قهرمانی که جام نگرفت؛ همه با هم هستیم!
فینال نه غول دارد نه غول کش. فینال‌ها فقط قهرمان دارند. قهرمانی که نامش در این بازی از همان ابتدا مشخص بود.
وبسایت نود: ما برای شما فریاد می‌زنیم و شما برای ما بجنگید. این بنر هواداران داماشی است که در بازی‌ها برای حمایت از تیم محبوب‌شان به ورزشگاه می‌برند. بنری که حالا دیگر فقط یک شعار روی آن نوشته نشده. کلمه‌های آن از روی بنر بیرون می‌آیند و شعارهایش وارد مرحله عمل شده‌اند.
در کل یک فصل هواداران داماش برای تیمشان فریاد زده بودند و داماشی‌ها در این بازی برای آنها جنگیدند. البته داماش یک فصل است که می‌جنگد با انواع و اقسام حریفان. با تیم‌هایی که نام و آوازه بعضی از کارهای‌شان گوش‌ها را پرکرده در جدول لیگ دو می‌جنگند با تصمیمات عجیب و اشتباهات داور در پلی‌آف می‌جنگند و حالا در فینال جام‌حذفی جایی که حضورشان در آنجا بزرگترین شگفتی این فصل بوده باید برای ابتدایی‌ترین حقوقشان بجنگند.
تعارف را کنار بگذاریم. پرسپولیسی‌ها برای گرفتن جشن قهرمانی نیازی به آمدن به فولاد آره‌نا و ۹۰ دقیقه بازی مقابل داماش نداشتند. آنها جام را بعد از بازی با سپاهان بالای سر برده بودند. حتی ردیف‌کردن نام‌هایی مانند قشقایی و خیبر و برق هم شکی به قهرمانی آنها وارد نمی‌کرد. این اسم‌هایی که گفته شد هیچ‌کدام در فینال یقه گردن کلفت‌ها را نگرفته بودند.
این غول‌کشی‌ها شاید در مراحل ابتدایی اتفاق بیفتد اما فینال با کسی شوخی ندارد. یک تیم لیگ دویی و لیگ یکی نه توان مبارزه در فینال را دارد و نه هیچ کدام از مسئولان آمادگی حضور تیم لیگ دویی در آسیا دارند. پس همه چیز مشخص است. فینال نه غول دارد نه غول کش فینال‌ها فقط قهرمان دارند. قهرمانی که نامش در این بازی از همان ابتدا مشخص بود.
در این بازی اما یک تیم برد و یک تیم جام گرفت. برنده بازی داماش بود. تیمی که یک بار برای همیشه پای حرفش ایستاد و اجازه نداد هوادارانی که یک فصل برایشان فریاد زده بودند پشت در بمانند. آنها پیش از این تهدید کرده بودند به خاطر اتفاقات پلی‌آف در فینال شرکت نمی‌کنند. همه شنیدند و خندیدند و گذشتند. قبل از بازی هم اعلام کردند بدون تماشاگرانشان بازی نمی‌کنند.
همه شنیدند و خندیدند و گذشتند. درها را باز کردند و تا جایی که می‌توانستند بلیط فروختند و ورزشگاه را پر از هواداران پرسپولیسی کردند. ساعت ۹ اما دیگر خبری از شنیدن و خندیدن و گذشتن نبود. آنها حالا مجبور بودند ببینند، بشنوند و نگذرند. انگار دیگر زمان اهمیت ندادن و چشم و گوش بستن تمام شده بود. نیازی به تیم گردن کلفتی نبود. نیاز به مدیران مشهور هم نداشت.
داماش شهر گیلان همین کار را انجام داد. به تنهایی. شاید نمایش بود، شاید کارهایی برای جلب توجه بود شاید حرکاتی بود برای جمع کردن رای. شاید زیاده روی بود شاید هر چیزی بود که ما می‌دانیم و نمی‌دانیم. در نهایت اما داماش برنده بازی بود. هوادارانی برنده بودند که دیگر شعار نمی‌دادند. حقیقت را فریاد می‌زدند برای تیمشان، تیمی که برایشان جنگید.
نیلوفر کنگرانی
نظر کاربران
احسنت
چرت و پرت. نویسنده داره میسوزه از قهرمانی سرورشون.
پاسخ ها
نه داداش توداری میسوزی چون خوب میدونی این خانم همون نویسنده ایه که درمورداوردوس هادی نوروزی باسندومدرک افشاگری کرد
یک کلام هم از مادر عروس شنیدیم
واقعا تمام رسانه های کیسه و شله زرد مافیای فوتبال ایران بسیج شدند تا قهرمانی پرسپولیس رو کم ارزش جلوه بدهند ، همون موقع که ۲۰۰ نفر هوادار داماش بیرون استادیوم مونده بودند بیش از ده هزار پرسپولیسی هم که از راه دور اومده بودند بیرون از استادیوم بودند چرا هیچ کسی از بیش از ده هزار هوادار مظلوم پرسپولیسی که قربانی مدیریت ضعیف سازمان لیگ و فتحی کیسه ای شده اند هیچی نمیگه ؟؟؟؟؟ خجالت بکشید این لجن زار رو رسانه هایی مثل شما درست کردند
دارید بیخودی یه چیزی رو بزرگ میکنید
قابل تامل
مرسی
خب که چی بشه ... هاا
من نمیگم حق شون نیست که تماشاگران داماش بیرون باشند ... نه اصلا و ابداً
بلکه حرف و سخن من مصداق این مثل و داره که میگن مورچه چیه تا کله‌پاچش چی باشه ...
حالا اون شما حساب کن مثلاً فریاد اون ۵۰۰ تا تماشگر داماش چجوری میخواد از میان ۲۰ هزار هوادار پرسپولیس بیرون بیاد؟؟؟؟
پس خواهشاً رُمان و داستان تعریف نکنید!!!
بنظرت کار درستی کردن از ابتدا تماشاگران داماش باعث تشنج در استادیوم شدند
دیدار فینال یک بازنده لزرگ داشت.
وزیر ورزش و اعوان و انصارش.
چه عجب یه مطلب برای یه تیم به غیر از پرسپولیس زدی
نه بابا شوخی نکن
نیلوفر کنگرانی چه خانم با کمالاتی هستند.
مقاله شما عالی و قشنگ بود. مرسی از اخبار داغ
دمت گرم خانم نویسنده حق فتاحی روگذاشتی کف دستش
خخخخخخ رسماًفتاحی روشستی پهن کردی روبند