زیکوی دوست داشتنی روی نیمکت آزادی

ورزش سه: در زندگی نامه زیکو در ویکی پدیا می خوانیم:« رتور آنتونیوس کوئیمبرا مشهور به زیکو در تاریخ سوم مارس ۱۹۵۳ در شهر ریو دو ژانیرو واقع در برزیل زاده شد. زیکو که به پله‌سفید هم معروف است یکی از دوست‌داشتنی‌ترین بازیکن فوتبال‌های برزیل در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بود. او در ۸۸ بازی برای تیم ملی این کشور، ۶۶ گل وارد دروازه حریفان کرد. وی از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۳ و از ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹ در باشگاه فلامینگو در ریو دو ژانیرو بازی می‌کرد.

در این بین در ایتالیا هم با تیم اودینزه کالچو قرارداد داشت. وی هم مانند پله، در باشگاه و نیز تیم ملی، پیراهن اسطوره‌ای شماره ۱۰ را به تن می‌کرد. ویژگی او ضربات آزادی بود که از فاصله ۱۸ تا ۳۰ متری می‌زد. او تا امروز هم یکی از بهترین کاشته‌زن‌های دنیاست. او از سوی پله در فیفا ۱۰۰ قرار گرفت، فهرستی شامل ۱۲۵ بازیکن فوتبال برتر دنیا که هنوز در قید حیات هستند.»

فوتبال ژاپن در سال های اخیر برای پیشرفت فقط به کارتون فوتبالیست ها اکتفا نکرد. در کنار ایجاد زیر ساخت ها برای بالا بردن دانش فنی خود روی به مربیان باتجربه ای چون زیکو آورد و امروز دستاورد هزینه های این کشور برای فوتبال به وضوح پیداست.

اما فوتبال ایران برای حفظ جایگاه خود در فوتبال آسیا بیشتر متکی به استعدادهای خویش است. کما اینکه پرسپولیس در شرایطی به دیدار پایانی لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا کرد که در دو پنجره اخیر نتوانست بازیکنی را به ترکیب اضافه کند و چند بازیکن را هم از دست داد و این چیزی شبیه معجزه بود که می تواند تکمیل شود.

تیمی که با این بضاعت به دیدار پایانی لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا کرده قطعا شایستگی شکست کاشیما با زیکو را هم دارد. بی شک در ساعات قهرمانی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا چهره زیکوی دوست داشتنی هم جذاب خواهد بود. خنده های پیرمرد برزیلی یک روی سکه است در حالی که فوتبال دو رو دارد.

جالب اینکه بدانید در کارنامه مربیگری زیکو مربیگری در تیم کاشیما هم دیده می شود.