یزدانی: چرا از کره و ژاپن بترسیم؟
با ستاره سابق تیم ملی و استقلال یک ساعت درمورد فوتبال ایران و آمریکا، جام‌جهانی، کیروش و جام ملتهای آسیا صحبت کردیم.
فرهیختگان: تماس که برقرار شد اینجا شب بود و آنجا صبح. اینجا خستگی بود و آنجا نشاط. اینجا آرزوی خواب و آنجا بیداری در صبح سال نو؛ صبح روز عید. صدای قیل و قال بچه‌هایی که می‌خواستند هدیه‌های عیدشان را باز کنند و صبحانه‌شان را بخورند و برنامه‌های روز عید را ببینند و این سمت خط، خبرنگار خسته‌ای که برای گرفتن یک مصاحبه، تا دو بامداد صبر کرده بود.
مثل فیلم‌های هالیوودی، مجسم می‌کردم آن‌ور خط چه خبر است. یک درخت کریسمس با کلی چراغانی و تزئین و کلی هدیه زیرش. خانه‌ای پوشیده زیر برف و شهری پر از شادی و آدم‌هایی که با هم می‌خندیدند. وسط چنین فضایی بود که با ستاره سابق تیم ملی و استقلال یک ساعت درمورد فوتبال ایران و آمریکا، جام‌جهانی، کیروش و جام ملتهای آسیا صحبت کردیم.
بخش اعظم صحبت‌ها البته به رسم امانت پیش ما می‌ماند. آنچه قابل انتشار است و به این نیت بر زبان آورده شده، تقدیم به شما. گفت‌وگو با داریوش یزدانی را در ادامه می‌خوانید.
از تیم ملی آغاز کنیم و جام ملتهای آسیا.
قبل از اینکه بخواهید سوالی مطرح کنید، باید این را بگویم هیچ‌کدام از تیمهای ملی قبل از این، با تیم ملی کیروش قابل‌قیاس نیستند؛ نه تیمهای قبل از انقلاب و نه تیمهای بعد از انقلاب. تیم ملی حالا منظم‌ترین دوران زندگی خود را سپری می‌کند؛ چه از نظر برنامه‌های تمرینی، چه حضور در کمپ‌های مختلف و چه از نظر بازی‌های تدارکاتی. این انضباط هم مدیون حضور شخص آقای کیروش است.
ایمان دارم اگر همین انضباط آقای کیروش در تیمهای ملی قبل دیده می‌شد، تعداد قهرمانی‌های ما در آسیا بسیار بیشتر بود. تیم آقای مایلی‌کهن را با امکانات و بضاعتی که داشت قیاس کنید با این تیم. این حجم از تجربه بین‌المللی بازیکنان، این حجم از ارتباطات بین‌المللی و حمایت از تیم ملی بی‌سابقه بوده. همین‌ها را به تیم ۹۶ محمد مایلی‌کهن می‌دادید، قهرمانی ما قطعی بود.
وقتی قیاس می‌کنید این تیم از تیمهای ملی دیگر امکانات و تدارکات بیشتری داشته، ایران را با خودش مقایسه می‌کنید؟ چون قطعا از نظر تدارکات، تیمهای دیگری در آسیا از ما وضع بسیار بهتری دارند.
طبیعتا ایران را باید با ایران قیاس کرد. شاید تدارکات ما به اندازه ژاپن و کره یا استرالیا نباشد اما در قیاس با ایران عالی است. زمان خود ما اصلا بازی دوستانه نداشتیم. اصلا اردویی نداشتیم. آنچه امروز در اختیار تیم ملی قرار گرفته برای اکثر تیمهای ملی قبل از آن یک حسرت است. بزرگ‌ترین چیزی که این تیم دارد و هیچ‌وقت در فوتبال ایران شاهدش نبودیم، این است که یکی هشت سال سرمربی این تیم باشد.
تیمی که هشت سال سرمربی‌اش کارلوس کیروش باشد و بتواند از دانش این مربی استفاده کند در تاریخ ایران تکرار نشده. ما اوفارل را هم از منچستریونایتد به ایران آوردیم اما چقدر ماند؟ حشمت‌خان خودش مگر چقدر در این تیم ماند؟ برانکو یا بلاژویچ چقدر ماندند؟
حامی کیروش هستید یا منتقد او؟
من معمولا مدافع کارلوس کیروش هستم و در طول این سالها کمتر علیه او حرف زده‌ام. در وجود این مربی بزرگ نکته‌های مثبت فراوانی می‌بینم و اعتقادم این است که مربی بزرگی است و می‌تواند خیلی ایران را بالاتر ببرد. منتهی امروز، نمی‌توانم تمام‌قد از او دفاع کنم؛ چراکه حرف‌هایی می‌زند که نمی‌شود درموردش سکوت کرد. ظرفیت تیمی که هشت سال با کارلوس کیروش کار کرده، این نیست که رویایش حضور در جمع چهار تیم باشد.
این را نمی‌پذیرم که هشت سال یک مربی درجه یک در ایران کار کند و بعد چنین حرفی بزند. به‌عنوان یک بازیکن سابق تیم ملی این حرف را می‌زنم. به‌عنوان کسی که تیم ملی را در همین جام ملت‌ها تجربه کرده. به‌عنوان کسی که سابقه سالها بازی و مربیگری خارج از کشور را دارد. تیمی که با مربی بزرگی چون کیروش کار کرده در میدانی چون آسیا فقط باید برای قهرمانی بازی کند.
به نظر شما چرا کیروش چنین حرفی زده؟
فرار رو به جلوی هر سالش است. متاسفم که این را می‌گویم. واقعا طرفدار کارهای فنی‌اش هستم و خیلی دوست دارم با او ملاقات کنم و چیزهای زیادی از او یاد بگیرم اما به‌عنوان یک فوتبالیست، می‌فهمم چه می‌کند. هر بار که به هر تورنمنتی برسد، یک بازی این‌گونه راه می‌اندازد. هر بار که مسابقه داشته باشد می‌خواهد چنین دعواهایی را راه بیندازد. حرف‌های مختلف و بیاناتی که بی‌مورد است و کمکی به کسی نمی‌کند.
مثلا شما همین رفتار امسالش را ببینید. تیم می‌خواهد به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین بخت‌های قهرمانی به جام ملت‌ها برود. او چه رفتاری دارد؟ بازیکن‌ها را از رسانه‌ها دور می‌کند. به همه می‌پرد. به امکانات اردویی انتقاد می‌کند، درحالی که تیم ملی در قطر اردوی فوق‌العاده‌ای داشت. وقتی بایرن مونیخ به همین کمپ می‌آید، شما دیگر چطوری می‌توانی بگویی ما اینجا امکانات نداریم؟ همین قراردادهای سنگینی که تا امروز در کنار ایران بسته را دست‌کم نگیرید.
شاید شما در ایران باشید و باور کنید تیمهای خارجی او را می‌خواهند اما این‌طوری نیست. باور کنید اگر نصف ایران را از یک تیم خارجی می‌گرفت تا الان صدبار رفته بود؛ باور کنید. کلمبیا، آمریکا، الجزایر و تیمهای مشابه اگر کیروش را می‌خواستند با نصف پول امروز ایران هم می‌توانستند جذبش کنند. مطمئن باشید کیروش در ایران خوب معامله‌ای کرده. شک نکنید این پولی که در ایران گرفت را در هیچ‌جای دنیا به او نمی‌دهند.
کیروش همیشه از اردوها و حریف‌های تدارکاتی گله داشته. زمان شما اوضاع چطور بود؟
سال ۹۸ که با آقای مایلی‌کهن کار می‌کردیم با ذخیره‌های خودمان بازی می‌کردیم. برای مسابقات سال ۹۶ که اصلا رقیب تدارکاتی نداشتیم با پیکان و سایپا بازی می‌کردیم. سال ۹۸ و بعد از حضور آقای ایویچ هم که تیم ملی با ذخیره‌های رم و اینتر و تیمهای لیگ فرانسه بازی می‌کرد. ا
ردویمان هم در بهترین حالت بیرجند بود. بعدش لیگ را که نصفه‌ونیمه تمام کردند، فرصت شد چند روزی هم در کرواسی اردو بزنیم. بیشتر اردوهایی که من با تیم ملی سپری کردم در بهترین حالت در رشت برگزار می‌شد. نمی‌گویم تیم ملی امکانات ژاپن را داشته اما در سطح فدراسیون ایران بسیار هم خوب امکانات گرفته. مطمئن باشید بیش از ظرفیت فدراسیون ایران امکانات گرفته.
گله‌ام به این رفتارهای منسوخ‌شده کیروش است. اگر می‌بینید مربی بزرگی مثل او از سطح اول فوتبال دنیا فاصله گرفته و دلیلش همین اخلاقش است. مدل رفتاری کیروش در هیچ‌جای دیگر دنیا پسندیده نیست؛ تحمل هم نمی‌شود.
کمی هم درباره نکات مثبت حضور کیروش در ایران صحبت کنیم.
ببینید هشت سال حضور آقای کیروش در ایران نکات مثبتی هم داشت. بزرگ‌ترینش این است که تیم ملی کیروش سبک مشخص بازی دارد. فلسفه بازی دارد و برخلاف نظر منتقدانش این فلسفه الزاما دفاعی نیست. مهم‌ترین نکته‌ای که در تیم ملی امروز می‌بینیم این است که بازیکنان می‌دانند دقیقا باید چه کنند و کجا باشند و چه رفتاری از آنها سر بزند. این خوب است.
کیروش با خودش فرهنگ و فلسفه‌ای را به تیم ملی تزریق کرده که با مربیان قبلی نداشتیم. مهم نیست با کدام تیم بازی کنیم. مهم این است که بازیکن می‌داند باید چه کند و کجا برود و چگونه دفاع یا حمله کند. این را باید خیلی جدی بگیریم و قدرش را بدانیم. به سهم خودم از آقای کیروش تشکر می‌کنم.
چرا مربیانی که در ایران هستند و بیشتر از او انتقاد می‌کنند به چنین جنبه‌هایی توجهی ندارند؟
این همان مشکل بزرگ و حلقه مفقوده‌ای است که در فوتبال ایران به‌شدت به چشم می‌خورد؛ عدم‌ارتباط بین مربیان، عدم‌ارتباط بین فدراسیون و کیروش، عدم‌ارتباط بین اجزای فوتبال. در هر جای دنیا که باشید، در انتهای فصل مربیان بزرگ سمینار می‌گذارند و درمورد تورنمنتی که در آن شرکت کردند برای همه حرف میزنند. توضیح می‌دهند چگونه در این مسابقات شرکت کردند و هدف‌شان و راهکارهایشان چه بوده.
ما هرگز از این‌گونه صحبت‌ها بین مربیان ایرانی نداشتیم. هیچ‌کس حاضر نیست هیچ‌چیزی را با دیگران به اشتراک بگذارد. هیچ‌کس حاضر نیست پای صحبت دیگران بنشیند. اگر کیروش در این هشت سال، هشت سمینار این‌گونه برگزار می‌کرد، هم علم و تجربه زیادی به مربیان ما منتقل می‌شد و هم اینکه خیلی از منتقدانش جذب او می‌شدند. نه فدراسیون چنین تفکری دارد، نه مربیان چنین تجربه‌ای دارند و نه خود کیروش علاقه‌مند است؛ نتیجه‌اش می‌شود وضع امروز.
مربیان از کیروش و تصمیماتش انتقاد می‌کنند. کمتر کسی از او تعریف می‌کند. یکی از چیزهایی که باید بعد از این جام تغییر کند، همین است. اگر کیروش ماند، باید برای مربیان نه‌تنها چنین سمینارهایی بگذارد بلکه روی انتقال علم به مربیان جوان کار کند. واقعا نیاز داریم به مربیان جوانی که داریم این تجارب را منتقل کنیم. هشت سال است در ایران کار می‌کند، چند دستیار ساخت؟ چند نفر را به خلوت خود راه داد؟ چند نفر را انتخاب کرد تا به آنها چیزهایی که بلد است را بیاموزد؟
به جام ملت‌ها برگردیم. گفتید چیزی جز قهرمانی از این تیم نباید انتظار داشت.
بله. تیمی که هشت سال است با او کار می‌کند باید برای قهرمانی بجنگد. اعتقاد دارم ما هنوز بهترین تورنمنت‌مان را با کیروش تجربه نکرده‌ایم. یعنی اگر فکر می‌کنید ما در جام‌جهانی خیلی چشم‌نواز بودیم، باید به اطلاع برسانم که این‌طوری نبود. در جام‌جهانی تدافعی بازی کردیم، مقابل مراکش خوش‌اقبال بودیم که با گل به خودی بازی را بردیم، مقابل دو تیم قدرتمند دیگر هم دفاعی بودیم.
درحالی که شما بازی کره‌جنوبی و آلمان را یادتان هست. بازی ژاپن با کلمبیا را هم یادتان هست. ما مقابل اسپانیا و پرتغال قهرمانانه دفاع کردیم اما در فاز تهاجمی چیز زیادی نشان ندادیم. حالا شاید طرفداران کیروش بگویند قطعا مقابل این دو تیم نمی‌شود خیلی تهاجمی بازی کرد. خیلی موافق نیستم. همان بازی کره و آلمان را یادتان می‌اندازم. به‌هر حال یمن، سوریه و عراق که اسپانیا نیستند.
اگر ما زورمان رسیده که پرتغال را متوقف کنیم، چرا باید از رویارویی با تیم‌هایی مثل استرالیا بترسیم؟ چرا عراق را بزرگ کنیم؟ چرا از کره و ژاپن هراسی داشته باشیم؟ به کیروش برای هشت سال گران‌ترین حقوق‌ها را پرداخت کرده‌ایم که در چنین روزی پایمان جلوی کره و ژاپن نلرزد. برای صعود از مرحله گروهی در این رقابت‌ها شرکت نمی‌کنیم.
فکر می‌کنید جام امسال تیم شگفتی‌سازی داشته باشد؟
بعید می‌دانم. شگفتی‌ها مدت‌هاست از فوتبال حذف شده‌اند. در فوتبال مدرن کمتر پیش می‌آید شاهد نتیجه‌ای باشیم که کره جلوی آلمان گرفت. به نظرم امسال در جام ملتهای آسیا بخت‌های قهرمانی، تیمهای جام‌جهانی هستند.
آنها در جام‌جهانی خوب کار کردند و حالا با توپ پر به این مسابقات می‌آیند. در تیمهای دیگر شاید امارات و قطر کاری انجام دهند؛ مثلا یک مدعی را حذف کنند ولی بالاتر از این نه. عراق هم که امکانات لازم را برای قهرمانی ندارد. خیلی به این تیم خوشبین نیستم. شاید این تیم هم یک تیم بزرگ را حذف کند اما بیش از این نه.
پیش‌بینی خاصی از ستاره ایران در جام‌جهانی دارید؟
باید سبک بازی تیم ملی را ببینیم. ستاره ایران یا هر تیم دیگری روی سبک بازی آن تیم مشخص می‌شود. بیشتر تا امروز بازیکنان تدافعی ما ستاره بوده و ترانسفر شده‌اند؛ تقریبا تمام مدافعان اصلی ما ترانسفر شده‌اند. پورعلی‌گنجی، رضاییان، پولادی، ابراهیمی، سیدجلال و مجید حسینی. تیم ملی کمتر ستاره‌اش را در خط حمله معرفی کرده.
امسال البته فرق دارد. در جام ملت‌ها باید ستاره‌مان از سپر تهاجمی باشد. یادتان هست زمان مایلی‌کهن را؟ دایی و باقری و خداداد ترانسفر شدند. سبک بازی تیم ملی است که مشخص می‌کند چه کسی بیشتر خواهد درخشید.
نظر کاربران
اخه ادم خنگ کیروش گفت اشکالاتی بوده که این همه سال در رده ملی توی اسیا قهرمان نشدیم باید با فروتنی وارد بشیم پس استرالیا و ژاپن و کره به دلیل اینکه بهتر کارکردند پس مدعی هستند یعنی چی ؟اخه ادم خنگ فکر کردی کیروش چی گفت ؟خدایی یه مشت پروفسور داریم اینجا از خبرنگار بگیر تا مصاحبه شونده خنگ اندر خنگ ..منظور کیروش این بود که سالها با غرور وارد مسابقات شدیم اما الان نه پس میگیم اونها بالاترند و ارزوی ما جز چهار تیم بودنه که اولا غرور کاذب و که از همه بهتریم از بین ببره و دوم تیمهای دیگه هم فکر کنند ضعیفیم
پاسخ ها
آقای یزدانی اشاره خوبی در مورد اخلاق بد کیروش کرذ او به دلیل بزرگ شدن در موزامبیک دارای فرهنگ مستعمراتی است و همچنان از دید بالا به پایین پرتغالی ها نسبت به آفریقایی ها را در همه جا میخاد اعمال کند و غیر از اولین شاگردانش در تیم جوانان پرتقال ۱۹۹۰ کمتر کسی است که خیلی با احترام و ارادت از او یاد کند آقای یزدانی یه اشتباه لپی کرد که اردوی بروجرد و بیرجند اعلام کرد که در زمان ایویچ در بروجرد اردو تیم ملی تشکیل شد
بله درست مثل دلال کرواسی برانکو حیران گیج که دوتا اوکراینی و اورد پولشو از ملت کند و حتی یک بار بازیشون نداد و برشون گردوند
از آقایانی که مرتب چوب بازی کره جنوبی و آلمان را به سر مردم و تیم ملی میزنند این سوال را دارم:
در این مدت چند ماهه، کدام تیم بود که با آلمان بازی کرد و دست خالی از زمین خارج شد؟
مگر همین آلمان نبود که رفت دست دوم لیگ ملتهای اروپا؟
مگر همون کره جنوبی نبود که تو بازی‌های رفت و برگشت آرزوش گرفتن امتیاز از ایران شده بود؟
حالا واسه کوبیدن کیروش و برخی رفتارهای نچسبش چوب کره جنوبی رو توی سر ما می‌زنید؟
ما تیم متحد و بی حاشیه کیروش رو به تیم امثال قلعه نویی و دایی و مایلی‌کهن و. ..... ترجیح میدیم!
این دوره هم به کوری چشم کسایی که دوست ندارن، برای اولین بار بعد از چهل سال قهرمان آسیا میشیم و بعد هم کیروش می‌ره و دوباره آش همون آش و کاسه همون کاسه!
این خط این نشون.