. به نظر من ترکمنچای قراردادی است که تو از روی اجبار آن را قبول می کنی اما من با میل و اراده خودم قرارداد بستم چون از بندها و مفاد قراردادی که در ابتدا خواندم راضی بودم اما بعدا دیدم آنچه من خواندم و امضا کردم با آنچه امروز در قرارداد دیده می شود، مغایرت دارد، شرایط تغییر کرد. من هرگز به این قرارداد عمل نمی کنم ولو اینکه حل شدن این مشکل سال ها طول بکشد.


این حرف قطعی و صددرصد توست؟

- بله، این حرف صددرصد من است.

حالا برای حل و فصل این موضوع چه کاری انجام داده ای؟

- دارد روند قانونی اش را طی می کند. هر قراردادی یک شرایط فسخ دارد اما قرارداد ما فاقد این بند مهم است و در واقع در متن قرارداد نوشته شده، طرفین حق فسخ ندارند. به نظرم همین خلأ می تواند به من کمک کند. به هر حال من قراردادی را از سر بی تجربگی امضا کرده ام و ایراد خودم بوده که در حضور وکیل نسبت به انعقاد قرارداد اقدام نکرده ام اما مطمئنم این مشکل برطرف خواهد شد و من به زودی با رفع این مشکل حضور پررنگ تری در موسیقی پاپ خواهم داشت.

با این شرکت چگونه آشنا شدی؟

- من از طریق یکی از خواننده ها که زمانی با او دوست بودم، با این تهیه کننده آشنا شدم. آن خواننده البته همچنان با این شرت مشغول همکاری است. من فکر می کنم اگر دفتر موسیقی قواعد و چارچوب هایی را برای تهیه کننده ها و البته خواننده ها مشخص می کند و بر نوع همکاری آنها نظارت داشته باشد، مشکلات اینچنینی پدید نخواهد آمد. درست مثل سینما که ضابطه مند است و تکلیف تهیه کننده و بازیگر مشخص است.

مشکل من و این تهیه کننده اولین مشکل از این دست نبوده و آخرین آن هم نخواهد بود. رضا صادقی، هم مدتی طولانی با تهیه کننده سابقش دچار مشکل شد و تا مدت ها نتوانست روی صحنه از قطعات معروفش استفاده کند. تازه رضا سال ها با آن تهیه کننده همکاری داشت و با هم آلبوم ها و کنسرت های زیادی را تجربه کرده بودند اما شرایط من و طرف قراردادم فرق می کند. ما هیچ کاری را با هم انجام ندادیم و ایشان حتی یک هزار تومانی هم خرج من و کارم نکرده است. چندین بار پیامک های تهدیدآمیزی به من ارسال شد و حتی گفته شد، فلان کس به اینجا و آنجا وصل است و می تواند برایت مشکل ساز شود.

کسانی که این پیامک ها را فرستاده اند یادشان رفته اینجا جمهوری اسلامی ایران است. قانون دارد و البته یک هنرمند بیش از یک تهیه کننده مورد وثوق و توجه مسئولان است چون ارائه دهنده فرهنگ مردم و کشور محسوب می شود. البته این را هم اضافه کنم ما تهیه کننده خوب کم نداریم. دوستانی مثل حاتم پورها، مجید عبدی، آقای جلیل پور، مجید طوسی و ... سال هاست مشغول کار هستند و سالم هم کار می کنند. محسن یگانه، مازیار فلاحی، سیروان خسروی، زانیاز خسروی و ... چندین سال است مشغول همکاری با حاتم پورها هستند و دچار مشکل خاصی هم نشده اند.

شاید مشکلات اینچنینی در قرارداد بعضی دیگر از خواننده ها هم وجود داشته باشد اما آنها کار کرده اند و کنسرت های زیادی هم داشته اندت. تو فکر نمی کنی با این کار موسیقی و فضای کنسرت ها را از وجود خودت محروم کرده ای؟

- تفکرات آدم ها با هم فرق می کند. شاید دیگران دوست دارند زیر بار این مسئله بروند اما من همانطور که گفتم نخواهم رفت. به هر حال من یک اشتباهی کرده ام و راهنمایی های بعضی از دوستان که صددرصد خواهان موفقیت من نبودند هم در این مسئله موثر بود اما در نهایت این من بودم که اشتباه کرده ام و مطمئن باشید یک مسیر اشتباه و مخدوش را ادامه نخواهم داد.

لطف کرده و گفته اند اگر با ما کار نکنی تو را از صحنه موسیقی «محو» خواهیم کرد. این کلمه برای بعضی ها کاربرد دارد و برای بعضی ها نه. من را مردم انتخاب کرده اند و فکر می کنم این بعضی ها توان این را داشته باشند که مرا «محو» کنند. من مثل آن یکی، دو خواننده نیستم که سالی ۳۰ سانس کنسرت می گذارند ولی فقط ۱۲ سانس اش واقعی است. مطمئنا من از این دست خواننده ها نیستم و با تبلیغات و هزینه کردن در فلان مجله و بهمان سایت بالا نیامده ام. پول نداده ام اینستاگرامم، فالوئرهای بیشتری داشته باشد. پول نداده ام لایک های فیس بوکم افزایش یابد بلکه سعی کرده ام در حد توان و شعور موسیقایی ام، کارهایی را منتشر کنم که مورد توجه مردم قرار گیرد.


البته همه حق انتخاب دارند. مطمئنا خیلی ها عماد را دوست دارند. خیلی ها از او متنفرند و خیلی ها هم برایشان فرقی نمی کند. این در مورد هر فردی صدق می کند در هنر، ورزش و هر پدیده دیگری.

اما شک نکنید من تا زمانی که با فکر کار می کنم و روند بازار را می شناسم محو نخواهم شد. ملاک محبوبیت و شهرت خواننده این است که کارهایش همه گیر شود و مخاطبش برای آلبوم و کنسرت او هزینه کند وگرنه فشار دادن یک دکمه برای لایک زدن یا فالو کردن که کار سختی نیست و هزینه هم نمی خواهد.

واقعا فکر می کنی چه زمانی تو را روی صحنه کنسرت ها خواهیم دید؟

- ان شاءالله خیلی زود. دلم خیلی روشن است. آنهایی که مرا می شناسند می دانند که من خوب همه را می خواهم. از صفحه اینستاگرامم نیز این مسئله مشخص است. اگر آهنگ خوبی منتشر شود، تبلیغش را در صفحه ام می کنم، به کنسرت ۹۰ درصد خواننده ها رفته ام و خلاصه ادا و اطوار ندارم چون خودم را رقیب کسی نمی دانم. در واقع کسی را از خودم بالاتر یا پایین تر نمی دانم.

ادامه دارد...