سنجش تولید سرعت در حملات پرسپولیس

ورزش سه: تعداد و حملات پرسپولیس برابر نساجی آنالیز شده تا بتوان پیش‌بینی‌ای از نحوه نمایش شاگردان برانکو مقابل الدحیل قطر داشت.

شما تا چه میزان سریع هستید؟ این سوالی است که پرسپولیس برانکو با جوابی قدرتمند به آن در دو فصل پیاپی دبل قهرمانی کرد و آدرنالین طرفداران را نیز در فصل پیش تا چهار تیم آسیا بالا برد.

در واقع سرعتی که سرخ‌ها در بخش‌های مختلف حمله تولید می‌کردند، نه فقط برای فوتبال ایران، که حتی برای بخش غرب آسیا نیز پدیده‌ای نو و قابل ستایش بود، اما تمام باغبانی سه فصل گذشته پروفسور برای پرسپولیس یک طرف، این هفته پیش رو هم یک طرف؛ حالا بدون حرف و حدیث اضافی نوبت چیدن میوه این سرعت در برابر الدحیل و صعود به جمع برترین‌های قاره آسیا است.

الدحیلی که در بازی رفت نشان داد از همه لحاظ بر حریف استیلا دارد، به جز وقتی که رقیب بخواهد تند و تیز و جهنده باشد و برانکو هم بدون شک این موضوع را می‌داند؛

به همین منظور با الهام از بازی پرسپولیس و نساجی و احتمال فراوان، وضعیت مشابه سرخ‌ها در داشتن مالکیت توپ در هردو دیدار، آمارهای زمانی حملات تیم برانکو برابر قائمشهری‌ها را تحلیل کرده‌ایم تا روشن شود که در این برهه زمانی پرسپولیس چه میزان برای تولید سرعت برابر الدحیل آمادگی دارد!

تیم برانکو برابر نساجی ۱۵ مرتبه توانست از طریق حملات متمرکزی که از عقب زمین شروع می‌شوند به مرحله نهایی تهاجم(داخل باکس یا مماس با آن) نفوذ کند؛ در مرحله اول باید اذعان کرد که با توجه به فشردگی عمومی نساجی نرخ ۱۵ استفاده از حمله، عدد متوسط رو به بالایی است، اما آنچه که اهمیت دارد این است که حملات فوق با چه زمانی به دست آمده‌اند؟

زمان میانگین قابل قبول در فوتبال آسیا برای اجرای یک حمله که از دروازه‌بان شروع شده و یک ساختار دفاعی بسته هم برابر آن قرار دارد ۲۵ ثانیه است؛ هرچه پایین‌تر، سریع‌تر و هر چه بالاتر، کندتر.

با توجه به این میانگین از ۱۵ حمله توسعه یافته پرسپولیس در بخش حملات متمرکز، دو حمله زیر ۱۰ ثانیه، چهار حمله بین ۱۰ تا ۱۵ ثانیه، سه حمله بین ۲۰ تا ۲۵ ثانیه، سه حمله بین ۲۵ تا ۳۰ ثانیه و سه حمله نیز بالای ۳۰ ثانیه رقم خورده‌اند؛ تفکیکی با جمع‌بندی خلق ۹ حمله موثر زیر میانگین تعریف شده و اجرای ۶ حمله موثر هم بالاتر از میانگین ۲۵ ثانیه‌ای.

اینجا می‌بینیم که پرسپولیس با درصد ۶۵ به ۳۵ در حملات موثرش، فوتبال سریعی را به نمایش گذاشته و نباید یادمان برود که این عبور کاهشی از نرخ میانگین برابر یک وضعیت دفاعی فشرده صورت گرفته است.

حالا باید بپرسیم با توجه به اینکه عموما سید جلال حسینی و شجاع خلیل‌زاده را به‌عنوان دو بازیکن مهم اجرای حملات متمرکز، دو طراح تاخیری می‌دانیم، پس چگونه تیم در این بازی(نساجی) نرخ سریع‌تری را تولید کرده است؟

دلیل آن نقشه‌ای است که برانکو در این بازی به احتمال زیاد به‌عنوان نقشه‌ای آزمایشی به کار گرفت تا در صورت موفقیت‌اش، برابر الدحیل نیز از آن استفاده کند؛ اما کدام نقشه؟

اجرای بازی پیرامونی در مرکز که توسط امید عالیشاه و سیامک نعمتی اجرا می‌شد و این دو نفر به‌عنوان بال‌های میانی تیم برخلاف بازی‌های قبلی که نزدیک به خط کناری بازی می‌کردند و نسبت به بازیکنان صاحب توپ تا قبل از ورود حمله به یک سوم هجومی از گزینه‌های اصلی دریافت پاس حساب نمی‌شدند و همین مسئله موجب بازی تاخیری ایستگاه‌های طراح برای توسعه حمله می‌شد،

در این بازی به سمت مرکز شیفت کرده بودند و به جای خط عرضی، نسبت به کامیابی‌نیا و نوراللهی یک مربع را شکل می‌دادند؛ وجود این مربع در مرکز موجب ایجاد "deep line" در تیم شد و طراحان عقب را با گزینه‌های پُر شمار در جلو و پیرامون توپ، مجاب به بازی سریع می‌کرد.

نقشه مفید و مربع مرکزی و خط طولی عمقی که عالیشاه و نعمتی با توانایی‌شان در چرخش و استارت با توپ از بهترین گزینه‌ها برای قرارگیری در آن جهت تولید سرعت برابر دفاع‌های بسته و فشرده‌ای مانند الدحیل که خیلی عمیق دفاع می‌کنند، هستند.

اما سرخ ها باید در وضعیت‌های دیگر حمله نیز تولیدات سریع داشته باشند؛ مانند وضعیت بسیار مهم توپ‌گیری در زمین خودی در حالتی که دفاع حریف با حدود هفت نفر جلوی شما قرار دارد؛

وضعیتی که بیشترین تکرار را در طول بازی برای هر تیم دارد و چون دفاع حریف به صورت نیمه متمرکز بین توپ و دروازه قرار دارد با ضدحمله تفاوت جدی داشته اما کاملا شبیه وضعیت اجرای یک حمله سریع است؛ تیم برانکو در این حالت موفق به انجام ۸ حمله موثر برابر نساجی شده است؛ ۸ حمله موثری که با توجه به میانگین ۱۵ ثانیه برای هر حمله قابل قبول در این حالت، به طور فوق العاده‌ای هفت تا از آنها زیر ۱۵ ثانیه رقم خورده‌اند.

در واقع موفقیت ۹۰ درصدی تولید سرعت برای حملات در این وضعیت را شاهد هستیم؛ موفقیت ۹۰ درصدی که بدون شک سهم بسیار بالایی از آن متعلق به مدافعان کناری تیم(حسین ماهینی و محمد انصاری) است چون این دو نفر با سرعت خود در اجرای بازی فرار از عقب فشار اولیه نساجی را خنثی می‌کردند چراکه وقتی حریف توپ را در زمین پرسپولیس از دست می‌داد، به جای عقب‌نشینی سریع، از بازی گگن پرسینگ استفاده می‌کرد و همچنین با توجه به اینکه همواره بیشترین فشردگی و تراکم نزدیک به توپ و در کانال‌های مستقیم انتقال آن ایجاد می‌شود،

پس تیمی که توپ را به دست آورده چون تا حدودی امکان حرکت طولی به جلو مسدود است، ناچارا باید از بازی پاس به عقب و گشایش مجدد بازی استفاده کند، اما همیشه راه سومی وجود دارد و آن راهی بود که برانکو تجویز کرد. راه "استفاده از کناره‌ها که در ۹۰ درصد این مواقع خالی از سکنه است" .

بر همین اساس به محض توپ‌گیری سرخ‌ها، ماهینی یا انصاری با توجه به موقعیت توپ اقدام به زدن استارت می‌کردند و بازیکن توپ‌گیر هم با یک انتقال سریع به جناحین گوی را از دسترس حریف دور می‌کرد؛ خالی بودن متغیر جناحین در کنار قدرت حمل توپ دو مدافع کناری قدرتمند پرسپولیس موجب توسعه سریع حمله می‌شد؛ توسعه ای سریع با یک نرخ عالی در حملات موثر.

اکنون نوبت ارزیابی یکی از جنبه‌های اصلی بازی پرسپولیس با توپ‌گیری در زمین حریف است؛ آنچه که با پرسینگ شدید تیم دو خواهر خوانده هستند؛

تیم برانکو در این آیتم موفق به ثبت ۱۶ حمله موثر برابر نساجی شده است؛ حملاتی که در تفکیک با نرخ میانگین ۶ ثانیه برای هر حمله قابل قبول، ۱۰ تا از آنها زیر این رقم و به‌عنوان تولید مثبت سرعت و ۶ تا هم بالای آن و به‌عنوان تولید ناموفق سرعت رقم خورده‌اند که برای این آیتم نیز مشاهده می‌کنیم با یک تیم "حمله سریع کن" روبه‌رو هستیم؛ سرعتی که برای این وضعیت، پرسپولیس آن را مرهون بازی با دو مهاجم مرکزی می‌داند.

دو مهاجم مرکزی که به بهترین شکل ممکن هم توانایی اجرای بازی دو مهاجمه کلاسیک را دارند و هم بازی دو مهاجمه مدرن؛ برای حالت کلاسیک باید از فشارهای ممتد آنها روی سانترها برای زدن ضربه سر گفت که برابر هر خط دفاعی بلند قدی نیز کار را پیش می‌برند ولی برای یادآوری حالت مدرن آنها، همین نرخ ۱۰ حمله زیر ۶ ثانیه کافی است؛

هر دو نفر با بازی بدون توپ به خوبی "بازی با هم و برای هم" را پیاده می‌کنند؛ ضمن اینکه برانکو هم به صورت موفق انواع بازی‌های دو مهاجم (ضربدری-انحرافی- L شکل- مورب) را به آنها آموزش داده است و مجموعه این اقدامات موجب افزایش سرعت بازی بین آنها شده است.

سرعت و سرعت و سرعت؛ این برندی بوده که برانکو در این چند فصل طبق آن تیم تاکتیکی مورد علاقه‌اش را ساخته و حالا در فصل چهارم و در حساس‌ترین دوران نیز مطابق آمارهای بالا می‌بینیم که پرفسور کار تیمار کردن را به خوبی انجام داده و اسب سرخ سرحال‌اش همچنان سرزنده و سریع می‌تازد؛

تاخت سریعی که میلیون‌ها تماشاگر پرسپولیس برای بازی برگشت با جان‌شان روی آن قمار کرده‌اند؛ تاخت سریعی که نقشه‌های برانکو مقابل نساجی نشان داد که روی اسب بازنده قمار نکرده‌اند.

مجتبی مرشدنژاد