وقتی تصمیم‌های فوتبال روی سکو‌ها گرفته می‌شود

فوتبال عجیب و غریبی داریم، فوتبالی که تصمیماتش به جای اتاق‌های مدیریتی، روی سکوها گرفته می‌شود.

خبرگزاری میزان: مصاحبه جنجالی حسین ماهینی بعد از بازی پرسپولیس و استقلال خوزستان و حمله کاپیتان دوم پرسپولیس به مدیر کانون هواداران این باشگاه و برخی لیدرها باعث شد زخم کهنه‌ای در فوتبال ایران سر باز کند.

البته که روز گذشته آشتی‌کنان صوری بین ماهینی، حسینی و رئیس کانون هواداران پرسپولیس در محل تمرین این تیم صورت گرفت اما واقعیت چیز دیگری است.

وقتی شما به فیلم این آشتی‌کنان خنده‌دار نگاه کنید متوجه می‌شوید که سیدجلال حسینی بعد از گرفتن عکس زوری با رئیس کانون هواداران پرسپولیس و گرشاسبی، بدون اینکه با این شخص دست بدهد و روبوسی کند از این مراسم زوری فرار می‌کند.

در کل، فوتبال عجیب و غریبی داریم! فوتبالی که در آن به جای اینکه سرمربی و مدیر تصمیم‌گیرنده باشند عده‌ای بوقچی برای آن تصمیم می‌گیرند. فوتبالی که تصمیماتش به جای اتاق‌های مدیریتی، روی سکوها گرفته می‌شود.

اگر به ۱۰،۱۵ سال قبل برگردید می‌بینید که نوع هواداری و «لیدری» در فوتبال ایران فرق کرده است. قبلا سردسته مشوقان یک تیم مسئول تشویق تیم و کنترل سکوها بود و کار دیگری انجام نمی‌داد اما الان لیدرها و روسای کانون‌های هواداران به شکل عجیبی ادعای قدرت می‌کنند.

درست از زمانی که فضای مجازی پا گرفته این جماعت هم به واسطه برخی ارتباط‌ها با هواداران قدرت گرفتند و برای خود «ارتش مجازی» ساختند. مسئولیت «لیدرهای» فوتبال ایران از تشویق کردن تیم به انجام امور مدیریتی، رفت و آمد متعدد به باشگاه‌ها و انجام اموری دیگر تبدیل شده است.

در این بین مدیران فوتبال ایران هم به خاطر اینکه محبوب سکوها باشند و شعاری علیه خود نشنوند به راحتی به این جماعت بوق به دست باج می‌دهند.

چیزی که مشخص است، این است که به خاطر ندانم کاری‌های مدیران پیشین فوتبال ایران عده‌ای بوقچی در این فوتبال همه ‌کاره شده‌اند. کار به جایی رسیده که دعواهای این جماعت به تیم هم سرایت پیدا می‌کند و اثرات آن را می‌شود به خوبی در تیم‌ها دید.

بوقچی‌ها از تشویق تیم‌ به جابه‌جایی بازیکن و تعیین مدیر و مربی رسیده‌اند. در این شرایط می‌طلبد که وضعیت لیدرها دوباره بررسی شود و این جماعت که بعضا زحمتکش هم هستند به همان کار اصلی خود یعنی تشویق تیم‌ها و بازیکنان برگردند.