راز خاص بودن محسن چاوشی

هفته نامه همشهری جوان - محمدرضا کاظمی، سید سینا ناصری: در اکثر نشست ها و برنامه ها وقتی می خواهند از یک هنرمند تقدیر کنند، او را «هنرمند مردمی» می خوانند؛ اصطلاحی که تحقیقا و دقیقا مناسب شخصی مثل محسن چاوشی است، تمام آلبوم هایش پرفروش ترین های سالی می شوند که در آن منتشر شده اند، تک آهنگ هایش هم تا چند هفته پس از انتشار دست به دست بین همه می چرخند. هر حرکت و رفتارش موج ایجاد می کند و از همه جالب تر، فعال بودن در کنج عزلت است.


او به اغلب اتفاقات روز و مسائل ملی و مذهبی واکنش نشان می دهد؛ از خواندن برای صعود ایران به جام جهانی گرفته تا خواندن اثری برای زلزله زدگان تبریز، سختی های مردم خرمشهر و آثاری برای محرم و واکنش نشان دادن به کشتار افراطی های داعش.

او در تمام این سال ها سعی کرده حواسش به همه جا باشد و مخاطبانش هم تقریبا انتظار دارند او به مسائل روز و دغدغه های شان واکنشی نشان دهد. در کنار همه این موارد چاوشی در زندگی حرفه ای اش نکات مثبت و منفی زیادی دارد که ما در اینجا به چند مورد از آنها اشاره کرده ایم تا بفهمیم راز محبوبیت این خواننده جنوبی از کجاست.

از راه غیررسمی شروع کرده

او علی لهراسبی نیست!

این خواننده ۳۵ ساله جنوبی اولین آلبومش را در ۲۵ سالگی و البته از زیر زمین منتشر کرد. برعکس خوانندگانی مثل علی لهراسبی که ابتدا سعی کرد مجوز بگیرد و بعد دنبال انتشار آلبوم برود. همین راه باعث شد پله های شهرت را دوتا یکی بالا بیاید. اولین آلبوم چاوشی، «نفرین» بود که در سال ۸۳ به بازار موسیقی آمد و همان روزها سر از ماشین های جوان هایی درآورد که دلشان از دست معشوق خون بود. چاوشی همین فرمان ادامه داد.سال ۸۴ دو آلبوم «خودکشی ممنوع» و «لنگه کفش» را به بازار فرستاد و در سال ۸۵ هم آلبوم «متاسفم» را منتشر کرد. سال ۸۶ به نام فیلم سینمایی سنتوری سند خورد. تا سال ۸۷ که با انتشار رسم یو مجوز دار «یه شاخه نیلوفر» چاوشی از زیر زمین بیرون آمد و فعالیت حرفه ای را آغاز کرد.


کنسرت نمی گذارد

او بنیامین بهادری نیست!

شاید نقطه تاریک سابقه هنری محسن چاوشی برگزار نکردن کنسرت باشد. یکی از نکاتی که چاوشیست ها را در کری خواندن مقابل دیگران خلع سلاح می کند و آنها را در برابر طرفداران خوانندگانی مثل بنیامین بهادری و سیروان خسروی در موضع ضعف قرار می دهد.

چاوشی که از ۱۰ سال پیش به طور رسمی فعالیت خودش را آغاز کرده، در این همه سال حتی یک بار هم برای علاقمندانش روی سن نرفته تا همچنان جنس و کیفیت اورجینال صدایش مبهم بماند.

او تا پیش از انتشار آلبوم اولش، نداشتن مجوز و کمی امکانات را دلیل برگزار نکردن کنسرت اعلام کرده بود و بعد از آن زمان برگزاری کنسرت را به بعد از هر آلبوم موکول کرد که هنوز اجرایی نشده! کمتر خواننده ای پیدا می شود که با این سابقه طولانی فعالیت و این حجم از طرفدار، کنسرت برگزار نکند اما برای چاوشی این اتفاق افتاده است و این فرصت را به مخالفانش داده است تا او را متهم کنند به اینکه توانایی اجرای زنده ندارد!

تیتراژ سریال نمی خواند

او احسان خواجه امیری نیست!

چاوشی در تمام این سال ها حتی برای یک سریال هم خوانندگی نکرده. برعکس بسیاری از خوانندگانی که با تیتراژخوانی شروع کردند و سپس به چهره های دوست داشتنی و پرطرفدار تبدیل شدند، چاوشی از این مسیر برای شهرت و حتی درآمد استفاده نکرد. (البته اگر درآمد برنامه «زندگی تحصیلات تکمیلی» را ندیده بگیریم!) چاوشی اما با یکی دو سینمایی همکاری کرده که مهم ترین شان فیلم «سنتوری» (داریوش مهرجویی) و «لامپ ۱۰۰» (سعید آقاخانی) است که این دومی هنوز روی پرده نیامده و «کلاف» (به کارگردانی شهرام شاه حسینی و تهیه و بازی علی منصوریان) را هم روی پیشخوان سوپرمارکت ها دارد.


شایعه هایی درباره همکاری اش با فیلم «چ» (ابراهیم حاتمی کیا) هم سر زبان ها افتاد که با این متن واکنش نشان داد «به دلیل طرح ادعاهایی سراسر وارونه و کذب درباره نحوه همکاری بنده با پروژه چ در نشست مطبوعاتی این فیلم در جشنواره، بهتر است کماکان سنتوری اولین و آخرین تجربه سینمایی ام باشد.»

البته او از فعالیت تلویزیونی غافل نبوده، تیتراژ تک برنامه شب عید احسان علیخانی و همینطور همخوانی برای برنامه «پشت صحنه» با فرزاد فرزین از جمله اثرهای انگشت شمار چاوشی است ولی او گویا قید اجرای هر شبه صدایش در تیتراژ سریال ها را زده.

رفتار خاص دارد

او فرزاد فرزین نیست!

یکی از القابی که چاوشیست ها به خواننده محبوب شان دادند، «آقای خاص» است. نمودهای این خاصیت (!) هم در جاهای مختلفی قابل رویت است. از آثاری که می خواند بگیرید تا حواشی عجیبی که پیرامون کارهای دیگرش به وجود می آید.

چاوشی را با تمام حواشی و کارهای خاصش در کنار خوانندگان کم حاشیه ولی پرکاری مثل فرزاد فرزین قرار دهید تا به خاص بودن رفتارش پی ببرید. مثلا در عید امسال قرار بود که چاوشی در برنامه شب عید حضور داشته باشد و همه چیز آماده بود که استاد در آخرین ساعات، دست علیخانی و دوستانش را در پوست گردو گذاشت و از حضور در این برنامه انصراف داد.

از این قبیل رفتارها از وی زیاد دیده ایم. چاوشی پیش از انتشار آلبوم آخرش در صفحه خود از نام آن پرده برداری کرده و اسم «پاروی بی قایق» را اولین بار همانجا مطرح کرد. چند روز بعد اعلام کرد که قصد دارد نام آلبوم را عوض کند و از این نام خوش اش نیامده بود. بعد از آن دوباره سر خانه اول برگشت و در پستی جداگانه اعلام کرد نامی بهتر از پاروی بی قایق برای آلبومش پیدا نکرده است و همین اسم را برگزیده است. همه اینها مشت نمونه خروار از کارهای خاص اوست.

مصاحبه نمی کند، عکس نمی گیرد

او محسن یگانه نیست!

چاوشی خیلی اهل مصاحبه نیست و سعی می کند از این طریق خودش را از حواشی دور نگه دارد. برای آلبوم هایش یا از عکس های خودش استفاده نمی کند (مثل پاروی بی قایق) یا تصاویری از پشت را برمی گزیند (مثل یه شاخه نیلوفر).


اکثر مواقع هم اگر حرف و حدیثی داشته باشد و بخواهد به اتفاقی واکنش نشان دهد، سعی می کند رأسا وارد بازی شود و در فضای مجازی واکنش اش را اعلام کند. مثلا تابستان سال گذشته که وقتی ریمیکس دو آهنگ «قطار» و «عروس من» در مسابقه نظرسنجی برنامه «هفت ترانه» شبکه شما قرار گرفت و آهنگ «قطار» هم به عنوان تیتراژ برنامه ساعت ۲۵ از شبکه پنج سیما پخش شد، آقای خاص وارد میدان شد و اعلام کرد برای پخش هیچ یک از قطعات آلبوم هایش از او اجازه نگرفته اند.

نقطه مقابل او بین ستاره های این روزهای موسیقی، محسن یگانه است که هر از چند گاهی به درخواست رسانه ها لبیک می گوید و برای آلبوم هایش هم چندین و چند عکس در ژست ها و قطع های مختلف می گذارد تا دیگران برای پیدا کردن عکس هایش دردسر نکشند!

در آلبوم های مشترک می خواند

او سیروان خسروی نیست!

کارنامه محسن چاوشی را که نگاه کنید، متوجه یک اتفاق جالب می شوید؛ او از زمانی که به صورت رسمی و حرفه ای وارد بازار موسیقی شده، پس از هر آلبوم، در یک آلبوم گروهی هم حضور داشته. «سلام آقا» سال ۸۸، «هشت» سال ۸۹، «خاص» و «دل صدا» سال ۹۰ و «من و ما» سال ۹۳، همگی آلبوم هایی هستند که چاوشی با یک قطعه در آنها حضور دارد و از حیث خواندن آلبوم های مشترک برای خودش یک رکورددار محسوب می شود. برعکس خوانندگانی چون سیروان که هنوز در هیچ کار گروهی شرکت نکرده است و سه آلبومی که تا به حال منتشر کرده را به تنهایی خوانده است.

در برنامه های تلویزیونی حاضر نمی شود

او رضا یزدانی نیست!

چاوشی از آن دست سلبریتی هاست که اگر بخواهی عکس های جدید و خبرهای دست اولی از او داشته باشی، مجبوری صفحات مختلف او در سایت ها را پیگیری کنی و سر و کله اش در برنامه های تلویزیونی پیدا نمی شود. گرچه این مرسوم است که خوانندگان اسم و رسم دار در ویژه برنامه های تلویزیونی و با رقم های نگو، حاضر شوند اما آقای خاص از این نظر هم برخلاف دیگران حرکت کرده و تا به حال در هیچ برنامه ای حاضر نشده است.

آخرین بار هم احسان علیخانی بود که قول داده بود برای شب عید چاوشی را به برنامه بکشاند اما گویا در این امر موفق نبود و زورش نرسید! در این قضیه هم نقطه مقابل او رضا یزدانی است که در بیشتر مناسبت ها طرفدارانش را سر ذوق می آورد و در برنامه های مختلف حضور دارد.

یکی از ویژگی های بارز چاوشی، ساخت آهنگ های مذهبی و ملی است

قلب من این وطن است

محسن چاوشی جزو خوانندگانی است که بین آثارش قطعات مذهبی و ملی پررنگ و با کیفیت زیادی وجود دارد و از این حیث هم جزو پرکارترین خوانندگان است. در اینجا آثار خاص آقای خاص را با هم مرور می کنیم.

راه کربلا/ ترانه سرا: امیر ارجینی

* «حالا از کجا برم پای پیاده ای خدا/ راهمو نشون بده می خوام برم به کربلا»


* آلبوم «لنگه کفش» که سومین آلبوم غیررسمی محسن چاوشی بود، در سال ۸۴ با آهنگسازی خود او منتشر شد و قطعه راه کربلا هم یکی از خاطره سازترین آهنگ های اوست. این اثر، نخستین اعلام نظر جدی چاوشی در حوزه موسیقی آیینی است.

فلسطین/ ترانه سرا: امیر ارجینی

* «دنیا قراره تا کی اینجور باشه/ تا کی قراره حرف، حرف زور باشه»

* سال ۸۵ چاوشی آلبوم «متاسفم» را روانه بازار کرد. قطعه «فلسطین» در این آلبوم قرار داده شده بود که با ریتمی آرام، زیر صدای عربی و همینطور صدای خاص چاوشی و اذان گفتنش در اواخر قطعه، حس و حال عجیبی را به مخاطب القا می کرد.

کلاغ روسیاه/ ترانه سرا: امیر ارجینی

* «من که توی سیاهیا از همه روسیاه ترم/ میون کبوترا با چه رویی بپرم؟»


* این قطعه سال ۸۴ تولید شد و بعدها در آلبوم سنتوری قرار گرفت و سال ۹۰ به طور رسمی وارد بازار موسیقی شد. بدون شک این قطعه یکی از معروف ترین آثار محسن چاوشی است که در روزهای ولادت امام رضا (ع) بارها از رادیو و تلویزیون می شنویم.

غدیر خون/ ترانه سرا: امیر ارجینی

* «چشم تموم دنیا گریون بشه/ وای اگه شام غریبون بشه»

* چاوشی برای اولین بار سال ۸۸ در یک آلبوم گروهی به نام «سلام آقا» حضور داشت. او در این آلبوم در کنار رضا صادقی، محمد علیزاده و مهدی یغمایی ۱۰ قطعه با حال و هوای ایام محرم منتشر کرد که با استقبال زیادی هم در آن سال روبرو شد.

ظهر عطش/ ترانه سرا: محمدرضا آغاسی

*«بی سر و سامان توام یا حسین/ دست به دامان توام یا حسین»


* ظهر عطش قطعه دیگر آقای خاص در آلبوم «سلام آقا» بود. با شعر معروف مرحوم آغاسی، شعری سراسر احساسی که در زمستان ۸۸ حال و هوای محرم را همه جا پخش کرده بود.

کاشکی/ ترانه سرا: امیر ارجینی

* «کاشکی بازم تو حرم با کفترا بپرم/ پیش تو پر بگیرم ازت خبر بگیرم»

* این قطعه در سال ۸۹ و دومین حضور آقای خاص در یک آلبوم گروهی «۸» و به مناسبت ولادت امام رضا (ع) منتشر شد، این قطعه در کنار قطعه رضا صادقی یکی از بهترین های آن آلبوم بود.

پرچم سفید/ ترانه سرا: حسین صفا

* «زیر پرچم سه رنگ واسه پرچم سفید/ مادرم دعا می کرد پدرم می جنگید»


* قطعه پرچم سفید در آلبومی به همین نام در سال ۹۰ منتشر شد. از آنجایی که خانواده محسن چاوشی جزو کسانی بودند که بعد از اشغال خرمشهر مجبور به ترک دیار خود و مهاجرت به شهرهای دیگر شدند، او آثار زیادی با مضمون جنگ و مهاجرت منتشر کرد که پرچم سفید یکی از موفق ترین های اودر این زمینه است.

مام وطن/ ترانه سرا: امیر ارجینی

* «راز خوشبختی من خفته در قلب من است/ تو کجا می گردی قلب من این وطن است»

* چاوشی سال ۹۱ در سالگرد آزادسازی زادگاهش خرمشهر این قطعه را منتشر کرد. این قطعه یکی از خاص ترین قطعات حماسی او به شمار می رود و بارها از تلویزیون پخش شده است.

تنهاترین/ ترانه سرا: حسین صفا

* «با اینکه سوگوار و بی قراری، محاله پیش غم از پا بیفتی/ دلت می لرزه چون هر لحظه باید به یاد غربت زهرا بیفتی»


* این قطعه جزو آخرین تک آهنگ های منتشر شده محسن چاوشی در امسال است که در روز شهادت حضرت علی (ع) منتشر شد و گروه اوج برایش کلیپ باکیفیتی ساخت.