چرا مربیان جاه طلب، اتوبوس پارک نمی‌کنند!

وبسایت نود: لیگ برتر انگلیس در فصول اخیر با موهبت تنوع تاکتیکی مواجه شده، به طور خاص اگر بخواهیم به یک اشل کوچک از این موضوع اشاره کنیم، کافی است به دو مسابقه هفته سوم لیگ جزیره نگاهی بیندازیم. تقابل متفاوت دو تیم کوچک که به تازگی به لیگ برتر آمده اند در مقابل دو مدعی قهرمانی.

در بازی ابتدایی روز شنبه وولورهپتون تازه وارد با ارائه یک نمایش جسورانه و قابل تحسین توانست منچسترسیتی مدافع عنوان قهرمانی را متوقف کند. فردای آن روز، نیوکاسل با ارائه یک نمایش دفاعی به سختی و در دقایق پایانی مقابل چلسی مدعی شکست خورد. تفاوت نیوکاسل این بود که در اکثر دقایق مسابقه آن ها یک اتوبوس مقابل دروازه شان پارک کرده بودند.

اما وولورهمپتون سبکی از بازی را پیاده کرد که برای سیتی دردسرساز شد و در نهایت دو امتیاز از کف یاران گواردیولا رفت. اگرچه وولوز به لطف گلی کاملاً مردود به یک امتیاز رسید و نیوکاسل این شانس را نیاورد، کلاغ ها هم یک پنالتی متحمل شدند و هم در دقایق پایانی نتیجه را واگذار کردند، اما شاید این توجیه بد نباشد که شانس برای آدم های شجاع رقم می خورد.

به طور کلی تاکتیک هر دو تیم مقابل دو غول جزیره تا حد زیادی موثر واقع شد. وولوز بازتر بازی کرد، موقعیت های بیشتری ساخت و در مقابل موقعیت های بیشتری هم به حریف داد. اما نیوکاسل با یک تدبیر دفاعی، فرصت های زیادی در جریان بازی به چلسی نداد. هر دو گل هم روی ضربات شروع مجدد رقم خورد. تنها تفاوت دو تیم گل دقایق پایانی چلسی بود که باعث شد نیوکاسل بدون امتیاز زمین مسابقه را ترک کند وگرنه روی هم رفته تدبیر بنیتس موثر واقع شد.

البته باید این نکته را در نظر داشت که شرایط ترکیب دو تیم کاملاً متفاوت است. نونو سرمربی وولورهمپتون، بازیکنان باتجربه ای مثل موتینیو در خط هافبک خود دارد و زوج او و نوس یکی از بهترین ها در میانه میدان در لیگ برتر می توانند لقب بگیرند. در آن سمت بنیتس ترکیبی را در دست دارد که از زمان حضور در چمپیونشیپ و صعود به لیگ برتر خیلی تقویت نشده است.

اما مهمتر از تفاوت در مورد بازیکنان، چگونگی آرایش تیم ها در مقابل رقبا است و در این مورد خاص، رقبای بزرگ. این موضوع کاملاً به تفکرات مربی بستگی دارد.

بنیتس هیچوقت علاقه ای به ارائه یک نمایش هجومی و هیجانی از خود نشان نداده است.تیم های او همیشه در درجه اول محافظه کارانه بوده اند و با سازماندهی و نظم در زمین آرایش یافته اند. واژه مورد علاقه او "فشرده شدن" است. او بارها در کنار زمین این واژه را برای بازیکنان تیمش استفاده می کند تا به آن ها گوشزد کند که فشرده نسبت به هم کار کنند و به این ترتیب فضایی در اختیار حریف قرار ندهند.

البته شیوه مدنظر بنیتس، برای او خیلی هم خوب کارآمد واقع شده است. بنیتس با همین تفکر توانسته به قهرمانی در لیگ و لیگ قهرمانان برسد. اگرچه او در باشگاه های بزرگ دوران پر فراز و نشیبی داشته ولی اگر او امروز نیوکاسل را ترک کند، احتمال دریافت تماس از سوی باشگاه های بزرگ برای وی وجود دارد.

در آن سمت، نونو مربی ای با فاکتورهای پیچیده تر است. او تجربه مربیگری در دو باشگاه بزرگ پورتو و والنسیا را دارد که این دو تجربه کاملاً متفاوت رقم خوردند. او اگرچه در والنسیا عملکرد قابل توجهی ارائه کرد اما بعد از آن که با این تیم در لیگ به مقام نهم رسید، اسپانیا را به مقصد پرتغال ترک کرد تا راهی پورتو شود.

او در پورتو یک فصل دوام آورد و بعد از مقام دومی با این تیم در لیگ پرتغال، راه راه پوشان را ترک کرد. عنوانی که برای پورتو می تواند ناکامی تلقی شود. با این وجود به خاطر شیوه تفکر، او شایسته این است که یک شانس دیگر در باشگاهی بزرگ به دست آورد.

این ذهنیت را فراموش کنید که وولوز با ارائه یک بازی بسته و دفاعی می توانست به همین تک امتیاز با سیتی برسد و شاید حتی نتیجه ای بهتر بگیرد. زیرا برای مربی ای مثل نونو، پارک کردن اتوبوس مقابل یک تیم بزرگ در لیگ جزیره، می تواند منجر به خراب شدن اعتبار و جایگاه او به عنوان مربی شود.

مربیان تیم های میانه جدولی و حتی قعرجدولی لیگ برتر، تنها با ارائه نمایش های شجاعانه و یک فوتبال باز مقابل رقبای قدرتمند، می توانند شانسی برای نشستن روی نیمکت تیم های بزرگتر به دست آورند.

در سال های اخیر مربیانی با همین تفکر توانستند به جایگاهی بزرگ تر برسند. بهترین نمونه آن، پوچتینو است او با ارائه یک فوتبال جالب توجه، قابل تحسین و پرس از جلوی زمین، توانست روی نیمکت ساوتهمپتون یقه تیم های بزرگ جزیره را بگیرد. نمایش های تحسین برانگیز تیم او در مقابل چلسی، تاتنهام، لیورپول و منچسترسیتی، موجب شد تا او به نیمکت اسپرز برسد و حالا در اسپرز هم برای دیگر غول های فوتبال دنیا دل ربایی می کند.

نمونه دیگر، برندن راجرز است او روی نیمکت سوانزی فوتبالی خوب را به اجرا گذاشت، آن ها هم مالکیت خوبی روی توپ داشتند و هم توانستند منچسترسیتی و آرسنال را شکست دهند. بعدتر هم راجرز به نیمکت لیورپول رسید.

اگرچه جای بحث است که آیا ارائه یک بازی شجاعانه و باز مقابل تیم های بزرگ جزیره، منطقی و نتیجه گراست؟ چرا که در بازی های باز که شاهد موقعیت های بیشتری روی دروازه ها هستیم، احتمال آن که تیم قوی تر، به برد برسد و حتی نتیجه ای تحقیرآمیز را برای حریف رقم بزند، بیشتر است. اما برای مربیان داستان متفاوت است، برای جلب نظر مدیران تیم های بزرگ، آن ها نیاز به ارائه چیزی شجاعانه دارند.