می‌خواستید کیروش را مومیایی کنید؟
تیم بی‌حال و بی‌خیال مارک ویلموتس آنقدر بد، شلخته و بی‌هویت بازی می‌کند که مطلقا جای دفاع نگذاشته است.
بانک ورزش: تیم بی‌حال و بی‌خیال مارک ویلموتس آنقدر بد، شلخته و بی‌هویت بازی می‌کند که مطلقا جای دفاع نگذاشته است. سرمربی محترم بلژیکی هم که اصلا آفتابی نمی‌شوند تا از محضرشان استفاده کنیم و لااقل جواب بعضی سوالات‌مان را بگیریم. قبلا از مربی پروازی گله‌مند بودیم، حالا گیر مربی فراری افتاده‌ایم؛ چشم فدراسیون پنج ستاره روشن! این وسط اما چیزی که نمی‌شود درکش کرد، ضجه زدن‌های جهت‌دار برخی رفقا با کلیدواژه «کارلوس کیروش» است؛ اینکه مثلا قدر آن الماس درخشان، آن گوهر نایاب را ندانستیم و گرفتار وضع فلاکت‌بار امروز شدیم.
دوستان فاز عجیبی گرفته‌اند که مطابق آن انگار هر یک خط انتقاد از کارلوس، جنایت علیه بشریت بوده و همان انتقادها موجب سقوط تیم ملی شده است. یعنی حتی اگر از پورسانت‌های نامشروع، تندخویی‌های بی‌جهت و «بامدادگیت» هم نوشته باشیم، به کیان مملکت خیانت کرده‌ایم و در رقم خوردن وضع فعلی سهیم هستیم؛ یک طوری که انگار منتقدان کیروش ویلموتس را با شل‌ترین قرارداد تاریخ سر کار آورده‌اند و باید پاسخگو باشند. از این خنده‌دارتر هم ممکن است؟
کاری به این نداریم که نقد کیروش نباید و نمی‌تواند به معنای تایید ویلموتس باشد، به این هم کاری نداریم که لااقل تا امروز وضع کارلوس در کلمبیا اصلا بهتر از همتای بلژیکی‌اش در ایران نبوده است؛ فقط از حامیان فلسفه مضحک «کیروش را مفت از دست دادیم» یک سوال ساده داریم؛ اینکه تا کی و چه زمانی قرار بود او سرمربی تیم ملی ایران باقی بماند؟ نکند بنا بود دور از جانش، استاد تا لحظه مرگ در کشورمان باشد و همین‌جا هم دفن شود؟ کارلوس هشت سال در ایران کار کرد که برای تیم ملی ما یک رکورد بی‌نظیر و در معادلات مدرن دنیای فوتبال هم اتفاقی کم‌نظیر بوده است.
این ماه‌های آخر هم برایش از کلمبیا آفر آمد و او مطابق انتظار، پیشنهاد یکی از ده تیم برتر رنکینگ را پذیرفت و رفت. رفت به جایی که پولش را هم راحت‌تر و بدون بامبول می‌توانست بگیرد. کیروش برای پذیرفتن این پیشنهاد آنقدر عجله داشت که حتی قبل از جام ملتهای آسیا با کلمبیایی‌ها به توافق نهایی و قطعی رسید.
این وسط منتقدان چه باید می‌کردند؟ جلوی در آپارتمانش تحصن می‌کردند که تو را به خدا بعد از هشت سال کار، هشتاد سال دیگر هم در تیم ملی بمان؟ بعد اگر ما می‌خواستیم، او قبول می‌کرد و دست رد به سینه کلمبیا می‌زد؟ البته که همه می‌دانند ریشه خیلی از این نقدها، متلک‌ها و تسویه‌حساب‌های مغرضانه جای دیگری است...
ارسال نظر