هواداران منچستریونایتد باید از مورینیو حمایت کنند

وبسایت نود: شرایط در منچستریونایتد خوب به نظر نمی رسد، این طور نیست؟ آن ها از سه بازی ابتدایی فصل دو شکست تجربه کرده اند که برای اولین بار در ۲۶ سال اخیر این اتفاق رقم خورده است. همین طور ۴۹ سال قبل بود که یونایتد در سه مسابقه ابتدایی فصل، هفت گل یا بیشتر دریافت کرده است.

وقتی یونایتد در فصل ۹۲-۹۳ شروع بدی داشت حداقل توانست خودش را هرطور شده در شرایط مناسبی نگاه دارد تا اینکه در نوامبر با خرید کانتونا، یونایتد تقویت شد و در نهایت به قهرمانی در لیگ برتر رسید.

چند فصل قبل، وقتی فن خال به یونایتد آمد و در سه هفته ابتدایی، تیم دو مساوی کسب کرد و یک شکست داشت، جذب بازیکنانی نظیر فالکائو و دی ماریا روحیه را در میان هواداران تقویت کرد و آن ها را به آینده امیدوار ساخت، اکنون چه؟

شکست ۳-۰ در خانه، برای هر تیمی در جهان قابل دفاع نیست، چه برسد به یونایتد و آن هم در مقابل هواداران خودی در الدترافورد. اما مورینیو سرمربی شیاطین سرخ سعی کرد در پایان مسابقه از بازیکنان و عملکرد تیمش دفاع کند.

درست است که عملکرد بازیکنان به خصوص در نیمه اول پرتحرک تر و با انگیزه تر نسبت به بازی مقابل برایتون بود، اما در عمل به نظر می رسید مشکلی در این میان وجود دارد که نتیجه کاملاً به نفع تاتنهامی رقم خورد که موثرتر و درنده تر از یونایتد عمل کرد.

وقتی پیراهن شماره ۹ یونایتد را به تن می کنید، باید موقعیت هایی مثل آن چه لوکاکو در نیمه نخست به دست آورد به گل تبدیل کنید. بعد از پاس اشتباه دنی رز، تاتنهام می رفت تا به دردسر بیفتد ولی لوکاکو نتوانست دروازه خالی حریف را بگشاید.

در آن سمت، اسپرز اگرچه موقعیت های کمتری داشت ولی در استفاده از آن ها بسیار کارآمدتر عمل کرد، در نتیجه یونایتد عقب افتاد و بار دیگر در بازگشت به بازی و برگرداندن نتیجه، عملکردی ضعیف و نقشه هایی محدود داشت.

مورینیو نسبت به بازی قبلی مقابل برایتون، شش بازیکن تیمش را که عملکرد ضعیفی داشتند از ترکیب بیرون گذاشت، از این جمع مارسیال و ماتا حتی روی نیمکت تیم هم حضور نداشتند. اما این تعداد از تغییر در هر مسابقه نمی تواند رقم بخورد و به هر صورت تیم باید به یک ثابت و هویت در ترکیب و شکل بازی خود برسد.

مورینیو در پایان مسابقه با تاتنهام در حمایت از ان تعداد تماشاگرانی که با وجود شکست ۳-۰ تیمشان در خانه، از مربی پرتغالی خود دفاع کردند، ایستاد و لحظاتی برای تماشاگران مقابل استرتفورد اند دست زد. اما با این وجود حتی همان هواداران هم نگران برخی چیزها هستند.

آن ها نگران این هستند که شاید همین حالا هم فصل به پایان رسیده باشد. اتفاقی که فصل گذشته هم رقم خورد، اگرچه یونایتد در مقابل رقبای بزرگی چون سیتی، آرسنال، تاتنهام و لیورپول و همین طور چلسی در لیگ به برد رسید و در نهایت دوم شد ولی اختلاف ۱۹ امتیازی با تیم همشهری قابل کتمان نبود.

در عین حال مشکلات در خط دفاع قابل چشم پوشی نیست، تیم در فاز دفاعی یک زوح خوب ندارد و فقدان رهبری موج می زند. رابطه میان مورینیو و وودوارد هم به نظر خوب نمی رسد. در این میان درگیری با رسانه ها و گلایه های او از اصحاب رسانه هم ادامه دارد.

مورینیو در هفته های اخیر بارها با خبرنگاران صحبت های تندی داشته است. بدتر این که او در این شرایط بحرانی سابقه خوبی نداشته و تاریخ نشان می دهد واکنش او در مقابل بحران به نتیجه نرسیده است.

نکته ناامیدکننده دیگر اتفاقات رخ داده برای سرمربیان قبلی در یونایتد است. مویس و فن خال هم هر دو از بابت رسانه ها ناامید و عصبانی بودند، آن ها از این که اتفاقات داخلی تیم به بیرون درز می کرد ناراحت بودند و این طور مسائل را در سرنوشت شغلی شان تاثیرگذار می دانستند.

اگرچه حالا مورینیو نه حمایت رسانه ها را دارد و نه خود از طریق رسانه ها می تواند جو را تلطیف کند، و نه مثل کلوپ، تیمش فوتبالی تهاجمی و تماشاگرپسند ارائه می دهد و نه مثل گواردیولا جام و موفقیت کسب کرده و نه مثل فرگوسن آن قدر اعتبار و موفقیت در کارنامه اش در یونایتد دارد که جایگاهش در خطر نباشد، اما او هم نیازمند حمایت است.

ولو این که برخی هواداران تیم به دنبال این هستند تا عدم نتیجه گیری تیمشان را در بازی روز یکشنبه مقابل برنلی شاهد باشند تا مورینیو را از کار برکنار شده ببینند، ولی آیا این راه حل درست و مناسب است؟

مورینیو حداقل به خاطر همان خاطرات خوبی که در این دو سال رقم زده، نیازمند حمایت بیشتری از سوی هواداران است.