اولین و احتمالا آخرین گفت‌وگو با علیرضا حقیقی

مجله زندگی ایده آل: زندگی در دنیای مجازی جریان دارد و تب حاکم بر هر جامعه‌ای را باید از حرف و حدیث‌های رایج در شبکه‌های اجتماعی سنجید. در دنیای مجازی یا روابط پیامکی، بهتر می‌توان درک کرد چه کسانی برای مردم مهم شده‌اند. این مقدمه برای این آمد که برسیم به دروازه‌بان تیم ملی ایران در جام جهانی 2014؛ علیرضا حقیقی، حالا یکی از محبوب‌ترین‌ها در ایران است. دروازه‌‌بان خوش تیپ تیم ملی - او علاوه بر بعد فنی، به لحاظ ظاهری هم مورد توجه رسانه‌های مختلف قرار گرفت - به طعنه می‌گوید: «حرفی نمانده، حرف‌هایم را درون زمین زدم»! و این اولین و شاید آخرین گفت‌وگو با او، پس از جام جهانی باشد!

شاید بیشتر از 10 روز به هر طریقی که می‌شد سعی کردیم او را راضی به گفت‌وگو کنیم اما او فاز سکوت برداشته بود. همین‌جا اعتراف می‌کنیم که به خاطر رفتارش قضاوت‌هایی در موردش داشتیم اما وقتی بعد از یک ساعت صحبت کردن یخ او آب شد، دیدیم دروازه‌بان خوش‌تیپ جام تا حدودی حق دارد.

پیش به سوی هدف بعدی!

بعد از بازی با آرژانتین در فیس‌بوک و بعضی دیگر از رسانه‌های اجتماعی مطالبی در مورد اتفاقات بدی که پشت سرهم برای تو اتفاق افتاد نوشته و گفته شد اتفاقاتی که نتیجه‌اش شد رفتنت به جام جهانی، چطور یک نفر از جایی که ناباوری مطلق است به یکی از چهار موقعیت مهم تاریخ فوتبال ایران دست پیدا می‌کند؟


فکر می‌کنم مهم‌ترین چیز در زندگی شخصی علیرضا حقیقی ایمان است. من همیشه ایمان داشتم که به آن سطح و موقعیتی که فکر می‌کنم می‌رسم و خدا را شکر تا الان به بخشی از آن رسیدم، یک بخش دیگر آن باقی مانده که شاید خیلی مهم‌تر از بخش اول باشد. من همین که توانسته‌ام به این مقطع و جایگاه برسم واقعا خیلی سختی کشیده‌ام چه در داخل فوتبال چه بیرون از فوتبال. خیلی‌هاخواستند جلوی فوتبال علیرضا حقیقی را بگیرند که البته بار اول‌شان نبود و این سنگ‌اندازی‌ها را شاید برای خیلی‌های دیگر هم انجام داده بودند وجلوی پیشرفت‌شان را گرفتند ولی خدا مرا دوست داشت و رهایم نکرد.

خودم هم سعی و تلاشم را کردم و خیلی به این در و آن در زدم و ماحصل این زحمت‌ها شد رسیدن به هدف کوتاه مدتم که همین بازی در جام جهانی بود و در حال حاضر باقی تلاشم را برای رسیدن به هدف دراز مدتم که نمی‌خواهم فعلادر مورد آن صحبت کنم، می‌گذارم ولی امیدوارم همان‌طور که در هدف اولم موفق بودم در هدف دومم هم موفق باشم.

وقتی‌خدا می خواهد

شاید همه ما فکر نمی‌کردیم که تو بتوانی در ترکیب تیم ملی قرار بگیری اتفاقاتی که در این مسیر برایت افتاد تو را معتقد به سرنوشت نکرد؟

خیلی‌ها فکر می‌کردند که من نمی‌توانم بازی کنم، به هیچ کسی جسارت نمی‌کنم اما اگر قرار بود به حرف همین خیلی‌ها اتفاقی بیفتد که الان من باید در خانه جلوی تلویزیون می‌نشستم و حسرت می‌خوردم و فوتبال هم بازی نمی‌کردم. پس این خیلی‌ها، سرنوشت آدم را رقم نمی‌زنند. من زحمت زیادی در روسیه، پرتغال و حتی در پرسپولیس کشیده بودم و می‌دانستم که یک روز مزد زحماتم را می‌گیرم. بله برایم من اتفاقات خیلی بدی افتاد که می‌توانست باعث شود فوتبال من تمام شود.

خیلی جاها خودم مقصر بودم و منکر آن نمی‌شوم به هر حال من یک بازیکن جوان بودم که خیلی چیزها را نمی‌دانستم و خیلی کارها را انجام می‌دادم اما خیلی از اتفاقات را دیگران برای من درست کردند. رک و راست بگویم در ایران کسی از پیشرفت دیگری خوشحال نمی‌شود ولی وقتی آن بالا سری بخواهد هیچ کس نمی‌تواند کاری کند.

نمی‌گویم چه می خواهم

شما در این مسیر چند ماهه یعنی ازپاییز سال گذشته تا جام جهانی چند بار ناامید شدید؟

من هیچ وقت ناامید نشدم، همیشه سعی کرده‌ام که روحیه‌ام را حفظ کنم. خیلی وقت‌ها من در بدترین موقعیت بودم ولی همیشه می‌دانستم از آن موقعیت خارج می‌شوم و جواب زحمت‌هایم را می‌گیرم. البته الان هم هیچ اتفاق عجیب و غریبی نیفتاده. من هنوز آن چیزی را که می‌خواهم به دست نیاورده‌ام ولی مطمئن هستم اگر خدا بخواهد، خودم هم تلاش کنم و روحیه‌ام را حفظ کنم به آن چیزی که می‌خواهم و فعلا نمی‌گویم، می‌رسم.

داستان سوپرمدل جهانی

حضورتو در دروازه ایران فقط یک اتفاق فنی نبود، بعد از بازی اول تبدیل شدی به یک سوپرمدل که توجه همه را به خود جلب کرد. در ایران هم با توجه به اتفاقات آن‌طرف توجه‌ها به سمت تو کشیده شد. حس خودت از این همه تغییر و یک‌دفعه این همه محبوبیت پیدا کردن چه بود؟

اتفاقی که بعد از بازی با نیجریه افتاد چون فاصله بین بازی‌ها کم بود زیاد مرا درگیر نکرد فرصتی نبود و من بیشتر تمرکزم را روی بازی گذاشته بودم. چیز خاصی در این مورد نمی‌توانم بگویم چون برنامه‌ای برای این داستان نداشتم که بگویم من فلان کار را می‌کنم که بعد در موردش صحبت کنم. تنها هدف من این بود که برای تیم ملی خوب بازی کنم به همین خاطر باقی چیزها برایم مهم نبود. من در ۱۶- ۱۷ سالگی در دروازه پرسپولیس بودم و در بازی‌هایم در پنالتی توپ آقای گل جهان را گرفتم.

من از همان روز اول در جایی قرار گرفتم که همه به آن نگاه می‌کردند و این دیده شدن کم‌کم برایم جا افتاد. بعد از جام جهانی هم از اینکه مورد توجه و لطف مردم قرار گرفتم خوشحال شدم ولی می‌دانم که این مسائل یک روز می‌آیند و یک روز هم می‌روند به خاطر همین همیشه در برخورد با مسائل سعی می‌کنم نه زیاد خوشحال باشم و نه زیاد ناراحت.

فراموش نمی‌کنم که وقتی از پرسپولیس به روسیه و پرتغال رفتم همه مرا فراموش کردند و هیچ سراغی از من نگرفتند و کاملا فراموش شدم. زمانی که برگشتم با اتفاقاتی که افتاد دوباره در کانون توجه قرار گرفتم اما این‌بار این مورد توجه قرار گرفتن مرا شاد نکرد. این رفتار رسانه‌ها اصلا خوب نیست. برای من مهم بود که هموطنانم وقتی در تیم خارجی هستم و دور از هیاهوی اینجا بازی می‌کنم سراغم بیایند و بپرسند که چه می‌کنم؟ وگرنه طبیعی است که وقتی در اوج هستی همه سراغت بیایند. من در کشورهای دیگر چنین چیزی ندیدم. متاسفانه فقط در ایران این‌گونه برخورد می‌شود.

اگر ما در جام جهانی مقابل آرژانتین بر اساس تصورات حداقل 4 گل می‌خوردیم، مردم با ما چه برخوردی می‌کردند؟ به هر حال من سعی خودم را کردم. همیشه مدیون کی‌روش و کاسپار هستم که تلاش‌های مرا دیدند و با تمام وجود به من اعتماد کردند و سرنوشت فوتبالی من را تغییر دادند و خدارا شکر از نظر خیلی‌ها رو سفید بیرون آمدم.

تنها دغدغه من فوتبال است

در مورد پشتکار شما حرف‌های زیادی شنیده شده، با توجه به این حرف‌ها اگر شما دروازه‌بان نمی‌شدید امکان داشت یک موزیسین یا بازیگر موفق هم می‌شدید؟

شاید یک موزیسین یا بازیگر یایک مدل می‌شدم. من به موسیقی خیلی علاقه دارم ولی تا به حال حرفه‌ای ساز نزده‌ام فقط یک مقدار تمپو بلد هستم. من یا کاری را انجام نمی‌دهم یا اگر انجام بدهم به نحو احسن انجام می‌دهم و تمام سعی‌ام را می‌کنم که در آن کار صددرصد موفق باشم و آن کارتمام فکر و ذهن مرا درگیر می‌کند. در حال حاضر هم دغدغه من فقط فوتبال است. زمانی اگر به من در مورد انرژی مثبت و منفی کسی می‌گفتند اعتقاد نداشتم ولی بعدها در زندگی کاملا لمسش کردم و می‌دانم که طرز تفکر و مثبت اندیشیدن در کارها بسیار تاثیرگذار است.

دروازه‌بانی شغلی است که صددرصد با فکر و ذهن درگیر است حتی به جرات می‌توانم بگویم که یک دروازه‌بان می‌تواند یک هفته در خانه بنشیند و فقط فکر کند و بر کارش تمرکز داشته باشد و بعد داخل دروازه قرار بگیرد و بازی فوق‌العاده‌ای داشته باشد. من این تجربه را در پرسپولیس داشته‌ام. دروازه‌بان باید بتواند حرکات دیگر بازیکنان را پیش‌بینی کند. من وقتی در دروازه هستم فقط به توپ فکر می‌کنم حتی صدم ثانیه هم به چیز دیگری فکر نمی‌کنم.

فعلا به سینمای هالیوود نمی‌روم

شما به خاطر ظاهرتان شهرت خوبی پیدا کردید و بعد از بازی اول یکی از پدیده‌های جام جهانی شدید؛ همه می‌خواستند بدانند شما چطور با این همه بالا و پایین پریدن هیچ تغییر حالتی در موهای‌تان دیده نشد؟

من قبل از بازی به هیچ عنوان زمانی را برای آرایش موهایم نمی‌گذاشتم. قبل از رفتنم خودم مدل مویم را انتخاب کردم و به آرایشگرم گفتم آن مدل را روی موهایم اجرا کند.
درضمن مدلی که انتخاب کردم خیلی ساده بود حالا اینکه می‌گویند موهای علیرضا حقیقی ۹۰ دقیقه تکان نخورد به خاطر این است که موهایم بلند است و با ژل به خوبی ثابت می‌شود.

لباسی که در جام پوشیدی به سلیقه خودت بود؟

لباس‌هایی که پوشیدم کاملا انتخاب تیم ملی بود اصلا از ما نپرسیدند که چه رنگی می‌خواهید بپوشید. خودشان رنگ‌ها را انتخاب کرده بودند و از سه ماه قبل از جام جهانی رنگ لباس‌ها فیکس شده بود، حتی در مورد رنگ‌ها هم چیزی نگفته بودند و وقتی به رختکن می‌رفتیم تازه متوجه رنگ‌ها می‌شدیم. اصول جام جهانی این است که هرتیم با فیفا رنگ‌هایش را بررسی می‌کند و
در نهایت به بازیکن‌ها گفته می‌شود.

لباس‌هایت را چه کردی؟

اولین لباسم را بعد از بازی با نیجریه برای موزه فیفا خواستندکه فکر می‌کنم علتش این باشد که آن بازی اولین صفر- صفر جام جهانی 2014 بود. دومین لباس را به خیریه محک دادم،سومی را هم به جای دیگری که نمی‌خواهم بگویم.


شنیده شده بعد از جام‌جهانی پیشنهاد بازیگری از هالیوود و مدلینگ از ایتالیا که مهد مد است داشتید. آیا این شنیده‌ها درست است؟

یک سری پیشنهادات برای بازیگری شده ولی در حال حاضر نمی‌خواهم به آن سمت بروم ولی شاید بعدا این کار رابکنم هر چند این پیشنهادها برایم وسوسه‌انگیز است. در ضمن یک پیشنهاد از هالیوود داشته‌ام. از ایتالیا هم پیشنهاداتی برای مدلینگ داشته‌ام که برای مذاکره در چند روز آینده به آنجا سفر می‌کنم.

تقلید نمی‌کنم

ایمان تو الان به سرنوشت و تقدیر بیشتر نشده، چگونه این نظر ویژه را جبران می‌کنی؟

من همیشه به سرنوشت و اتفاقاتی که مقدر شده اعتقاد داشتم و الان هم که این اعتقاد چند برابر شده و به هر حال یک چیزهایی بین من و خدای خودم وجود دارد که دوست ندارم آن را جایی عنوان کنم ولی به هر حال چهره‌ها رسالت‌هایی برای انجام کارهای خیر بر عهده دارند و برای انجام کارهای خیر باید تبلیغاتی شود که شاید وجود ما بتواند کمک کند و الا من کار خاصی انجام نداده‌ام.

در رفتارهایت از سبک زندگی چه کسی الگو گرفتی یا می‌گیری؟

من هم در زندگی الگوهایی داشته و دارم و همه دروازه‌بان‌ها برایم قابل احترام هستند و همین که از هر کدام یک نکته یاد بگیرم دنیایی از تجربه کسب می‌کنم. دروازه‌بان‌هایی هم هستند که تکنیک‌های‌شان را دنبال می‌کنم. البته من دوست ندارم از کسی تقلید کنم مثلا بگویم فلان دروازه‌بان آن شکلی راه رفت یا ایستاد من هم همان‌گونه راه بروم یا بایستم اما در نکات فنی صد درصد الگوهایی دارم. فیلم حرکات فنی دروازه‌بان‌ها و فوتبالیست‌ها را نگاه می‌کنم تا از مسائل تکنیکی‌شان استفاده می‌کنم.

دروازه‌بان بدون حامی

شما اعتماد به نفس خوبی در شرایط سنی و موقعیت‌های مختلف با تمام قضاوت‌ها و نگاه‌هایی که وجود داشته، داشتید. این اعتماد به نفس را از کجا آوردید؟

من همیشه تنها بودم و جز پدر و مادرم، دوستانم و بعضی از مربیانم شخص دیگری نبوده که بخواهد به من کمک کند. رسانه‌ها هیچ وقت پشت من نبودند. همین تنها بودن باعث ساخته شدن آدم می‌شود و مهم‌ترین چیز هم این است که من هیچ‌وقت از شکست و تخریب نترسیده‌ام چون همیشه اینها را چشیده‌ام و برایم مهم نبوده دیگران چه می‌گویند یا چه اخباری تیتر می‌شود و بعد رسانه‌ای دارد چون مهم‌ترین خبر روز دنیا هم عمری دو،سه روزه دارد. وقتی هم وارد زمین می‌شوم فقط می‌گویم الهی به امید تو.

بعد از بازی‌ها به گل‌هایی که خوردی فکر می‌کنی و به اینکه می‌شد آن توپ‌ها را گرفت؟

بله، این کار را می‌کنم و ناخودآگاه آن لحظات ازجلوی چشمانم رد می‌شود اما بعضی از گل‌ها مثل گل مسی را هرقدر مرور می‌کنم می‌بینم نمی‌شد آن را گرفت. من خودم همیشه در قبال خودم سختگیر بوده ام و هستم چه در تمرین چه در بازی اما برای این گل هرقدر دنبال راهی گشتم که گل نمی‌شد، به جایی نرسیدم.


نظرت در باره این که گلر سیزدهم جام جهانی شدی چیست؟

خیلی خوشحالم و امیدوارم در جام جهانی بعدی جز سه دروازه‌بان برتر دنیا باشم.

فکر می‌کنی در جام جهانی بعدی حضور داشته باشی؟

تمام تلاش خودم را می کنم که دروازه بان ثابت تیم ملی در جام جهانی بعدی باشم.

می دانم چه بپوشم

شما کسی را به عنوان مشاور لباس دارید؟

نه چنین کسی را ندارم، شایدگاهی از دوستانم نظر بگیرم اما به آن شکل که بخواهم از شخص خاصی مشاوره بگیرم خیر. تا به حال نیز اکثر اطرافیانم از نوع لباس پوشیدن و ظاهرم تعریف کرده‌اند و تقریبا می‌دانم چه لباسی را کجا بپوشم و همیشه سعی کرده‌ام با توجه به مراسمی که دعوت می‌شوم لباس بپوشم و فکر نمی‌کنم به مشاوره در این زمینه نیازی داشته باشم اما برای یکسری مسائل داشتن دوست خوب لازم است چون در شرایط مختلف آمدن فکرجدیدو نگاهی از بیرون می‌تواند کمک کند.




مشاوران من

حالا که به شهرت بیشتری رسیده‌ای، فکر نمی‌کنی نیاز داری از مثلا یک روانشناس به شکل حرفه‌ای کمک بگیرید؟

باز هم این نکته را تکرار می‌کنم که در حال حاضر دوستان خوبی برای کمک گرفتن دارم اما موضوعی که می‌گویید را درک می‌کنم. به نظرم لازم است در مواردی که نمی‌دانم یا در تخصص من نیست، از آدم‌های حرفه‌ای کمک بگیرم اما ترجیح می‌دهم چنین روابطی هم کاملا دوستانه باشد نه مثلا به شکل کاملا حرفه‌ای که من مراجعه کننده باشم و طرف مقابل هم صرفا کسی که کارش را انجام می‌دهد.

سوء استفاده از دنیای مجازی

از دنیای مجازی چقدر استفاده می‌کنید؟

تا قبل از این اتفاقات زیاد اهل استفاده از شبکه‌های اجتماعی نبودم فقط اینستاگرام داشتم که خودم کنترلش می‌کردم. فیس‌بوک هم نداشتم اما به خاطر سوء‌استفاده‌هایی که شده بود یک صفحه هم در فیس‌بوک درست کردم. ولی دیگر صفحه‌ای در دنیای مجازی ندارم چون کاربرد خاصی برای من ندارند. اینستاگرام برایم به خاطر عکس‌ها جذاب است.

من و دستکش‌های سیاه‌ام

چرا دستکش شما در جام جهانی هیچ برندی نداشت؟

راستش سر در مورد مبلغی که برای تبلیغات برند قرار بود به من بدهند، به توافق نرسیدیم من هم تصمیم گرفتم وقتی آنها نمی‌توانند آن چیزی را که من می‌خواهم تامین کنند چه از لحاظ مالی چه از لحاظ ابزاری دستکش‌های سیاه و بدون نام برند، استفاده کنم. البته من شخصا رنگ سیاه را برای لباس خیلی می‌پسندم و همیشه هم از کفش مشکی در بازی‌ها استفاده می‌کنم. بعد از بازی اول تمام برندهایی که قبلا با هم به توافق نرسیده بودیم، خواستند که با مبالغ بسیار بالاتری با من قرارداد ببندد که دیگر من قبول نکردم چون برای من همان بار اول مهم است نه اینکه یک اتفاق بیفتد، کل دنیا ببینند بعد سراغت بیایند.

کنترل لازم نیست

ستاره بودن مخصوصا وقتی که از ظاهر خوبی برخوردار باشی اثراتی در زندگی داردکه خیلی‌ها نتوانستند آن را کنترل کنند و از مسیر اصلی کاری‌شان منحرف شدند شما به این ماجرا چگونه نگاه می‌کنید، آیا برنامه‌ریزی برای آن دارید؟

در خارج از ایران این مشکل دیده نمی‌شود و من چون در خارج از ایران زندگی می‌کنم به این قضیه فکر نمی‌کنم البته بازهم دوست خوب و مدیر برنامه‌ام هومن صمیمی در کنارم هست و در مواقع لازم به من مشاوره می‌دهد و اگر احیانا به بیراهه بروم حتما به من متذکر می‌شود.

حقیقی و حضور در مهد مُد

شغل دیگری در کنار فوتبال دارید؟

شغل خاص دیگری جز فوتبال ندارم ولی در بعضی کارها سرمایه‌گذاری می‌کنم. ترجیح می‌دهم زمانی که فوتبال بازی می‌کنم به شغل دیگری فکر نکنم. به نظرم کسی که فوتبال حرفه‌ای بازی می‌کند در آن زمان باید آنقدر درآمد جمع کند که بعد از بازنشستگی در خانه‌اش بنشیند و از زندگی لذت ببرد.


بازیکن‌ها در زمان ورزشی‌شان واقعا نمی‌توانند از زندگی لذت ببرند و کاملا وقف ورزش می‌شوند پس حق دارند که درآمد خوب داشته باشند تا در زمان بازنشستگی‌شان از آن استفاده کنند. حرفه اصلی من همانطور که گفتم فوتبال است. ولی با توجه به اینکه تبلیغات در دنیای امروز فوتبال نقش مهمی ایفا می‌کند من هم دوست دارم به دنیای تبلیغات و مد وارد شوم.

تبدیل رؤیا به واقعیت

شما چند سال پیش گفته بودید می‌خواهید دروازه‌بان اصلی تیم ملی شوید. یعنی این رویای بچگی شما بود.

آن مصاحبه اولین مصاحبه من بود که مربوط به ۱۰ سال پیش است. آنجا گفتم می‌خواهم چند سال دیگر در دروازه تیم ملی بایستم و رؤیایی بود که خوشبختانه به واقعیت تبدیل شد. از نظر خودم این اتفاق می‌توانست زودتر از اینها برایم بیفتاد، من همیشه قدر چیزهایی که داشتم را می‌دانم و این‌بار هم قدر این فرصت را می‌دانم و خوشحالم در چهاردوره جام جهانی که ایران حضور داشته یکی از چهار دروازه‌بان تیم ملی بودم. در تمام این مدت هیچ وقت حمایت رسانه‌ها با من نبود. اگر خوب بازی می‌کردم بد می‌نوشتند، اگر بد بازی می‌کردم بدتر می‌نوشتند.

هیچ وقت هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا داشته باشد که من را حمایت کرده است و خدا را شکر می‌کنم که با تمام فشارهایی که رسانه‌ها به من آوردند تا من در تیم ملی نباشم، این اتفاق افتاد. اگر خیلی از این فشارها نبود من زودتر در دروازه تیم ملی قرار می‌گرفتم. متاسفانه ما مردمانی هستیم که حتی اگر یک اتفاق مثبت بیفتد می‌خواهیم منفی‌اش کنیم.